Rozporządzenie 2018/1240 ustanawiające europejski system informacji o podróży oraz zezwoleń na podróż (ETIAS) i zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1077/2011, (UE) nr 515/2014, (UE) 2016/399, (UE) 2016/1624 i (UE) 2017/2226
Dz.U.UE.L.2018.236.1
Akt obowiązującyROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2018/1240
z dnia 12 września 2018 r.
ustanawiające europejski system informacji o podróży oraz zezwoleń na podróż (ETIAS) i zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1077/2011, (UE) nr 515/2014, (UE) 2016/399, (UE) 2016/1624 i (UE) 2017/2226
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 77 ust. 2 lit. b) i d) oraz art. 87 ust. 2 lit. a),
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego 1 ,
stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą 2 ,
(1) W komunikacie Komisji z dnia 6 kwietnia 2016 r. zatytułowanym "Sprawniejsze i bardziej inteligentne systemy informacyjne do celów zarządzania granicami i zapewnienia bezpieczeństwa" przedstawiono potrzebę wzmocnienia i ulepszenia przez Unię swoich systemów informatycznych, architektury danych i wymiany informacji w dziedzinie zarządzania granicami, ścigania przestępstw i zwalczania terroryzmu. W komunikacie podkreślono potrzebę poprawy interoperacyjności systemów informacyjnych. Ponadto, przedstawiono w nim możliwe sposoby maksymalizacji korzyści, jakie oferują obecne systemy informacyjne, oraz opracowania - w razie potrzeby -nowych i uzupełniających systemów w celu wyeliminowania nadal istniejących luk informacyjnych.
(2) W komunikacie z dnia 6 kwietnia 2016 r. rzeczywiście wskazano szereg luk informacyjnych. Jedną z nich jest fakt, że służby graniczne na granicach zewnętrznych strefy Schengen nie dysponują informacjami na temat osób podróżujących zwolnionych z obowiązku posiadania wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych ("obowiązku wizowego"). W komunikacie z dnia 6 kwietnia 2016 r. zapowiedziano, że Komisja miała zainicjować analizę możliwości stworzenia europejskiego systemu informacji o podróży oraz zezwoleń na podróż (ETIAS). Analizę możliwości zakończono w listopadzie 2016 r. Taki system stwierdzałby, czy obywatele państw trzecich zwolnieni z obowiązku wizowego kwalifikują się do odbycia podróży do strefy Schengen oraz czy taka podróż stwarza ryzyko dla bezpieczeństwa, ryzyko nielegalnej imigracji lub wysokie ryzyko epidemiologiczne.
(3) W komunikacie z dnia 14 września 2016 r. zatytułowanym "Zwiększanie bezpieczeństwa w mobilnym świecie: ulepszona wymiana informacji na rzecz walki z terroryzmem i wzmocnionych granic zewnętrznych" potwierdzono, że ochrona granic zewnętrznych jest priorytetem, i przedstawiono konkretne inicjatywy mające na celu poszerzenie zakresu i przyspieszenie działań Unii służących dalszej poprawie zarządzania granicami zewnętrznymi.
(4) Należy wskazać cele systemu ETIAS, określić jego architekturę techniczną i organizacyjną, określić przepisy dotyczące funkcjonowania systemu i wykorzystywania danych, które zostaną do niego wprowadzone przez wnioskodawcę, oraz zasady wydania lub odmowy wydania zezwolenia na podróż, określić cele przetwarzania danych, wskazać organy uprawnione do dostępu do danych i zapewnić ochronę danych osobowych.
(5) ETIAS powinien mieć zastosowanie do obywateli państw trzecich, którzy są zwolnieni z obowiązku wizowego.
(6) ETIAS powinien także mieć zastosowanie do obywateli państw trzecich zwolnionych z obowiązku wizowego, którzy są członkami rodziny obywatela Unii, do którego ma zastosowanie dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2004/38/WE 3 , lub obywatela państwa trzeciego korzystającego z prawa do swobodnego przemieszczania się równoważnego prawu przysługującemu obywatelom Unii na mocy umowy między Unią i jej państwami członkowskimi z jednej strony a danym państwem trzecim z drugiej, a którzy nie posiadają karty pobytowej przewidzianej zgodnie z dyrektywą 2004/38/WE ani dokumentu pobytowego przewidzianego w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1030/2002 4 . Art. 21 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) stanowi, że każdy obywatel Unii ma prawo do swobodnego przemieszczania się i przebywania na terytorium państw członkowskich, z zastrzeżeniem ograniczeń i warunków ustanowionych w Traktatach i w środkach przyjętych w celu ich wykonania. Odnośne ograniczenia i warunki zawarte są w dyrektywie 2004/38/WE.
(7) Jak potwierdził Trybunał Sprawiedliwości 5 , członkowie rodziny, o których mowa powyżej, mają prawo do wjazdu na terytorium państw członkowskich i do otrzymania w tym celu wizy wjazdowej. W związku z tym także członkowie rodziny zwolnieni z obowiązku wizowego powinni mieć prawo do uzyskania zezwolenia na podróż. Państwa członkowskie powinny przyznać takim osobom wszelkie ułatwienia w uzyskaniu niezbędnych zezwoleń na podróż, które powinny być wydawane nieodpłatnie.
(8) Prawo do uzyskania zezwolenia na podróż nie jest bezwarunkowe, gdyż tym członkom rodziny, którzy stwarzają ryzyko dla porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego czy zdrowia publicznego, można odmówić wydania zezwolenia zgodnie z dyrektywą 2004/38/WE. W związku z tym członkowie rodziny mogą zostać zobowiązani do przekazania swoich danych osobowych związanych z ich identyfikacją i statusem jedynie w zakresie, w jakim dane te będą przydatne do oceny, czy osoby te mogą stwarzać zagrożenie dla bezpieczeństwa. Podobnie podczas rozpatrywania wniosków o zezwolenie na podróż składanych przez te osoby należy uwzględniać wyłącznie względy bezpieczeństwa, a nie względy związane z ryzykiem migracji.
(9) W ramach ETIAS należy wprowadzić zezwolenie na podróż dla obywateli państw trzecich zwolnionych z obowiązku wizowego, umożliwiające rozważenie tego, czy obecność tych osób na terytorium państw członkowskich nie stwarza lub nie będzie stwarzać ryzyka dla bezpieczeństwa, ryzyka nielegalnej imigracji lub wysokiego ryzyka epidemiologicznego. Zezwolenie na podróż powinno zatem stanowić decyzję potwierdzającą, że nie istnieją faktyczne wskazania ani uzasadnione powody, by uznać, że obecność osoby na terytorium państw członkowskich stwarza takie ryzyko. Jako takie, zezwolenie na podróż ma charakter odrębny względem wizy, nie będzie wymagało szerszego zakresu informacji ani nie będzie stanowiło większego obciążenia dla wnioskodawcy niż wiza. Posiadanie ważnego zezwolenia na podróż powinno być nowym warunkiem wjazdu na terytorium państw członkowskich. Samo posiadanie tego zezwolenia nie powinno natomiast dawać automatycznie prawa do wjazdu.
