Dyrektywa 79/490/EWG dostosowująca do postępu technicznego dyrektywę Rady 70/221/EWG w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do zbiorników ciekłego paliwa oraz tylnych zabezpieczeń pojazdów silnikowych i ich przyczep

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1979.128.22

Akt jednorazowy

Wersja od: 28 kwietnia 1981 r.

DYREKTYWA KOMISJI

z dnia 18 kwietnia 1979 r.

dostosowująca do postępu technicznego dyrektywę Rady 70/221/EWG w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do zbiorników ciekłego paliwa oraz tylnych zabezpieczeń pojazdów silnikowych i ich przyczep

(79/490/EWG)

(Dz.U.UE L z dnia 26 maja 1979 r.)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą,

uwzględniając dyrektywę Rady 70/156/EWG z dnia 6 lutego 1970 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszącą się do homologacji typu pojazdów silnikowych i ich przyczep⁽¹⁾, ostatnio zmienioną dyrektywą 78/547/EWG⁽²⁾, w szczególności jej art. 11, 12 i 13,

uwzględniając dyrektywę Rady 70/221/EWG z dnia 20 marca 1970 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszącą się do zbiorników ciekłego paliwa oraz tylnych zabezpieczeń pojazdów silnikowych i ich przyczep⁽³⁾,

a także mając na uwadze, co następuje:

w świetle zdobytego doświadczenia oraz najnowszych osiągnięć jest obecnie możliwe wprowadzenie bardziej rygorystycznych wymogów i większe zbliżenie ich do rzeczywistych warunków badań;

urządzenia zabezpieczające tylną część pojazdu są już dostępne zarówno oddzielnie, jak też łącznie z pojazdem; w związku z możliwością sprawdzenia ich przed zamontowaniem w pojeździe ich swobodny przepływ może być ułatwiony dzięki wprowadzeniu homologacji EWG dotyczącej takich urządzeń, które w rozumieniu art. 9a dyrektywy 70/156/EWG, uznawane są za oddzielne zespoły techniczne;

przepisy niniejszej dyrektywy są zgodne z opinią Komitetu ds. Dostosowania do Postępu Technicznego Dyrektyw w Sprawie Usunięcia Barier Technicznych w Handlu w Sektorze Pojazdów Silnikowych,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł  1

W dyrektywie 70/221/EWG wprowadza się następujące zmiany:

1) Artykuły 2 i 2a otrzymują brzmienie:

"Artykuł 2

1. Żadne Państwo Członkowskie, z przyczyn odnoszących się do zbiorników ciekłego paliwa, nie może odmówić udzielenia homologacji typu EWG lub krajowej homologacji typu w odniesieniu do pojazdu spełniającego wymogi określone w Załączniku dotyczącym zbiorników ciekłego paliwa.

2. Żadne Państwo Członkowskie, z przyczyn odnoszących się do tylnych zabezpieczeń, nie może odmówić udzielenia homologacji typu EWG lub krajowej homologacji typu w odniesieniu do pojazdu spełniającego wymogi określone w Załączniku dotyczącym tylnych zabezpieczeń lub, jeśli pojazd ma zamontowane urządzenie zabezpieczające, któremu udzielono homologacji jako zespołowi technicznemu w rozumieniu art. 9a dyrektywy 70/156/EWG, oraz zainstalowano je zgodnie z wymogami ppkt II.5 Załącznika.

3. Żadne Państwo Członkowskie nie może odmówić udzielenia homologacji EWG lub krajowej homologacji dla urządzenia tylnego zabezpieczenia, jeśli takie urządzenie, uznawane za zespół techniczny w rozumieniu art. 9a dyrektywy 70/156/EWG, spełnia odpowiednie wymogi określone w Załączniku.

Artykuł 2a

1. Żadne Państwo Członkowskie, z przyczyn odnoszących się do zbiorników ciekłego paliwa, nie może odmówić ani zakazać sprzedaży, rejestracji oraz dopuszczania do ruchu pojazdu spełniającego wymogi określone w Załączniku dotyczące zbiorników ciekłego paliwa.

