Rozporządzenie 348/2000 nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych rur i przewodów bez szwu z żelaza lub ze stali niestopowej pochodzących z Chorwacji i Ukrainy oraz stanowiące o ostatecznym poborze nałożonego cła tymczasowego
Dz.U.UE.L.2000.45.1
Akt utracił mocROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 348/2000
z dnia 14 lutego 2000 r.
nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych rur i przewodów bez szwu z żelaza lub ze stali niestopowej pochodzących z Chorwacji i Ukrainy oraz stanowiące o ostatecznym poborze nałożonego cła tymczasowego
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej(1), w szczególności jego art. 9 ust. 4 oraz art. 10 ust. 2,
uwzględniając propozycję przedłożoną przez Komisję po konsultacji z Komitetem Doradczym,
a także mając na uwadze, co następuje:
A. ŚRODKI TYMCZASOWE
(1) Na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1802/1999(2) (zwanego dalej "rozporządzeniem tymczasowym") Komisja nałożyła tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz do Wspólnoty niektórych bezszwowych rur żelaznych lub ze stali niestopowej pochodzących z Chorwacji i Ukrainy.
B. DALSZA PROCEDURA
(2) Po nałożeniu tymczasowego cła antydumpingowego zainteresowane strony, które o to wnioskowały, otrzymały możliwość poddania się przesłuchaniu. Strony zostały powiadomione o istotnych faktach i względach, na podstawie których zamierzano zalecić nałożenie ostatecznych ceł antydumpingowych i ostateczny pobór na poziomie tego cła kwot zabezpieczonych cłem tymczasowym. Przyznano im także okres, w którym mogły składać oświadczenia w związku z tym ujawnieniem.
(3) Ustne i pisemne komentarze przedłożone przez zainteresowane strony zostały rozważone i, gdy było to właściwe, ostateczne ustalenia zostały odpowiednio zmienione.
C. PRZEDMIOTOWY PRODUKT I PRODUKT PODOBNY
1. Przedmiotowy produkt
(4) Należy przypomnieć, że ust. 7 rozporządzenia tymczasowego opisywał przedmiotowy produkt jako bezszwowe rury żelazne lub ze stali niestopowej, rodzaju wykorzystywanego do ropociągów i gazociągów, o zewnętrznej średnicy nieprzekraczającej 406,4 mm; bezszwowe rury żelazne o okrągłym przekroju i ze stali niestopowej, ciągnione na zimno lub walcowane na zimno; pozostałe rury o okrągłym przekroju, żelazne i ze stali niestopowej, o zewnętrznej średnicy nieprzekraczającej 406,4 mm, zwane dalej "rurami bezszwowymi".
(5) Powtarzało się twierdzenie, że rury bezszwowe powinny być podzielone na dwa oddzielne produkty przedmiotowe, tj. przeznaczone do handlu rury ze stali technicznej oraz stalowe rurociągi do ropy lub gazu, i że każda szkoda poniesiona przez przemysł wspólnotowy powinna zostać przeanalizowana oddzielnie dla każdego produktu.
(6) Rzekome rozróżnienie oparte jest na podstawie tego, że przeznaczone do handlu rury i rurociągi są wzajemnie niewymienialne, zważywszy określoną certyfikację wymaganą dla zastosowań do ropy i gazu. Argumentowano również, że wyższe koszty produkcji rurociągów wykluczają ich sprzedaż do zastosowań innych niż do ropy lub gazu. Ponadto zarzucano, że przeznaczone do handlu rury są wykorzystywane w budownictwie oraz służą do zastosowań w infrastrukturze, podczas gdy rurociągi są wykorzystywane w przemysłach ropy i gazu, i że oba produkty są sprzedawane poprzez różne kanały zbytu, a rurociągi są sprzedawane bezpośrednio do użytkownika końcowego, a nie do podmiotów gospodarczych.
(7) Ustalono, że wszystkie rury bezszwowe mają te same podstawowe właściwości fizyczne i techniczne. Chociaż istnieje szeroki zakres różnych rodzajów, zróżnicowanych zależnie od zewnętrznej średnicy, grubości ścian, gatunku stali i specyfikacji technicznych, nie znaleziono żadnej wyraźnej linii podziału między nimi.