(10) ETIAS powinien przyczyniać się do gwarantowania wysokiego poziomu bezpieczeństwa, zapobiegania nielegalnej imigracji oraz ochrony zdrowia publicznego poprzez zapewnianie oceny osób podróżujących przed ich przybyciem na przejścia graniczne na granicach zewnętrznych.
(11) ETIAS powinien przyczyniać się do ułatwiania odpraw granicznych przeprowadzanych przez straż graniczną na przejściach granicznych na granicach zewnętrznych. Powinien on także zapewniać skoordynowaną i zharmonizowaną ocenę obywateli państw trzecich objętych wymogiem posiadania zezwolenia na podróż, którzy zamierzają się udać do państw członkowskich. Ponadto, powinien on umożliwiać skuteczniejsze informowanie wnioskodawców o tym, czy kwalifikują się do odbycia podróży do państw członkowskich. Ponadto ETIAS powinien przyczynić się do ułatwienia odpraw granicznych, gdyż dzięki niemu zmniejszy się liczba odmów wjazdu na granicach zewnętrznych, a funkcjonariusze służby granicznej uzyskają pewne dodatkowe informacje związane z markerami.
(12) ETIAS powinien także wspierać cele Systemu Informacyjnego Schengen (SIS) związane z wpisami dotyczącymi obywateli państw trzecich do celów odmowy wjazdu i pobytu, osób poszukiwanych w celu ich aresztowania, wydania lub ekstradycji, osób zaginionych, osób, których obecność jest wymagana do celów procedury sądowej, oraz osób, wobec których należy przeprowadzić kontrole niejawne lub kontrole szczególne. W tym celu ETIAS powinien porównywać odnośne dane zawarte w plikach wniosków ze stosownymi wpisami w SIS. Jeśli porównanie wskazuje na zgodność między danymi osobowymi w pliku wniosku a wpisami dotyczącymi obywateli państw trzecich do celów odmowy wjazdu lub osób poszukiwanych w celu ich aresztowania na potrzeby wydania lub ekstradycji, wniosek powinien zostać ręcznie przetworzony przez jednostkę krajową ETIAS w odpowiedzialnym państwie członkowskim. Ocena dokonana przez jednostkę krajową ETIAS powinna prowadzić do podjęcia decyzji w sprawie wydania zezwolenia na podróż lub odmowy jego wydania. W przypadku gdy wynik porównania wskazuje na zgodność między danymi osobowymi w pliku wniosku a wpisami dotyczącymi osób zaginionych lub osób, których obecność jest wymagana do celów procedury sądowej, oraz osób, wobec których należy przeprowadzić kontrole niejawne lub kontrole szczególne, informacje te powinny zostać przekazane do biura Sirene i powinny być przetwarzane zgodnie z odnośnymi przepisami dotyczącymi SIS.
(13) Warunki wydania zezwolenia na podróż powinny być spójne z celami szczegółowymi związanymi z różnymi rodzajami wpisów zarejestrowanych w SIS. W szczególności fakt, że wnioskodawcy podlegają wpisowi dotyczącemu osób poszukiwanych w celu ich aresztowania na potrzeby wydania lub ekstradycji, lub wpisowi dotyczącemu osób, wobec których należy przeprowadzić kontrole niejawne lub kontrole szczególne, nie powinien uniemożliwić wydania im zezwolenia na podróż z myślą o podjęciu przez państwo członkowskie stosownych działań zgodnie z decyzją Rady 2007/533/WSiSW 6 .
(14) ETIAS powinien składać się z wielkoskalowego systemu informatycznego, systemu informacyjnego ETIAS, jednostki centralnej ETIAS i jednostek krajowych ETIAS.
(15) Jednostka centralna ETIAS powinna stanowić część Europejskiej Agencji Straży Granicznej i Przybrzeżnej. Jednostka centralna ETIAS powinna być odpowiedzialna za weryfikację, czy - w przypadkach gdy automatyczny proces przetwarzania wniosków wygenerował trafienie - dane osobowe wnioskodawcy odpowiadają danym osobowym, które wywołały to trafienie. W przypadku potwierdzenia trafienia lub utrzymywania się wątpliwości jednostka centralna ETIAS inicjuje ręczne przetwarzanie wniosku. Zapewnia ona, aby dane, które wprowadza do plików wniosków były zaktualizowane oraz określa, ocenia ex ante, wdraża, przeprowadza ewaluację ex post, wprowadza zmiany oraz usuwa szczegółowe wskaźniki ryzyka, zapewniając, aby przeprowadzone weryfikacje i ich wyniki były rejestrowane w plikach wniosków. Przeprowadza ona także regularne kontrole przetwarzania wniosków i wdrażania reguł ETIAS w zakresie kontroli przesiewowych, w tym poprzez regularne ocenianie wpływu tych reguł na przestrzeganie praw podstawowych, w szczególności w zakresie prywatności i ochrony danych osobowych. Odpowiada ona ponadto za realizację szeregu zadań pomocniczych, takich jak zapewnianie wysłania niezbędnych powiadomień oraz dostarczanie informacji i wsparcia. Powinna ona być operacyjna 24 godziny na dobę przez 7 dni w tygodniu.
(16) Każde państwo członkowskie powinno ustanowić jednostkę krajową ETIAS odpowiedzialną za analizowanie wniosków i za podjęcie decyzji, czy należy wydać zezwolenia na podróż, czy też odmówić ich wydania, unieważnić je lub cofnąć. Jednostki krajowe ETIAS powinny współpracować między sobą oraz z Agencją Unii Europejskiej ds. Współpracy Organów Ścigania (Europolem) w celu przeprowadzania oceny wniosków. Jednostkom krajowym ETIAS należy zapewnić odpowiednie zasoby umożliwiające wypełnianie ich zadań z zachowaniem terminów określonych w niniejszym rozporządzeniu. W celu ułatwienia procesu decyzyjnego i wymiany informacji między państwami członkowskimi oraz obniżenia kosztów tłumaczeń i skrócenia czasu odpowiedzi, zaleca się, aby wszystkie jednostki krajowe ETIAS porozumiewały się w jednym języku.
(17) Aby realizować swoje cele, ETIAS powinien udostępniać internetowy formularz wniosku, w którym wnioskodawca powinien podać informacje dotyczące jego tożsamości i dokumentu podróży, informacje o miejscu zamieszkania, dane kontaktowe, informacje o poziomie wykształcenia i kategorii zawodowej, o posiadanym statusie członka rodziny obywatela Unii lub obywatela państwa trzeciego korzystającego z prawa do swobodnego przemieszczania się i nie posiadającego karty pobytowej przewidzianej w dyrektywie 2004/38/WE ani dokumentu pobytowego przewidzianego w rozporządzeniu (WE) nr 1030/2002, w przypadku gdy wnioskodawca jest małoletni dane osoby odpowiedzialnej za tę osobę, a także udzielić odpowiedzi na pytania ogólne.
(18) ETIAS powinien przyjmować wnioski złożone w imieniu wnioskodawcy w sytuacjach, gdy osoby podróżujące nie są w stanie same utworzyć wniosku z jakiegokolwiek powodu. W takich przypadkach wniosek powinien zostać złożony przez stronę trzecią upoważnioną przez osobę podróżującą lub która jest prawnie odpowiedzialna za osobę podróżującą, pod warunkiem że dane identyfikacyjne strony upoważnionej zostały podane w formularzu wniosku. Osoby podróżujące powinny mieć możliwość upoważnienia komercyjnych podmiotów pośredniczących do utworzenia i przedłożenia wniosku w ich imieniu. Jednostka centralna ETIAS powinna reagować na wszelkie przekazane zgłoszenia o nadużyciach ze strony komercyjnych podmiotów pośredniczących.
