Decyzja 2021/1012 w sprawie mianowania Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej w Rogu Afryki

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2021.222.27

Akt indywidualny

Wersja od: 18 lipca 2022 r.

DECYZJA RADY (WPZiB) 2021/1012 z dnia 21 czerwca 2021 r.

w sprawie mianowania Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej w Rogu Afryki

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 33 i art. 31 ust. 2,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W dniu 8 grudnia 2011 r. Rada przyjęła decyzję 2011/819/WPZiB ¹  w sprawie mianowania Alexandra RONDOSA Specjalnym Przedstawicielem Unii Europejskiej (SPUE) w Rogu Afryki.

(2) W dniu 25 czerwca 2018 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2018/905 ²  przedłużającą mandat Alexandra RONDOSA jako SPUE w Rogu Afryki. Decyzja te została ostatnio zmieniona decyzją Rady (WPZiB) 2021/352 ³ . Mandat SPUE wygasa w dniu 30 czerwca 2021 r.

(3) Należy mianować nowego SPUE W Rogu Afryki na okres 14 miesięcy.

(4) SPUE będzie wykonywał mandat w sytuacji, która może ulec pogorszeniu i mogłaby utrudnić osiągnięcie celów działań zewnętrznych Unii określonych w art. 21 Traktatu,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł  1

Specjalny Przedstawiciel Unii Europejskiej

1. Annette WEBER zostaje niniejszym mianowana Specjalnym Przedstawicielem Unii Europejskiej (SPUE) w Rogu Afryki od dnia 1 lipca 2021 r. do dnia 31 sierpnia 2022 r. Rada może zadecydować o przedłużeniu lub wcześniejszym zakończeniu mandatu SPUE na podstawie oceny dokonanej przez Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (KPiB) oraz wniosku Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (WP).

2. Do celów mandatu SPUE Róg Afryki definiuje się jako obszar, na który główny nacisk położono w strategii Unii Europejskiej na rzecz Rogu Afryki (zwanej dalej "Strategią") przyjętej w konkluzjach Rady z dnia 10 maja 2021 r., to jest obejmujący Dżibuti, Erytreę, Etiopię, Kenię, Somalię, Sudan, Sudan Południowy i Ugandę. SPUE współpracuje również z państwami basenu Morza Czerwonego, Nilu i innymi państwami, a także z właściwymi podmiotami regionalnymi lub międzynarodowymi z Rogu Afryki i spoza tego regionu, w tym - w stosownych przypadkach - z Półwyspu Arabskiego i Afryki Północnej.

Artykuł  2

Cele polityki

1. W oparciu o cele polityki określone w Strategii, mandat SPUE ma służyć aktywnemu wspieraniu regionalnych i międzynarodowych starań, aby zapewnić pokojowe współistnienie i trwały pokój, bezpieczeństwo i rozwój w krajach regionu oraz pomiędzy tymi krajami. Celem SPUE jest ponadto poprawa jakości, intensywności, wpływu i wyeksponowania wielopłaszczyznowego zaangażowania Unii w Rogu Afryki.

2. SPUE przyczynia się do opracowywania i wdrażania działań Unii w regionie w ramach zintegrowanego podejścia, w tym w obszarach polityki, bezpieczeństwa i rozwoju, koordynując na potrzeby działań Unii wszystkie właściwe instrumenty i udział zainteresowanych stron. SPUE kontynuuje swoje zaangażowanie w ścisłej współpracy i koordynacji z odpowiednimi szefami delegatur Unii, Europejską Służbą Działań Zewnętrznych (ESDZ), Komisją, państwami członkowskich i innych właściwych unijnych podmiotów i zainteresowanych stron. SPUE wzmacnia pozycję Unii w regionie i zapewnia spójność podejścia Unii na szczeblu regionalnym.

3. SPUE przyczynia się do zaangażowania Unii w pogłębianie stosunków strategicznych i partnerstwa z regionem Rogu Afryki i jego państwami w celu wspierania pokoju i bezpieczeństwa, demokracji, praw człowieka, praworządności, równości płci, zasad humanitarnych i międzynarodowego prawa humanitarnego, zrównoważonego rozwoju, wzrostu gospodarczego, działań w dziedzinie klimatu i współpracy regionalnej.