2. Żadne Państwo Członkowskie, z przyczyn odnoszących się do tylnych zabezpieczeń, nie może odmówić ani zakazać sprzedaży, rejestracji oraz dopuszczania do ruchu pojazdu spełniającego wymogi określone w Załączniku dotyczącym tylnych zabezpieczeń lub, jeśli ma zamontowane takie urządzenie tylnego zabezpieczenia, któremu udzielono homologacji jako zespołowi technicznemu w rozumieniu art. 9a dyrektywy 70/156/EWG, oraz zainstalowano je zgodnie z wymogami ppkt II.5 Załącznika.

3. Żadne Państwo Członkowskie nie może zakazać wprowadzenia do obrotu jakiegokolwiek urządzenia tylnego zabezpieczenia, uznanego za zespół techniczny w rozumieniu art. 9a dyrektywy 70/156/EWG, jeśli odpowiada ono typowi, któremu udzielono homologacji w rozumieniu art. 2 ust. 3."

2) Dodaje się artykuł w brzmieniu:

"Artykuł 2b

Państwo Członkowskie, które zajmuje się homologacją, podejmuje środki niezbędne do zapewnienia, że jest powiadamiane o wszelkich zmianach części lub właściwości określonych w ppkt II.2.1 oraz II.2.2 Załącznika. Właściwe władze Państwa Członkowskiego określają, czy przeprowadza się nowe badania zmienionego typu oraz czy sporządza się nowe sprawozdanie. W przypadku gdy badania te wykazują, że wymogi niniejszej dyrektywy nie są przestrzegane, zmianie nie udziela się homologacji."

3) W Załączniku do dyrektywy Rady 70/221/EWG wprowadza się zmiany zgodnie z Załącznikiem do niniejszej dyrektywy.

Artykuł  2

1. Od dnia 1 stycznia 1980 r. żadne Państwo Członkowskie, z przyczyn odnoszących się do tylnych zabezpieczeń pojazdu, nie może:

– odmówić, w odniesieniu do typu pojazdu, udzielenia homologacji typu EWG lub wydania egzemplarza świadectwa przewidzianego w art. 10 ust. 1 tiret ostatnie dyrektywy 70/156/EWG, lub udzielenia krajowej homologacji typu, lub

– zabronić dopuszczenia do ruchu pojazdu,

jeżeli części zapewniające tylne zabezpieczenie dla typu pojazdu lub pojazdów są zgodne z przepisami dyrektywy 70/221/EWG, ostatnio zmienionej niniejszą dyrektywą.

2. Z mocą od dnia 1 października 1980 r. Państwa Członkowskie:

– nie wydają już egzemplarza świadectwa przewidzianego w art. 10 ust. 1 tiret ostatnie dyrektywy 70/156/EWG z dnia 6 lutego 1970 r. odnoszącego się do typu pojazdu, którego części zapewniające zabezpieczenie tylnej część pojazdu nie są zgodne z przepisami dyrektywy 70/221/EWG, ostatnio zmienionej niniejszą dyrektywą,

– odmawiają udzielenia krajowej homologacji typu w odniesieniu do pojazdu, którego części zapewniającej zabezpieczenie tylnej części pojazdu nie są zgodne z przepisami dyrektywy 70/221/EWG, ostatnio zmienionej niniejszą dyrektywą.

3. Od dnia 1 października 1981 r. Państwa Członkowskie mogą zabronić dopuszczania do ruchu pojazdów, których części zapewniające zabezpieczenie tylnej części pojazdu nie są zgodne z przepisami dyrektywy 70/221/EWG, ostatnio zmienionej niniejszą dyrektywą.

Artykuł  3

Przed dniem 1 stycznia 1980 r. Państwa Członkowskie wprowadzają w życie przepisy niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy i niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

Artykuł  4

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 18 kwietnia 1979 r.

	W imieniu Komisji
	Étienne DAVIGNON
	Członek Komisji

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 42 z 23.2.1970, str. 1.

⁽²⁾ Dz.U. L 168 z 26.6.1978, str. 39.

⁽³⁾ Dz.U. L 76 z 6.4.1970, str. 23 oraz Dz.U. L 65 z 15.3.1979,

str. 42.