(8) Ponadto dochodzenie wykazało, że wszystkie rodzaje rur bezszwowych były sprzedawane zarówno podmiotom gospodarczym, jak i użytkownikom końcowym. Dlatego wyraźne rozróżnienie między kanałami zbytu, chociaż per se nieistotne, nie mogło być ustalone.
(9) Ostatecznie uznano wszystkie rury bezszwowe za mające zasadniczo to samo zastosowanie. Chociaż są one wykorzystywane w wielu przemysłach, takich jak budownictwo, przemysł samochodowy, przemysł naftowy i produkcja benzyn, elektrownie i budowa kotłów, pneumatyka i hydraulika, inżynieria, i chociaż potwierdzono, że nie każdy użytkownik jest w stanie wykorzystywać każdy rodzaj rury bezszwowej, uważa się, że mają one to samo podstawowe zastosowanie.
(10) Podczas gdy niektóre typy rur bezszwowych są wyraźnie przeznaczone do określonych zastosowań (np. ropociągi), rury takie mogą również być użyte do mniej określonych zastosowań. Ponadto ustalono, że przeznaczone do handlu rury mogłyby być również wykorzystywane w szerokim zakresie zastosowań. Wszystko to wskazuje na istnienie dużego zakresu konkurencji i wzajemnej wymienialności między wszystkimi rodzajami produktów.
(11) Podsumowując, tymczasowe ustalenie, że wszystkie rury bezszwowe, czy są one przeznaczonymi do handlu rurami czy rurociągami, tworzą jeden pojedynczy produkt, zostało potwierdzone.
2. Produkt podobny
(12) Należy przypomnieć, że w ust. 11 i 12 tymczasowego rozporządzenia Komisja ustaliła, że rury bezszwowe przywożone z zainteresowanych krajów, rury bezszwowe wyprodukowane i sprzedawane we Wspólnocie przez przemysł wspólnotowy i te sprzedawane na krajowym rynku chorwackim były podobne w swoich podstawowych właściwościach fizycznych i technicznych i uznano, że mają zasadniczo takie same zastosowania.
(13) Twierdzono, że rury bezszwowe produkowane we Wspólnocie były różne od tych przywożonych z Ukrainy, ponieważ te ostatnie zostały wyprodukowane według innych norm niż te stosowane przez przemysł wspólnotowy, i że określone wymagania badania zastosowane do rur bezszwowych wyprodukowanych we Wspólnocie oznaczają, że proces produkcyjny był inny.
(14) Dochodzenie wykazało, że zarówno przemysł wspólnotowy, jak i ukraińscy eksporterzy, produkują według takich samych lub podobnych krajowych i międzynarodowych norm. Informacja dostarczona od ukraińskich eksporterów wykazuje, że rury bezszwowe wywożone do Wspólnoty, czy są to przeznaczone do handlu rury czy rurociągi, są zgodne z normami przemysłowymi takimi jak DIN, API oraz ASTM, tak jak te wyprodukowane przez przemysł wspólnotowy.
(15) Wobec powyższego tymczasowe ustalenia, że rury bezszwowe przywożone z zainteresowanych krajów, rury bezszwowe wyprodukowane i sprzedawane we Wspólnocie przez przemysł wspólnotowy i te sprzedawane na krajowym rynku chorwackim są produktami podobnymi w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 384/1996 (zwanego dalej "podstawowym rozporządzeniem") zostały potwierdzone.
D. DUMPING
1. Chorwacja
(16) Od czasu przyjęcia środków tymczasowych nie przedłożono żadnych argumentów dotyczących obliczania wartości normalnej, ustalenia ceny eksportowej, porównania wartości normalnej z ceną eksportową lub ustalenia marginesu dumpingu. Dlatego ustalenia określone w ust. 13-19 tymczasowego rozporządzenia zostały potwierdzone. Dlatego margines dumpingu i margines końcowy pozostają na tym samym poziomie, tj. 40,8 %.