4. Do ogólnych celów polityki, do których realizacji przyczynia się SPUE, należą między innymi:

a) stabilizacja Rogu Afryki, ze szczególnym uwzględnieniem szerszej dynamiki regionalnej, w tym na poziomie krajowym, jeżeli ma to znaczenie dla stabilności regionu;

b) przemiany polityczne, np. w Etiopii i Sudanie, procesy pokojowe i procesy budowania państwowości w Somalii i Sudanie Południowym, jak również zapobieganie potencjalnym konfliktom, w tym sporom transgranicznym, między krajami tego regionu lub w ich obrębie oraz wczesne ostrzeganie przed nimi i przyczynianie się do mediacji i ich rozwiązywania;

c) współpraca regionalna w zakresie polityki, bezpieczeństwa i zrównoważonej gospodarki oraz wspólnego wielostronnego działania, zwłaszcza z Organizacją Narodów Zjednoczonych (ONZ), Unią Afrykańską (UA) i Międzyrządowym Organem ds. Rozwoju (IGAD);

d) wynegocjowane rozwiązanie w sprawie Wielkiej Tamy Etiopskiego Odrodzenia (GERD) oraz promowanie współpracy transgranicznej w całym basenie Nilu;

e) bezpieczeństwo, stabilność i współpraca wokół Morza Czerwonego.

Artykuł  3

Mandat

1. Aby umożliwić osiągnięcie celów polityki wobec Rogu Afryki, mandat SPUE obejmuje:

a) aktywne przyczynianie się do realizacji Strategii i zwiększanie ogólnej spójności i skuteczności działań Unii z myślą o dalszym pogłębianiu i wzmacnianiu stosunków i partnerstwa Unii z Rogiem Afryki, jego państwami i organizacjami;

b) współpracę z wszystkimi właściwymi podmiotami w regionie, krajowymi podmiotami rządowymi i pozarządowymi, władzami regionalnymi, organizacjami międzynarodowymi i regionalnymi, społeczeństwem obywatelskim, młodzieżą, sektorem prywatnym oraz diasporami, służącą czynieniu postępów w realizacji celów Unii i będącą wkładem w lepsze zrozumienie roli Unii w regionie. Mając na uwadze powyższe, SPUE regularnie podróżuje do wszystkich krajów w regionie;

c) współpracę z właściwymi podmiotami spoza regionu służącą rozwiązywaniu kwestii związanych ze stabilnością regionalną w szerszym ujęciu, w tym w odniesieniu do GERD, Morza Czerwonego, zachodniej części Oceanu Indyjskiego oraz do finansowania misji Unii Afrykańskiej w Somalii (AMISOM) i wynikającego stąd zaangażowania sił bezpieczeństwa pod auspicjami UA. Kontakty obejmują, w stosownych przypadkach, dwustronne stosunki ze Stanami Zjednoczonymi Ameryki, Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, państwami Zatoki Perskiej, Egiptem, kontakty regionalne z Radą Współpracy Państw Zatoki, Radą Państw Arabskich i Afrykańskich nad Morzem Czerwonym i Zatoką Adeńską oraz innymi właściwymi podmiotami w miarę ich powstawania;

d) reprezentowanie i promowanie interesów i wyeksponowania Unii na odpowiednich forach regionalnych i międzynarodowych;

e) zachęcanie do skutecznej współpracy w zakresie polityki i bezpieczeństwa oraz do zrównoważonej integracji gospodarczej w regionie - oraz wspieranie takiej współpracy i integracji - poprzez partnerstwo UE z UA i organizacjami regionalnymi, w szczególności IGAD. SPUE inicjuje/prowadzi, wspiera i propaguje afrykańskie, a także bliskowschodnio-północnoafrykańskie mechanizmy rozwiązywania konfliktów z myślą o dalszym skutecznym zapobieganiu, deeskalacji i pokojowym rozstrzyganiu sporów oraz na rzecz pojednania poprzez zachęcanie do dialogu, negocjacji i mediacji;