ZAŁĄCZNIK ¹

Punkt II otrzymuje brzmienie:

"II. TYLNE ZABEZPIECZENIE

II.1. Ogólne

Pojazdy objęte niniejszą dyrektywą projektuje się w taki sposób, aby zapewnić skuteczną ochronę ich tylnej części przed wjechaniem z tyłu przez pojazdy kategorii M₁ i N₁⁽¹⁾.

II.2. Definicje

II.2.1. Typ pojazdu ze względu na tylne zabezpieczenie

Wyrazy »typ pojazdu ze względu na tylne zabezpieczenie« oznaczają pojazdy, które nie różnią się pod względem następujących właściwości podstawowych:

II.2.1.1. szerokości tylnej osi, konstrukcji, wymiarów, kształtu oraz materiałów tylnej części pojazdu na tyle, na ile spełniają one wymogi określone w ppkt II.5.1-II.5.4.5.5;

II.2.1.2. właściwości zawieszenia na tyle, na ile spełniają one wymogi określone w ppkt II.5.1-II.5.4.5.5;

II.2.2. Typ tylnego zabezpieczenia

Wyrazy »typ tylnego zabezpieczenia« oznaczają urządzenia, które nie różnią się pod względem następujących właściwości podstawowych:

II.2.2.1. kształtu;

II.2.2.2. wymiarów;

II.2.2.3. sposobu montażu;

II.2.2.4. materiałów.

II.3. Wniosek o udzielenie homologacji typu EWG

II.3.1. Wniosek o udzielenie homologacji typu EWG w odniesieniu do typu pojazdu.

II.3.1.1. Wniosek o udzielenie homologacji typu EWG pojazdu w odniesieniu do tylnego zabezpieczenia wnosi producent pojazdu lub jego upoważniony przedstawiciel.

II.3.1.2. Do wniosku dołącza się trzy egzemplarze niżej wymienionych dokumentów oraz następujące informacje:

II.3.1.2.1. Opis pojazdu z punktu widzenia kryteriów określonych w ppkt II.2.1, wraz z wymiarowymi rysunkami i fotografią lub zilustrowanym w inny sposób widokiem tylnej części pojazdu w rozłożeniu na części. Podaje się również numery i/lub symbole identyfikujące typ pojazdu;

II.3.1.2.2. Opis techniczny części zapewniających tylne zabezpieczenie wraz z dostatecznie szczegółową informacją.

II.3.1.2.3. Pojazd reprezentatywny dla typu, któremu ma być udzielona homologacja, dostarcza się do placówki technicznej odpowiedzialnej za przeprowadzanie badań homologacyjnych.

II.3.2. Wniosek o udzielenie homologacji EWG w odniesieniu do urządzenia tylnego zabezpieczenia, uznawanego za zespół techniczny.

II.3.2.1. Wniosek o udzielenie homologacji EWG w odniesieniu do urządzenia tylnego zabezpieczenia, uznawanego za zespół techniczny w rozumieniu art. 9a dyrektywy 70/156/EWG, wnosi producent pojazdu lub producent urządzenia tylnego zabezpieczenia, lub ich upoważnieni przedstawiciele.

II.3.2.2. W przypadku każdego typu urządzenia tylnego zabezpieczenia wnioskowi musi towarzyszyć:

II.3.2.2.1. Dokumentacja w trzech egzemplarzach zawierająca opis technicznych właściwości urządzenia;

II.3.2.2.2. Próbka typu urządzenia. Właściwe władze, jeśli uznają to za konieczne, mogą zażądać dostarczenia kolejnej próbki. Próbki są oznaczone w sposób wyraźny i trwały znakiem towarowym lub fabrycznym wnioskodawcy oraz oznaczeniem typu.

II.4. Homologacja typu EWG

II.4.1. Świadectwo homologacji typu EWG w odniesieniu do typu pojazdu sporządza się na podstawie niniejszego Załącznika według jednego z następujących wzorów:

II.4.1.1. W przypadku wniosku określonego w ppkt II.3.1 wzór przedstawiony w dodatku 1;

II.4.1.2. W przypadku wniosku określonego w ppkt II.3.2 wzór przedstawiony w dodatku 2.

