Decyzja 2016/1460 w sprawie absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2014, sekcja III - Komisja

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2016.246.25

Akt nienormatywny

Wersja od: 14 września 2016 r.

DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO (UE, EURATOM) 2016/1460

z dnia 28 kwietnia 2016 r.

w sprawie absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2014, sekcja III - Komisja

PARLAMENT EUROPEJSKI,

mając na uwadze, że na mocy art. 17 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej Komisja wykonuje budżet i zarządza programami, a w zastosowaniu art. 317 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej Komisja wykonuje budżet we współpracy z państwami członkowskimi na własną odpowiedzialność zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansami;

REZOLUCJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO (UE, EURATOM) 2016/1461

z dnia 28 kwietnia 2016 r.

zawierająca uwagi stanowiące integralną część decyzji w sprawie absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2014, sekcja III - Komisja i agencje wykonawcze

PARLAMENT EUROPEJSKI,

mając na uwadze, że główne priorytety absolutorium dla Komisji za rok 2014 to:

mając na uwadze, że nowe aspekty ostatnich wieloletnich ram finansowych (WRF) na lata 2014-2020, które są istotne dla absolutorium Komisji za rok 2014 r., to:

zintegrowane podejście ukierunkowane na konkretne obszary oraz synergia - programy i projekty powinny przynosić nie tylko wyniki i korzyści z nich wynikające, lecz powinny one dopełniać - poprzez synergię - wyniki i korzyści innych programów i projektów, przestrzegając jednocześnie zasad pomocniczości i proporcjonalności; należy dążyć do synergii w ramach danego obszaru terytorialnego; aby taki system mógł funkcjonować należy utworzyć matrycę zarządzania w celu zapewnienia odpowiednich warunków dla zintegrowanych projektów;

A. ROZDZIAŁY OGÓLNE

Zobowiązania Komisji w odniesieniu do priorytetów absolutorium

Strategia i misja: ciągłość i innowacyjność

13.

uważa, że budżet zorientowany na wyniki wymaga silnych, solidnych i wspólnie uzgodnionych wskaźników; zauważa jednak, że te wskaźniki także należy uzgodnić ze współustawodawcami i Komisją oraz, w drodze dogłębnych konsultacji, z organami państw członkowskich i innymi zainteresowanymi stronami; w związku z tym z zadowoleniem przyjmuje powołanie międzyinstytucjonalnej grupy roboczej ds. budżetowania zadaniowego budżetu zorientowanego na wyniki, która niedawno rozpoczęła prace; zachęca wszystkie zaangażowane strony do przyspieszenia prac przy jednoczesnym zapewnieniu uzgodnienia wysokiej jakości zestawu wskaźników;

14.

podkreśla, że głównym celem budżetu Unii jest przynoszenie korzyści obywatelom Unii, a jednocześnie ochrona interesów finansowych Unii oraz realizowanie zobowiązań i celów wynikających z Traktatów; korzyści obejmują wsparcie ukierunkowane na rozwój oraz aktualne priorytety zgodne z założeniami polityki gospodarczej i wynikami ekonomicznymi, z uwzględnieniem ponadto elastyczności wymaganej w sytuacjach nadzwyczajnych i awaryjnych; ochrona interesów finansowych Unii wymaga prawidłowego wykorzystania wydatków zgodnie z przepisami i bez popełniania błędów czy nadużyć; podejście w zakresie absolutorium powinno przyczyniać się do zapewnienia równowagi między tymi elementami;

Budżet UE a uzyskiwane rezultaty

24.

przypomina, że w swych rezolucjach 9 towarzyszących decyzjom o udzieleniu absolutorium Parlament od 2013 r. zwracał się do Komisji o ukierunkowanie wdrażania art. 318 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) - w odniesieniu do sprawozdania dotyczącego oceny - na realizację 10-letniej unijnej strategii na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia oraz jej rzeczywistej efektywności i wynikach; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Trybunał postanowił położyć nacisk w rozdziale 3 swego sprawozdania rocznego za 2014 r. na strategii "Europa 2020", i zwraca się do Trybunału o kontynuowanie i rozwój tego podejścia ukierunkowanego na efektywność i wyniki;

26.

wyraża ubolewanie, że pomimo pewnych postępów wspomnianych przez Trybunał w jego rocznym sprawozdaniu za rok 2014 10 Komisja do tej pory przedłożyła w sprawozdaniu z oceny jedynie ograniczone informacje na temat wkładu budżetu Unii w realizację celów strategii "Europa 2020" (zgodnie z art. 318 TFUE); zwraca uwagę, że wieloletnie ramy finansowe na lata 2007-2013 nie wymagają kompleksowej sprawozdawczości na temat wkładu budżetu UE w realizację celów strategii "Europa 2020", ponieważ zostały one opracowane przed przyjęciem tej strategii;

27.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że wprowadzone zostały pewne elementy skutecznego systemu monitorowania i sprawozdawczości, w szczególności w odniesieniu do narzędzi statystycznych utworzonych przez Eurostat, ubolewa jednak, że ocena przez Komisję realizacji strategii "Europa 2020" została przesunięta na pierwszą część 2016 r. i że wyniki konsultacji publicznych w sprawie strategii "Europa 2020" nie przyniosły jednak żadnych istotnych informacji zwrotnych na temat roli finansowania unijnego;

30.

ubolewa nad tym, że ewentualne korzyści wynikające z osiągnięcia synergii pomiędzy pięcioma europejskimi funduszami strukturalnymi i inwestycyjnymi dzięki umieszczeniu ich w jednych ramach prawnych i zarządzania oraz dzięki jednej umowie partnerstwa na poszczególne państwo członkowskie nie zostały jeszcze zrealizowane, i że nadal mają zastosowanie różne przepisy na szczeblu funduszu, a tym samym na poziomie programu; podkreśla, że powinny zostać przyjęte jedynie dokładnie przeanalizowane umowy o partnerstwie i programy w celu zapewnienia skutecznego wdrażania europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych;

34.

podkreśla, że wprowadzenie wspólnych wskaźników efektywności dla każdego z funduszy byłoby ważnym krokiem, lecz ubolewa, że:

35.

zauważa, że według Trybunału występują nieodłączne słabe punkty w odniesieniu do ram wykonania rozporządzenia w sprawie wspólnych przepisów dotyczących EFSI 12 , ponieważ słabe wyniki nie prowadzą do utraty rezerwy na wykonanie dla państw członkowskich, a sankcje finansowe, którymi dysponuje Komisja, podlegają różnym ograniczeniom; uważa jednak, że przed zwróceniem się o sankcje należy wprowadzić lepszy system pomiaru wyników, a ewentualne zastosowanie sankcji powinien poprzedzać proces wspomagania państw członkowskich w poprawie wyników;

37.

zauważa, że odnotowano poprawę wytycznych podanych przez centralne służby Komisji w prowadzonej przez dyrekcje generalne sprawozdawczości rocznej na temat wyników, lecz przypomina, że cele dyrekcji generalnych są nieprzystosowane do potrzeb zarządzania i że wciąż występują trudności w zakresie wskaźników służących do monitorowania osiągniętych wyników; zauważa również, że wszystkie wskaźniki wprowadzone w poprzednich latach w celu mierzenia postępów strategii "Europa 2020" na szczeblu unijnym i krajowym zostały usunięte z rocznego sprawozdania z działalności sekretarza generalnego Komisji w 2014 r. i zamiast tego zostały ujęte w planach zarządzania i rocznych sprawozdaniach z działalności operacyjnych dyrekcji generalnych;

38.

zwraca się do Komisji, by rozważyła przedstawienie wniosków w celu:

39.

zwraca się do Komisji, by zaproponowała ustawodawcy, co następuje:

Działania podjęte w następstwie udzielenia Komisji absolutorium za rok 2013

41.

wyraża ubolewanie, że ogólny poziom błędu utrzymał się prawie na tym samym poziomie i że płatności pozostają w istotny sposób obarczone błędem;

Rozdział	2013		2014
Rozdział	Transakcje	Pozibłęd ⁽¹⁾ (%)	Transakcje /EUR	Poziom błędu (%)
Przychody	55	0,0	55	0,0
Konkurencyjność, badania naukowe, edukacja, transport, pozostałe programy	160	4,0	166/13 mld	5,6
Spójność	343	5,3	331/55,7 mld	5,7
Obszar polityki regionalnej i miejskiej	168	6,4	161	6,1
Polityka zatrudnienia i spraw społecznych	175	3,1	170	3,7
Zasoby naturalne	360	4,4	359/57,5 mld	3,6
EFRG - wsparcie rynku i płatności bezpośrednie	180	3,6	183	2,9
Rozwój obszarów wiejskich, środowisko naturalne, działania w dziedzinie klimatu i rybołówstwo	180	7,0	176	6,2
Globalny wymiar Europy	182	2,1	172/7,4 mld	2,7
Administracja	135	1,1	129/8,8 mld	0,5
Ogółem	1 180	4,5	1 157/142,4 mld	4,4
⁽¹⁾ Wartości liczbowe za 2013 r. zostały przeliczone tak, aby odpowiadały strukturze sprawozdania rocznego za 2014 r. i aby umożliwić porównanie między tymi latami.

42.

ubolewa nad faktem, że nadal utrzymuje się brak wiarygodności kontroli pierwszego szczebla dokonywanych przez państwa członkowskie w ramach zarządzania dzielonego oraz słabe punkty w wykluczaniu niekwalifikujących się gruntów z bazy danych systemu identyfikacji działek rolnych (LPIS); zauważa, że według sprawozdania rocznego Trybunału za rok 2014 szacunkowy poziom błędu zarówno dla obszarów zarządzania dzielonego, jak i wszelkich pozostałych wydatków operacyjnych (w większości zarządzanych bezpośrednio przez Komisję) wynosi 4,6 %; zauważa jednak, że przeprowadzono istotne działania naprawcze;

43.

zauważa z niepokojem, że wciąż nie nastąpiło wdrażanie następujących zaleceń i wymogów zawartych w sprawozdaniu w sprawie udzielenia Komisji absolutorium za 2013 r.:

publikowanie, w przypadku podjęcia decyzji o dobrowolnej prezentacji, nie tylko deklaracji krajowych, lecz także rocznych podsumowań i deklaracji zarządczych, w stosownym przypadku jako "dokumenty poufne", w celu zapewnienia lepszego wglądu oraz osiągnięcia rzeczywistej poprawy zarządzania finansowego; nadal jednak nie jest jasne, jak skuteczne będą te środki, biorąc pod uwagę różne struktury w państwach członkowskich i polityczną odpowiedzialność różnych organów krajowych;

Stanowisko Trybunału: poświadczenie wiarygodności Trybunału

50.

ubolewa, że w przypadku płatności poziom błędu wynosi prawdopodobnie 4,4 %; przypomina, że najbardziej prawdopodobny poziom błędu w przypadku płatności w roku budżetowym 2013 został oszacowany na 4,7 %, w roku budżetowym 2012 na 4,8 %, a w roku budżetowym 2011 na 3,9 % 14 ; wśród konkretnych pozycji najwyższy poziom błędu stwierdzono w wydatkach na spójność gospodarczą, społeczną i terytorialną (5,7 %) oraz na konkurencyjność na rzecz wzrostu i zatrudnienia (5,6 %); z drugiej strony wydatki administracyjne wiążą się z najniższymi szacunkami zidentyfikowanych błędów (0,5 %);

62.

wzywa Komisję do rygorystycznego stosowania art. 32 ust. 5 nowego rozporządzenia finansowego, jeżeli poziom błędów będzie się nadal utrzymywał na wysokim poziomie, oraz do zidentyfikowania wad systemów kontroli, przeanalizowania kosztów i korzyści wynikających z zastosowania ewentualnych środków naprawczych oraz do podjęcia lub zaproponowania odpowiednich działań, aby uprościć i ulepszyć systemy kontroli oraz ponownie opracować programy lub systemy realizacji przed przeglądem śródokresowym okresu programowania 2014-2020;

63.

kładzie nacisk na uwagę Trybunału, że gdyby Komisja, organy państw członkowskich lub przeprowadzający niezależne kontrole skorzystali ze wszystkich dostępnych im informacji, powinni byli zapobiec znaczącej części błędów przed ich popełnieniem lub też wykryć je albo skorygować; wyraża zaniepokojenie faktem, że Komisja przyznała, iż na skorygowanie błędów potrzeba co najmniej dziesięciu lat; zauważa, że wykorzystywanie wszystkich dostępnych informacji mogłoby zmniejszyć poziom błędu o 3,3 punktu procentowego zarówno w przypadku wydatków w ramach polityki regionalnej i miejskiej (6,1 %), jak i rozwoju obszarów wiejskich, środowiska, działań w dziedzinie klimatu i rybołówstwa (6,2 %); podkreśla, że wykorzystywanie wszystkich dostępnych informacji mogłoby zmniejszyć poziom błędu o 2,8 punktu procentowego w odniesieniu do konkurencyjności na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia, zarządzanych bezpośrednio przez Komisję;

66.

popiera zastrzeżenia zgłoszone przez dyrektora generalnego DG REGIO w swoim rocznym sprawozdaniu z działalności, dotyczące systemów zarządzania i kontroli EFRR/Funduszu Spójności na okres programowania 2007-2013 w 12 państwach członkowskich (77 programy) i programów europejskiej współpracy terytorialnej; jest zdania, że te zastrzeżenia świadczą o tym, że procedury kontrolne wprowadzone przez Komisję i państwa członkowskie nie są w stanie zapewnić koniecznych gwarancji dotyczących legalności i regularności wszystkich operacji leżących u podstaw rozliczeń w odpowiednich obszarach polityki;

67.

popiera zastrzeżenia wydane przez dyrektora generalnego DG AGRI w swoim rocznym sprawozdaniu z działalności dotyczące następujących wydatków;

68.

popiera zastrzeżenia wydane przez dyrektora generalnego DG EMPL w swoim rocznym sprawozdaniu z działalności; zauważa, że roczne sprawozdanie z działalności zawiera zastrzeżenie związane z płatnościami dokonanymi w 2014 r. na okres programowania 2007-2013 w odniesieniu do obarczonej ryzykiem kwoty 169,4 mln EUR obejmującej wydatki na systemy zarządzania i kontroli dla 36 różnych programów operacyjnych EFS w Belgii, Republice Czeskiej, Francji, Niemczech, Grecji, na Węgrzech, we Włoszech, w Rumunii, na Słowacji, w Hiszpanii i Zjednoczonym Królestwie w okresie programowania 2007-2013; jest zdania, że te zastrzeżenia świadczą o tym, że procedury kontrolne wprowadzone przez Komisję i państwa członkowskie nie są w stanie zapewnić koniecznych gwarancji dotyczących legalności i regularności wszystkich operacji leżących u podstaw rozliczeń w odpowiednich obszarach polityki;

70.

apeluje do Rady o przyjęcie ostrożniejszego stanowiska w sprawie udzielenia absolutorium i z zadowoleniem przyjmuje krytyczne stanowisko Szwecji i Zjednoczonego Królestwa, które zwróciły się do Komisji, aby:

utrzymała jednomyślnie uzgodnione pułapy płatności, w szczególności przez zachowanie dyscypliny budżetowej w stosunku do zobowiązań, skuteczne umarzanie niewykorzystanych środków, aby zrobić miejsce dla nowych priorytetów i programów, zwiększanie przejrzystości przez dostarczanie prognoz długoterminowych, zapewnianie równowagi między zobowiązaniami i płatnościami oraz zmniejszenie nadmiernych bilansów środków pieniężnych w instrumentach finansowych, biorąc pod uwagę, że ponad 14 mld EUR niewykorzystanych środków pozostają zablokowane w takich instrumentach, choć mogłyby zostać wykorzystane na pilniejsze potrzeby i priorytety,

z zadowoleniem przyjmuje również apel Szwecji i Zjednoczonego Królestwa do władz państw członkowskich o lepsze korzystanie z dostępnych informacji, aby przed zgłoszeniem wydatków Komisji zapobiegały błędom, wykrywały je i naprawiały;

Podsumowanie

71.

stwierdza, że absolutorium:

73.

podkreśla, że poziom błędu nie jest koniecznie jednoznaczny z nadużyciem finansowym, niewydajnością lub marnotrawstwem, lecz oszacowaniem przepływów finansowych, które nie powinny były być wypłacone, ponieważ nie zostały wykorzystane zgodnie z przepisami i uregulowaniami; podkreśla jednak, że znaczny wzrost poważnych błędów związanych z procedurami udzielania zamówień publicznych budzi poważne obawy, ponieważ państwa członkowskie mają za sobą lata doświadczeń z obecnymi zasadami udzielania zamówień, a jeśli już mają problemy z tymi zasadami, nie wróży to dobrze ich zdolności do dostosowania krajowego ustawodawstwa i procedur krajowych do nowych dyrektyw w sprawie udzielania zamówień i koncesji; przyznaje, że obywatele Unii mają trudności ze zrozumieniem, na czym polega poziom błędu, i w związku z tym zwraca się do Trybunału o rozpoczęcie debaty z Komisją w celu identyfikacji potencjalnych niedoskonałości metodologicznych i uzgodnienia wspólnych norm w zakresie sprawozdawczości dotyczącej poziomu błędu;