(19) Do celów weryfikacji dopuszczalności wniosku o wydanie zezwolenia na podróż należy ustanowić parametry służące zapewnieniu kompletności wniosku i spójności przekazanych danych. Na przykład, taka weryfikacja powinna skutkować wykluczeniem stosowania dokumentów podróży, których okres ważności jest krótszy niż trzy miesiące, które już straciły ważność lub które zostały wydane więcej niż 10 lat wcześniej. Weryfikacja powinna zostać przeprowadzona, zanim wnioskodawca zostanie poproszony o uiszczenie opłaty.
(20) W celu zakończenia procesu składania wniosku wnioskodawcy powinni być zobowiązani do uiszczenia opłaty za zezwolenie na podróż. Opłatami powinien zarządzać bank lub pośrednik finansowy. Dane wymagane do zabezpieczenia płatności elektronicznej powinny zostać przekazane wyłącznie bankowi lub pośrednikowi finansowemu, którzy zajmują się przeprowadzeniem transakcji, i nie są stanowią one części danych przechowywanych w ETIAS.
(21) Większość zezwoleń na podróż powinna być wydawana w ciągu kilku minut, jednak w nielicznych sytuacjach wydanie zezwoleń może wymagać więcej czasu, zwłaszcza w wyjątkowych przypadkach. W takich wyjątkowych przypadkach może zajść konieczność zażądania od wnioskodawcy dodatkowych informacji lub dokumentów w celu przetwarzania takich informacji lub dokumentów oraz, po przeanalizowaniu tych informacji lub dokumentów, zaproszenia wnioskodawcy na rozmowę. Rozmowy powinno się przeprowadzać jedynie w wyjątkowych okolicznościach, w ostateczności oraz gdy nadal istnieją poważne wątpliwości dotyczące informacji lub dokumentów przedstawionych przez wnioskodawcę. Wyjątkowy charakter rozmów powinien sprawiać, by na rozmowę zapraszano mniej niż 0,1 % wnioskodawców. Liczba wnioskodawców zapraszanych na rozmowę powinna podlegać regularnym przeglądom przeprowadzanym przez Komisję.
(22) Dane osobowe podane przez wnioskodawcę powinny być przetwarzane przez ETIAS wyłącznie do celów oceny, czy wjazd wnioskodawcy do Unii nie stwarza zagrożenia bezpieczeństwa, ryzyka nielegalnej imigracji lub wysokiego ryzyka epidemiologicznego w Unii.
(23) Oceny takiego ryzyka i zagrożenia nie można dokonać bez przetworzenia danych osobowych, które mają być wymienione we wniosku o zezwolenie na podróż. Dane osobowe zawarte we wnioskach powinny zostać porównane z danymi znajdującymi się w rekordach, plikach lub wpisach zarejestrowanych w unijnych systemach informacyjnych lub unijnych bazach danych (Systemie centralnym ETIAS, SIS, wizowym systemie informacyjnym (VIS), systemie wjazdu/wyjazdu (EES) lub systemie Eurodac), w danych Europolu lub w bazach danych Interpolu (bazie zawierającej dane skradzionych lub utraconych dokumentów podróży (SLTD) lub bazie Interpolu zawierającej dane dokumentów podróży powiązanych z notami (TDAWN)). Dane osobowe zawarte we wnioskach powinny zostać porównane z listą ostrzegawczą ETIAS i w odniesieniu do szczegółowych wskaźników ryzyka. Kategorie danych osobowych, które powinny być wykorzystywane do porównania, należy ograniczyć do kategorii danych znajdujących się w tych unijnych systemach informacyjnych, które są przeszukiwane, w danych Europolu, w bazach danych Interpolu i na liście ostrzegawczej ETIAS lub w szczegółowych wskaźnikach ryzyka.
(24) Porównanie powinno odbywać się w sposób zautomatyzowany. Za każdym razem kiedy takie porównanie wskazuje na zgodność ("trafienie") między jakimikolwiek danymi osobowymi lub kombinacją takich danych z wniosku a szczegółowymi wskaźnikami ryzyka lub danymi osobowymi w rekordach, plikach lub wpisach zarejestrowanych w wyżej wymienionych systemach informacyjnych, albo z listy ostrzegawczej ETIAS lub objętymi szczegółowymi wskaźnikami ryzyka, wniosek powinien zostać poddany ręcznemu przetwarzaniu przez jednostkę krajową ETIAS w odpowiedzialnym państwie członkowskim. Ocena dokonana przez jednostkę krajową ETIAS powinna prowadzić do podjęcia decyzji o wydaniu zezwolenia na podróż albo o odmowie jego wydania.
(25) Oczekuje się, że w odniesieniu do znacznej większości wniosków odpowiedzi pozytywne wydane zostaną w sposób zautomatyzowany. Żadna odmowa wydania, unieważnienie lub cofnięcie zezwolenia na podróż nie powinny w żadnym wypadku opierać się tylko na automatycznym przetworzeniu danych osobowych zawartych we wnioskach. Z tego powodu wnioski, w odniesieniu do których odnotowano trafienie, powinny być przetwarzane ręcznie przez jednostkę krajową ETIAS.
(26) Wnioskodawcom, którym odmówiono wydania zezwolenia na podróż, powinno przysługiwać prawo do wniesienia odwołania. Postępowanie odwoławcze powinno być prowadzone w państwie członkowskim, które podjęło decyzję w sprawie wniosku, i zgodnie z prawem krajowym tego państwa członkowskiego.
(27) Reguły kontroli przesiewowej ETIAS powinny być wykorzystywane do analizy pliku wniosku poprzez umożliwienie porównania zapisanych w nim danych ze szczegółowymi wskaźnikami ryzyka odpowiadającymi wcześniej zidentyfikowanemu ryzyku dla bezpieczeństwa, ryzyku nielegalnej imigracji lub wysokiemu ryzyku epidemiologicznemu. Kryteria stosowane do określenia szczegółowych wskaźników ryzyka nie powinny w żadnym wypadku opierać się wyłącznie na płci lub wieku danej osoby. Nie powinny również w żadnym wypadku opierać się na informacjach ujawniających kolor skóry, rasę, pochodzenie etniczne lub społeczne, cechy genetyczne, język, poglądy polityczne lub wszelkie inne poglądy, religię lub przekonania światopoglądowe, przynależność do związków zawodowych, przynależność do mniejszości narodowej, majątek, urodzenie, niepełnosprawność lub orientację seksualną. Szczegółowe wskaźniki ryzyka powinny być określane, ustanawiane, oceniane ex ante, wdrażane, oceniane ex post, zmieniane i usuwane przez jednostkę centralną ETIAS po konsultacji z radą ETIAS ds. kontroli przesiewowej złożoną z przedstawicieli jednostek krajowych ETIAS i zaangażowanych agencji. Aby pomóc w zapewnieniu poszanowania praw podstawowych przy wdrażaniu reguł kontroli przesiewowej ETIAS oraz szczegółowych wskaźników ryzyka, należy ustanowić radę ETIAS ds. wytycznych w zakresie praw podstawowych. Obsługę sekretarską jej posiedzeń powinien zapewniać urzędnik ds. praw podstawowych Europejskiej Agencji Straży Granicznej i Przybrzeżnej.