II.5 Specyfikacje

II.5.1. Wszystkie pojazdy należy konstruować i/lub wyposażać w taki sposób, aby zapewnić skuteczną ochronę tylnej części pojazdu na całej jej szerokości przed wjechaniem z tyłu przez pojazdy kategorii M₁ i N₁⁽¹⁾.

II.5.2. Każdy pojazd z kategorii M₁, M₂, M₃, N₁, O₁ lub O₂ (kategorie według klasyfikacji międzynarodowej określonej w załączniku 1 do dyrektywy Rady 70/156/EWG uwaga b)) uznaje się za spełniający warunek określony w pozycji II.5.1, jeżeli:

- spełnia warunki określone w pozycji II.5.3, lub

- prześwit tylnej części pojazdu bez ładunku nie przekracza 55 cm, na szerokości, która nie jest krótsza o więcej niż 10 cm, z każdej strony tylnej osi (wyłączając wybrzuszenia opon przy podłożu).

W przypadku więcej niż jednej tylnej osi bierze się pod uwagę szerokość najszerszej z nich.

Niniejsze wymaganie musi być spełnione przynajmniej w linii przeprowadzonej w odległości nie większej niż 45 cm od tylnej krawędzi pojazdu.

II.5.3. Każdy pojazd należący do jednej z następujących kategorii: N₂, N₃, O₃ lub O₄⁽¹⁾, uznaje się za spełniający warunki wymienione w ppkt II.5.1, jeżeli:

- pojazd jest wyposażony w urządzenie tylnego zabezpieczenia zgodnie z przepisami ppkt. II.5.4,

- pojazd jest tak zaprojektowany i/lub wyposażony, że można uznać, iż ze względu na kształt i właściwości jego części składowe zastępują urządzenie tylnego zabezpieczenia. Części składowe, których połączona funkcja spełnia wymogi wymienione w ppkt II.5.4, uznaje się za tworzące urządzenie tylnego zabezpieczenia.

II.5.4. Urządzenie tylnego zabezpieczenia, zwane dalej »urządzeniem«, składa się zasadniczo z części poprzecznych oraz części łącznikowych, połączonych z bocznymi częściami podwozia lub z takimi, które je zastępują.

Urządzenie musi posiadać następujące właściwości:

II.5.4.1. Musi być zamontowane w miejscu możliwie najbardziej zbliżonym do tylnej części pojazdu. Gdy pojazd nie jest obciążony⁽²⁾, dolna krawędź urządzenia nie może w żadnym swoim punkcie znajdować się wyżej niż 55 cm od podłoża;

II.5.4.2. Szerokość urządzenia nie może w żadnym jego punkcie przekraczać szerokości tylnej osi, mierzonej na zewnętrznych punktach kół, wyłączając wybrzuszenia opon przy zbliżeniu do podłoża, nie może być też krótsze o więcej niż 10 cm z każdej strony. Gdy istnieje więcej niż jedna oś tylna, bierze się pod uwagę szerokość najszerszej z nich;

II.5.4.3. Wysokość przekroju belki poprzecznej nie może być mniejsza niż 10 cm. Boczne końce belki poprzecznej nie mogą być wygięte w kierunku tylnej części pojazdu lub mieć ostrych krawędzi zewnętrznych; warunki te uznaje się za spełnione, gdy boczne końce belki poprzecznej są na zewnątrz zaokrąglone i posiadają promień krzywizny nie mniejszy niż 2,5 mm;

II.5.4.4. Urządzenie może być zaprojektowane w taki sposób, aby jego pozycja w tylnej części pojazdu mogła być regulowana. W takim przypadku musi istnieć skuteczna metoda zabezpieczająca je w pozycji użytkowej tak, aby wykluczyć jakąkolwiek niezamierzoną zmianę pozycji. Operator musi mieć możliwość zmiany pozycji urządzenia przy zastosowaniu siły nieprzekraczającej 40 daN;

II.5.4.5. Urządzenie musi stawiać dostateczny opór siłom przyłożonym, równoległym do wzdłużnej osi pojazdu oraz być połączone, gdy znajduje się w pozycji użytkowej, z bocznymi częściami podwozia lub z takimi, które je zastępują.