f) śledzenie wydarzeń politycznych i w zakresie bezpieczeństwa w regionie i wnoszenie wkładu w kreowanie polityki Unii wobec regionu, z myślą o doradzaniu i formułowaniu konkretnych propozycji działania, w tym w odniesieniu do Erytrei, Etiopii, Somalii, Sudanu, Sudanu Południowego, sporu granicznego między Sudanem a Etiopią, napięć między Somalią a Kenią, roli Kenii w regionie, sporu dotyczącego Nilu, bezpieczeństwa w regionie Morza Czerwonego, promowania regionalnej integracji oraz w odniesieniu do innych problemów w regionie mających wpływ na jego bezpieczeństwo, stabilność oraz pokojowy i pluralistyczny rozwój; SPUE wnosi również wkład we wczesne reagowanie Unii oraz strategiczną i długoterminową wizję Unii w Rogu Afryki;

g) dalsze mobilizowanie regionalnego i międzynarodowego wsparcia dla przemian politycznych, np. w Etiopii i Sudanie, w ścisłej współpracy z szefami delegatur Unii i misji państw członkowskich. SPUE przyczynia się do wspierania ogólnokrajowych wysiłków na rzecz pokoju i pojednania w oparciu o pluralistyczny i przejrzysty dialog. SPUE kontynuuje wysiłki, aby zaradzić regionalnym skutkom wielorakich kryzysów w Etiopii, w tym w Tigraju, w szczególności poprzez zachęcanie do pokojowego rozwiązania napięć na granicy z Sudanem. W odniesieniu do Sudanu SPUE koncentruje swoje wysiłki również na wspieraniu wdrażania porozumienia pokojowego z Dżuby oraz na negocjowaniu i wdrażaniu kolejnych porozumień;

h) dalsze zachęcanie do większego wsparcia ze strony podmiotów regionalnych i międzynarodowych na rzecz mających krytyczne znaczenie procesów: pokojowego i budowania państwowości w Somalii i Sudanie Południowym. SPUE wspiera wysiłki Unii na rzecz budowania państwowości w Somalii, w tym rozwoju sektora bezpieczeństwa - w uzupełnieniu wysiłków szefa delegatury Unii i państw członkowskich w tym zakresie. W tym względzie SPUE wnosi wkład w proces refleksji związany z wykorzystaniem Europejskiego Instrumentu na rzecz Pokoju oraz z misjami i operacjami w ramach wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony (WPBiO) w regionie. W odniesieniu do Sudanu Południowego SPUE kontynuuje - w ścisłej współpracy z szefem delegatury Unii - bliską współpracę z ONZ, IGAD, UA oraz innymi odpowiednimi partnerami międzynarodowymi, aby podtrzymać ich poparcie dla działań na rzecz pokoju i ogólnej stabilizacji kraju;

i) współpracę z Erytreą, z naciskiem na konstruktywny program działań na szczeblu regionalnym, w tym na wycofanie wojsk Erytrei z Etiopii;

j) dalsze reprezentowanie Unii jako obserwatora w prowadzonych przez UA rozmowach w sprawie GERD. Działając w ścisłej koordynacji z szefami delegatur Unii i misji państw członkowskich w Egipcie, Sudanie i Etiopii, SPUE przyczynia się do wspierania dialogu i współpracy między stronami, budując zaufanie i wypracowując środki budowy zaufania, które mogłyby motywować do rozwiązania sporu w sprawie GERD. W szerszym ujęciu SPUE przyczynia się do wysiłków Unii na rzecz zwiększenia zaangażowania w dyplomację wodną w całym basenie Nilu;

k) zachęcanie do współpracy, dialogu i pokojowego rozwiązywania sporów wokół Morza Czerwonego oraz budowanie uprzywilejowanych stosunków z regionalnymi inicjatywami. SPUE przyczynia się - w ścisłej koordynacji z szefami delegatur Unii i misji państw członkowskich w regionie - do opracowania zintegrowanego podejścia do szeroko rozumianego regionu Morza Czerwonego i pomoże w tworzeniu pluralistycznego programu współpracy w zakresie Morza Czerwonego z udziałem właściwych podmiotów regionalnych i międzynarodowych;

l) uważne śledzenie wyzwań transgranicznych mających wpływ na Róg Afryki i promowanie współpracy na rzecz zaradzania tym wyzwaniom, w szczególności w odniesieniu do radykalizacji postaw i terroryzmu, bezpieczeństwa morskiego i piractwa, sporów granicznych, wszelkich form nielegalnego handlu, w tym handlu ludźmi, nielegalnych przepływów finansowych oraz wszelkich konsekwencji kryzysów humanitarnych dla polityki i bezpieczeństwa;