(28) Lista ostrzegawcza ETIAS powinna zostać stworzona w celu zidentyfikowania powiązań między danymi w pliku wniosku a informacjami dotyczącymi osób, które są podejrzane o popełnienie przestępstwa terrorystycznego lub innego poważnego przestępstwa, bądź o udział w nich, lub osób, względem których istnieją przesłanki faktyczne lub uzasadnione podstawy, oparte na ogólnej ocenie danej osoby, aby sądzić, że popełnią przestępstwo terrorystyczne lub inne poważne przestępstwo. Lista ostrzegawcza ETIAS powinna stanowić część systemu centralnego ETIAS. Dane do listy ostrzegawczej ETIAS powinny być wprowadzane przez Europol, bez uszczerbku dla odnośnych przepisów dotyczących współpracy międzynarodowej zawartych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/794 7 , oraz przez państwa członkowskie. Przed wprowadzaniem danych do listy ostrzegawczej ETIAS należy ustalić, że dane są adekwatne, dokładne i wystarczająco ważne, aby zostały włączone do listy ostrzegawczej ETIAS, i że wprowadzenie tych danych nie będzie prowadziło do nieproporcjonalnie dużej liczby wniosków, które miałyby być przetwarzane ręcznie. Dane powinny być regularnie poddawane przeglądowi i weryfikowane, aby zapewnić na bieżąco ich prawdziwość.
(29) Ciągłe pojawianie się nowych form zagrożeń dla bezpieczeństwa, nowych modeli nielegalnej imigracji oraz wysokiego ryzyka zagrożeń epidemiologicznych wymaga skutecznej reakcji z wykorzystaniem nowoczesnych środków. Z uwagi na fakt, że środki te wiążą się często z przetwarzaniem znacznych ilości danych osobowych, należy wprowadzić stosowne zabezpieczenia, aby ograniczyć ingerencję w prawo do ochrony życia prywatnego i prawo do ochrony danych osobowych do minimum koniecznego w demokratycznym społeczeństwie.
(30) Dane osobowe w systemie ETIAS powinny zatem być przechowywane w zabezpieczony sposób. Dostęp do nich powinni mieć wyłącznie upoważnieni pracownicy i w żadnym wypadku dostęp nie powinien być wykorzystywany do podejmowania decyzji w oparciu o jakiekolwiek formy dyskryminacji. Dane osobowe powinny być przechowywane w zabezpieczony sposób w ramach istniejącej w Unii infrastruktury Europejskiej Agencji ds. Zarządzania Operacyjnego Wielkoskalowymi Systemami Informatycznymi w Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości (eu-LISA).
(31) Wydane zezwolenia na podróż powinny zostać unieważnione lub cofnięte z chwilą, gdy okaże się, że warunki ich wydania nie były spełnione lub przestały być spełniane. W szczególności, jeżeli w SIS wprowadza się nowy wpis do celów odmowy wjazdu i pobytu lub wpis zgłaszający dokument podróży jako utracony, ukradziony, przywłaszczony lub unieważniony, SIS powinien poinformować ETIAS. ETIAS powinien wówczas zweryfikować, czy ten nowy wpis odpowiada ważnemu zezwoleniu na podróż. W przypadku rejestracji nowego wpisu do celów odmowy wjazdu i pobytu jednostka krajowa ETIAS odpowiedzialnego państwa członkowskiego powinna cofnąć zezwolenie na podróż. W przypadku gdy zezwolenie na podróż jest powiązane z dokumentem podróży zgłoszonym w SIS jako utracony, ukradziony, przywłaszczony lub unieważniony lub zgłoszonym w SLTD jako utracony, ukradziony lub unieważniony, jednostka krajowa ETIAS odpowiedzialnego państwa członkowskiego powinna dokonać ręcznego przetwarzania pliku wniosku. Podobnie, nowe dane wprowadzane do listy ostrzegawczej ETIAS powinny być porównywane z plikami wniosków przechowywanymi w ETIAS w celu zweryfikowania, czy te nowe dane odpowiadają ważnym zezwoleniom na podróż. W takich przypadkach jednostka krajowa ETIAS państwa członkowskiego, które wprowadziło te nowe dane, lub - w przypadku gdy dane te zostały wprowadzone przez Europol -państwa członkowskiego pierwszego planowanego pobytu, powinna ocenić trafienie i w razie konieczności cofnąć zezwolenie na podróż. Powinno być również możliwe cofnięcie zezwolenia na podróż na wniosek wnioskodawcy.
(32) Jeśli w wyjątkowych okolicznościach państwo członkowskie uzna za konieczne zezwolenie obywatelowi państwa trzeciego na udanie się na terytorium swojego państwa ze względów humanitarnych, z uwagi na interes państwowy lub z powodu zobowiązań międzynarodowych, państwo to powinno mieć możliwość wydania zezwolenia na podróż o ograniczonej ważności terytorialnej i czasowej.
(33) Przed wejściem osób podróżujących na pokład przewoźnicy lotniczy i morscy oraz międzynarodowi przewoźnicy przewożący grupy drogą lądową autokarami powinni mieć obowiązek zweryfikowania, czy osoby podróżujące posiadają ważne zezwolenie na podróż. Sam plik ETIAS nie powinien być dostępny dla przewoźników. Przewoźnicy powinni mieć bezpieczny dostęp do systemu informacyjnego ETIAS pozwalający na jego przeglądanie z użyciem danych z dokumentu podróży.
(34) Specyfikacje techniczne dostępu do systemu informacyjnego ETIAS za pośrednictwem portalu dla przewoźników powinny możliwie najbardziej ograniczyć wpływ na podróż pasażerów oraz na przewoźników. W tym celu powinno się rozważyć integrację z systemem EES.
(35) Aby ograniczyć skutki obowiązków określonych w niniejszym rozporządzeniu, dla przewoźników międzynarodowych przewożących grupy drogą lądową autokarami należy udostępnić łatwe w obsłudze rozwiązania mobilne.
(36) W ciągu dwóch lat od rozpoczęcia funkcjonowania ETIAS Komisja powinna ocenić adekwatność, spójność i zgodność przepisów, o których mowa w art. 26 Konwencji wykonawczej do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. między rządami państw Unii Gospodarczej Beneluksu, Republiki Federalnej Niemiec oraz Republiki Francuskiej w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach 8 do celów przepisów ETIAS dotyczących transportu drogą lądową autokarami. Należy uwzględnić najnowszy rozwój transportu drogą lądową autokarami. Należy rozważyć potrzebę zmiany przepisów dotyczących transportu drogą lądową autokarami, o których mowa w art. 26 tej Konwencji lub w niniejszym rozporządzeniu.