Wymóg ten uznaje się za spełniony, gdy zostanie wykazane, że zarówno w trakcie, jak i po przyłożeniu siły odległość pozioma między tylną krawędzią urządzenia a tylną krawędzią pojazdu nie przekracza 40 cm w żadnym z punktów P1, P2 oraz P3. Podczas pomiaru tej odległości wyklucza się jakąkolwiek część pojazdu, która znajduje się wyżej niż 3 metry od podłoża, gdy pojazd nie jest obciążony;

II.5.4.5.1. Punkty P1 znajdują się 30 cm od wzdłużnych płaszczyzn, stycznych do zewnętrznych krańców kół osi tylnej; punkty P2, które znajdują się na linii łączącej punkty P1, są symetryczne do wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu w odległości od każdego z nich od 70 do 100 cm włącznie, dokładna pozycja określana jest przez producenta. Wysokość ponad podłożem punktów P1 i P2 musi być określona przez producenta pojazdu w obrębie linii, które wiążą urządzenie w pozycji poziomej. Wysokość nie może jednak przekraczać 60 cm, gdy pojazd nie jest obciążony. P3 jest punktem środkowym linii prostej łączącej punkty P2;

II.5.4.5.2. Siła pozioma równa 12,5 % maksymalnej technicznie dozwolonej masy pojazdu, lecz nieprzekraczająca 2,5 x 10⁴ N, musi być przyłożona kolejno do obydwu punktów P1 oraz do punktu P3;

II.5.4.5.3. Siła pozioma równa 50 % maksymalnej technicznie dozwolonej masy pojazdu, lecz nieprzekraczająca 10 x 10⁴ N, musi być przyłożona kolejno do obydwu punktów P2;

II.5.4.5.4. Siły określone powyżej w ppkt II.5.4.5.2 oraz II.5.4.5.3 muszą być przykładane oddzielnie. Kolejność, w jakiej siły są przykładane, może zostać określona przez producenta;

II.5.4.5.5. W przypadku przeprowadzania próby praktycznej w celu sprawdzenia zgodności z wyżej wymienionymi wymogami muszą być spełnione następujące warunki:

II.5.4.5.5.1. Urządzenie musi być połączone z bocznymi częściami podwozia lub z takimi, które je zastępują;

II.5.4.5.5.2. Wyszczególnione siły muszą być przyłożone przez tarany odpowiednio połączone przegubowo (np. za pomocą przegubów uniwersalnych) i muszą być równoległe do wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu, przechodząc przez powierzchnię nie wyższą niż 25 cm (dokładną wysokość musi określić producent) i nie szerszą niż 20 cm, z promieniami krzywizny krawędzi pionowych o wartości 5 ± 1 mm; środek powierzchni umieszcza się kolejno w punktach P1, P2 i P3.

II.5.5. W drodze odstępstwa od powyższych wymogów pojazdy następujących kategorii nie muszą być zgodne z wymogami niniejszego Załącznika w zakresie tylnego zabezpieczenia:

- ciągniki naczep;

- »podwieszane« przyczepy oraz inne podobne przyczepy przeznaczone do transportu drzewa lub innych bardzo długich przedmiotów;

- pojazdy, w przypadku których tylne zabezpieczenie byłoby niezgodne z ich użyciem."

______

⁽¹⁾ Kategorie klasyfikacji międzynarodowej ustanowione w uwadze b) załącznika I do dyrektywy Rady 70/156/EWG z dnia 6 lutego 1970 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do homologacji typu pojazdów silnikowych i ich przyczep.

⁽²⁾ Według definicji zawartej w ppkt 2.6 załącznika I do dyrektywy 70/156/EWG.

..................................................

Notka Wydawnictwa Prawniczego "Lex"

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

DODATEK  1

grafika

DODATEK  2

grafika

¹ Załącznik zmieniony przez art. 1 dyrektywy nr 81/333/EWG z dnia 13 kwietnia 1981 r. (Dz.U.UE.L.81.131.4) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 28 kwietnia 1981 r.