m) promowanie dostępu pomocy humanitarnej i poszanowania międzynarodowego prawa humanitarnego oraz ochrony ludności cywilnej;

n) przyczynianie się, we współpracy ze SPUE ds. Praw Człowieka, do propagowania praw człowieka poprzez wdrażanie decyzji Rady 2011/168/WPZiB ⁴  oraz unijnej polityki w dziedzinie praw człowieka w tym wytycznych Unii w dziedzinie praw człowieka, w szczególności wytycznych Unii w sprawie dzieci w konfliktach zbrojnych, a także w sprawie aktów przemocy wobec kobiet i dziewcząt i zwalczania wszelkich form dyskryminacji wobec nich - oraz polityki Unii w odniesieniu do rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ (RB ONZ) 1325 (2000) i kolejnych rezolucji dotyczących kobiet, pokoju i bezpieczeństwa, a także rezolucji RB ONZ 2250 (2015) w sprawie młodzieży, pokoju i bezpieczeństwa. Obejmuje to kontakty z Międzynarodowym Trybunałem Karnym, Biurem Wysokiego Komisarza ds. Praw Człowieka oraz z obrońcami praw człowieka;

o) przyczynianie się do stawienia czoła problemowi rosnącego wpływu zmiany klimatu na pokój i bezpieczeństwo. Obejmuje to zapewnienie, aby działania zapobiegawcze i w zakresie budowania pokoju uwzględniały zagrożenia dla bezpieczeństwa związane z klimatem i środowiskiem.

2. W celu realizacji mandatu SPUE między innymi:

a) doradza i składa sprawozdania, w stosownych przypadkach, na temat formułowania stanowisk Unii na forach regionalnych i międzynarodowych, aby proaktywnie wspierać działania oparte na partnerstwie i wzajemnej rozliczalności i wzmacniać zintegrowane podejście Unii do Rogu Afryki;

b) przyczynia się do utrzymywania całościowego oglądu wszystkich działań Unii oraz blisko współpracuje z właściwymi delegaturami Unii i państwami członkowskimi, ściśle koordynując działania.

Artykuł  4

Wykonywanie mandatu

1. SPUE jest odpowiedzialny za wykonywanie mandatu, działając pod zwierzchnictwem WP.

2. KPiB utrzymuje uprzywilejowane stosunki ze SPUE i jest podstawowym punktem kontaktowym SPUE z Radą. KPiB ukierunkowuje pod względem strategicznym i politycznym działania prowadzone przez SPUE w ramach mandatu, bez uszczerbku dla uprawnień WP.

3. SPUE współpracuje i działa w ścisłej koordynacji z ESDZ oraz z jej odpowiednimi wydziałami.

Artykuł  5

Finansowanie

1. 5  Finansowa kwota odniesienia przewidziana na pokrycie wydatków związanych z mandatem SPUE w okresie od dnia 1 września 2022 r. do dnia 31 sierpnia 2024 r. wynosi 4 744 381,14 EUR.

2. Wydatkami zarządza się zgodnie z procedurami i zasadami mającymi zastosowanie do budżetu ogólnego Unii.

3. Zarządzanie wydatkami podlega umowie między SPUE a Komisją. SPUE odpowiada przed Komisją za wszystkie wydatki.

Artykuł  6

Powołanie i skład zespołu

1. W granicach mandatu SPUE i odpowiednich udostępnionych na jego potrzeby środków finansowych SPUE odpowiada za powołanie zespołu. Zespół musi dysponować wiedzą fachową na temat określonych kwestii politycznych, zgodnie z wymogami związanymi z mandatem. SPUE niezwłocznie informuje Radę i Komisję o składzie zespołu.

2. Państwa członkowskie, instytucje Unii i ESDZ mogą zaproponować oddelegowanie personelu do pracy ze SPUE. Wynagrodzenie takiego oddelegowanego personelu jest pokrywane, odpowiednio, przez dane państwo członkowskie, daną instytucję Unii lub przez ESDZ. Eksperci oddelegowani przez państwa członkowskie do instytucji Unii lub do ESDZ również mogą być oddelegowani do pracy ze SPUE. Zatrudniani na podstawie umów członkowie personelu międzynarodowego muszą posiadać obywatelstwo państwa członkowskiego.