(37) W celu zapewnienia, aby zmienione warunki wjazdu były spełniane, straż graniczna powinna sprawdzać, czy osoba podróżująca posiada ważne zezwolenie na podróż. Dlatego też podczas standardowej kontroli granicznej straż graniczna powinna elektronicznie odczytać dane z dokumentu podróży. Ta operacja powinna spowodować przesłanie zapytania do różnych baz danych, jak określono w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/399 9 (kodeksie granicznym Schengen), w tym wyszukiwanie w ETIAS, które powinno dostarczyć informacji o aktualnym statusie zezwolenia na podróż. Straż graniczna powinna mieć dostęp do niektórych danych w pliku ETIAS, tak aby uzyskać pomoc w wykonywaniu swoich zadań. Jeśli brak jest ważnego zezwolenia na podróż, straż graniczna powinna odmówić wjazdu oraz odpowiednio zakończyć proces kontroli granicznej. Jeżeli osoba podróżująca posiada ważne zezwolenie na podróż, decyzję o zezwoleniu na wjazd lub o odmowie wjazdu powinna podjąć straż graniczna. Niektóre dane z pliku ETIAS powinny być dostępne dla straży granicznej, tak by pomóc jej w wykonywaniu jej zadań.
(38) Jeżeli jednostka krajowa ETIAS odpowiedzialnego państwa członkowskiego uzna, że niektóre aspekty wniosku o zezwolenie na podróż wymagają dalszej analizy ze strony służb granicznych, powinna ona mieć możliwość umieszczenia na wydanym przez siebie zezwoleniu na podróż markera i zalecić tym samym przeprowadzenie kontroli drugiej linii na przejściu granicznym. Należy także przewidzieć możliwość umieszczania takiego markera na wniosek konsultowanego państwa członkowskiego. Jeżeli jednostka krajowa ETIAS odpowiedzialnego państwa członkowskiego uzna, że konkretne trafienie wywołane podczas przetwarzania wniosku jest fałszywe, lub jeżeli ręczne przetwarzanie wniosku wykazuje, że nie było powodów do odmowy wydania zezwolenia na podróż, powinna ona mieć możliwość umieszczenia na wydanym przez siebie zezwoleniu na podróż markera w celu ułatwienia odpraw granicznych, przekazując służbom granicznym informacje związane z dokonanymi weryfikacjami, oraz po to, by ograniczyć negatywne konsekwencje fałszywego trafienia dla osób podróżujących. Instrukcje operacyjne dla służb granicznych dotyczące postępowania z zezwoleniami na podróż należy określić w podręczniku praktycznym.
(39) Ponieważ dla niektórych kategorii obywateli państw trzecich warunkiem wjazdu i pobytu jest posiadanie ważnego zezwolenia na podróż, organy imigracyjne państw członkowskich powinny mieć możliwość przeprowadzania kwerend w systemie centralnym ETIAS, w przypadku gdy przeprowadzono wcześniejsze wyszukiwanie w EES, w wyniku którego okazało się, że w EES nie ma wpisu dotyczącego wjazdu, wskazującego na obecność danego obywatela państwa trzeciego na terytorium państw członkowskich. Organy imigracyjne państw członkowskich powinny mieć dostęp do niektórych informacji przechowywanych w systemie centralnym ETIAS, w szczególności do celu powrotów.
(40) W ramach zwalczania przestępstw terrorystycznych i innych poważnych przestępstw oraz z uwagi na globalizację siatek przestępczych niezmiernie ważne jest, by wyznaczone organy odpowiedzialne za zapobieganie przestępstwom terrorystycznym lub innym poważnym przestępstwom, ich wykrywanie lub prowadzenie w ich sprawie postępowań przygotowawczych ("wyznaczone organy") posiadały informacje niezbędne do skutecznego wywiązywania się z powierzonych im zadań. Uzyskiwany w tych celach dostęp do danych przechowywanych w VIS już okazał się użyteczny, gdyż umożliwił śledczym poczynienie znaczących postępów w sprawach dotyczących handlu ludźmi, terroryzmu lub nielegalnego obrotu środkami odurzającymi. VIS nie zawiera danych dotyczących obywateli państw trzecich zwolnionych z obowiązku wizowego.
(41) Dostęp do informacji przechowywanych w ETIAS jest konieczny do zapobiegania przestępstwom terrorystycznym, o których mowa w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/541 10 , ich wykrywania i prowadzenia w ich sprawie postępowań przygotowawczych lub do zapobiegania innym poważnym przestępstwom, o których mowa w decyzji ramowej Rady 2002/584/WSiSW 11 , ich wykrywania i prowadzenia w ich sprawie postępowań przygotowawczych. W konkretnym postępowaniu przygotowawczym oraz w celu uzyskania dowodów i informacji dotyczących osoby podejrzanej o popełnienie poważnego przestępstwa lub dotyczących ofiary poważnego przestępstwa, wyznaczone organy mogą potrzebować dostępu do danych wygenerowanych przez ETIAS. Dane przechowywane w ETIAS mogą również być konieczne do identyfikacji sprawcy przestępstwa terrorystycznego lub innego poważnego przestępstwa, zwłaszcza jeśli niezbędne są natychmiastowe działania. Uzyskanie dostępu do ETIAS do celów zapobiegania przestępstwom terrorystycznym lub innym poważnym przestępstwom, wykrywania tych przestępstw i prowadzenia w ich sprawie postępowań przygotowawczych stanowi ingerencję w podstawowe prawa do poszanowania życia prywatnego osób fizycznych oraz do ochrony danych osobowych tych osób, których dane osobowe są przetwarzane w ETIAS. Dane w ETIAS powinny być zatem przechowywane i udostępniane wyznaczonym organom państw członkowskich i Europolowi wyłącznie przy zachowaniu restrykcyjnych warunków określonych w niniejszym rozporządzeniu. Zapewni to, aby przetwarzanie danych przechowywanych w ETIAS było ograniczone do tego, co jest absolutnie niezbędne do zapobiegania przestępstwom terrorystycznym lub innym poważnym przestępstwom, wykrywania tych przestępstw i prowadzenia w ich sprawie postępowań przygotowawczych zgodnie z wymogami określonymi w orzecznictwie Trybunału, w szczególności w sprawie Digital Rights Ireland 12 .
(42) W szczególności dostęp do danych przechowywyanych w ETIAS do celów zapobiegania przestępstwom terrorystycznym lub innym poważnym przestępstwom, wykrywania tych przestępstw lub prowadzenia w ich sprawie postępowań przygotowawczych powinien być przyznawany tylko w następstwie umotywowanego wniosku złożonego przez jednostkę operacyjną wyznaczonego organu, uzasadniający taką konieczność. W pilnych przypadkach, kiedy zachodzi potrzeba, by zapobiec bezpośredniemu zagrożeniu życia ludzkiego w związku z przestępstwem terrorystycznym lub innym poważnym przestępstwem, weryfikacja spełnienia warunków powinna się odbyć po udzieleniu wyznaczonym organom dostępu do takich danych. Ta weryfikacja ex post powinna nastąpić bez zbędnej zwłoki, a w każdym razie nie później niż siedem dni roboczych po realizacji wniosku.
(43) Niezbędne jest zatem wyznaczenie organów państw członkowskich, które są upoważnione do występowania z wnioskiem o taki dostęp do konkretnych celów zapobiegania przestępstwom terrorystycznym lub innym poważnym przestępstwom, wykrywania tych przestępstw lub prowadzenia w ich sprawie postępowań przygotowawczych.