74.

zaleca, aby przepisy i uregulowania zostały zweryfikowane w drodze oceny skutków regulacji 16 w celu przetestowania ich zgodności i zbieżności z potrzebami i celami Unii, jak w przypadku systemów zwrotu kosztów, przy czym najbardziej typowe przykłady błędów obejmują płatności na rzecz kosztów niekwalifikowalnych (41 %) i błędy w zamówieniach publicznych (27 %); zauważa, że te błędy nie muszą stanowić nadużycia finansowego lub umyślnego wprowadzenia w błąd w celu odniesienia korzyści;

77.

zauważa, że starając się wzmocnić kulturę wyników, w sprawozdaniu rocznym Trybunału za 2014 r. zwrócono dużą uwagę na kwestie wykonania budżetu Unii, gdyż pilotażowo zbadano w nim rzeczywistą komplementarność między finansowaniem unijnym a strategią "Europa 2020"; zauważa, że Trybunał podkreślił i stwierdził niewielki i słaby związek między umowami o partnerstwie/programami operacyjnymi a strategią "Europa 2020"; zwraca jednak uwagę na fakt, że taką komplementarność należy rozważać w kontekście konkretnych zadań funduszy zgodnie z ich celami określonymi w Traktatach, w tym dotyczącymi spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej;

Realizacja budżetu

83.

zaleca kontynuację procesu uproszczenia zarówno procedur, jak i treści budżetu, tak aby doprowadzić do zmniejszenia nadmiernych obciążeń administracyjnych i ograniczenia nadmiernie rygorystycznego wdrażania w konkretnych państwach członkowskich; podkreśla, że proces uproszczenia nie powinien prowadzić do deregulacji ani oznaczać odejścia od mechanizmów i procedur kontroli, tj. audytów ex ante; podkreśla, że uproszczenie nie powinno powodować nadmiernie częstych zmian w ramach prawnych, co prowadziłoby do dodatkowych obciążeń administracyjnych i dla beneficjentów oraz podważałoby zamierzone pozytywne skutki uproszczenia; z zadowoleniem przyjmuje istnienie grupy wysokiego szczebla utworzonej przez Komisję i oczekuje wyników;

90.

zaleca, aby położyć nacisk na podejście oparte na wynikach oraz na kwestię niedoskonałości rynku, ponieważ takie podejście pomaga ukierunkować interwencje finansowe Unii na obszary, w których są najlepiej uwzględniane kryteria oszczędności, wydajności i skuteczności; zwraca uwagę, że projekt winien być dostosowany do różnych rodzajów niedoskonałości rynku, gdzie jeden z nich wiąże się z asymetrią informacji, zaś drugi z handlowymi ocenami rentowności, które generalnie nie obejmują wszystkich pozytywnych efektów zewnętrznych i szerszych korzyści społecznych, podczas gdy obydwa aspekty są w uzasadniony sposób wspierane finansowo przez Unię;

Zarządzanie dzielone

95.

podkreśla, że im bardziej państwa członkowskie dążą do realizacji krajowych i wymiernych celów strategii "Europa 2020", tym więcej wydatków z budżetu Unii może być ukierunkowanych oraz w tym większym stopniu cele te będą odzwierciedlać faktyczne potrzeby gospodarcze, społeczne, terytorialne i środowiskowe Unii, a Unia zapewni lepsze środowisko dla należytego zarządzania finansami; w tym kontekście zaleca stworzenie stałej platformy obejmującej Komisję, przedstawicielstwa rządów krajowych, w tym stałe przedstawicielstwa przy Unii, samorządy i władze regionalne;

Korekty finansowe i odzyskiwanie środków

105.

zauważa, że w przypadku programów w ramach EFRR/FS od początku okresu programowania 2007-2013 Komisja nałożyła korekty finansowe o łącznej kwocie ok. 2 mld EUR, która obejmuje korekty finansowe w wysokości 782 mln EUR zastosowane przez państwa członkowskie przed zgłoszeniem Komisji wydatków lub w momencie ich zgłaszania; z niepokojem zauważa, że dotyczy to głównie następujących państw członkowskich: Republiki Czeskiej (719 mln EUR), Węgier (298 mln EUR), Grecji (257 mln EUR), Hiszpanii (237 mln EUR), Słowacji (152 mln EUR), Rumunii (146 mln EUR) i Włoch (105 mln EUR);

Ochrona interesów finansowych

113.

z zadowoleniem przyjmuje oświadczenie Komisji zawarte w treści jej rocznego sprawozdania w sprawie ochrony interesów finansowych, które przypomina, że zarówno dyrektywa w sprawie ochrony interesów finansowych, jak i rozporządzenie w sprawie ustanowienia Prokuratury Europejskiej (rozporządzenie w sprawie Prokuratury Europejskiej) "przyczyniłyby się do uzupełnienia i wzmocnienia ram prawnych i doprowadziłyby do znacznego wzmocnienia zwalczania nadużyć finansowych"; ponownie podkreśla swoje stanowisko, że istnieje pilna potrzeba przyjęcia w jak najkrótszym terminie dyrektywy w sprawie ochrony interesów finansowych, obejmującej swoim zakresem kwestie związane z VAT i zawierającej jasną definicję przestępstw przeciwko ochronie interesów finansowych, minimalne zasady wymierzania maksymalnych obowiązujących kar pozbawienia wolności oraz minimalne zasady dotyczące okresów przedawnienia; przypomina sprawę Taricco, w której Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej zwrócił uwagę na to, że nadużycie związane z podatkiem VAT mieści się w zakresie definicji nadużyć finansowych naruszających interesy finansowe, zawartej w konwencji o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich z 1995 r.; zwraca się do Komisji o doprecyzowanie stosunków między Eurojustem, Prokuraturą Europejską (EPPO) i Europejskim Urzędem ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) oraz zbadanie możliwości zastosowania podejścia przewidującego większą integrację między tymi agencjami, tak aby zwiększyć skuteczność dochodzeń;

114.

z zadowoleniem przyjmuje decyzję Komisji dotyczącą zwiększenia przejrzystości dzięki usprawnianiu funkcjonowania jej systemu grup ekspertów, zwłaszcza jeśli chodzi o procedurę selekcji ekspertów, poprzez opracowanie nowej polityki dotyczącej konfliktu interesów w odniesieniu do ekspertów mianowanych do działania we własnym imieniu, co umożliwia Parlamentowi sprawowanie bezpośredniej kontroli nad takimi nominacjami; odnotowuje wymóg, zgodnie z którym w stosownych przypadkach eksperci muszą być zarejestrowani w rejestrze służącym przejrzystości; wzywa jednak Komisję do uwzględnienia - przy opracowywaniu poprawek do obowiązujących przepisów przekrojowych dotyczących grup ekspertów - zaleceń Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich dotyczących składu grup ekspertów oraz zaleceń zawartych w badaniu "Skład grup ekspertów Komisji i status rejestru grup ekspertów", aby opracować bardziej systematyczne i przejrzyste podejście; zwraca się do Komisji o zaangażowanie się w dialog z Parlamentem, zanim te przepisy zostaną formalnie przyjęte, zwłaszcza w związku ze spodziewanym niebawem sprawozdaniem Komisji Kontroli Budżetowej i Komisji Prawnej na ten temat; zachęca agencje europejskie do rozważenia reform idących w podobnym kierunku;

117.

ponawia swój wniosek, by Komisja składała Parlamentowi i Radzie dwa razy w roku sprawozdanie z wdrażania przez instytucje unijne swoich wewnętrznych strategii antykorupcyjnych, i liczy, że będzie mógł zapoznać się z następnym sprawozdaniem na początku 2016 r.; zwraca się do Komisji o dodanie rozdziału o wynikach działań instytucji unijnych w zakresie zwalczania korupcji i jest zdania, że przyszłe sprawozdania Komisji o zwalczaniu korupcji powinny zawsze obejmować wszystkie instytucje i organy unijne;

120.

uważa, że pierwsze dwuletnie sprawozdanie Komisji o zwalczaniu korupcji to obiecująca próba lepszego zrozumienia korupcji we wszystkich jej aspektach, opracowania skutecznych odpowiedzi z myślą o zaradzeniu problemowi oraz przetarcia drogi dla większej rozliczalności przestrzeni publicznej względem obywateli Unii; w tym kontekście ponownie zaznacza, jak ważna jest unijna polityka zerowej tolerancji wobec oszustw, korupcji i zmowy; ubolewa jednak, że sprawozdanie to nie dotyczyło również polityki antykorupcyjnej samych instytucji unijnych;

Poziom błędu w ujęciu ogólnym

Najlepsza praktyka

Ocena i analiza głównych wyników budżetu Unii na 2014 r.

132.

w następstwie zalecenia Trybunału apeluje do Komisji, aby wzięła pod uwagę ograniczoną zdolność do wykorzystania środków w niektórych państwach członkowskich, tak aby uniknąć niepełnego wykorzystania funduszy i zwiększyć poziom absorpcji, zwłaszcza w obszarze europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych, wyrażając jednocześnie uznanie dla dotychczasowych działań takich jak powołanie grupy zadaniowej ds. lepszego wdrażania, która już doprowadziła do osiągnięcia poprawy;

Zaległe płatności

137.

ubolewa nad faktem, że choć poziom płatności w dalszym ciągu był wyższy niż pułap określony w WRF, wykorzystanie marginesu na nieprzewidziane wydatki na niezrealizowane wnioski o płatność wzrosło o 1,4 mld EUR do 25,8 mld EUR; podkreśla ważność pełnego przestrzegania wspólnego oświadczenia w sprawie planu płatności na lata 2015-2016, uzgodnionego przez Parlament, Radę i Komisję po przyjęciu wspólnego zobowiązania do zmniejszenia zaległości w niezaspokojonych zobowiązaniach dotyczących programów spójności na lata 2007-2013 do około 2 mld EUR do końca 2016 r.; uważa, że sytuacja ta stoi w sprzeczności z art. 310 TFUE, stanowiącym, że dochody i wydatki w budżecie muszą być równe;

139.

podkreśla w szczególności, że pod koniec 2014 r. płatności na rzecz państw członkowskich wynikające z wieloletnich europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych na lata 2007-2013 19 wyniosły 309,5 mld EUR, tj. 77 % kwoty 403 mld EUR dla wszystkich programów operacyjnych, przy czym pięć państw członkowskich (Republika Czeska, Hiszpania, Włochy, Polska i Rumunia) jest odpowiedzialnych za ponad połowę wartości niewykorzystanych zobowiązań w ramach wieloletnich europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych;

Przychody

DNB

147.

ubolewa, że oszustwo związane z VAT, a zwłaszcza tak zwane oszustwo karuzelowe lub oszustwo typu "znikający podmiot gospodarczy", zakłóca konkurencję, pozbawia budżety krajowe istotnych zasobów i szkodzi budżetowi Unii; zaznacza, że ubytek dochodów z tytułu VAT oraz szacunkowe straty w odniesieniu do poboru VAT wyniosły w 2013 r. 168 mld EUR; jest zaniepokojony, że Komisja nie posiada wiarygodnych danych dotyczących nadużyć finansowych związanych z VAT i z oszustwami karuzelowymi; zauważa, że obecny system VAT pozostaje rozdrobniony i skutkuje znacznymi obciążeniami administracyjnymi, zwłaszcza dla MŚP i przedsiębiorstw internetowych; obawia się, że nowy system rozliczalności dla VAT jako zasobu własnego nie mógł w pełni zrealizować celu dotyczącego uproszczenia, i podkreśla odpowiedzialność państw członkowskich za eliminację niedoskonałości EUROFISC i lepszą koordynację swoich polityk w sprawie mechanizmów odwrotnego obciążenia w celu ułatwienia wymiany informacji i pomocy w walce z nieprawidłowościami i nadużyciami; zwraca się do Komisji o wystąpienie z wnioskiem w sprawie poprawek ustawodawczych umożliwiających kontrole krzyżowe między danymi celnymi i podatkowymi oraz o skupienie prowadzonego przez nią monitorowania państw członkowskich na poprawie terminowości udzielania przez nie odpowiedzi na wnioski o udzielenie informacji oraz wiarygodności systemu wymiany informacji o VAT;

Środki, jakie należy podjąć

150.

popiera utworzenie Grupy Wysokiego Szczebla ds. Zasobów Własnych; z zadowoleniem przyjmuje pierwsze sprawozdanie oceniające, które grupa ta przedstawiła pod koniec 2014 r. i podziela pogląd, że system ten został stopniowo zdominowany przez wkłady krajowe, zachowując jedynie część niezależnych, prawdziwie europejskich zasobów własnych; uważa, że obowiązujący system zasobów własnych, w ramach którego obecnie na szczeblu krajowym - bez udziału obywateli Unii - toczy się debata na temat płatników i beneficjentów netto, należy zastąpić systemem, który w oczywisty sposób leży w ogólnym interesie Unii i jej polityk;

154.

zwraca się do Komisji o:

Konkurencyjność na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia

Sprawy ogólne

157.

zauważa również, że na badania naukowe i innowacje przypada 61 % wydatków (8,1 mld EUR), które są realizowane za pośrednictwem siódmego programu ramowego w zakresie badań i rozwoju technologicznego na lata 2007-2013 (7PR) oraz programu ramowego Horyzont 2020 w zakresie badań naukowych i innowacji na lata 2014-2020 w dziedzinie edukacji, szkolenia, młodzieży i sportu (1,5 mld EUR), programów kosmicznych (1,4 mld EUR), transportu (0,8 mld EUR), a na inne działania i programy (1,5 mld EUR) przypada pozostałe 39 %;

158.

przypomina, że dział 1a WRF został znacznie ograniczony podczas negocjacji WRF (-24 % w porównaniu z pierwotnym wnioskiem Komisji); ma świadomość, że dział 1a obejmuje wydatki na rzecz udoskonalenia badań naukowych i innowacji, ulepszenia systemów edukacji i wspierania zatrudnienia, stworzenia jednolitego rynku cyfrowego, promowania energii ze źródeł odnawialnych i efektywności energetycznej, modernizacji sektora transportu oraz poprawy otoczenia biznesowego, zwłaszcza dla MŚP;

Strategia "Europa 2020"

161.

zdaje sobie sprawę, że całkowita liczba umów o udzielenie dotacji w ramach całego 7PR wynosi 26 078 (z czego zamkniętych zostało 9 627); w tym samym czasie Komisja zainicjowała program prac na lata 2014-2015 w ramach programu "Horyzont 2020", który okazał się wielkim sukcesem, jako że do dnia 25 lutego 2015 r. otrzymano 46 097 wniosków: na 79 zakończonych zaproszeń do składania wniosków 25 903 wniosków kwalifikowało się do finansowania, 3 765 wybrano do finansowania i podpisano 1 410 umów o udzielenie dotacji;

162.

wyraża zadowolenie, że Komisja była w stanie osiągnąć większość celów kluczowych wskaźników skuteczności działania; wyraża jednak wątpliwość, czy można zrealizować cel polegający na zainwestowaniu do 2020 r. 3 % PKB Unii w badania i rozwój; wzywa wszystkie państwa członkowskie do podjęcia tego wyzwania; zauważa, że sytuacja ta wydaje się szczególnie trudna dla Chorwacji, Finlandii, Luksemburga, Portugalii, Rumunii, Hiszpanii i Szwecji; apeluje do Komisji o wyciągnięcie koniecznych wniosków w perspektywie nadchodzącego przeglądu śródokresowego wieloletnich ram finansowych, który ma zostać przedstawiony do końca 2016 r.;

166.

przypomina, że "6. wyzwanie społeczne" (SC6), w szczególności nauki humanistyczne i społeczne, jest jednym z priorytetów ustanowionych przez Parlament podczas opracowania programu "Horyzont 2020"; przypomina o znaczeniu tego składnika w dziedzinach, w których Unia boryka się ze szczególnymi wyzwaniami, takimi jak zwalczanie bezrobocia, radykalizacji, terroryzmu, wspieranie migrantów, zarządzanie gospodarcze i walutowe oraz walka z nierównościami; w związku z tym wyraża zaniepokojenie, że podczas wdrażania programu nauki humanistyczne i społeczne utraciły priorytetowe znaczenie poprzez odebranie im statusu celu szczegółowego oraz obniżenie ich środków na zobowiązania o 40 %, podczas gdy ogólna kwota środków programu "Horyzont 2020" w ramach WRF na lata 2014-2020 została zwiększona;

Kwestie dotyczące zarządzania

167.

zauważa, że:

168.

wzywa beneficjentów do maksymalnego wykorzystania świadectw kontroli, ponieważ obniżają one poziomu błędu o 50 % w porównaniu z niepoświadczonymi zestawieniami poniesionych wydatków; uważa jednak, że poziom błędu wykrywany w ramach kontroli zewnętrznych powinien znacząco ulec poprawie, biorąc pod uwagę wysoce specjalistyczne wsparcie Komisji; z zadowoleniem przyjmuje w tym kontekście wszystkie wytyczne, seminaria, modele i wykazy najczęściej popełnianych błędów, które Komisja przekazała do dyspozycji beneficjentów i organów kontroli, domaga się jednak od Komisji bardziej zdecydowanych działań, aby świadectwa kontroli zewnętrznych gwarantowały z większą wiarygodnością poziom błędu;