3. Cały oddelegowany personel nadal podlega administracyjnie wysyłającemu państwu członkowskiemu, wysyłającej instytucji Unii lub ESDZ; personel ten wypełnia obowiązki i podejmuje działania w interesie mandatu SPUE.

4. Personel SPUE ulokowany jest w tym samym miejscu co właściwe wydziały ESDZ lub delegatury Unii, aby zapewnić spójność i zgodność ich odpowiednich działań.

Artykuł  7

Przywileje i immunitety SPUE i personelu SPUE

Przywileje, immunitety i dalsze gwarancje niezbędne do wykonania i sprawnego działania misji SPUE oraz personelu SPUE ustala się odpowiednio z państwami przyjmującymi. Państwa członkowskie i ESDZ zapewniają w tym celu wszelkie niezbędne wsparcie.

Artykuł  8

Bezpieczeństwo informacji niejawnych UE

SPUE i członkowie jego zespołu przestrzegają zasad i minimalnych norm bezpieczeństwa ustanowionych decyzją Rady 2013/488/UE ⁶ .

Artykuł  9

Dostęp do informacji i wsparcie logistyczne

1. Państwa członkowskie, Komisja, ESDZ oraz Sekretariat Generalny Rady zapewniają SPUE dostęp do wszelkich stosownych informacji.

2. Delegatury Unii w regionie lub, w stosownych przypadkach, państwa członkowskie zapewniają wsparcie logistyczne w regionie.

Artykuł  10

Bezpieczeństwo

Zgodnie z polityką Unii dotyczącą bezpieczeństwa personelu rozmieszczonego poza terytorium Unii w ramach zadań operacyjnych na mocy tytułu V Traktatu, SPUE podejmuje wszelkie uzasadnione, możliwe do realizacji środki zgodne ze swoim mandatem oraz odpowiadające stanowi bezpieczeństwa na obszarze, za który jest odpowiedzialny, służące zapewnieniu bezpieczeństwa całemu personelowi bezpośrednio mu podlegającemu, w szczególności:

a) sporządza plan bezpieczeństwa oparty na wskazówkach ESDZ, obejmujący szczególne fizyczne, organizacyjne i proceduralne środki bezpieczeństwa, regulujący zarządzanie bezpiecznym przemieszczaniem się personelu do obszaru, za który jest odpowiedzialny, i w jego obrębie, jak również reagowanie na zdarzenia związane z naruszeniem bezpieczeństwa, w tym plan awaryjny i plan ewakuacyjny;

b) zapewnia objęcie wszystkich członków personelu rozmieszczonych poza terytorium Unii ubezpieczeniem od wysokiego ryzyka, odpowiednio do warunków panujących na obszarze, za który jest odpowiedzialny;

c) zapewnia, aby wszyscy członkowie zespołu SPUE, którzy mają być rozmieszczeni poza terytorium Unii, w tym personel miejscowy zatrudniony na podstawie umów, odbyli przed przyjazdem na obszar, za który jest odpowiedzialny lub niezwłocznie po przyjeździe odpowiednie szkolenie w zakresie bezpieczeństwa, na podstawie wskaźników ryzyka określonych dla tego obszaru przez ESDZ;

d) zapewnia wprowadzanie w życie wszelkich uzgodnionych zaleceń wydawanych w następstwie systematycznych ocen bezpieczeństwa oraz składa WP, Radzie i Komisji pisemne sprawozdania na temat realizacji tych zaleceń oraz innych kwestii związanych z bezpieczeństwem w ramach regularnych sprawozdań z postępu prac oraz kompleksowego sprawozdania końcowego z wykonania mandatu.

Artykuł  11

Składanie sprawozdań

SPUE regularnie składa WP i KPiB sprawozdania ustne i pisemne. W razie potrzeby SPUE składa również sprawozdania grupom roboczym Rady. Regularne sprawozdania są rozprowadzane poprzez sieć COREU. SPUE może przedstawiać sprawozdania Radzie do Spraw Zagranicznych. Zgodnie z art. 36 Traktatu SPUE może uczestniczyć w informowaniu Parlamentu Europejskiego.