2. Ukraina
a) Wartość normalna
(17) Po opublikowaniu rozporządzenia tymczasowego importer zakwestionował wybranie Chorwacji jako właściwej gospodarki rynkowej państwa trzeciego w celu ustalenia wartości normalnej dla Ukrainy. Importer ten argumentował, że koszt energii i pozostałe środki produkcyjne i inwestycyjne w Chorwacji były dużo wyższe niż na Ukrainie, że chorwacki rynek krajowy był zmonopolizowany lub przynajmniej zdominowany przez jedynego producenta i że nie dostarczono wystarczającego dowodu do usprawiedliwienia reprezentatywności chorwackich sprzedaży krajowych.
(18) Uważa się, że argument dotyczący wyższych kosztów chorwackich nie jest istotny w tym, że Ukraina nie jest gospodarką rynkową i dlatego każde porównanie jest ze swej istoty zawodne. Istotne w niniejszym kontekście jest to, czy ukraińscy producenci mieli jakąkolwiek absolutną lub porównywalną przewagę w porównaniu do Chorwacji, taką jak skuteczniejsze zużycie energii. Tak jednakże nie było. Ponadto wybór Chorwacji nie był niewłaściwy w tym sensie, że jedna z alternatyw, Brazylia, została odrzucona z tego powodu, że ceny na rynku brazylijskim były rzeczywiście zbyt wysokie z powodu dominacji jednego producenta. Jednakże Chorwacja zarówno przywoziła produkt przedmiotowy, jak i wywoziła go, a więc istniał element konkurencji na jej rynku krajowym. Ponadto sprzedaż krajowa była reprezentatywna i wynosiła ilościowo ponad 5 % całkowitego ukraińskiego wywozu do Wspólnoty. Ostatecznie, mimo że dokonano wysiłku w celu zbadania innych alternatyw niż Brazylia, takich jak Stany Zjednoczone Ameryki i Republika Czeska, nie uzyskano żadnej współpracy od żadnego z tych krajów.
(19) Ponieważ żadne argumenty nie zostały przedstawione ani co do metodologii, ani co do obliczania wartości normalnej, ustalenia określone w ust. 20-26 rozporządzenia tymczasowego zostały potwierdzone.
b) Cena eksportowa
(20) Jeden producent dokonujący wywozu zakwestionował fakt, że w ustalaniu ceny eksportowej Komisja nie wzięła pod uwagę jego sprzedaży do powiązanego importera we Wspólnocie z tego powodu, że informacje przedstawione uznano za niepewne. Ponieważ żaden nowy dowód nie został przedstawiony, aby temu zaprzeczyć, ustalenia określone w ust. 27 i 28 rozporządzenia tymczasowego zostały potwierdzone.
c) Porównanie
(21) Producenci dokonujący wywozu potwierdzili swoje żądanie dokonania dostosowania dla różnic we właściwościach fizycznych wynikających z niższych norm stosowanych przez ukraiński przemysł produkujący rury w porównaniu do przemysłu wspólnotowego. Żądanie to zostało odrzucone na etapie wstępnym, ponieważ było niewystarczająco udokumentowane. Jednakże producentom dokonującym wywozu nie udało się ponownie poprzeć swojej argumentacji i wobec braku nowych informacji ustalenia określone w ust. 29-31 rozporządzenia tymczasowego zostały potwierdzone.
d) Margines dumpingu
(22) Tymczasowe ustalenia w sprawie marginesu dumpingu zostały więc potwierdzone na poziomie 123,7 % dla Ukrainy.
E. SZKODA
1. Definicja przemysłu wspólnotowego
(23) Wobec braku jakichkolwiek nowych informacji ustalenia tymczasowe w odniesieniu do definicji przemysłu wspólnotowego opisane w ust. 34-38 rozporządzenia tymczasowego zostały potwierdzone.
2. Przywóz do Wspólnoty z zainteresowanych krajów
a) Kumulacja
(24) Chorwacki producent dokonujący wywozu argumentował, że przywóz z Chorwacji nie powinien być oceniany z przywozem pochodzącym z Ukrainy w sposób skumulowany. W tym względzie twierdzono, że wielkość przywozu z Chorwacji w okresie dochodzenia (zwanym dalej "OD") była znacznie niższa niż z Ukrainy, podczas gdy ceny tego przywozu były wyższe. Twierdzono również, że chorwacki wywóz posiadał ceny takie same jak ceny przywozu ukraińskiego na rynku Wspólnoty.