Legalność i prawidłowość; błędy

173.

uważa za alarmujące, że w 27 przypadkach błędów kwantyfikowalnych Komisja, organy krajowe lub niezależni audytorzy dysponowali wystarczającymi informacjami, aby zapobiec tym błędom lub je wykryć i skorygować przed zaakceptowaniem zadeklarowanych wydatków; gdyby wszystkie te informacje wykorzystano w celu skorygowania błędów, szacowany poziom błędu dla tego rozdziału byłby o 2,8 punktu procentowego niższy; sytuacja ta - utrzymująca się już od kilku lat - dowodzi braku staranności;

174.

uważa za niedopuszczalne, że poziom błędu w 7PR nie poprawił się w porównaniu do 6PR i według deklaracji dyrektora generalnego DG ds. Badań Naukowych i Innowacji poziom błędu będzie nawet jeszcze większy; uważa, że poziom błędu w 7PR powinien był się poprawić ze względu na większe doświadczenia w zarządzaniu programem; ubolewa nad faktem, że dramatyczny wzrost poziomu błędu w 2014 r. w obszarze konkurencyjności na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia wskazuje na dobre zarządzanie programem w ostatnich latach;

176.

ubolewa, że źródła błędów pozostają takie same:

w odniesieniu do innych instrumentów wydatkowania (Inne): nieuzasadnione i niekwalifikowalne koszty, jak również przypadki nieprzestrzegania przepisów dotyczących zamówień publicznych;

		(%)
Udział poszczególnych kategorii błędów	Badania naukowe	Inne
Nieprawidłowo obliczone koszty osobowe	30,5	2,5
Inne niekwalifikowalne koszty bezpośrednie	17,5	13,5
Niekwalifikowalne koszty pośrednie	20
Nieprzestrzeganie przepisów w dziedzinie zamówień publicznych		14
Niekwalifikowalne wydatki dotyczące podwykonawstwa	2
Ogółem	70	30

179.

przyznaje, że niektóre części wydatków na 7PR nie były objęte rezerwą, jeśli występowały dowody na to, że ryzyka (a zatem współczynniki błędu rezydualnego) były znacznie niższe w stosunku do całości wydatków; w ramach DG ds. Badań Naukowych i Innowacji odnosi się to do wydatków na rzecz Europejskiego Wspólnego Przedsięwzięcia na rzecz Realizacji Projektu ITER i Rozwoju Energii Termojądrowej, Wspólnego Przedsiębiorstwa "Czyste Niebo" oraz Wspólnego Przedsiębiorstwa na rzecz Technologii Ogniw Paliwowych i Technologii Wodorowych; poza DG ds. Badań Naukowych i Innowacji odnosi się to także do wydatków ponoszonych przez Agencję Wykonawczą ds. Badań Naukowych w ramach działania "Maria Skłodowska-Curie" i wszystkich wydatków Agencji Wykonawczej Europejskiej Rady ds. Badań Naukowych;

182.

ubolewa nad ostatnio pojawiającymi się w prasie doniesieniami, które kwestionują zdolność DG ds. Badań Naukowych i Innowacji do skutecznej ochrony interesów finansowych Unii; apeluje do Komisji o wyjaśnienie okoliczności, które zostały solidnie udokumentowane w mediach, i zwraca uwagę na ewidentny przypadek niewłaściwego administrowania i jednoznacznego działania na szkodę interesów finansowych i reputacji Unii; wzywa Rzecznika Praw Obywatelskich do wszczęcia śledztwa w tej sprawie;

Kwestie dotyczące wiarygodności danych

Podejście ukierunkowane na wyniki i rezultaty

186.

z zadowoleniem przyjmuje pozytywne wyniki szacunków Grupy Ekspertów Wysokiego Szczebla przeprowadzającej ocenę ex post 7PR, a mianowicie: to, że program stworzył ponad 1,3 mln roboczolat (dzięki projektom finansowanym przez okres 10 lat) bezpośrednio i 4 mln roboczolat pośrednio w okresie 25 lat; to, że każde 1 EUR wydane w ramach 7PR wygenerowało ok. 11 EUR pośrednich i bezpośrednich efektów gospodarczych dzięki innowacjom, nowym technologiom i produktom oraz że wkład finansowy programu w MŚP przekroczył cel 15 % i osiągnął 17 % (5 mld EUR);

Instrumenty finansowe

Najlepsza praktyka

Środki, jakie należy podjąć

195.

stwierdza, że Komisja powinna:

196.

zwraca się do DG ds. Badań Naukowych i Innowacji z wnioskiem o poprawę zarządzania informacjami, zwłaszcza w kierunku zgodności z kulturą wyników w celu włączenia wszystkich zainteresowanych stron, zwłaszcza nowych, oraz poprawę zarządzania informacjami wymienianymi z beneficjentami w państwach członkowskich; zaleca szersze angażowanie niezależnych audytorów skupiających się nie tylko na błędach, lecz również na cyklu efektywności, w tym odpowiedniej ocenie ryzyka; ponadto przepisy regulacyjne powinny zostać poddane ocenie skutków;

199.

podkreśla, że uproszczenie i udział w programie "Horyzont 2020" także powinny stanowić nadrzędną zasadę stosowaną w objaśnionej umowie o udzielenie dotacji; podkreśla, że w przeciwieństwie do 7PR koszty fakturowane wewnętrznie w ramach programu "Horyzont 2020" muszą być dzielone i zgłaszane według różnych kategorii kosztów, w tym kosztów personelu; wzywa zatem Komisję do dokonania przeglądu objaśnień i uznania kosztów fakturowanych wewnętrznie za kwalifikowalne jako pozostałe koszty bezpośrednie bez podziału na kategorie kosztów i bez dokumentacji czasu realizacji usług;

Spójność gospodarcza, społeczna i terytorialna

Sprawy ogólne

203.

wskazuje, że ze środków EFS finansowane są inwestycje w kapitał ludzki i działania, które mają poprawić zdolność adaptacji pracowników i przedsiębiorstw do zmieniających się modeli organizacji pracy, zwiększyć dostęp do zatrudnienia, wesprzeć integrację społeczną osób w niekorzystnej sytuacji oraz wzmocnić zdolności i wydajność administracji i usług publicznych; uważa, że pomimo istnienia wskaźników efektywności, efekty inwestycji EFS są w związku z tym znacznie trudniejsze do określenia;

Strategia "Europa 2020"

205.

stwierdza, że w dziedzinie polityki regionalnej i miejskiej cztery najważniejsze kluczowe wskaźniki skuteczności działania obejmują: liczbę utworzonych miejsc pracy, liczbę przedsiębiorstw współpracujących ze wspieranymi ośrodkami badawczymi, liczbę przedsiębiorstw otrzymujących wsparcie oraz dodatkową zdolność wytwarzania energii ze źródeł odnawialnych; mając na uwadze, że mimo iż globalne osiągnięcia zgłoszone przez państwa członkowskie w sprawozdaniach z realizacji okazały się średnio o 29 % częstsze w porównaniu z rokiem poprzednim, nie wszystkie cele zostaną zdaniem Komisji zrealizowane ze względu na kryzys gospodarczy; apeluje do Komisji o wyciągnięcie koniecznych wniosków w perspektywie nadchodzącego przeglądu śródokresowego WRF, który ma zostać przedstawiony do końca 2016 r.;

208.

zauważa, że dwa z najważniejszych wskaźników skuteczności działania w obszarze zatrudnienia i spraw społecznych to stopa bezrobocia oraz liczba utworzonych lub zachowanych miejsc pracy; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że wstępne wyniki oceny ex post okresu programowania 2007-2013 wskazują, że do końca 2013 r. 8,8 mln beneficjentów EFS otrzymało lub zachowało stanowisko pracy w wyniku interwencji EFS w tym okresie; z zadowoleniem przyjmuje również fakt, że ponad 300 000 osób wspieranych przez EFS rozpoczęło prowadzenie działalności na własny rachunek, a ponad 50 000 podmiotów zaczynającym prowadzenie działalności gospodarczej udzielono wsparcia;

209.

przywiązuje szczególną wagę do gwarancji dla młodzieży; w tym kontekście z zadowoleniem zauważa, że 110 300 bezrobotnych młodych ludzi uczestniczyło w 2014 r. w działaniach finansowanych w ramach Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych (YEI); 1,3 mld EUR przydzielono na projekty realizowane w terenie; w tym kontekście wyraża wdzięczność za wytyczne przedstawione w sprawozdaniu specjalnym Trybunału nr 3/2015 i konstruktywną reakcję Komisji na te wnioski; podkreśla jednak, że w niektórych państwach członkowskich nadal istnieją pewne trudności z wdrażaniem gwarancji dla młodzieży i zapewnieniem wystarczająco sprawnie działającej sekwencji projektów w ramach Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych (YEI);

211.

podziela opinię Komisji, że stopa bezrobocia (szczególnie bezrobocia długotrwałego) oraz odsetek młodzieży niekształcącej się, niepracującej ani nieszkolącej się (NEET) są dowodem na niedopasowanie na rynku pracy; odnotowuje, że pięć krajów o najwyższym poziomie bezrobocia długotrwałego (wyrażonego jako odsetek ludności aktywnej zawodowo) w Unii to Grecja (19,5 %), Hiszpania (12,9 %), Chorwacja (10,1 %), Słowacja (9,3 %) i Portugalia (8,4 %), natomiast średnia unijna wynosi 5,1 %; ponadto kraje o najwyższym odsetku młodzieży niekształcącej się, niepracującej ani nieszkolącej się to Cypr (33,7 %), Bułgaria (30,9 %), Węgry (30,3 %), Grecja (30,0 %) i Rumunia (26,9 %), natomiast średnia unijna wynosi 16,37 %;

212.

z zadowoleniem przyjmuje skutki wdrożenia programów EFRR/FS na lata 2007-2013, o których świadczą niektóre z kluczowych wskaźników co roku zgłaszanych przez państwa członkowskie i wyniki oceny wstępnej najnowszych dostępnych danych, które wykazują, że utworzono ok. 950 tys. miejsc pracy, 36 tys. przedsiębiorstw podjęło współpracę z instytucjami badawczymi, ponad 270 tys. przedsiębiorstw otrzymało wsparcie, a dodatkowa zdolność wytwarzania energii ze źródeł odnawialnych wyniosła ponad 4 tys. megawatów;

213.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że również Trybunał po raz pierwszy próbował ocenić skuteczność programów w projekcie pilotażowym, a jego kontrola wykazała, że w przypadku 89 ze 186 projektów (48 %) osiągnięto (lub przekroczono) wszystkie wartości docelowe wyznaczone w celu pomiaru wyników projektów; zauważa, że w odniesieniu do 56 projektów (30 %) Trybunał wykrył, że jeden lub kilka wskaźników określonych dla danego projektu nie osiągnęło wartości docelowej, a w 17 przypadkach (9 %) termin osiągnięcia celów został dochowany w przypadku niektórych, lecz nie wszystkich celów w momencie przeprowadzania kontroli; zachęca Trybunał do dalszego usprawniania tego rodzaju kontroli, zwłaszcza w odniesieniu do programów w nowym okresie finansowania 2014-2020;

Kwestie dotyczące zarządzania

216.

uważa za niedopuszczalne, że w przypadku 21 błędów kwantyfikowalnych popełnionych przez beneficjentów władze krajowe dysponowały wystarczającymi informacjami, aby wykryć i skorygować te błędy lub im zapobiec przed zadeklarowaniem Komisji poniesionych wydatków; gdyby wszystkie te informacje wykorzystano do skorygowania błędów, szacowany poziom błędu dla tego rozdziału byłby niższy o 1,6 punktu procentowego; ponadto Trybunał ustalił, iż w 13 przypadkach wykryte błędy zostały popełnione przez władze krajowe; udział tych błędów w szacowanym poziomie błędu wyniósł 1,7 punktu procentowego; sytuacja ta - utrzymująca się już od kilku lat - dowodzi braku staranności;

217.

zaznacza, że najczęstsze wykryte problemy z kwalifikowalnością w ramach EFS to: wydatki deklarowane poza okresem kwalifikowalności (Republika Czeska, Niemcy), zawyżanie kosztów płac (Niemcy, Finlandia, Polska, Portugalia), koszty niezwiązane z projektem (Niderlandy, Polska, Portugalia), nieprzestrzeganie krajowych zasad kwalifikowalności (Polska) oraz dochody nieodliczone (Austria); najczęstsze przykłady nieprzestrzegania przepisów dotyczących zamówień publicznych to: nieuzasadnione bezpośrednie udzielanie zamówienia (Niemcy, Włochy), nieuzasadnione bezpośrednie udzielanie zamówienia na dodatkowe roboty/usługi, bezprawne wykluczenie oferentów, konflikt interesów i dyskryminacyjne kryteria wyboru (Finlandia);

220.

zauważa, że według wszystkich wyników audytów dostępnych pod koniec listopada 2015 r. 90 % kontroli zarządczych dotyczących programów realizowanych w ramach EFRR/Funduszu Spójności działało poprawnie lub wymagało jedynie drobnych zmian; przypomina, że główną przyczyną błędów państw członkowskich są skomplikowane struktury zarządcze i utrata wiedzy eksperckiej spowodowana wysokim poziomem rotacji pracowników lub niewystarczającym przydziałem pracowników wynikającym z ograniczeń budżetowych;

223.

wyraża zadowolenie, że w październiku 2015 r. Komisja opublikowała dokument zatytułowany "Zamówienia publiczne - wytyczne dla praktyków dotyczące unikania najczęstszych błędów w projektach finansowanych przez europejskie fundusze strukturalne i inwestycyjne"; krytykuje jednak fakt, że głównym źródłem błędów związanych z wydatkami w pozycji "Spójność gospodarcza, społeczna i terytorialna" wciąż pozostaje naruszanie przepisów dotyczących zamówień publicznych, stanowiące niemal połowę szacowanego poziomu błędu; przypomina, że poważne naruszenia przepisów dotyczących zamówień publicznych obejmują na przykład nieuzasadnione bezpośrednie udzielanie zamówień, dodatkowych robót lub usług, bezprawne wykluczanie oferentów, a także przypadki konfliktu interesów i dyskryminujące kryteria wyboru; uważa, że dla przeciwdziałania błędom i nadużyciom podstawowe znaczenie ma polityka pełnej przejrzystości w odniesieniu do wykonawców i podwykonawców;

225.

przypomina, że w ramach prawnych europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych na lata 2014-2020 wprowadzono również warunki wstępne skutecznego i wydajnego korzystania z funduszy Unii, obejmujące między innymi systemy zamówień publicznych istniejące w państwach członkowskich; w tym kontekście przyjęto 12 krajowych planów działania (Bułgaria, Republika Czeska, Grecja, Węgry, Chorwacja, Włochy, Łotwa, Malta, Polska, Rumunia, Słowenia i Słowacja), które zostaną poddane ocenie do 2016 r.; przypomina, że spełnienie warunków wstępnych jest zasadniczym warunkiem przyznania finansowania; domaga się niezbędnej pełnej przejrzystości w zakresie finansowania projektów infrastrukturalnych, w tym publikowania analiz ex ante i ex post dotyczących trwałości gospodarczej, środowiskowej i społecznej projektów;

227.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że od 2009 r. DG REGIO przeprowadziła 265 misji kontrolnych; DG REGIO stwierdziła, że zasadniczo można uznać wiarygodność pracy 42 instytucji audytowych odpowiedzialnych za audyt około 91 % alokacji w ramach EFRR/FS za okres 2007-2013; w przypadku DG EMPL na koniec 2014 r. ocenie poddano 87 spośród 92 instytucji audytowych (94,6 %); ich praca obejmuje 113 spośród 118 programów operacyjnych, co stanowi 99,1 % programowania finansowego w okresie programowania 2007-2013;

228.

zauważa, że procedury wstrzymania i wstępnego zawieszenia płatności dotyczyły 121 programów finansowanych w ramach EFRR/FS i wniosków o płatność na kwotę niemal 7,9 mld EUR złożonych przez państwa członkowskie; odnotowuje również, że w odniesieniu do EFS Komisja wysłała 11 pisemnych ostrzeżeń i 18 pism przed wstrzymaniem płatności, wszczęła 31 procedur wstrzymania płatności i zawiesiła 11 programów operacyjnych, czyli w sumie wstrzymała wnioski o płatność opiewające na 1,3 mld EUR;

229.

zauważa, że w 2014 r. w wyniku rygorystycznej polityki nadzoru i przerywania płatności prowadzonej przez DG REGIO i DG EMPL oraz rosnącej liczby planów działania potwierdzono korekty finansowe o wartości 840 mln EUR oraz wykorzystano kwotę 854 mln EUR na wdrożenie programów EFRR/FS dla wszystkich okresów programowania (na podstawie decyzji z 2014 r. i lat ubiegłych); natomiast w przypadku EFS dla okresu programowania 2007-2013 zaakceptowano/przyjęto korekty finansowe o wartości 209 mln EUR i wykorzystano kwotę 155,9 mln EUR na wdrożenie (na podstawie decyzji z 2014 r. i lat ubiegłych);

231.