Artykuł  12

Koordynacja

1. W ramach Strategii SPUE przyczynia się do jedności, spójności i efektywności działań Unii i pomaga w zapewnieniu spójnego wykorzystania wszystkich instrumentów Unii i działań państw członkowskich, aby osiągnąć cele polityki Unii. W stosownych przypadkach SPUE dąży do współdziałania z państwami członkowskimi. SPUE koordynuje swoje działania z działaniami ESDZ, delegatur Unii i Komisji, jak również z działaniami innych SPUE działających w regionie. SPUE regularnie przekazuje informacje misjom państw członkowskich i delegaturom Unii.

2. Utrzymywany jest ścisły kontakt w terenie z właściwymi szefami misji państw członkowskich, szefami delegatur Unii oraz szefami misji i operacji w dziedzinie WPBiO. Dokładają oni wszelkich starań, aby wspierać SPUE w wykonywaniu mandatu. SPUE, w ścisłej koordynacji z odpowiednimi delegaturami Unii, udziela dowódcy sił EU NAVFOR Atalanta, dowódcy misji EUTM Somalia oraz szefowi misji EUCAP Somalia wskazówek dotyczących sytuacji politycznej na miejscu. SPUE, dowódcy operacji UE oraz dowódca operacji cywilnej konsultują się ze sobą stosownie do potrzeb. SPUE współpracuje również z innymi podmiotami międzynarodowymi i regionalnymi w terenie.

Artykuł  13

Pomoc w zakresie roszczeń

SPUE i jego personel udzielają wsparcia przez udostępnienie elementów koniecznych do odpowiedzi na wszelkie roszczenia i zobowiązania wynikające z mandatów wcześniejszych SPUE w Rogu Afryki oraz udzielają w tym celu pomocy administracyjnej i udostępniają odpowiednie dokumenty.

Artykuł  14  ⁷  

Przegląd

Wdrażanie niniejszej decyzji i jej spójność z innymi działaniami Unii w regionie są przedmiotem regularnych przeglądów. SPUE przedstawia WP, Radzie i Komisji regularne sprawozdania z postępu prac, a do dnia 31 maja 2022 r. - przedstawi ostateczne, kompleksowe sprawozdanie z wykonania mandatu. SPUE przedstawia Radzie, WP i Komisji regularne sprawozdania z postępu prac, a do dnia 31 maja 2024 r. - przedstawi ostateczne, kompleksowe sprawozdanie z wykonania mandatu.

Artykuł  15

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 21 czerwca 2021 r.

	W imieniu Rady
	J. BORRELL FONTELLES
	Przewodniczący

¹ Decyzja Rady 2011/819/WPZiB z dnia 8 grudnia 2011 r. w sprawie mianowania Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej w Rogu Afryki (Dz.U. L 327 z 9.12.2011, s. 62).

² Decyzja Rady (WPZiB) 2018/905 z dnia 25 czerwca 2018 r. przedłużająca mandat Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej w Rogu Afryki (Dz.U. L 161 z 26.6.2018, s. 16).

³ Decyzja Rady (WPZiB) 2021/352 z dnia 25 lutego 2021 r. zmieniająca decyzję (WPZiB) 2018/905 przedłużającą mandat Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej w Rogu Afryki (Dz.U. L 68 z 26.2.2021, s. 187).

⁴ Decyzja Rady 2011/168/WPZiB z dnia 21 marca 2011 r. w sprawie Międzynarodowego Trybunału Karnego, uchylająca wspólne stanowisko 2003/444/WPZiB (Dz.U. L 76 z 22.3.2011, s. 56).

⁵ Art. 5 ust. 1 zmieniony przez art. 2 pkt 1 decyzji nr 2022/1238 z dnia 18 lipca 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.190.127) zmieniającej nin. decyzję z dniem 18 lipca 2022 r.

⁶ Decyzja Rady 2013/488/UE z dnia 23 września 2013 r. w sprawie przepisów bezpieczeństwa dotyczących ochrony informacji niejawnych UE (Dz.U. L 274 z 15.10.2013, s. 1).

⁷ Art. 14 zmieniony przez art. 2 pkt 2 decyzji nr 2022/1238 z dnia 18 lipca 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.190.127) zmieniającej nin. decyzję z dniem 18 lipca 2022 r.