(25) Ustalono, że marginesy dumpingu są znaczne dla obu krajów. Wielkość przywozu dla obu krajów wzrastała w badanym okresie osiągając znaczne poziomy, które w obu przypadkach były o wiele wyższe od poziomów de minimis. W odniesieniu do cen przywozu ustalono, że ceny rur bezszwowych z obu krajów w znaczny sposób zaniżały ceny przemysłu wspólnotowego w okresie OD. Ponadto rury bezszwowe z obu krajów są sprzedawane tymi samymi kanałami sprzedaży i na porównywalnych warunkach, w ten sposób konkurując ze sobą nawzajem i z rurami sprzedawanymi przez przemysł wspólnotowy.
(26) Tymczasowe ustalenia w odniesieniu do właściwości skumulowanej oceny przywozu z Chorwacji i Ukrainy zostały więc potwierdzone.
b) Ceny w przywozie towarów po cenach dumpingowych
(27) Marginesy zaniżania ceny dla Chorwacji i Ukrainy zostały ponownie obliczone w świetle dowodów przedłożonych przez zainteresowane strony w odniesieniu do cen niektórych kategorii produktów i grupowania rur bezszwowych do celów porównań cenowych.
(28) W odniesieniu do Chorwacji skontrolowana średnia ważona zaniżania cen wyrażona jako udział procentowy cen przemysłu wspólnotowego wynosi 14,4 %.
(29) W odniesieniu do Ukrainy skontrolowana średnia ważona zaniżania cen wyrażona jako udział procentowy cen przemysłu wspólnotowego wynosi 24 %.
3. Sytuacja w przemyśle wspólnotowym
a) Uwaga wstępna
(30) Wskutek publikacji rozporządzenia tymczasowego Komisja w dniu 8 grudnia 1999 r. ustaliła, że niektórzy producenci Wspólnotowi, będąc częścią przemysłu wspólnotowego w obecnej procedurze, naruszyli art. 81 Traktatu WE, angażując się w praktyki antykonkurencyjne. Ustalono, że między 1990 r. a 1995 r. Dalmine, Mannesmannröhren- Werke i Vallourec uczestniczyły w umowie dotyczącej przestrzegania ich odpowiednich krajowych rynków na niektóre rury bezszwowe, w szczególności krajowe naftowe towary rurowe i niektóre rurociągi.
(31) Decyzja została zbadana w celu ustalenia, czy szkoda poniesiona przez przemysł wspólnotowy miała źródło w przywozie towarów po cenach dumpingowych, czy też była spowodowana zachowaniem niektórych producentów wspólnotowych.
(32) Należy zauważyć, że okres, który stanowił podstawę ustaleń tego dochodzenia (od dnia 1 stycznia 1997 r. do dnia 31 października 1998 r.) znajduje się poza okresem, w którym ustalono istnienie praktyk antykonkurencyjnych. Wobec faktu, że praktyki te miały miejsce w okresie poprzedzającym okres brany pod uwagę w niniejszej procedurze i wzrost wielkości przywozu z Chorwacji i Ukrainy po cenach dumpingowych zbiegł się z pogorszeniem sytuacji przemysłu wspólnotowego, nie można stwierdzić, że antykonkurencyjne zachowanie niektórych producentów wspólnotowych przyczyniło się do szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy w obecnym postępowaniu w zakresie, który przerwałby związek przyczynowy między szkodą poniesioną przez przemysł wspólnotowy i przedmiotowym przywozem w rozumieniu art. 3 ust. 6 podstawowego rozporządzenia.
b) Argumenty podnoszone przez zainteresowane strony w sprawie tymczasowych ustaleń
(33) Ukraińscy producenci dokonujący wywozu argumentowali, że przemysł wspólnotowy nie poniósł istotnej szkody w rozumieniu art. 3 rozporządzenia podstawowego, ponieważ między 1997 r. i OD wskaźniki dotyczące produktywności i wykorzystania zdolności uległy poprawie i udział w rynku pozostał stabilny. Ponadto poddali w wątpliwość tymczasowe ustalenia w sprawie rentowności przemysłu wspólnotowego. Niniejsze twierdzenie zostało poparte przez niektóre artykuły prasowe przytaczające poprawione wyniki finansowe producentów wspólnotowych rur bezszwowych.