jest zaniepokojony tym, że jak twierdzi Trybunał, w umowach partnerstwa i programach cele tematyczne nie są wykorzystywane w sposób systematyczny do przełożenia strategii "Europa 2020" na cele operacyjne; zauważa jednak, że jest ona transponowana na cele operacyjne na szczeblu programów realizowanych w ramach europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych przez konkretne cele uzgodnione z 11 celami tematycznymi; jest zdania, że wyniki można skutecznie oceniać jedynie wtedy, gdy cele tematyczne i programy operacyjne są dopasowane, a wskaźniki wyników i punkty odniesienia umożliwiają pomiar postępów;

236.

ubolewa nad tym, że państwa członkowskie nie zaakceptowały jeszcze w pełni opcji kosztów uproszczonych w ramach EFS; z zadowoleniem przyjmuje sprawozdanie zatytułowane "Opcje kosztów uproszczonych w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego", w którym DG EMPL oczekuje, że w okresie programowania 2014-2020 średnio 35 % wniosków o zwrot kosztów będzie dotyczyło właśnie opcji kosztów uproszczonych, przy czym niektóre państwa członkowskie (Włochy, Niderlandy, Hiszpania i Szwecja) znacznie przekroczą ten wynik, a inne uzyskają wynik znacznie niższy (Bułgaria, Węgry, Łotwa i Słowacja); popiera starania DG EMPL na rzecz promowania wykorzystywania opcji kosztów uproszczonych przez państwa członkowskie i wzywa państwa członkowskie do pełnego wykorzystania ich potencjału;

239.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w 2014 r. Komisja rozpoczęła pierwszą serię czterech badań mających na celu ocenę łączenia elementów zreformowanej polityki spójności w okresie programowania na lata 2014-2020; przypomina, że tematy ww. czterech badań są następujące: uwarunkowania ex ante, zasada partnerstwa, ramy wykonania oraz "nowe przepisy" (obejmujące szereg nowych elementów programowania, takich jak ocena obciążeń administracyjnych wobec beneficjentów i działania planowane w celu ich obniżenia, zasady horyzontalne, podejścia terytorialne itp.); pragnie otrzymywać kopie badań po ich zakończeniu;

Legalność i prawidłowość; błędy

240.

jest zaniepokojony tym, że Trybunał zbadał 161 transakcji w obszarze polityki regionalnej i miejskiej oraz 170 transakcji w obszarze zatrudnienia i spraw społecznych, z których 135 zawierało błędy (75 w obszarze polityki regionalnej i miejskiej oraz 60 w obszarze polityki zatrudnienia i spraw społecznych); zauważa, że na podstawie 25 skwantyfikowanych błędów szacowany poziom błędu w obszarze polityki regionalnej i miejskiej wynosi 6,1 %, a na podstawie 28 skwantyfikowanych błędów szacowany poziom błędu w obszarze polityki zatrudnienia i spraw społecznych wynosi 3,7 %, co prowadzi do najbardziej prawdopodobnego poziomu błędu w polityce spójności ogółem na poziomie 5,7 %;

241.

uważa za frustrujące, że w przypadku 21 błędów kwantyfikowalnych popełnionych przez beneficjentów władze krajowe dysponowały wystarczającymi informacjami, aby wykryć i skorygować te błędy lub im zapobiec przed zadeklarowaniem Komisji poniesionych wydatków; oraz że gdyby wszystkie te informacje wykorzystano do skorygowania błędów, szacowany poziom błędu dla tego rozdziału byłby niższy o 1,6 punktu procentowego; zauważa ponadto, że Trybunał ustalił, iż w 13 przypadkach wykryte błędy zostały popełnione przez władze krajowe; udział tych błędów w szacowanym poziomie błędu wyniósł 1,7 punktu procentowego; jest zdania, że sytuacja ta - utrzymująca się już od kilku lat - dowodzi braku staranności;

242.

z ubolewaniem zauważa, że podobnie jak we wcześniejszych latach budżetowych poziom błędów, również w niektórych wnioskach o płatność końcową, które były przedmiotem zewnętrznych audytów i kontroli, wskazuje na słabe punkty w kontrolach ex ante w odniesieniu do EFS; podkreśla, że błędy związane z nieprzestrzeganiem przepisów dotyczących udzielania zamówień publicznych oraz z brakiem dokumentacji wydatków stanowiły prawie dwie trzecie szacowanego poziomu błędu;

245.

ubolewa, że źródła błędów pozostają takie same:

w obszarze zatrudnienia i spraw społecznych (Zatrudnienie): wnioskowanie o zwrot niekwalifikowalnych kosztów, sfinansowanie niekwalifikowalnego projektu lub beneficjenta, jak również przypadki nieprzestrzegania przepisów dotyczących zamówień publicznych; najczęstsze wykryte problemy z kwalifikowalnością to: wydatki deklarowane poza okresem kwalifikowalności (Republika Czeska, Niemcy), zawyżanie kosztów płac (Niemcy, Finlandia, Polska, Portugalia), koszty niezwiązane z projektem (Niderlandy, Polska, Portugalia), nieprzestrzeganie krajowych zasad kwalifikowalności (Polska) oraz dochody nieodliczone (Austria); najczęstsze przykłady nieprzestrzegania przepisów dotyczących zamówień publicznych to: nieuzasadnione bezpośrednie udzielanie zamówienia (Niemcy, Włochy), nieuzasadnione bezpośrednie udzielanie zamówienia na dodatkowe roboty/usługi, bezprawne wykluczenie oferentów, konflikt interesów i dyskryminacyjne kryteria wyboru (Finlandia);

		(%)
Udział poszczególnych kategorii błędów	Polityka regionalna	Zatrudnienie
Nieprzestrzeganie przepisów w dziedzinie zamówień publicznych	44,9	2,9
Koszty niekwalifikowalne	21,5	5,6
Pomoc państwa	21,2
Niekwalifikowalny projekt lub beneficjent		3,9
Ogółem	87,6	12,4

246.

ubolewa nad tym, że przez wiele lat tego samego rodzaju błędy są wciąż wykrywane często w tych samych państwach członkowskich; zauważa, że zawieszanie i wstrzymywanie płatności przez Komisję gwarantuje wykonywanie działań naprawczych w przypadkach wykrycia uchybień; zwraca się do Komisji, aby na podstawie tego stwierdzenia zaostrzyła inspekcje krajowych i regionalnych systemów zarządzania i kontroli oraz złagodziła je w przypadku państw, w których systemy zarządzania i kontroli okazały się niezawodne;

247.

wyraża zaniepokojenie z powodu naruszeń przepisów dotyczących zamówień publicznych podczas przeprowadzania procedury udzielania zamówienia publicznego na systemy monitorowania komputerowego w okresach finansowania 2007-2013 i 2014-2020, co doprowadziło też o podejrzeń dotyczących możliwych nadużyć finansowych; zauważa, że czeskie organy kontrolne wykryły te błędy; w pełni popiera stanowisko Komisji, że nie należy dokonywać żadnych płatności do czasu wprowadzenia stosownych środków naprawczych i zakończenia dochodzenia prowadzonego przez policję;

249.

zauważa, że według danych zawartych w rocznym sprawozdaniu z działalności DG ds. Polityki Regionalnej i Miejskiej za rok 2014 ryzyko błędu w postaci średniej ważonej szacunków dla każdego programu operacyjnego wspieranego przez Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego i Fundusz Spójności wynosi mniej niż 1 % w 9 państwach członkowskich (w roku 2013 - w 6 państwach członkowskich), a tylko w 2 państwach członkowskich odsetek ten wynosi 4 % lub więcej (w 2013 r. - w 5 państwach członkowskich);

250.

zauważa, że według danych zawartych w rocznym sprawozdaniu z działalności DG ds. Zatrudnienia, Spraw Społecznych i Włączenia Społecznego za rok 2014 ryzyko błędu w postaci średniej ważonej szacunków dla każdego programu operacyjnego wspieranego przez EFS wynosi mniej niż 1 % w 9 państwach członkowskich, podobnie jak w roku 2013, natomiast w 6 państwach członkowskich odsetek ten wynosi 4 % lub więcej (najwyższy wynik to 7,9 %), podczas gdy w 2013 r. odsetek ten wynosił powyżej 4 % w 5 państwach członkowskich (przy czym najwyższe wyniki wynosiły 8,8 % i 9,3 %);

Kwestie dotyczące wiarygodności danych

Podejście ukierunkowane na wyniki i rezultaty

257.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w odniesieniu do dowodów na rzeczywiste wyniki realizacji polityki oraz osiągnięte rezultaty Trybunał po raz pierwszy zastosował podejście zorientowane na wyniki wobec komplementarności budżetu Unii w stosunku do strategii "Europa 2020"; uważa, że wyniki wdrażania tej strategii przez fundusze strukturalne mają bardzo duże znaczenie dla obejmujących całą Unię głównych wskaźników ekonomicznych "PKB na głowę" oraz dla innych wskaźników;

261.

przypomina, że sprawozdanie Czeskiego Urzędu Kontroli OPTP/2014/SM/01 w sprawie procedury udzielenia zamówienia publicznego na system monitoringu na lata 2014-2020 przedstawione Komisji w kwietniu 2015 r. dotyczy wydatków niezgłoszonych o wartości ponad 9 mln EUR; z zadowoleniem przyjmuje wystosowanie przez Komisję ostrzeżenia dotyczącego możliwego przerwania płatności i wezwanie władz czeskich do zastosowania odpowiednich korekt finansowych; pragnie się dowiedzieć, jak Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) ocenia tę sytuację;

Instrumenty inżynierii finansowej

262.

przyjmuje do wiadomości, że instytucje zarządzające państw członkowskich poinformowały o ogólnej liczbie 1 025 instrumentów inżynierii finansowej (w tym 73 funduszach powierniczych oraz 952 funduszach specjalnych) działających pod koniec 2014 r.: 90 % z nich to instrumenty inżynierii finansowej dla przedsiębiorstw, 6 % dotyczy przedsięwzięć inwestycyjnych na obszarach miejskich, a 4 % - funduszy na projekty dotyczące efektywności energetycznej/ energii odnawialnej; te instrumenty inżynierii finansowej utworzono w 25 państwach członkowskich i otrzymały one wsparcie finansowe ze 183 programów operacyjnych; zauważa, że ogólna wartość wkładów z programów operacyjnych wpłacona na instrumenty inżynierii finansowej wyniosła 16 mld EUR, w tym 10,9 mld EUR ze środków EFRR i EFS; oraz że płatności dla odbiorców ostatecznych wyniosły 9,19 mld EUR pod koniec 2014 r., z czego 5,8 mld EUR w ramach funduszy strukturalnych, co pozwoliło osiągnąć wskaźnik absorpcji w wysokości prawie 57 % kwot programów operacyjnych;

263.

zauważa, że według ostatniego i kompleksowego badania, które należycie ocenia praktykę stosowania instrumentów inżynierii finansowej w polityce spójności w okresie programowania 2007-2013, instrumenty inżynierii finansowej oferują wiele korzyści, nadal jednak należy wyeliminować pewne ich słabe punkty; analiza pokazuje jednak, że stopień ich wykorzystania zdecydowanie różni się pomiędzy państwami członkowskimi; wzywa Komisję do przeanalizowania głównych przyczyn istnienia tak znacznych różnic między państwami członkowskimi oraz wypracowania skutecznej zachęty do większej aktywności państw członkowskich w wykorzystywaniu instrumentów inżynierii finansowej w tych dziedzinach, w których okazały się one skuteczne;

264.

zauważa, że istnieje wyraźna różnica między ilością środków finansowych, jakimi zasilono instrumenty inżynierii finansowej, a kwotami przekazanymi ostatecznym odbiorcom pomocy; jest zdania, że mogłoby to oznaczać, iż niektóre duże kwoty były jedynie "chwilowo zamrożone" w instrumentach inżynierii finansowej w celu uniknięcia ryzyka umorzenia środków; zwraca się do Komisji o zadbanie o wyeliminowanie tych negatywnych aspektów stosowania instrumentów inżynierii finansowej i uznaje nowe postanowienie na okres 2014-2020 dotyczące dokonywania płatności na rzecz instrumentów inżynierii finansowej w transzach za pozytywny krok w tym kierunku;

Najlepsza praktyka

271.

z zadowoleniem przyjmuje tendencję do upraszczania, redukcji nadmiernie rygorystycznego wdrażania oraz poprawy zarządzania dzielonego wraz z nowymi elementami polityki spójności na okres programowania 2014-2020, co wydaje się najlepszą metodologicznie praktyką i znajduje odzwierciedlenie w wielu konkretnych krokach, takich jak wypracowanie komplementarności z Planem inwestycyjnym dla Europy poprzez praktyczne współistnienie europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych oraz EFIS (Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych), poszerzenie o 100 % zakresu instrumentów inżynierii finansowej, zapewnienie ukierunkowanych inicjatyw, np. dla MŚP, tworzenie grup zadaniowych ds. lepszego wdrażania, wprowadzanie tematycznego ukierunkowania na inteligentny rozwój i wprowadzanie w życie strategii badawczych i innowacyjnych respektujących strategie inteligentnej specjalizacji, czy poprzez wkład polityki spójności wnoszony do poszczególnych polityk Unii m.in. w dziedzinie gospodarki cyfrowej, energii i spraw społecznych;

272.

z zadowoleniem przyjmuje powołanie przez Komisję grupy wysokiego szczebla ds. uproszczeń dla beneficjentów służącej wspomaganiu identyfikacji przeszkód i barier dla uproszczeń oraz znalezieniu sposobu na ich eliminację; apeluje do Komisji o zbadanie udanych procedur uproszczenia usankcjonowanych przez Trybunał, tj. w ramach programu "Horyzont 2020" i uproszczenia kosztów pośrednich zwracanych według stawki ryczałtowej w celu upowszechnienia tego podejścia w pozostałych obszarach polityki;

Środki, jakie należy podjąć

275.

stwierdza, że Komisja powinna:

Zasoby naturalne

Sprawy ogólne

282.

zauważa, że część wydatków dotyczących zasobów naturalnych obejmuje przede wszystkim różne rodzaje działalności w ramach wspólnej polityki rolnej (WPR), mającej na celu podniesienie wydajności sektora rolnego, podniesienie poziomu życia społeczności wiejskiej, stabilizację rynków oraz zapewnienie dostępności dostaw żywności po rozsądnych cenach; jest świadomy, że oba fundusze pełnią taką właśnie rolę: z EFRG (Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji) Unia wypłaca pomoc bezpośrednią/płatności bezpośrednie oraz udostępnia środki rynkowe, a z EFRROW (Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich) współfinansuje ona programy rozwoju obszarów wiejskich w ramach poszczególnych projektów;

Kwestie dotyczące zarządzania

287.

podkreśla, że problem efektywnego przydziału obejmuje również ograniczoną wiarygodność i bazę LPIS, która nie zawsze zawiera uaktualnione dane; z zadowoleniem zauważa, że niedociągnięcia w LPIS zostały naprawione we wszystkich skontrolowanych państwach członkowskich, lecz ubolewa nad faktem, że wciąż istnieją pewne istotne niedociągnięcia w niektórych państwach członkowskich; zwraca się do Komisji, aby wdrożyła wzmocnione instrumenty w ramach nowego prawodawstwa w zakresie WPR 24 w przypadku utrzymujących się istotnych niedociągnięć w krajowych systemach;

292.

zauważa z zaniepokojeniem, że możliwe jest zaniżanie poziomu błędu zgłoszonego w danym roku budżetowym przez jednostkę certyfikującą w ramach "procedury wzmocnienia wiarygodności" 25 ; podkreśla, że w odniesieniu do sześciu państw członkowskich, które dobrowolnie zdecydowały się zastosować tę procedurę, Trybunał stwierdził zasadniczo, że zgłoszone poziomy błędu są niewiarygodne głównie z powodu uchybień we wdrażaniu tej procedury oraz że Komisja będzie musiała uzupełnić zgłoszone poziomy błędu;

293.

głęboko ubolewa nad tym, że grecka jednostka certyfikująca znacznie zaniżyła poziom błędu zgłoszony za rok budżetowy 2014 w ramach "procedury wzmocnienia wiarygodności", i podkreśla, że ogólnie w sześciu państwach członkowskich, które dobrowolnie zdecydowały się na zastosowanie tej procedury (Grecja, Bułgaria, Rumunia, Włochy, Luksemburg, Zjednoczone Królestwo), Trybunał stwierdził, że we wszystkich państwach członkowskich oprócz Luksemburga wystąpiły niedoskonałości w jej wdrażaniu, które sprawiają, że zgłoszone poziomy błędu nie są wiarygodne;

299.

wyraża ubolewanie z powodu ustaleń Trybunału, że unijne wsparcie na rzecz infrastruktury obszarów wiejskich zapewniło optymalne wykorzystanie środków jedynie w ograniczonym stopniu; ubolewa nad tym, że potrzeba finansowania przez Unię rozwoju obszarów wiejskich nie zawsze była jasno uzasadniona, wystąpiły problemy z koordynacją z innymi funduszami, natomiast procedura wyboru nie zawsze prowadziła do przeznaczania środków na najbardziej opłacalne projekty; zwraca się do Komisji i państw członkowskich o zgromadzenie stosownych i wiarygodnych danych dotyczących efektywności i wydajności finansowanych środków w celu zarządzania wydatkami w sposób ukierunkowany na rezultaty;