(44) Centralny punkt dostępu lub centralne punkty dostępu powinny działać niezależnie od wyznaczonych organów i powinny weryfikować, czy w konkretnym rozpatrywanym przypadku spełnione są warunki wystąpienia o uzyskanie dostępu do systemu centralnego ETIAS.
(45) Europol jest centrum wymiany informacji w Unii. Odgrywa on kluczową rolę we współpracy między organami państw członkowskich odpowiedzialnymi za postępowania przygotowawcze dotyczące przestępczości transgranicznej poprzez wspieranie ogólnounijnych działań na rzecz zapobiegania przestępstwom, ich analizowania i prowadzenia w ich sprawie postępowań przygotowawczych. W związku z tym Europol także powinien mieć dostęp do systemu centralnego ETIAS w ramach swoich zadań oraz zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2016/794 w szczególnych przypadkach, kiedy konieczne jest, aby Europol wspierał i wzmacniał działania państw członkowskich służące zapobieganiu przestępstwom terrorystycznym lub innym poważnym przestępstwom, wykrywaniu tych przestępstw lub prowadzeniu postępowań przygotowawczych w ich sprawie.
(46) Aby wykluczyć systematyczne przeszukiwanie systemu, przetwarzanie danych przechowywanych w systemie centralnym ETIAS powinno odbywać się tylko w określonych przypadkach i tylko jeśli jest to konieczne do celów zapobiegania przestępstwom terrorystycznym lub innym poważnym przestępstwom, ich wykrywania lub prowadzenia postępowań przygotowawczych w ich sprawie. Wyznaczone organy i Europol powinny zwracać się z wnioskiem o udzielenie dostępu do ETIAS tylko wówczas, gdy istnieją uzasadnione podstawy, aby przypuszczać, że dzięki takiemu dostępowi zdobędą informacje, które ułatwią im zapobieganie przestępstwom terrorystycznym lub innym poważnym przestępstwom, ich wykrywanie lub prowadzenie w ich sprawie postępowań przygotowawczych.
(47) Dane osobowe zarejestrowane w ETIAS powinny być przechowywane nie dłużej, niż jest to konieczne do celów, do jakich dane są przetwarzane. Aby ETIAS funkcjonował, niezbędne jest przechowywanie danych dotyczących wnioskodawców przez okres ważności zezwolenia na podróż. Po wygaśnięciu okresu ważności dane powinny być przechowywane wyłącznie za wyraźną zgodą wnioskodawcy i wyłącznie w celu ułatwienia złożenia nowego wniosku ETIAS po upływie okresu ważności. Decyzja o odmowie udzielenia zezwolenia na podróż, o jego unieważnieniu lub cofnięciu mogłaby wskazywać na ryzyko dla bezpieczeństwa lub ryzyko nielegalnej imigracji lub wysokie ryzyko epidemiologiczne stwarzane przez wnioskodawcę. Jeżeli wydano taką decyzję, odnośne dane powinno się zatem przechowywać przez pięć lat od daty jej wydania, tak aby ETIAS mógł odpowiednio uwzględnić wyższy poziom ryzyka, które może stwarzać dany wnioskodawca. Jeśli dane leżące u podstaw tej decyzji zostaną usunięte wcześniej, plik wniosku powinien zostać usunięty w ciągu siedmiu dni. Po wygaśnięciu tego okresu dane osobowe powinny zostać usunięte.
(48) Dane osobowe przechowywane w systemie centralnym ETIAS nie powinny być udostępniane żadnemu państwu trzeciemu, organizacji międzynarodowej ani stronie prywatnej. Na zasadzie wyjątku od tej zasady, przekazanie takich danych osobowych państwu trzeciemu powinno być jednak możliwe, jeżeli przekazanie podlega rygorystycznym warunkom i jest niezbędne w konkretnym przypadku do celów związanych z powrotem. W przypadku braku decyzji stwierdzającej odpowiedni stopień ochrony podjętej w drodze aktu wykonawczego zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 13 , lub braku odpowiednich zabezpieczeń, którym podlega przekazanie danych zgodnie z tym rozporządzeniem, przekazanie danych przechowywyanych w ETIAS państwu trzeciemu do celów związanych z powrotem powinno być wyjątkowo możliwe, jednak wyłącznie jeżeli przekazanie jest konieczne z uwagi na ważne względy interesu publicznego, o czym mowa w tym rozporządzeniu.
(49) Państwa członkowskie, które uzyskały dane osobowe na podstawie niniejszego rozporządzenia powinny mieć również możliwość przekazania tych danych państwu trzeciemu w wyjątkowo pilnym przypadku, jeżeli występuje bezpośrednie zagrożenie związane z przestępstwem terrorystycznym lub jeżeli występuje bezpośrednie zagrożenie życia ludzkiego związane z poważnym przestępstwem. Bezpośrednie zagrożenie życia ludzkiego należy rozumieć jako zagrożenie związane z poważnym przestępstwem wymierzonym w daną osobę, takim jak poważne uszkodzenie ciała, nielegalny handel organami i tkankami ludzkimi, uprowadzenie, bezprawne pozbawienie wolności i wzięcie zakładnika, wykorzystywanie seksualne dzieci i pornografia dziecięca oraz zgwałcenie.
(50) Aby zapewnić wiedzę o ETIAS ogółowi społeczeństwa, zwłaszcza obywatelom państw trzecich podlegającym wymogowi posiadania zezwolenia na podróż, informacje dotyczące ETIAS, w tym odnośnych przepisów unijnych, oraz informacje na temat procedury składania wniosku o zezwolenie na podróż należy udostępnić publicznie za pośrednictwem ogólnodostępnej strony internetowej i aplikacji na urządzenia mobilne służącej do składania wniosków w ETIAS. Informacje te należy także rozpowszechniać za pomocą wspólnej broszury i wszelkich innych stosownych środków. Ponadto osoby składające wniosek o zezwolenie na podróż powinny uzyskać pocztą elektroniczną powiadomienie zawierające informacje dotyczące ich wniosku. To powiadomienie powinno zawierać linki do stron internetowych zawierających odpowiednie przepisy unijne i krajowe.
(51) Powinny zostać określone precyzyjne zasady w odniesieniu do obowiązków eu-LISA w zakresie projektowania i tworzenia systemu informacyjnego ETIAS oraz zarządzania technicznego tym systemem. Powinny również zostać określone zasady w odniesieniu do obowiązków Europejskiej Agencji Straży Granicznej i Przybrzeżnej, obowiązków państw członkowskich i obowiązków Europolu w stosunku do ETIAS. Agencja eu-LISA powinna zwracać szczególną uwagę na ryzyko wzrostu kosztów i zapewniać wystarczające monitorowanie kosztów wykonawców.
(52) Kiedy agencja eu-LISA i Europejska Agencja Straży Granicznej i Przybrzeżnej wykonują zadania powierzone im na mocy niniejszego rozporządzenia, do ich działalności stosuje się rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady 14 .
(53) Do przetwarzania danych osobowych przez państwa członkowskie w ramach stosowania niniejszego rozporządzenia stosuje się przepisy rozporządzenia (UE) 2016/679.