(34) Należy wspomnieć, że zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego żaden z czynników wymienionych w niniejszym przepisie nie może dać zdecydowanej wskazówki, czy przemysł wspólnotowy poniósł szkodę w rozumieniu art. 3 rozporządzenia podstawowego.
(35) W odniesieniu do poprawy sytuacji przemysłu wspólnotowego między 1997 r. i OD, w szczególności w odniesieniu do produktywności i wykorzystania zdolności, powinno to być rozpatrywane w świetle środków antydumpingowych nałożonych w 1997 r. przez rozporządzenie (WE) nr 2320/97(3), przeciwko przywozowi rur bezszwowych z Republiki Czeskiej, Węgier, Polski, Rumunii, Rosji i Republiki Słowackiej. Istotnie, zamierzonym skutkiem tych środków antydumpingowych było usunięcie szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy.
(36) Należy również zauważyć, że między 1997 r. a OD rentowność osiągnięta przez przemysł wspólnotowy pozostała na poziomie niższym od spodziewanego w normalnych warunkach konkurencji przy braku przywozu towarów po cenach dumpingowych. W odniesieniu do wiarygodności danych o rentowności, należy zauważyć, że odpowiadają one informacjom przedłożonym przez przemysł wspólnotowy w trakcie badań i zweryfikowanym na miejscu. W odniesieniu do danych o rentowności, przedstawionych przez ukraińskich producentów dokonujących wywozu, należy zauważyć, że zawierają one produkty nieobjęte dochodzeniem i odnoszą się do okresu poza okresem badanym w obecnym dochodzeniu. W odniesieniu do udziału w rynku ustalono, że przemysł wspólnotowy nie był w stanie odzyskać utraconego uprzednio udziału w rynku. Tym samym przemysł wspólnotowy nie był w stanie w pełni korzystać z wcześniejszego nałożenia ostatecznych środków na przywóz pochodzący z Republiki Czeskiej, Węgier, Polski, Rumunii, Rosji i Republiki Słowackiej.
(37) Wobec powyższego tymczasowe ustalenia w odniesieniu do istotnej szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy zostały potwierdzone.
F. ZWIĄZEK PRZYCZYNOWY
(38) Wobec braku nowych informacji tymczasowe ustalenia opisane w ust. 68-73 rozporządzenia tymczasowego zostały potwierdzone.
G. INTERES WSPÓLNOTY
(39) Wobec ustaleń Komisji wymienionych w ust. 30 zbadano, czy nałożenie środków antydumpingowych mogło zwiększyć obawy o konkurencję na tym rynku. W świetle faktu, że praktyki antykonkurencyjne miały miejsce w okresie poprzedzającym okres rozważany w niniejszym postępowaniu, nie ma powodu by stwierdzić, że nałożenie środków antydumpingowych w obecnym postępowaniu miałoby znaczenie dla konkurencji na tym rynku w przyszłości.
(40) Wobec braku jakichkolwiek nowych informacji w sprawie interesu Wspólnoty tymczasowe ustalenia opisane w ust. 74-83 rozporządzenia tymczasowego zostały potwierdzone.
H. ŚRODKI ANTYDUMPINGOWE
1. Poziom eliminacji szkody
(41) Metodologia wykorzystywana dla ustalenia marginesu szkody opisana w ust. 86 i 87 tymczasowego rozporządzenia została potwierdzona.
(42) Marginesy szkody skontrolowane w celu wzięcia pod uwagę komentarzy zainteresowanych stron, opisane powyżej w ust. 27, po ujawnieniu tymczasowych ustaleń, są określone poniżej:
Chorwacja: 23 %
Ukraina: 38,5 %
2. Forma i poziom ostatecznych środków
(43) Wnioski wyciągnięte powyżej w odniesieniu do dumpingu, szkody, związku przyczynowego i interesu Wspólnoty wymagają ostatecznych środków. Wobec różnorodności rodzajów produktów cło antydumpingowe powinno mieć formę ceł ad valorem.