Legalność i prawidłowość; błędy

300.

wyraża głębokie zaniepokojenie tym, że Trybunał zbadał 183 transakcje w ramach EFRG obejmujące wsparcie rynku i pomoc bezpośrednią oraz 176 transakcji dotyczących rozwoju obszarów wiejskich, środowiska naturalnego, działań w dziedzinie klimatu i rybołówstwa, spośród których 177 zawierało błędy (93 w obszarze rolnictwa dotyczące wsparcia rynku i pomocy bezpośredniej oraz 84 dotyczące rozwoju obszarów wiejskich, środowiska naturalnego, działań w dziedzinie klimatu i rybołówstwa); zauważa, że na podstawie 88 skwantyfikowanych błędów szacowany poziom błędu w obszarze wsparcia rynku i pomocy bezpośredniej z EFRG wynosi 2,9 %, a na podstawie 41 skwantyfikowanych błędów szacowany poziom błędu w obszarze rozwoju obszarów wiejskich, środowiska naturalnego, działań w dziedzinie klimatu i rybołówstwa wynosi 6,2 %, co prowadzi do najbardziej prawdopodobnego poziomu błędu w "zasobach naturalnych" ogółem na poziomie 3,6 %; z satysfakcją zauważa, że sytuacja uległa poprawie, gdyż bez zasady wzajemnej zgodności najbardziej prawdopodobny poziom błędu dla "zasobów naturalnych" ogółem wynosiłby 3 %;

301.

za niedopuszczalne uznaje to, że w przypadku 26 popełnionych przez beneficjentów błędów skwantyfikowanych dotyczących rynku EFRG i wsparcia bezpośredniego władze krajowe dysponowały wystarczającymi informacjami, aby wykryć i skorygować te błędy lub im zapobiec przed zadeklarowaniem Komisji poniesionych wydatków; stwierdza, że gdyby wszystkie te informacje wykorzystano do skorygowania błędów, szacowany poziom błędu dla tego podrozdziału byłby niższy o 0,6 punktu procentowego; zauważa ponadto, że Trybunał ustalił, iż w 34 przypadkach wykryte błędy zostały popełnione przez władze krajowe; ponadto udział tych błędów w szacowanym poziomie błędu wyniósł 0,7 punktu procentowego; zauważa, że w przypadku 15 popełnionych przez beneficjentów błędów skwantyfikowanych dotyczących rozwoju obszarów wiejskich, środowiska naturalnego, działania w dziedzinie klimatu i rybołówstwa władze krajowe dysponowały wystarczającymi informacjami, aby wykryć i skorygować te błędy lub im zapobiec przed zadeklarowaniem Komisji poniesionych wydatków; oraz że gdyby wszystkie te informacje wykorzystano do skorygowania błędów, szacowany poziom błędu dla tego podrozdziału byłby niższy o 3,3 punktu procentowego; zauważa, że Trybunał ustalił, iż w trzech przypadkach wykryte błędy zostały popełnione przez władze krajowe; udział tych błędów w szacowanym poziomie błędu wyniósł 0,6 punktu procentowego; jest zdania, że sytuacja ta - utrzymująca się już od kilku lat - dowodzi braku staranności;

302.

ubolewa, że źródła błędów pozostają takie same:

rozwój obszarów wiejskich, środowisko naturalne, działania w dziedzinie klimatu i rybołówstwo (wydatki na obszary wiejskie): niedokładne lub niekwalifikujące się wnioski beneficjentów (np. zadeklarowanie zawyżonej powierzchni gruntów rolnych, niekwalifikujące się działki gruntu), niekwalifikujący się beneficjenci, działania, projekty lub wydatki, naruszenia zasady wzajemnej zgodności, niespełnianie zobowiązań rolnośrodowiskowych i nieprzestrzeganie przepisów w dziedzinie zamówień publicznych;

		(%)
Udział poszczególnych kategorii błędów	Rolnictwo	Obszary wiejskie
Zawyżona liczba kwalifikowalnych hektarów	28	6
Niekwalifikujący się beneficjenci, działania, projekty lub wydatki	6	16
Naruszenia zasady wzajemnej zgodności	15	1
Błędy administracyjne	15
Niespełnianie zobowiązań rolnośrodowiskowych		10
Nieprzestrzeganie przepisów w dziedzinie zamówień publicznych		3
Ogółem	63	37

Kwestie dotyczące wiarygodności danych

306.

podkreśla, że choć w 2014 r. jednostki certyfikujące pozytywnie oceniły wszystkie zgłoszone przez państwa członkowskie dane statystyczne dotyczące kontroli programów EFRG objętych ZSZiK, Komisja musiała skorygować w górę poziomy błędu zgłoszone przez 17 z 69 agencji płatniczych, w których poziom błędu resztowego przekroczył 2 %, z czego w pięciu przypadkach przekroczył 5 % 26 , tj. w Hiszpanii (Andaluzja, Kantabria, Estremadura i La Rioja) i na Węgrzech; zauważa, że w ujęciu ogólnym w wyniku dostosowań przeprowadzonych przez DG AGRI zgłoszony poziom błędu w przypadku płatności bezpośrednich w ramach WPR wzrósł z 0,55 % do 2,54 %;

307.

podkreśla, że choć w 2014 r. jednostki certyfikujące pozytywnie oceniły 88 % zgłoszonych przez państwa członkowskie danych statystycznych z kontroli dotyczących EFRROW, Komisja musiała skorygować w górę poziomy błędu zgłoszone przez 43 z 72 agencji płatniczych, w których skorygowany poziom błędu przekroczył 2 % (z czego w 14 przypadkach przekroczył 5 %, tj. w Bułgarii, Danii, Hiszpanii (Andaluzja i Walencja), Francji (ODARC i ASP), Zjednoczonym Królestwie (Anglia), Grecji, Irlandii, na Litwie, Łotwie, w Niderlandach, Portugalii i Rumunii); zauważa, że w ujęciu ogólnym w wyniku dostosowań przeprowadzonych przez DG AGRI zgłoszony poziom błędu w przypadku płatności w dziedzinie rozwoju obszarów wiejskich wzrósł z 1,52 % do 5,09 %;

311.

zauważa, że skoro średnia korekta finansowa dotycząca EFRG w ostatnich trzech latach odpowiada 1,2 % odnośnych wydatków, a w przypadku EFRROW - 1 %, Komisja zastosowała korekty finansowe obejmujące nieco mniej niż połowę poziomu skorygowanego poziomu błędu dla EFRG (2,6 % w 2014 r.) i jedną piątą poziomu skorygowanego poziomu błędu dla EFRROW (5,1 % w 2014 r.); zauważa także, że na przestrzeni ostatnich trzech lat środki odzyskiwane wyniosły 0,3 % wydatków na EFRG i 0,9 % na EFRROW;

313.

zauważa, że poświadczenie wiarygodności wydane przez dyrektora generalnego DG AGRI zawiera trzy zastrzeżenia dotyczące wydatków za rok 2014 poniesionych w ramach zarządzania dzielonego z państwami członkowskimi i jedno w odniesieniu do zarządzania pośredniego na łączną kwotę 1 446,9 mln EUR (1 451,9 mln EUR w 2013 r.); zauważa, że w 2014 r. najwyższe ryzyko wystąpiło w odniesieniu do pozycji ABB03 (Płatności bezpośrednie); z zadowoleniem przyjmuje te intensywne działania kontrolne i korekcyjne dyrekcji generalnej związane z danymi urzędów państw członkowskich, zgodnie z wymogami art. 66 rozporządzenia finansowego; zwraca uwagę, że ujawnione przy tym słabe punkty i korekty w systemach krajowych stanowią ważną część podstawy danych poświadczenia wiarygodności; wzywa Komisję do dalszego polepszenia podstawy danych poświadczenia wiarygodności;

Podejście ukierunkowane na wyniki i rezultaty

315.

zauważa, że według rocznego sprawozdania z działalności dyrektora generalnego DG AGRI współczynnik dochodów z działalności rolniczej utrzymywał się w 2014 r. na stabilnym poziomie (kluczowy wskaźnik skuteczności działania 1); podkreśla, że według Komisji 29 na dochód z działalności rolniczej w przeliczeniu na pracownika pozytywnie wpływa spadek liczby pracowników rolnych; zwraca się do Komisji o systematyczne uwzględnianie postępów w tej kwestii w swoim rocznym sprawozdaniu z działalności;

317.

uznaje za sprzeczne z zasadą zrównoważoności, że według rocznego sprawozdania z działalności DG AGRI 30 44,7 % wszystkich unijnych gospodarstw rolnych to gospodarstwa rolne niskotowarowe, tj. gospodarstwa, których dochód jest niższy niż 4 000 EUR rocznie; zauważa również, że według sprawozdania w sprawie dystrybucji pomocy bezpośredniej dla producentów rolnych za rok budżetowy 2014 przyjętego przez Komisję w dniu 15 grudnia 2015 r.:

Instrumenty inżynierii finansowej

326.

zauważa, że Komisja wszczęła procedurę rozliczenia zgodności rachunków, aby uzyskać szczegółowe i precyzyjne informacje o ryzyku konfliktu interesów obejmującego Państwowy Interwencyjny Fundusz Rolny w Republice Czeskiej, i zaznaczyła, że niezastosowanie odpowiednich środków zapobiegających konfliktowi interesów może w ostateczności prowadzić do wycofania przez właściwy organ czeski akredytacji dla agencji płatniczej i/lub do zastosowania przez Komisję korekty finansowej; zwraca się do Komisji o niezwłoczne działania i przedstawienie Parlamentowi sprawozdania w tej sprawie do czerwca 2016 r.; zwraca się do OLAF o niezwłoczne zgłoszenie Parlamentowi swojej decyzji o ewentualnym wszczęciu postępowania;

327.

odnotowuje, że po zakończeniu okresu kwalifikowalności instrumentów inżynierii finansowej środki uzyskane przez fundusze w wyniku zwrotu z inwestycji mogą zostać zwrócone państwom członkowskim i stać się środkami krajowymi na mocy obowiązujących ram prawnych; ubolewa nad tym, że oznacza to, iż środki pierwotnie powiązane z konkretnymi instrumentami finansowymi mogą zostać w ostateczności przekazane innym sektorom i indywidualnym przedsięwzięciom; zwraca się do Komisji o zwiększenie zachęt dla państw członkowskich do wydawania tych środków w ramach tego samego sektora;

Najlepsza praktyka

328.

zauważa przeprowadzoną przez Trybunał szczegółową analizę tego, czy wsparcie unijne było ukierunkowane na wyraźnie określone cele, które odzwierciedlały stwierdzone potrzeby strukturalne i terytorialne oraz niekorzystne czynniki strukturalne; zauważa, że Trybunał przeanalizował także kryterium wyników w ramach ukierunkowania i procedur wyboru; uważa, że udoskonalone wspólne ramy monitorowania i oceny opracowane przez DG AGRI w związku z podejściem ukierunkowanym na wyniki obejmują zestaw szczegółowych wskaźników, które umożliwią Komisji pomiar i zdawanie sprawy z postępów;

Środki, jakie należy podjąć

329.

stwierdza, że Komisja powinna:

330.

zwraca się:

Kwestie dotyczące zarządzania

337.

zauważa z głębokim zaniepokojeniem, że według EAMR na 2 598 projekty realizowane przez delegatury Unii:

346.

uważa, że EAMR składane przez szefów delegatur Unii są użytecznym instrumentem zarządzania wewnętrznego, umożliwiającym Komisji identyfikację problemów na wczesnym etapie projektów i rozwiązywanie ich nawet w trakcie realizacji; ubolewa, że sprawozdania te nie są załączone do rocznych sprawozdań z działalności DG DEVCO i NEAR, choć taki wymóg przewidziano w art. 67 ust. 3 rozporządzenia finansowego; ubolewa nad tym, że są one notorycznie uznawane za poufne, podczas gdy na mocy art. 67 ust. 3 rozporządzenia finansowego sprawozdania te "udostępnia się Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, w stosownych przypadkach z należytym uwzględnieniem ich poufnego charakteru";

347.

ubolewa, że ogólne wyniki delegatur Unii w realizacji programów pomocy zewnętrznej, mierzone kluczowymi wskaźnikami skuteczności działania stosowanymi w EAMR za 2014 r. pogorszyły się w porównaniu z rokiem 2013; zauważa jednak, że sprawozdania te prezentują ocenę projektów w toku, a na wyniki wpływają czynniki będące poza kontrolą delegatur Unii, takie jak jakość sprawowania rządów w krajach beneficjentach, sytuacja w zakresie bezpieczeństwa, kryzysy polityczne, zaangażowanie partnerów zajmujących się realizacją itp.;

349.

nalega, by Komisja stosowała EAMR w celu eliminacji zidentyfikowanych uchybień, tak aby projekty w toku spełniały ustalone na wstępie cele; oczekuje, że Komisja dopilnuje, by harmonogram realizacji projektów z dziedziny pomocy zewnętrznej planowano w sposób realistyczny, tak aby zmniejszyć odsetek opóźnionych projektów; oczekuje, że Komisja przedstawi Parlamentowi sprawozdanie z działań naprawczych służących wyeliminowaniu poważnych problemów z realizacją projektów, z jakimi borykają się delegatury;

351.

jest zdania, że szefom delegatur Unii należy w trakcie rekrutacji oraz przed objęciem przez nich stanowiska wyraźnie przypominać o ich obowiązkach w zakresie zarządzania i ich odpowiedzialności w ramach wydawania poświadczenia dotyczącego zarządzania związanego z portfelami działań delegatur (kluczowe procesy związane z zarządzaniem, zarządzanie kontrolą, odpowiednie zrozumienie i ocena kluczowych wskaźników skuteczności działania) oraz w zakresie składania wyczerpujących sprawozdań cechujących się wysoką jakością w kontekście opracowywania rocznego sprawozdania z działalności, a także należy im zalecać, by nie koncentrowali się oni jedynie na politycznych aspektach swojej działalności;

352.

wyraża zaniepokojenie unijnym zarządzaniem pomocą zewnętrzną w państwach trzecich; zwraca uwagę, że co drugie euro jest wydawane z opóźnieniem (w momencie złożenia ostatniego sprawozdania było to 805 projektów), co trzecie euro (jest to 610 projektów) nie osiąga planowanego celu, do co czwartego euro (jest to 500 projektów) odnoszą się obie kwestie; wyraża zaniepokojenie tym, że w przypadku wsparcia budżetowego prawie jedna piąta (18,5 %) środków była opóźniona i nie osiągnęła zamierzonych celów - prawie połowa projektów Europejskiego Funduszu Rozwoju ma takie same problemy z wdrożeniem; wyraża zaniepokojenie tym, że uczestnictwo w projektach, które mają problemy, jest mniejsze niż w tych bez problemów; prosi Komisję o przekazanie sprawozdania dotyczącego aktualnego stanu tych projektów i wzywa ją do uwzględnienia w tym sprawozdaniu programów pomocy w ramach polityki sąsiedztwa;

356.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Komisja zwiększyła monitorowanie projektów finansowanych przez Unię w obozach w Tindufie, przeprowadzając w 2015 r. w sumie 24 misje obserwacyjne, a pracownicy Komisji odpowiedzialni za pomoc humanitarną spędzili w obozach do 2 tygodni na miesiąc; z zadowoleniem przyjmuje wszystkie wysiłki Komisji na rzecz zapewnienia jak najefektywniejszego wykorzystania finansowania unijnego w obozach i przyznaje, że w przypadku Tindufu import pomocy humanitarnej nie podlega opłatom celnym;

Legalność i prawidłowość; błędy

358.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Trybunał podał szczegółowy poziom błędu dotyczący wydatków, którymi bezpośrednio zarządza Komisja (z którego wyłączono transakcje wielostronne i transakcje w ramach wsparcia budżetowego), i ubolewa, że poziom błędu dla tych konkretnych transakcji został skwantyfikowany na poziomie 3,7 %; za frustrujący uważa fakt, że w przypadku siedmiu błędów skwantyfikowanych Komisja dysponowała wystarczającymi informacjami, aby wykryć i skorygować te błędy lub im zapobiec przed zaakceptowaniem zadeklarowanych wydatków; zauważa, że gdyby wszystkie te informacje wykorzystano do skorygowania błędów, szacowany poziom błędu dla tego rozdziału byłby niższy o 0,2 punktu procentowego;

359.

zauważa, że główne błędy to: niekwalifikowalne wydatki zgłaszane przez beneficjentów finansowych (dotyczące okresu, podatków, nieprzestrzegania reguły pochodzenia lub niewystarczającej dokumentacji) i uchybienia w rozliczaniu i akceptowaniu płatności przez Komisję;

Udział poszczególnych kategorii błędów	Globalny wymiar Europy (%)
Wydatki niekwalifikowalne	57
Niewykonane usługi/roboty/dostawy	24
Brak dokumentów poświadczających poniesione wydatki	8
Nieprzestrzeganie przepisów w dziedzinie zamówień publicznych	6
Nieprawidłowe wyliczenie zgłoszonych wydatków	4
Ogółem	100

362.