(54) Jeśli przetwarzanie danych osobowych przez państwa członkowskie na potrzeby oceny wniosków jest przeprowadzane przez właściwe organy do celów zapobiegania przestępstwom terrorystycznym lub innym poważnym przestępstwom, ich wykrywania lub prowadzenia w ich sprawie postępowań przygotowawczych, zastosowanie ma dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/680 15 .
(55) Dyrektywa (UE) 2016/680 ma zastosowanie do przetwarzania danych osobowych przez wyznaczone organy państw członkowskich na podstawie niniejszego rozporządzenia do celów zapobiegania przestępstwom terrorystycznym lub innym poważnym przestępstwom, ich wykrywania lub prowadzenia postępowań przygotowawczych w ich sprawie.
(56) Niezależne organy nadzoru ustanowione zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2016/679 powinny kontrolować zgodność z prawem przetwarzania danych osobowych przez państwa członkowskie, przy czym Europejski Inspektor Ochrony Danych ustanowiony rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 powinien monitorować działalność instytucji i organów Unii w odniesieniu do przetwarzania danych osobowych. Europejski Inspektor Ochrony Danych oraz organy nadzoru powinny współpracować ze sobą w zakresie monitorowania ETIAS.
(57) Należy ustanowić restrykcyjne zasady dostępu do systemu centralnego ETIAS, a także konieczne zabezpieczenia. Konieczne jest także określenie prawa osób fizycznych do dostępu do danych, ich sprostowania, ograniczania, uzupełniania oraz usuwania i dochodzenia roszczeń w odniesieniu do danych osobowych, w szczególności prawa do skorzystania ze środka prawnego i nadzoru operacji przetwarzania przez niezależne organy publiczne.
(58) Aby ocenić ryzyko dla bezpieczeństwa, ryzyko nielegalnej imigracji lub wysokie ryzyko epidemiologiczne, które może stwarzać osoba podróżująca, powinna zostać ustanowiona interoperacyjność pomiędzy systemem informacyjnym ETIAS a innymi unijnymi systemami informacyjnymi. Interoperacyjność powinna zostać ustanowiona w pełnej zgodności z unijnym dorobkiem prawnym w dziedzinie praw podstawowych. Gdyby na poziomie Unii powstał scentralizowany system pozwalający na identyfikację państw członkowskich posiadających informacje o wyrokach skazujących wydanych wobec obywateli państw trzecich i bezpaństwowców, ETIAS powinien mieć możliwość wysyłania do niego zapytań.
(59) Niniejsze rozporządzenie powinno zawierać jasne przepisy dotyczące odpowiedzialności i prawa do odszkodowania za niezgodne z prawem przetwarzanie danych osobowych i za jakiekolwiek działanie niezgodne z niniejszym rozporządzeniem. Przepisy te powinny pozostawać bez uszczerbku dla prawa do odszkodowania od administratora lub podmiotu przetwarzającego i odpowiedzialności tych podmiotów, wynikających z rozporządzenia (UE) 2016/679, dyrektywy (UE) 2016/680 i rozporządzenia (WE) nr 45/2001. eu-LISA powinna być odpowiedzialna za jakąkolwiek szkodę jaką wyrządziła jako podmiot przetwarzający, w przypadku gdy nie wypełniła obowiązków nałożonych specjalnie na nią niniejszym rozporządzeniem lub gdy działała bez zgodnych z prawem zaleceń państwa członkowskiego będącego administratorem danych albo wbrew tym zaleceniom.
(60) Skuteczne monitorowanie stosowania niniejszego rozporządzenia wymaga przeprowadzania regularnych ocen. Państwa członkowskie powinny ustanowić przepisy dotyczące sankcji mających zastosowanie w przypadku naruszeń przepisów niniejszego rozporządzenia oraz zapewnić wykonanie tych sankcji.
(61) Aby ustanowić środki techniczne konieczne do stosowania niniejszego rozporządzenia, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 TFUE:
- w celu określenia wymogów dotyczących usługi bezpiecznego konta,
- w celu ustanowienia z góry określonej listy kategorii zawodowych używanych w formularzu wniosku,
- w celu określenia treści i formatu pytań, które mogą być zadane wnioskodawcom, dotyczących wyroków skazujących za przestępstwa, przebywania w strefie objętej wojną lub konfliktem i otrzymania decyzji dotyczących opuszczenia danego terytorium lub decyzji nakazujących powrót,
- w celu określenia treści i formatu dodatkowych pytań do wnioskodawców, którzy udzielili odpowiedzi twierdzącej na jedno z pytań dotyczących wyroków skazujących za przestępstwa, przebywania w strefie objętej wojną lub konfliktem i otrzymania decyzji dotyczących opuszczenia danego terytorium lub decyzji nakazujących powrót i aby opracować z góry określoną listę odpowiedzi,
- w celu ustalenia sposobów i procedury pobierania opłaty za zezwolenie na podróż oraz jakichkolwiek zmian wysokości tej opłaty odzwierciedlających ewentualny wzrost kosztów ETIAS,
- w celu ustalenia treści i formatu z góry określonej listy opcji dla wnioskodawców wezwanych do przedstawienia dodatkowych informacji lub dokumentów,
- w celu dokładniejszego określenia narzędzia weryfikacji,
- w celu dokładniejszego określenia ryzyka dla bezpieczeństwa, nielegalnej imigracji, lub wysokiego ryzyka epidemiologicznego, które należy uwzględnić przy ustalaniu szczegółowych wskaźników ryzyka,
- w celu określenia rodzaju informacji dodatkowych dotyczących markerów, które mogą być dodawane w pliku wniosku ETIAS, formatu i języka tych markerów oraz powodów, z jakich mogą być dodawane,
- w celu utworzenia odpowiednich zabezpieczeń poprzez ustanowienie przepisów i procedur pozwalających uniknąć konfliktów z wpisami w innych systemach informacyjnych oraz określenia warunków i kryteriów dodawania markerów oraz okresu ich obowiązywania,
- w celu dokładniejszego określenia narzędzia, z jakiego powinni korzystać wnioskodawcy, aby udzielać zgody i cofać ją,
- w celu przedłużenia okresu przejściowego, podczas którego nie wymaga się zezwoleń na podróż oraz okresu karencji, podczas którego straż graniczna wyjątkowo zezwoli na wjazd obywatelom państw trzecich, od których wymaga się zezwolenia na podróż, lecz nieposiadającym go, z zastrzeżeniem spełnienia pewnych warunków,
- w celu określenia wsparcia finansowego dla państw członkowskich przeznaczonego na pokrycie wydatków ponoszonych na dostosowanie i automatyzację odpraw granicznych przy wdrażaniu ETIAS.
(62) Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym w sprawie lepszego stanowienia prawa z dnia 13 kwietnia 2016 r. 16 . W szczególności, aby zapewnić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie udział na równych zasadach w przygotowywaniu aktów delegowanych, instytucje te otrzymują wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych.