(44) Zgodnie z art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego dla wszystkich producentów dokonujących wywozu poziom cła jest oparty na poziomie szkody lub marginesu dumpingu. Te cła wyrażone jako udział procentowy cen franco granica Wspólnoty wynoszą:
Chorwacja: 23 %
Ukraina: 38,5 %
(45) Po nałożeniu tymczasowych środków antydumpingowych producent dokonujący wywozu w Chorwacji i producenci dokonujący wywozu na Ukrainie wraz z władzami ukraińskimi zaoferowali zobowiązania cenowe tego samego rodzaju, jak te zaakceptowane przez Komisję od innych producentów w Europie Środkowej i Wschodniej w 1997 r. na podstawie rozporządzenia (WE) nr 2320/97. Zniesienie szkody jest osiągnięte dwoma środkami: po pierwsze zobowiązaniem cenowym obejmującym przywóz do uzgodnionego progu wielkości oraz po drugie, cłem ad valorem nałożonym na przywóz ponad ten próg.
(46) Aby zapewnić, że wielkość przywożona zwolniona z cła ad valorem nie przekracza wielkości określonej w zobowiązaniu cenowym, zwolnienie z cła antydumpingowego jest uwarunkowane przedstawieniem służbom celnym Państw Członkowskich ważnego świadectwa produkcji, jasno określającego producenta i zawierającego dokładny opis towarów i podpisaną deklarację producenta.
(47) W celu umożliwienia Komisji skutecznego monitorowania zgodności ze zobowiązaniami producenci uzgodnili dostarczać Komisji regularne i szczegółowe informacje dotyczące ich sprzedaży na wywóz do Wspólnoty i przechowywać kopie świadectw produkcji do późniejszej weryfikacji.
(48) W odniesieniu do Ukrainy zobowiązanie oferowane przez ukraińskich producentów dokonujących wywozu jest wspólne, odzwierciedlające status Ukrainy jako kraju gospodarki nierynkowej i poparte gwarancjami udzielonymi przez władze Ukrainy w celu zapewnienia odpowiedniego monitorowania, w szczególności w odniesieniu do bezcłowego progu antydumpingowego.
(49) Dlatego zobowiązania cenowe do pewnego progu wielkości i cło ad valorem za pozostały przywóz są uważane za odpowiednie środki usunięcia szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy. W przypadku każdego naruszenia lub podejrzenia naruszenia zobowiązania Komisja szybko nałożyłaby tymczasowe lub ostateczne cła zgodnie z art. 8 ust. 9 i 10 rozporządzenia podstawowego.
(50) Komisja zaakceptowała te zobowiązania.
I. POBÓR CEŁ TYMCZASOWYCH
(51) Wobec wielkości marginesu dumpingowego ustalonego dla producentów dokonujących wywozu i w świetle poziomu szkód poniesionych przez przemysł wspólnotowy uważa się za konieczne, aby sumy zabezpieczone tymczasowymi cłami antydumpingowymi na podstawie rozporządzenia tymczasowego były ostatecznie pobrane w wysokości ostatecznie nałożonych ceł,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Sporządzono w Brukseli, dnia 14 lutego 2000 r.
| W imieniu Rady | |
| J. GAMA | |
| Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. L 56 z 6.3.1996, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 905/98 (Dz.U. L 128 z 30.4.1998, str. 18).
(2) Dz.U. L 218 z 18.8.1999, str. 3.
(3) Dz.U. L 322 z 25.11.1997, str. 1.
Z dniem 18 lutego 2005 r. cło antydumpingowe, którego nowe stawki stosuje się na podstawie art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 258/2005 z dnia 14 lutego 2005 r. (Dz.U.UE.L.05.46.7), zostało częściowo zawieszone do dnia 18 listopada 2005 r., zgodnie z tabelą stawek celnych zawartą w art. 1 decyzji Komisji nr 258/2005 z dnia 16 lutego 2005 r. (Dz.U.UE.L.05.46.46).
Z dniem 18 listopada 2005 r. częściowe zawieszenie cła antydumpingowego, o którym mowa wyżej, zostało przedłużone do dnia 18 listopada 2006 r. w związku z art. 1 rozporządzenia nr 1866/2005 z dnia 8 listopada 2005 r. (Dz.U.UE.L.05.300.1).