ubolewa, że Trybunał stwierdził błąd systemowy polegający na zaakceptowaniu wydatków opartych na szacunkach własnych, a nie na faktycznie poniesionych, zapłaconych i zatwierdzonych kosztach, który to błąd wykrył już w roku budżetowym 2013 i ponownie w roku 2014; z zadowoleniem zauważa jednak, że DG ELARG w maju 2014 r. skorygowała nieprawidłowo przeprowadzone rozliczenia rachunków w 2013 r. i 2014 r., jak też poprawiła instrukcje zawarte w podręczniku ELARG dotyczącym księgowości;

Kwestie dotyczące wiarygodności danych

Podejście ukierunkowane na wyniki i rezultaty

Instrumenty inżynierii finansowej

Środki, jakie należy podjąć

368.

stwierdza, że Komisja powinna:

374.

domaga się, by wszystkie instytucje i agencje unijne stosowały się do przepisów art. 16 regulaminu pracowniczego i corocznie publikowały informacje o urzędnikach wyższego szczebla, którzy opuścili administrację unijną, oraz wykazy zaistniałych przypadków konfliktu interesów; domaga się, aby wspomniana niezależna struktura oceniła zgodność zatrudnienia po opuszczeniu administracji unijnej lub sytuacji, gdy urzędnicy służby cywilnej i byli posłowie do Parlamentu przechodzą z sektora publicznego do prywatnego (tzw. "syndrom drzwi obrotowych"), oraz możliwość konfliktu interesów, a także określiła jasne okresy karencji, obejmujące co najmniej okres, na który przyznano dodatki przejściowe;

375.

zaznacza, że w 2014 r. pięciu byłych urzędników zostało zatrudnionych jako doradcy specjalni i otrzymywało wynagrodzenie za np. 43 tygodnie pracy w jednym przypadku i za 30 tygodni w dwóch innych przypadkach; zwraca się do Komisji z prośbą o udzielenie dokładniejszych informacji, dlaczego nie przedłużono pierwotnych umów zamiast wypłacać wspomnianym byłym urzędnikom wynagrodzenie dzienne, czy pierwotne umowy zostały wzięte pod uwagę, a jeśli tak, to w jakim stopniu, oraz czy w tym samym czasie wypłacano świadczenia emerytalne;

376.

zwraca uwagę, że przez wydłużenie tygodniowego czasu pracy z 37,5 do 40 godzin w ramach zmiany regulaminu pracowniczego urzędników uzyskuje się ekwiwalent około 2 900 miejsc pracy i w ciągu kilku lat praktycznie zrównoważy to uzgodnione w ramach reformy regulaminu pracowniczego redukcje personelu w wysokości 5 %; wzywa Komisję, aby przedłożyła przejrzyste sprawozdanie zawierające dane roczne dotyczące planowanych redukcji stanowisk, uwzględniając przy tym wydłużenie czasu pracy;

379.

apeluje o to, by wszystkie instytucje i agencje UE, które jeszcze tego nie uczyniły, przyjęły w trybie pilnym wewnętrzne zasady dotyczące informowania o nieprawidłowościach i stosowały wspólne podejście do swoich obowiązków, zwłaszcza jeśli chodzi o ochronę demaskatorów; domaga się zwracania szczególnej uwagi na ochronę demaskatorów w kontekście dyrektywy w sprawie ochrony tajemnicy handlowej; zwraca się do Komisji, aby promowała przepisy w sprawie minimalnego poziomu ochrony demaskatorów w Unii; wzywa instytucje i agencje do zmiany regulaminu pracowniczego w taki sposób, by nie tylko formalnie zobowiązywał on urzędników do zgłaszania wszelkich nieprawidłowości, lecz również ustanawiał odpowiednie środki ochrony demaskatorów; wzywa instytucje i agencje do niezwłocznego wdrożenia art. 22 lit. c) regulaminu pracowniczego;

Legalność i prawidłowość; błędy

386.

zauważa, że główne błędy to: niekwalifikowalne lub nieprawidłowo obliczone dodatki dla personelu i powiązane świadczenia, dokonane płatności za usługi nieobjęte istniejącą umową i inne wydatki bez właściwego uzasadnienia;

Udział poszczególnych kategorii błędów	Administracja (%)
Niekwalifikowalne lub nieprawidłowo obliczone dodatki dla personelu i powiązane świadczenia	70
Płatności za usługi nieobjęte istniejącą umową	22
Inne wydatki bez właściwego uzasadnienia	8
Ogółem	100

Kodeks postępowania i konflikt interesów

388.

zachęca instytucje i agencje UE do lepszego informowania swoich urzędników na temat polityki dotyczącej konfliktów interesów w ramach prowadzonych działań informacyjnych oraz do uwzględnienia rzetelności i przejrzystości jako elementów, które powinny być obowiązkowo omawiane podczas procedury rekrutacji i rozmów na temat wyników; jest zdania, że w przepisach dotyczących konfliktu interesów należy dokonać rozróżnienia między przedstawicielami wyłonionymi w wyborach a funkcjonariuszami publicznymi; uważa, że również w państwach członkowskich niezbędne są tego rodzaju przepisy dotyczące funkcjonariuszy publicznych i urzędników uczestniczących w administrowaniu dotacjami unijnymi i w ich kontroli; wzywa Komisję Europejską do przedłożenia stosownego projektu podstawy prawnej;

390.

wzywa Komisję do przeprowadzenia przeglądu kodeksu postępowania komisarzy do końca 2017 r., który obejmowałby definicję tego, co stanowi "konflikt interesów", oraz do wprowadzenia kryteriów oceny zgodności zatrudnienia po upływie kadencji i wydłużenia okresu karencji dla komisarzy europejskich do trzech lat; wzywa Komisję do zwrócenia się do państw członkowskich, aby wyraźnie wskazywały wszelkie potencjalne konflikty interesów dotyczące ich kandydata na członka Komisji i wyjaśniły, jak konflikty interesów są definiowane w ich ustawodawstwie krajowym; uważa, że w wypadku rozbieżności w interpretacji konfliktów interesów między ustawodawstwem krajowym a zasadami stosowanymi w tym zakresie przez Komisję, państwa członkowskie mają obowiązek przestrzegać tych drugich;

392.

zauważa, że ważnym krokiem w kwestii zapobiegania konfliktom interesów jest zwiększenie przejrzystości przewodniczącego Komisji, komitetu ad hoc ds. etyki powoływanego w Komisji i Sekretariatu Generalnego podczas oceny sytuacji potencjalnego konfliktu; apeluje do Komisji o zapobiegawczą publikację opinii komitetu ds. etyki zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1049/2001, aby obywatele mogli pociągnąć Komisję do odpowiedzialności za podjętą decyzję; przypomina zalecenie Parlamentu, że komitet ad hoc ds. etyki należy zreformować przez rozszerzenie jego uprawnień i włączenie do niego niezależnych ekspertów;

Konflikty interesów w zarządzaniu dzielonym i w państwach trzecich przy zarządzaniu środkami finansowymi z UE

Przejrzystość

Grupy ekspertów

Inne

Migracja i uchodźcy

407.

wskazuje na trwający kryzys migracyjny i podkreśla potrzebę znalezienia w obrębie Unii spójnego rozwiązania tego kryzysu; odnotowuje środki przyznane na migrację i zarządzanie granicami zewnętrznymi w 2014 r. i zwraca się do Trybunału o rozważenie możliwości niezwłocznego sporządzenia sprawozdania specjalnego dotyczącego skuteczności tych środków, z którego wnioski zostaną uwzględnione przy trwającej obecnie aktualizacji unijnej polityki migracyjnej i polityki kontroli granic;

OLAF

411.

podkreśla, że państwa członkowskie nie monitorują domniemanych przypadków nadużyć finansowych naruszających interesy finansowe Unii, które zostały im przedstawione przez OLAF; wzywa Komisję do podjęcia odpowiednich działań, zaś OLAF - do szybszej analizy przyczyn, dlaczego państwa członkowskie nie monitorują przypadków domniemanych nadużyć, przedstawienia swoich ustaleń Parlamentowi Europejskiemu i do dalszego wspierania państw członkowskich w doskonaleniu ich zdolności w dziedzinie zapobiegania nadużyciom finansowym dotyczącym funduszy europejskich oraz ich wykrywania;

412.

odnotowuje wysiłki OLAF-u zmierzające do wdrożenia większości zaleceń Komitetu Nadzoru 36 ; pragnie jednak uzyskać informacje o fundamentalnych różnicach i o tym, czy odnośne zalecenia zostały wdrożone; oczekuje, że w przyszłości OLAF jasno oświadczy, gdzie i w jakim stopniu wystąpiły odstępstwa od pierwotnych zaleceń Komitetu Nadzoru; zauważa, że rok 2014 był pierwszym rokiem, w którym Komitet Nadzoru postanowił sprawdzić stan realizacji zaleceń, które wydał w poprzednich latach; wzywa OLAF i Komitet Nadzoru do powtarzania tej procedury corocznie;

416.

odnotowuje, że w 2014 r. OLAF zamknął w sumie 307 dochodzeń i działań skoordynowanych; w przypadku 147 z tych dochodzeń OLAF wydał zalecenia, co oznacza stopę działań następczych wynoszącą 47 %; odnotowuje, że przed rokiem 2011 stopa ta regularnie przekraczała 50 %; oczekuje, że OLAF podejmie działania na rzecz trwałego odzyskania skuteczności przez poprawę swoich procedur selekcji; jest zdania, że aby zwiększyć swoją skuteczność, OLAF powinien ponownie rozważyć zalecenie nr 31 Komitetu Nadzoru;

417.

zauważa wspólne starania OLAF-u i Komitetu Nadzoru zmierzające do osiągnięcia porozumienia w sprawie nowych uzgodnień roboczych; ponawia swój apel dotyczący budżetu na 2013 r. o niezwłoczne rozwiązanie nierozstrzygniętych kwestii między OLAF-em a jego Komitetem Nadzoru, aby umożliwić im skuteczne wypełnianie obowiązków prawnych na warunkach ich aktualnej ograniczonej współpracy; wzywa Komisję, by odegrała w pełni swoją rolę i aktywnie dążyła do wypracowania długoterminowego rozwiązania, które będzie można bez zwłoki wprowadzić w życie;

Umowy w sprawie wyrobów tytoniowych

426.

przypomina, że w maju 2015 r. Komisja obiecała jak najszybsze dostarczenie oceny umowy z Philip Morris International (PMI); podkreśla, że Komisja kilkakrotnie przesuwała termin jej publikacji i że ostatecznie wydano ją w dniu 24 lutego 2016 r., czyli dzień przed debatą plenarną na ten temat w Parlamencie; zdecydowanie uważa, że taka spóźniona publikacja stanowi poważne naruszenie obowiązków Komisji w zakresie przejrzystości zarówno wobec Parlamentu, jak i obywateli, co ograniczyło Parlamentowi możliwość wyrażenia na czas opinii w tej złożonej i delikatnej sprawie;

427.

podkreśla, że w momencie zawarcia w 2004 r. umowa z PMI była innowacyjnym instrumentem walki z nielegalnym obrotem wyrobami tytoniowymi, jednak zauważa, że od tego czasu na rynku i w otoczeniu regulacyjnym doszło do znaczących zmian; podkreśla, że umowa zawarta z "wielką czwórką" firm tytoniowych 37 nie uwzględnia istotnych cech współczesnego nielegalnego obrotu wyrobami tytoniowymi, w szczególności wysokiego odsetka handlu niemarkowymi papierosami ("tanie białe"); wzywa Komisję, aby w trybie pilnym wystąpiła z planem działania ustalającym nowe środki na rzecz rozwiązania tego problemu;

430.

wzywa Komisję do wprowadzenia na szczeblu Unii i do dnia wygaśnięcia umowy z PMI wszystkich środków niezbędnych do identyfikacji i śledzenia wyrobów tytoniowych PMI oraz do podejmowania kroków prawnych w przypadku nieprzepisowych konfiskat wyrobów tego producenta, dopóki wszystkie postanowienia dyrektywy w sprawie wyrobów tytoniowych nie będą w pełni wykonalne, tak aby nie dopuścić do wystąpienia luki w przepisach w okresie między wygaśnięciem umowy z PMI a datą wejścia w życie dyrektywy w sprawie wyrobów tytoniowych i ramowej konwencji o ograniczeniu użycia tytoniu;

Szkoły europejskie

438.

odnotowuje, że Dyrektor Generalna ds. Zasobów Ludzkich i Bezpieczeństwa (DG HR) podtrzymała swoje "zastrzeżenie związane z ryzykiem wizerunkowym" w sprawozdaniu podsumowującym Komisji za 2014 rok w odniesieniu do szkół europejskich, natomiast przedstawiciel Komisji Europejskiej głosował przeciwko udzieleniu absolutorium dla sprawozdania finansowego szkół europejskich za lata 2012 i 2013; ubolewa nad tym, że przedstawiciele państw członkowskich nie traktują tych problemów równie poważnie;

Euronews

443.

zauważa, że serwis Euronews otrzymał w 2014 r. 18 mln EUR z budżetu Unii, choć Komisja nie jest jego akcjonariuszem, jest zaniepokojony tym, że obecna struktura zarządzania Euronews może nie pozwalać na pełną niezależność tego serwisu i autonomię w stosunku do jego międzynarodowych akcjonariuszy; apeluje do Komisji jako do podmiotu wnoszącego znaczny wkład finansowy w działalność serwisu, aby zapewniła, by Euronews przestrzegało zasad należytego zarządzania finansami oraz postanowień wszystkich prawnie wiążących umów z Komisją, w tym wiążącej karty niezależności dziennikarskiej;

Podsumowanie

444.

podsumowując, stwierdza, że:

445.

uważa, że absolutorium za 2014 r.:

448.

z zaniepokojeniem odnotowuje błędy wykryte przy weryfikacji wydatków w odniesieniu do umów o dotacje, które stanowią ponad 50 % błędów wykrytych przez Trybunał w dziale 4; zauważa, że najistotniejsza kategoria błędów dotyczy wydatków niekwalifikowalnych; podkreśla znaczenie zapobiegania lub wykrywania i korygowania błędów przed zaakceptowaniem wydatków poprzez lepsze wdrażanie kontroli ex ante; ze szczególnym zaniepokojeniem odnotowuje niezdolność EuropeAid do wykrywania błędów; wzywa Komisję do dopilnowania, by podjęte dotychczas starania mające na celu rozwiązanie tych problemów z weryfikacją wydatków zostały zintensyfikowane, a także do pełnej realizacji zalecenia dotyczącego kontroli dotacji sformułowanego przez Trybunał w jego sprawozdaniu rocznym za 2011 r.;

449.

wskazuje na potrzebę przeprowadzenia stosownej oceny ex ante w przypadkach, w których Komisja, być może za pośrednictwem Europejskiego Banku Inwestycyjnego, postanawia finansować zakrojone na szeroką skalę projekty infrastrukturalne o znacznym oddziaływaniu na środowisko, przy czym przedmiotem tej oceny jest zbadanie ich trwałości finansowej, środowiskowej i społecznej, a także wzywa do ukierunkowania unijnego finansowania w państwach nieczłonkowskich na projekty sprzyjające trwałości finansowej oraz przydatne dla gospodarki i społeczeństwa;

451.

z zadowoleniem przyjmuje ustanowienie platformy wsparcia misji (MSP) i ponawia apel do Komisji o podjęcie działań na rzecz ustanowienia prawdziwego centrum wspólnych usług (SSC) wraz ze zintegrowanym systemem zarządzania zasobami (IRMS) jako sposobu na przyspieszenie rozmieszczania misji oraz obniżenie kosztów takich misji; proponuje unowocześnienie magazynu wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony (WPBiO), tak by służył on również obecnym misjom WPBiO i był zarządzany przez przyszłe centrum wspólnych usług (SSC);

452.

ubolewa nad znacznymi opóźnieniami dotyczącymi zamówień na podstawowy sprzęt i usługi na potrzeby misji pod egidą WPBiO oraz wynikający z nich negatywny wpływ na funkcjonowanie misji; przypomina, że Trybunał w swoim sprawozdaniu specjalnym z 2012 r. poświęconym pomocy UE dla Kosowa w odniesieniu do praworządności zwrócił uwagę na brak skuteczności i stwierdził, iż określone w rozporządzeniu finansowym zasady dotyczące zamówień "nie przystają do misji w ramach wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony, w przypadku których czasami konieczna jest szybka i elastyczna reakcja"; ubolewa nad faktem, że niedawny przegląd rozporządzenia finansowego nie skutkował niezbędnymi zmianami w przepisach finansowych; ponawia swoje zdanie, że zarządzanie odnośnymi liniami budżetowymi należy przekazać dowódcy operacji cywilnej, tak jak miało to miejsce w przypadku szefów delegatur Unii;

453.

przypomina, że skuteczność misji szkoleniowych i doradczych prowadzonych w ramach WPBiO w znacznej mierze utrudniona jest przez trudności instytucjonalne Unii w zakresie udzielenia tym działaniom nawet podstawowego wsparcia sprzętowego; w tym kontekście z zadowoleniem przyjmuje starania Komisji na rzecz wdrożenia wspólnego komunikatu dotyczącego budowania zdolności na rzecz wsparcia ochrony i rozwoju; wzywa Komisję do jak najszybszego przedłożenia niezbędnych wniosków ustawodawczych w sprawie utworzenia specjalnego funduszu, tak by mógł on zostać ujęty w budżecie Unii w trakcie śródokresowego przeglądu wieloletnich ram finansowych;