(63) W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia, należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze do przyjmowania szczegółowych przepisów w zakresie:
- formularza umożliwiającego zgłaszanie nadużyć ze strony komercyjnych podmiotów pośredniczących upoważnionych przez wnioskodawców do złożenia wniosku w ich imieniu,
- warunków działania ogólnodostępnej strony internetowej i aplikacji na urządzenia mobilne, a także szczegółowych zasad w zakresie ochrony danych i bezpieczeństwa mających zastosowanie do tej strony internetowej i aplikacji na urządzenia mobilne,
- wymogów dotyczących formatu danych osobowych, które mają zostać podane w formularzu wniosku oraz parametrów i weryfikacji stosowanych w celu zapewnienia kompletności wniosku i spójności tych danych,
- wymogów dotyczących testowania i działania środków komunikacji audiowizualnej wykorzystywanych do rozmów z wnioskodawcami oraz szczegółowych zasad dotyczących ochrony danych, bezpieczeństwa i poufności mających zastosowanie do takiej komunikacji,
- ryzyka dla bezpieczeństwa, ryzyka nielegalnej imigracji lub wysokiego ryzyka epidemiologicznego, na których mają się opierać szczegółowe wskaźniki ryzyka,
- technicznych specyfikacji listy ostrzegawczej ETIAS oraz narzędzi oceny, które należy stosować do oszacowania potencjalnego wpływu, jaki wprowadzenie określonych danych do listy ostrzegawczej ETIAS może mieć na odsetek wniosków przetwarzanych ręcznie,
- formularza odmowy wydania, unieważnienia lub cofnięcia zezwolenia na podróż,
- warunków zapewniania bezpiecznego dostępu przewoźników do systemu informacyjnego ETIAS oraz odnośnych przepisów dotyczących ochrony danych i bezpieczeństwa,
- systemu uwierzytelniania umożliwiającego dostęp do systemu informacyjnego ETIAS należycie upoważnionym członkom personelu przewoźników,
- procedur awaryjnych, których należy przestrzegać w przypadku braku technicznej możliwości wysłania przez przewoźników zapytania do systemu informacyjnego ETIAS,
- wzorów planów awaryjnych w przypadku braku technicznej możliwości uzyskania przez służby graniczne dostępu do systemu centralnego ETIAS lub w przypadku awarii ETIAS,
- wzoru planu bezpieczeństwa i wzoru planu ciągłości działania i przywrócenia gotowości do pracy po wystąpieniu sytuacji nadzwyczajnej dotyczących bezpieczeństwa przetwarzania danych osobowych,
- dostępu do danych w systemie informacyjnym ETIAS,
- zmiany, usuwania i wcześniejszego usuwania danych,
- prowadzenia rejestrów i dostępu do nich,
- wymogów dotyczących wydajności,
- specyfikacji rozwiązań technicznych służących łączeniu centralnych punktów dostępu z systemem centralnym ETIAS,
- mechanizmu, procedur i interpretacji spełnienia wymogów jakości danych w odniesieniu do danych zawartych w systemie centralnym ETIAS,
- wspólnych broszur informujących osoby podróżujące o wymogu posiadania ważnego zezwolenia na podróż,
- funkcjonowania centralnego repozytorium zawierającego dane wyłącznie do celów sprawozdawczości i do celów statystycznych oraz przepisów dotyczących ochrony danych i bezpieczeństwa mających zastosowanie do repozytorium, oraz
- specyfikacji rozwiązania technicznego ułatwiającego gromadzenie danych statystycznych niezbędnych do celów sprawozdawczości na temat skuteczności dostępu do danych przechowywanych w systemie centralnym ETIAS na potrzeby ochrony porządku publicznego.
Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 17 .
(64) Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia, a mianowicie ustanowienie europejskiego systemu informacji o podróży oraz zezwoleń na podróż i wprowadzenie wspólnych obowiązków, warunków i procedur dotyczących wykorzystywania przechowywanych w nim danych nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na rozmiary i skutki działań możliwe jest ich lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.
(65) Koszty operacyjne i koszty utrzymania systemu informacyjnego ETIAS, jednostki centralnej ETIAS i jednostek krajowych ETIAS powinny być w całości pokrywane z wpływów pochodzących z opłat za zezwolenia na podróż. Opłata powinna w związku z tym być dostosowywana do potrzeb w świetle wysokości ponoszonych kosztów.
(66) Dochody generowane w wyniku uiszczania opłat za zezwolenia na podróż należy przeznaczyć na pokrycie stałych kosztów operacyjnych i kosztów utrzymania systemu informacyjnego ETIAS, jednostki centralnej ETIAS i jednostek krajowych ETIAS. W świetle szczególnego charakteru tego systemu dochody te należy traktować jako wewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel. Wszelkie dochody pozostające po pokryciu tych kosztów powinny zostać zapisane w budżecie Unii.
(67) Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla stosowania dyrektywy 2004/38/WE.
(68) W niniejszym rozporządzeniu respektuje się prawa podstawowe i przestrzega zasad uznanych w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej.
(69) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do TUE i TFUE, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i nie jest nim związana ani go nie stosuje. Ponieważ niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, zgodnie z art. 4 tego protokołu Dania podejmuje w terminie sześciu miesięcy po przyjęciu przez Radę niniejszego rozporządzenia decyzję, czy dokona jego transpozycji do swego prawa krajowego.
(70) Niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Zjednoczonego Królestwa zgodnie z decyzją Rady 2000/365/WE 18 ; Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy w związku z tym w jego przyjęciu i nie jest nim związane ani go nie stosuje.
(71) Niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE 19 ; Irlandia nie uczestniczy w związku z tym w jego przyjęciu i nie jest nim związana ani go nie stosuje.
(72) W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 20 , które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt A decyzji Rady 1999/437/WE 21 .
(73) W odniesieniu do Szwajcarii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 22 , które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt A decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/146/WE 23 i art. 3 decyzji Rady 2008/149/WSiSW 24 .
(74) W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu w sprawie przystąpienia Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen 25 , które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt A decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2011/350/UE 26 i art. 3 decyzji Rady 2011/349/UE 27 .
(75) Aby określić warunki dotyczące wkładu finansowego państw trzecich uczestniczących we wprowadzaniu w życie, stosowaniu i rozwoju dorobku Schengen, muszą zostać poczynione dalsze ustalenia pomiędzy Unią a tymi państwami na mocy odpowiednich przepisów ich umów o włączeniu. Ustalenia takie powinny być umowami międzynarodowymi w rozumieniu art. 218 TFUE.
(76) Aby umożliwić włączenie niniejszego rozporządzenia do istniejących ram prawnych i odzwierciedlenie niezbędnych zmian operacyjnych dotyczących Europejskiej Agencji Straży Granicznej i Przybrzeżnej, należy odpowiednio zmienić rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1077/2011 28 , (UE) nr 515/2014 29 , (UE) 2016/399, (UE) 2016/1624 30 , (UE) 2017/2226 31 .
(77) Zgodnie z art. 28 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 45/2001 skonsultowano się z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych, który wydał opinię w dniu 6 marca 2017 r. 32 ,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
| W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady | |
| A. TAJANI K. EDTSTADLER | |
| Przewodniczący Przewodniczący |
- zmieniony przez art. 61 pkt 8 lit. a rozporządzenia nr (UE) 2019/817 z dnia 20 maja 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.135.27) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 czerwca 2019 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 9 rozporządzenia nr 1152/2021 z dnia 7 lipca 2021 r. (Dz.U.UE.L.2021.249.15) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 3 sierpnia 2021 r.