Rozwój i współpraca

459.

przyznaje, że wydatki związane z zapewnieniem bezpieczeństwa są istotne dla rozwoju oraz szczególnie potrzebne w związku z obecnymi działaniami na rzecz bezpieczeństwa i rozwoju i realizacją 16. celu programu działań na rzecz zrównoważonego rozwoju, lecz podkreśla, że takie finansowanie nie stanowi oficjalnej pomocy rozwojowej i nie może ono obecnie pochodzić z Instrumentu Finansowania Współpracy na rzecz Rozwoju (DCI) ustanowionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 233/2014 41 ani z Europejskiego Funduszu Rozwoju (EFR);

460.

zauważa, że w 2014 r. dwa projekty związane z zarządzaniem granicami w Libii, o wartości 12,9 mln EUR, zostały sfinansowane za pośrednictwem instrumentów finansowania współpracy na rzecz rozwoju; przypomina, że podstawowym celem DCI jest ograniczanie ubóstwa; ponownie wyraża głębokie zaniepokojenie faktem, że programy rozwojowe mogą być wykorzystywane w celach niezwiązanych bezpośrednio z rozwojem; przypomina, że takie podejście nie pomoże Unii w osiągnięciu celu, jakim jest przeznaczenie 0,7 % DNB na oficjalną pomoc rozwojową;

461.

dostrzega potencjalną wartość ram wyników DG DEVCO rozpoczętych w 2015 r., ale także powiązane z nimi zagrożenia zidentyfikowane przez Trybunał w sprawozdaniu specjalnym nr 21/2015; uważa, że niezbędne jest też zapobieżenie bardziej politycznemu ryzyku wywierania nacisku na realizację niewielkiej liczby wymiernych wyników ujętych w ramach DG DEVCO kosztem realizacji innych wyników związanych z celami polityki współpracy na rzecz rozwoju UE, jak również wyników jakościowych; podkreśla znaczenie traktowania ram odniesienia jako uzupełnienia pozostałych uzgodnień dotyczących monitorowania i sprawozdawczości;

462.

z zadowoleniem przyjmuje sprawozdanie specjalne Trybunału nr 18/2014 na temat systemów oceny i monitorowania zorientowanego na rezultaty stosowanych przez EuropeAid; zachęca DG DEVCO do pilnego zajęcia się różnymi niedociągnięciami swoich systemów oceny i monitorowania wskazanymi w sprawozdaniu specjalnym Trybunału, szczególnie tymi, które wiążą się z poważnymi słabościami w systemie oceny stosowanym przez DG DEVCO; podkreśla, że źle działający system oceny zwiększa ryzyko wyboru projektów niskiej jakości lub takich, które nie spełniają wyznaczonych celów; zauważa niepokojąco rozbieżne poglądy Komisji i Trybunału odnośnie do wiarygodnych informacji na temat skuteczności operacji wsparcia budżetowego; jest zdania, że istnieje związek między brakami osobowymi w delegaturach Unii i w jednostce oceniającej DG DEVCO a problemami stwierdzonymi przez Trybunał; uważa, że sytuacja ta pokazuje negatywne konsekwencje, jakie ograniczenie liczby pracowników może mieć dla skutecznego funkcjonowania programów unijnych;

465.

wyraża głębokie zaniepokojenie ustaleniami Trybunału zawartymi w sprawozdaniu specjalnym nr 11/2015 na temat zarządzania przez Komisję umowami o partnerstwie w sprawie połowów; zauważa, że Trybunał wyraża wątpliwości dotyczące zrównoważonego charakteru umów o partnerstwie w sprawie połowów ze względu na trudności w stosowaniu koncepcji nadwyżki połowowej; zauważa także, że Trybunał poważnie kwestionuje jakość monitorowania przez Komisję wdrażania umów o partnerstwie w sprawie połowów; ubolewa ponadto, że oceny ex post umów o partnerstwie w sprawie połowów są zdaniem Trybunału niedostatecznie wykorzystywane przy tworzeniu kolejnych umów; wzywa Komisję do jak najszybszego wdrożenia licznych zaleceń Trybunału;

Zatrudnienie i sprawy społeczne

470.

z zadowoleniem przyjmuje ponadto zalecenia Trybunału, że należy w większym stopniu zharmonizować strategię "Europa 2020" i WRF, ogólne cele polityczne należy przełożyć na użyteczne cele operacyjne i położyć większy nacisk na wyniki i rezultaty oraz wartość dodaną, zwłaszcza w odniesieniu do celów w dziedzinie zatrudnienia i polityki społecznej, w przypadku których Komisja nie ma ograniczone uprawnień do utworzenia prawnie wiążących ram; wzywa Komisję do opracowania wskaźników wyników i systemów monitorowania, aby porównać wyniki z ustalonymi celami, by mieć większą wiedzę podczas ustalania celów na przyszłość oraz zwiększyć efektywność wydatków Unii;

471.

odnotowuje uwagi Trybunału o zwiększonym ryzyku nieprawidłowości dotyczącym małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP) uczestniczących w programie "Horyzont 2020"; zgadza się z odpowiedzią Komisji, iż zaangażowanie MŚP w ten program jest kluczowe dla pobudzania wzrostu gospodarczego i tworzenia miejsc pracy, oraz zauważa, że uproszczono przepisy administracyjne dotyczące MŚP; podkreśla także, że dalsze uproszczenie będzie prowadzić do większego zaangażowania MŚP; podkreśla znaczenie tworzenia trwa łych miejsc pracy przez MŚP;

476.

uważa, że promowanie szerszego zastosowania form kosztów uproszczonych może prowadzić do zmniejszenia obciążenia administracyjnego, ograniczenia liczby błędów i do większego skoncentrowania na wynikach i rezultatach; zauważa jednak, że formy kosztów uproszczonych powinny być stosowane w warunkach pewności prawa i zaufania i powinna im towarzyszyć ocena korzyści, a także pełne zaangażowanie zainteresowanych stron na wszystkich szczeblach; podkreśla, że formy kosztów uproszczonych powinny pozostać opcją dostępną dla państw członkowskich;

478.

wyraża zaniepokojenie faktem, że w przypadku obszaru polityki dotyczącego zatrudnienia i spraw społecznych spośród 178 transakcji zbadanych przez Trybunał błędy wystąpiły w 62 (34,8 %), przy czym w 12 przypadkach były to błędy kwantyfikowalne przekraczające 20 % (6,7 %); wzywa Komisję do wdrożenia środków naprawczych i zastosowania surowych procedur w celu ograniczenia ryzyka wystąpienia nieprawidłowości w tym obszarze polityki oraz do przeprowadzenia działań w następstwie wykrycia przez Trybunał wydatków niekwalifikowalnych;

Środowisko, zdrowie publiczne i bezpieczeństwo żywności

485.

przyjmuje do wiadomości sposób przedstawienia w sprawozdaniu rocznym Trybunału za rok 2014 polityki w dziedzinie środowiska naturalnego i zdrowia; jest zaniepokojony, że polityka dotycząca środowiska naturalnego i klimatu znów pojawia się w rozdziale poświęconym rozwojowi obszarów wiejskich i rybołówstwu; ponownie krytykuje nielogiczne ułożenie obszarów polityki w tym konkretnym rozdziale; nie uważa, że Trybunał powinien podejmować decyzję polityczną dotyczącą grupowania obszarów polityki; wzywa Trybunał do zrewidowania tego podejścia w następnym sprawozdaniu rocznym;

489.

Komisja Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności wyraża zadowolenie z ogólnego wykonania w 2014 r. linii budżetowych dotyczących środowiska, działań w dziedzinie klimatu, zdrowia publicznego i bezpieczeństwa żywności; pamiętając o wyraźnej unijnej wartości dodanej w tych dziedzinach oraz poparciu obywateli UE dla unijnej polityki w zakresie środowiska i klimatu oraz zdrowia publicznego i bezpieczeństwa żywności, ponownie przypomina, że na te instrumenty polityczne przeznaczono mniej niż 0,5 % budżetu Unii;

Środowisko i działania w dziedzinie klimatu

491.

podkreśla, że DG ENV dysponowała kwotą 352 041 708 EUR w postaci środków na zobowiązania, z których 99,7 % zostało wykorzystanych; stwierdza, że jeśli chodzi o środki na płatności, zadowalające jest to, że z dostępnych 290 769 321 EUR wykorzystano 95,03 %; stwierdza ponadto, że wydatki administracyjne na program LIFE+ są realizowane w trakcie dwóch lat budżetowych (za pomocą automatycznych przeniesień), tak więc gdyby nie uwzględniać wydatków administracyjnych, wskaźnik wykonania w odniesieniu do płatności wyniósłby 99,89 %;

493.

jest zadowolony z ogólnego poziomu wykonania budżetu operacyjnego LIFE+, który w 2014 r. wyniósł 99,9 % w odniesieniu do środków na zobowiązania i 97,4 % w odniesieniu do środków na płatności; stwierdza, że w 2014 r. przeznaczono 283 121 194 EUR na zaproszenia do składania wniosków na projekty w państwach członkowskich, kwota 40 000 000 EUR została wykorzystana na sfinansowanie operacji w ramach instrumentów finansowych takich jak mechanizm finansowy na rzecz kapitału naturalnego i instrument finansowania prywatnego na rzecz efektywności energetycznej (PF4EE), kwotą 8 952 827 EUR wsparto działalność operacyjną organizacji pozarządowych aktywnych w obszarze ochrony i poprawy stanu środowiska na szczeblu Unii i które są zaangażowane w projektowanie i wdrażanie polityki i prawodawstwa Unii, i że kwotę 49 502 621 EUR wykorzystano na działania mające wspierać rolę Komisji, jaką jest inicjowanie i monitorowanie rozwoju strategii politycznych i prawodawstwa; stwierdza, że kwotę 20 914 622 EUR wykorzystano na wsparcie administracyjne LIFE i na wsparcie operacyjne Agencji Wykonawczej ds. Małych i Średnich Przedsiębiorstw;

496.

uważa, że postępy w realizacji dwunastu projektów pilotażowych i sześciu działań przygotowawczych na ogólną kwotę 2 950 000 EUR są zadowalające; jest świadomy, że realizacja tych działań może stanowić dla Komisji obciążenie z uwagi na fakt, że kwoty dostępne na niezbędne do ich wykonania procedury (np. plany działań, zaproszenia do składania wniosków) są niewielkie; zachęca władzę budżetową do skoncentrowania się w przyszłości na projektach pilotażowych i działaniach przygotowawczych o prawdziwej wartości dodanej dla Unii;

Zdrowie publiczne

498.

zauważa, że w 2014 r. DG SANTE była odpowiedzialna za wykonanie linii budżetowych przeznaczonych na zdrowie publiczne opiewających na kwotę 244 221 762 EUR, z czego pomyślnie wykorzystano 96,6 %; jest świadomy, że około 75 % tego budżetu jest bezpośrednio przekazywane trzem agencjom zdecentralizowanym (Europejskie Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób, Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności i Europejska Agencja Leków); stwierdza także, że poziom wykonania środków na zobowiązania wynosi ponad 98,9 % we wszystkich liniach z wyjątkiem Europejskiej Agencji Leków, w przypadku której poziom niewykorzystanych środków na zobowiązania był związany z wynikiem finansowym za 2013 r., a środki te wykorzystano w 2015 r.;

Bezpieczeństwo żywności, zdrowie i dobrostan zwierząt i zdrowie roślin

504.

przyjmuje do wiadomości, że główne czynniki leżące u podstaw niepełnego wykorzystania kwoty 8 100 000 EUR w rozdziale Bezpieczeństwo żywności i pasz, zdrowie i dobrostan zwierząt, zdrowie roślin można wyjaśnić następująco: 500 000 EUR dotyczy dochodów przeznaczonych na określony cel do wykorzystania przez różne programy w 2015 r. (tzn. nie jest to przypadek niepełnego wykorzystania), kwota 800 000 EUR - dochodów przeznaczonych na określony cel, która w praktyce nie może zostać wykorzystana w 2015 r. (dotyczy środków C5 ze starych programów), a kwota 6 800 000 EUR dotyczy środków na fundusz na działania nadzwyczajne; stwierdza, że ta ostatnia kwota została przeniesiona na 2015 r. (na zwalczanie afrykańskiego pomoru świń w Estonii, na Łotwie, Litwie i w Polsce w 2014 r.);

505.

stwierdza, że jeśli chodzi o środki na płatności w 2014 r. wskaźnik wykonania w rozdziale budżetu "Bezpieczeństwo żywności i pasz, zdrowie i dobrostan zwierząt, zdrowie roślin" wynosi 99,0 %, czyli nieznacznie spadł w porównaniu do 2013 r. (99,9 %); rozumie, że podczas przesunięcia zbiorczego wystąpiono bez rezultatu o dodatkowe środki na płatności, oraz że przed końcem roku niemożliwe było wykonanie tylko jednej płatności w całości, ale za zgodą państw członkowskich saldo ujemne zostało uregulowane na początku stycznia 2015 r.;

Transport i turystyka

508.

zauważa, że w budżecie na rok 2014, w formie ostatecznie zatwierdzonej, a następnie zmienionej w trakcie roku - a konkretnie w przypadku polityki transportowej - kwota 2 931 147 377 EUR została ujęta w środkach na zobowiązania, a kwota 1 089 127 380 EUR była dostępna w ramach środków na płatności; odnotowuje ponadto, że z wyżej wymienionych kwot:

509.

z zadowoleniem przyjmuje wysoki wskaźnik wykorzystania, w 2014 r., środków na zobowiązania w wysokości 2 % w odniesieniu do polityki mobilności i transportu oraz bardzo wysoki wskaźnik wykorzystania środków na płatności w wysokości 95,2 %; stwierdza, że kwota zobowiązań pozostających do realizacji wzrosła w 2014 r. o 1 653 372 424 EUR, do ogólnej kwoty 5 647 143 046 EUR, oraz że wzrost kwot pozostających do spłaty jest zazwyczaj wyższy na początku nowych wieloletnich ram finansowych, natomiast z czasem płatności na nowe projekty równoważą ten początkowy brak równowagi; wzywa jednakże Komisję i państwa członkowskie do dopilnowania, aby projekty transportowe zostały należycie zrealizowane;

510.

ubolewa, że w obszarze "Konkurencyjność na rzecz wzrostu i zatrudnienia", do którego należy transport i w ramach którego skontrolowane wydatki w sektorze transportu stanowią najniższą kwotę (0,8 mld EUR) całkowitej skontrolowanej populacji (13 mld euro), szacowany poziom błędu w 2014 r. wyniósł 5,6 %, zatem był wyższy niż poziom błędu w 2013 r. (4,0 %), co było spowodowane głównie zwrotem kosztów niekwalifikowalnych w projektach badawczych, ale również nieprzestrzeganiem przepisów dotyczących udzielania zamówień publicznych; wzywa Komisję do podjęcia wszelkich odpowiednich środków w celu naprawienia tej sytuacji (w tym poprzez przeprowadzenie bardziej wnikliwych kontroli ex ante w celu wykrywania i korygowania błędów przed dokonaniem zwrotu kosztów);

511.

zwraca uwagę na fakt, że w 2014 r. nie został sfinansowany żaden projekt w ramach instrumentu "Łącząc Europę", gdyż pierwsze zaproszenie do składania wniosków zostało zamknięte w marcu 2015 r., a instrument dłużny "Łącząc Europę", który ma być zarządzany przez Europejski Bank Inwestycyjny (EBI), nie został zatwierdzony przed końcem 2014 r.; zauważa, że w 2014 r. Trybunał skontrolował sześć transakcji w dziedzinie transportu (Dyrekcja Generalna ds. Mobilności i Transportu) i stwierdził, że w przypadku dwóch z sześciu transakcji pojawiły się błędy kwantyfikowalne; wyraża w związku z tym zadowolenie z powodu zmniejszenia procentowego udziału transakcji, w których występują błędy w 2014 r. (33 %) w porównaniu do 2013 r. (62 %) i 2012 r. (49 %); wzywa Komisję i inne właściwe podmioty, aby zapewniły zgodność z przepisami w dziedzinie zamówień publicznych i kwalifikowalności kosztów przyszłych projektów transportowych;

513.

zwraca uwagę na dużą liczbę projektów wysokiej jakości, które nie mogły zostać przyjęte w 2014 r. w ramach przetargów transportowych dotyczących instrumentu "Łącząc Europę" z powodu braku dostępnych środków; jest zdania, że należy zapewnić wystarczające finansowanie projektów transportowych w ramach instrumentu "Łącząc Europę"; ubolewa nad faktem, że budżet instrumentu "Łącząc Europę" został zmniejszony poprzez finansowanie Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych (EFIS); przypomina jednak, że pkt 17 porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami 44 przewiduje 10 % elastyczności w celu zwiększenia budżetu instrumentu "Łącząc Europę" w ramach rocznej procedury budżetowej oraz że możliwość takiej elastyczności istnieje, bez względu na finansowanie EFIS; stwierdza zdecydowanie, że realizacja projektów uzgodnionych przez Parlament i Radę w załączniku I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1316/2013 45 mogłaby uzasadniać takie podwyższenie budżetu instrumentu "Łącząc Europę";

515.

przyjmuje do wiadomości, że informacje na temat projektów transportowych i turystycznych są dostępne w różnych bazach danych, takich jak system przejrzystości finansowej, baza danych INEA w ramach projektów TEN-T, projektów współfinansowanych z Funduszu Spójności i funduszy regionalnych oraz CORDIS w ramach projektów programu Horyzont 2020; wzywa do wykorzystania informacji na temat projektów otrzymanych z tych narzędzi w celu zapewnienia lepszego przeglądu - zarówno oddolnego, jak i odgórnego - procesu przydzielania unijnych funduszy; przypomina o znaczeniu łatwo dostępnych publikacji rocznych wykazów projektów transportowych i z dziedziny turystyki oraz udostępnienia współfinansowanej przez Unię internetowej bazy danych w formie wyszukiwarki określającej dokładną kwotę finansowania w celu poprawy przejrzystości;

517.

przyjmuje do wiadomości, że w odniesieniu do funduszy unijnych, zasada "wykorzystać, bo przepadną" może skłonić państwa członkowskie do zaproponowania projektów o niewielkim wpływie; jest zaniepokojony faktem, że w przeszłości skutkiem wyboru słabych projektów było finansowanie ze środków unijnych mało opłacalnych inwestycji transportowych; z zadowoleniem przyjmuje nowe ramy prawne na okres 2014-2020, w których wzmocniona jest ocena kosztów i korzyści i proces przeglądu projektów;

518.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że w czerwcu 2014 r. zostało ustanowione wspólne przedsięwzięcie Shift2Rail, które ma na celu zwiększenie konkurencyjności europejskiego przemysłu kolejowego; zwraca uwagę, że osobne procedury udzielania absolutorium wspólnemu przedsięwzięciu Shift2Rail zostaną przeprowadzone, gdy przedsięwzięcie to stanie się finansowo niezależne w nadchodzących latach; ubolewa jednak nad opóźnieniem w realizacji tego wspólnego przedsięwzięcia oraz nad poważnymi trudnościami, jakie w dostępie do niego napotykają małe i średnie przedsiębiorstwa (MŚP);

520.

zauważa, że w budżecie na rok 2014, w formie ostatecznie zatwierdzonej, a następnie zmienionej w trakcie roku - a konkretnie w przypadku turystyki - kwota 11 226 160 EUR została ujęta w środkach na zobowiązania, a kwota 6 827 266 EUR była dostępna w ramach środków na płatności; wzywa Komisję do dokonania oceny wpływu finansowanych projektów w celu lepszego zdefiniowania przyszłych priorytetów w zakresie wydatków, które są zgodne z tym, że Unia jest najważniejszym celem turystycznym na świecie i które umożliwiają sektorowi turystycznemu stanie się potencjalnym kluczowym źródłem wzrostu dla gospodarki Unii; wzywa Komisję do ujęcia wyników projektów pilotażowych i działań przygotowawczych w przyszłorocznym planowaniu budżetowym oraz do udostępnienia łatwo dostępnego rocznego wykazu projektów w tym zakresie;

Rozwój regionalny

522.

zauważa, że w sprawozdaniu rocznym Trybunału z dnia 10 listopada 2015 r. w sprawie wykonania budżetu Unii Europejskiej na rok 2014 oszacowano, że prawdopodobny poziom błędu w polityce spójności wynosi 5,7 %, co stanowi wzrost w porównaniu z rokiem 2013, kiedy wyniósł on 5,3 %; wyraża zaniepokojenie tym wzrostem, który ma szczególne znaczenie zwłaszcza w kontekście błędów mających skutki finansowe oraz poważny negatywny wpływ na budżet; podkreśla, że połowa szacowanego poziomu błędu w polityce spójności wynika ze złożoności przepisów dotyczących zamówień publicznych i pomocy państwa oraz z naruszeń tych procedur, takich jak nieuzasadnione bezpośrednie udzielanie zamówień, konflikty interesów i dyskryminacyjne kryteria selekcji;

523.

przyjmuje do wiadomości odpowiedzi Komisji na sprawozdanie Trybunału Obrachunkowego, w których wskazano, że przeciętny spadek poziomu błędu w porównaniu z okresem programowania 2000-2006 jest wynikiem poprawy systemów zarządzania i kontroli; wzywa Komisję, aby z odpowiednim wyprzedzeniem udzielała organom informacji i zapewniała szkolenia na temat przepisów dotyczących zamówień publicznych i pomocy państwa; w tym kontekście z zadowoleniem przyjmuje utworzenie planu działania w dziedzinie zamówień publicznych; odnotowuje stosowanie inicjatywy paktów na rzecz uczciwości i zwraca się do Komisji o przeprowadzenie stosownej oceny ex ante potencjału tych paktów w zakresie rzeczywistej poprawy przejrzystości i wydajności w zamówieniach publicznych w odniesieniu do europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych; wzywa państwa członkowskie, aby przed końcem 2016 r. wypełniły warunki ex ante dotyczące zamówień publicznych i aby przed końcem kwietnia 2016 r. transponowały do swoich porządków prawnych dyrektywy w sprawie zamówień publicznych z 2014 r. w celu uniknięcia nieprawidłowości i zapewnienia skutecznej i wydajnej realizacji projektów oraz osiągnięcia zamierzonych wyników, a tym samym celów polityki spójności; zwraca się do Komisji o ścisłe nadzorowanie tego procesu oraz udzielanie państwom członkowskim wytycznych i pomocy technicznej w zakresie właściwej transpozycji tych dyrektyw do prawa krajowego;

524.

przypomina, że nie wszystkie nieprawidłowości mają charakter nadużyć finansowych oraz że należy rozróżnić nieprawidłowości związane i niezwiązane z nadużyciami finansowymi; uważa, że nieprawidłowości niezwiązane z nadużyciami wynikają często ze słabości w zarządzaniu finansami i systemach kontroli, z braku zdolności administracyjnej zarówno w zakresie znajomości przepisów, jak i specjalistycznej wiedzy technicznej w odniesieniu do konkretnych prac lub usług; wzywa Komisję i państwa członkowskie, aby zapewniły takie zarządzanie finansami oraz takie systemy kontroli, które będą odpowiednie, wydajne i efektywne, zgodnie z odpowiednimi przepisami ram prawnych, lecz z uwzględnieniem krajowych realiów prawnych;

526.

zauważa, że wdrożenie polityki spójności w państwach członkowskich obejmuje, w zależności od systemu instytucjonalnego, istotne procedury oraz przepisy krajowe i regionalne, które stanowią dodatkowy poziom i mogą w efekcie prowadzić do nieprawidłowości, a w konsekwencji utraty środków z europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych oraz do pogłębienia nierówności między państwami członkowskimi; wzywa Komisję, aby przyczyniła się do uproszczenia wdrażania na szczeblu krajowym i regionalnym, zważając przy tym na instytucjonalne cechy państw członkowskich i udzielając im wyjaśnień niezbędnych do wdrożenia przepisów; przypomina Komisji i państwom członkowskim o rezolucji Parlamentu w sprawie dążenia do uproszczenia polityki spójności na lata 2014-2020 i ukierunkowania jej na wyniki oraz o potrzebie podjęcia niezbędnych działań, aby ograniczyć nadmierne obciążenie regulacyjne i administracyjne do niezbędnego minimum, umożliwiając tym samym lepszą absorpcję europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych oraz uniknięcie błędów popełnianych przez końcowych beneficjentów, w szczególności MŚP; ubolewa nad faktem, że Komisja wykluczyła przedstawicieli państw członkowskich z grupy wysokiego szczebla ds. monitorowania uproszczenia dla beneficjentów europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych, a tym samym ich opinie nie są uwzględniane w celu ulepszenia systemu;

527.

uważa, że potencjał administracyjny odgrywa kluczową rolę w prawidłowym i efektywnym wykorzystywaniu europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych, dlatego wzywa Komisję i państwa członkowskie do nasilenia wymiany wiedzy i dobrych praktyk w konkretnych kwestiach dotyczących wdrażania (takich jak zamówienia publiczne, pomoc państwa, kryteria kwalifikowalności i ścieżka audytu), szczególnie w przypadku potencjalnych beneficjentów, którzy mają mniejszą zdolność administracyjną i finansową; sugeruje w tym kontekście, aby organizować specjalne, lecz wszechstronne działania mające na celu kształcenie urzędników państwowych i organów pracujących nad projektami w zakresie europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych, a także beneficjentów (np. kursy szkoleniowe i kursy mające na celu odświeżenie wiedzy, seminaria, lub też udzielając wsparcia technicznego i administracyjnego);

528.

z zadowoleniem przyjmuje utworzenie przez Komisję narzędzia "Taiex Regio Peer 2 Peer" służące ułatwieniu wzajemnej wymiany między organami państw członkowskich odpowiedzialnymi za zarządzanie, certyfikację i audyt, które to narzędzie ma pomóc państwom członkowskim zwiększyć ich zdolności administracyjne; podkreśla znaczenie, jakie ma nasilenie starań w wyznaczaniu organów, co jest wstępnym warunkiem składania wniosków o płatności, aby realizacja programów i przepływ zasobów przebiegały sprawnie; podkreśla ponadto, że Komisja powinna skutecznie i wydajnie stosować wszystkie dostępne narzędzia służące do wczesnego wykrywania zagrożeń w polityce spójności i zapobiegania im, a w szczególności narzędzia do eksploracji danych, takie jak ARACHEN, służące do wczesnego wykrywania zagrożeń w procedurach udzielania zamówień publicznych i zapobiegania takim zagrożeniom; ponieważ kontekst grupy zadaniowej ds. lepszego wdrażania obejmuje również działania mogące zwiększyć skuteczność, wydajność i wartość dodaną już wdrożonych projektów w zakresie polityki spójności, zwraca się do Komisji, aby oceniła te cechy za pomocą wskaźników jakościowych;

Rolnictwo i rozwój obszarów wiejskich

529.

uważa, że WPR, jako jedna z pierwotnych polityk europejskich, jest ważnym narzędziem Unii wywierającym szeroki wpływ nie tylko na produkcję żywności i usługi ekosystemowe, ale też na rzeczywistą i potencjalną poprawę sytuacji społeczno-gospodarczej oraz w zakresie środowiska naturalnego i kwestii płci, a także na działania mające na celu zwalczanie wyludniania się obszarów wiejskich, przy uwzględnieniu konieczności opracowania koncepcji gospodarki o obiegu zamkniętym; uważa, że WPR przyczynia się w związku z tym do równowagi regionalnej w Unii, zapewniając wsparcie finansowe i ważne narzędzia pomagające młodym rolnikom w rozpoczęciu działalności rolnej i w zapewnieniu ciągłości pokoleniowej;

530.

zauważa, że w 2014 r. DG AGRI uczyniła wiele we współpracy z władzami państw członkowskich, by mogły one coraz lepiej zapobiegać błędom w zakresie wydatków na rolnictwo i wdrażać swoje programy rozwoju obszarów wiejskich; uznaje pozytywne oddziaływanie DG AGRI uwidocznione w sprawozdaniu rocznym ETO za 2014 r. i uważa, że jej działania, w połączeniu z działaniami państw członkowskich, powinny ułatwić realizację dalszych usprawnień w kluczowych latach okresu wydatkowania 2014-2020;

534.

z zadowoleniem przyjmuje lepsze dane liczbowe w porównaniu do sprawozdania rocznego za 2013 r. i zauważa, że Trybunał stwierdził, iż w odniesieniu do polityki rolnej poziom błędu w skontrolowanych transakcjach spadł w stosunku do 2013 r., a także zwraca uwagę, że poziom błędu w 2014 r. to 2,9 % (w porównaniu z 3,6 % w 2013 r.) w przypadku EFRG skontrolowanego w 17 państwach członkowskich, a 6,2 % (spadek z 7 % w 2013 r.) w transakcjach dotyczących rozwoju obszarów wiejskich, środowiska i rybołówstwa skontrolowanych w 18 państwach członkowskich, zaś średni poziom dla całego rozdziału "zasoby naturalne" wyniósł 3,6 %;

539.

wskazuje, że rok 2014 był rokiem przejściowym, w którym dokonano istotnych płatności za ostatnią część okresu finansowania 2007-2013 i w połowie którego wprowadzono końcowe elementy (akty wykonawcze i delegowane) odnoszące się do okresu finansowania WPR 2014-2020; zauważa również, że lata 2015 i 2016 także należy uznać za okres przejściowy, w którym rolnicy i władze państw członkowskich musieli po raz pierwszy w pełni wdrożyć środki związane z zazielenianiem i inne znaczące zmiany polityczne, co pociąga za sobą nowe i złożone zasady oraz dużą liczbę nowych wnioskodawców ubiegających się o płatności bezpośrednie, biorąc pod uwagę, że wdrażanie szeregu środków wieloletnich określonych w planach rozwoju obszarów wiejskich państw członkowskich rozpocznie się dopiero w 2016 r., przy czym należy zwrócić szczególną uwagę na nowe instrumenty wprowadzone w ramach reformy;

541.

przypomina Komisji, że ryzyko niezamierzonych błędów wynikających ze skomplikowanych rozporządzeń ponosi w ostateczności beneficjent; apeluje o rozsądną, proporcjonalną i skuteczną politykę w zakresie sankcji, aby promować to podejście, na przykład poprzez unikanie podwójnego nakładania sankcji za ten sam błąd zarówno w ramach systemu płatności, jak i w związku z zasadą wzajemnej zgodności; wzywa Komisję do zapewnienia większej proporcjonalności kar w odniesieniu do charakteru błędów; apeluje o wprowadzenie instrumentów umożliwiających przyjęcie bardziej opartego na zachętach i wydajności podejścia, które mogłoby ograniczyć poziom błędu i kontroli i pozwolić na odróżnienie błędu od nadużycia, przy czym należy również zadbać, by rolnicy nadal byli w stanie prowadzić niezbędną produkcję żywności, stanowiącą centralny przedmiot polityki; uważa, że dalsze zajmowanie się złożonością i usprawnianie WPR są jednymi z kluczowych elementów służących przyciągnięciu do rolnictwa nowych adeptów, a także zatrzymaniu ich i wykorzystywaniu ich umiejętności w celu zapewnienia prężnego sektora rolnictwa w UE w przyszłości;

542.

z zadowoleniem przyjmuje, że w swoim sprawozdaniu rocznym Trybunał bada sposoby dokonywania pomiaru wyników, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że Komisja zamierza skoncentrować swoje wydatki na wynikach; wskazuje jednak na trudności z oceną realizacji wieloletnich programów finansowania, które są teraz preferowaną metodą realizacji środków ochrony środowiska w ramach drugiego filaru, za pośrednictwem narzędzia badającego pojedynczy rok i wzywa Trybunał do wyjaśnienia swojego nastawienia na wyniki, zwłaszcza jeśli chodzi o wydatki w obszarze rolnictwa; wzywa jednak Trybunał do uwzględniania wielości celów polityki rozwoju obszarów wiejskich podczas przeprowadzania oceny wyników, aby uniknąć stosowania uproszczonych wskaźników i wyciągania błędnych wniosków;

545.

zgadza się z głównymi zaleceniami Trybunału: państwa członkowskie powinny zapewnić wiarygodne i aktualne informacje i zdjęcia do systemu identyfikacji działek rolnych, aby ograniczyć ryzyko błędów związanych z zawyżoną powierzchnią gruntów kwalifikowanych; Komisja powinna domagać się, by plany działania państw członkowskich obejmowały działania naprawcze umożliwiające wyeliminowanie najczęstszych przyczyn błędów, dokonać przeglądu swojej własnej strategii kontroli zgodności w zakresie rozwoju obszarów wiejskich, a także zapewnić właściwe stosowanie procedury wiarygodności w odniesieniu do legalności i prawidłowości transakcji, która będzie obowiązkowa począwszy od 2015 r.;

546.

zauważa, że Komisja i Trybunał zgadzają się co do tego, iż wydatki na rozwój obszarów wiejskich podlegają złożonym zasadom i warunkom kwalifikowalności, po części z uwagi na charakter tej polityki i heterogeniczność regionów europejskich; nalega na wzmocnienie środków uproszczających i zapobiegawczych przewidzianych w zasadach na okres 2014-2020, a także apeluje, by to uproszczenie zostało zrealizowane na szczeblu państw członkowskich w ramach nowych programów rozwoju obszarów wiejskich oraz aby postrzegano je jako działanie priorytetowe i istotny sposób ograniczania błędów i podnoszenia poziomu wydajności i elastyczności trwających programów, a tym samym zwiększania zdolności absorpcyjnej, zwłaszcza w przypadku programów na małą skalę, które mogły wzbudzić mniejsze zainteresowanie i/lub wykazać w przeszłości stale podwyższone poziomy błędu z powodu swojej nieelastyczności;

548.

nalega, aby Komisja i władze państw członkowskich w miarę możliwości nadal zajmowały się problemem złożoności w odniesieniu do płatności bezpośrednich i ograniczały te złożoności oraz nadawały wysoki priorytet upraszczaniu środków z zakresu zazieleniania, zwłaszcza gdy w administrowanie EFRG i funduszami na rzecz rozwoju obszarów wiejskich w państwach członkowskich zaangażowane są podmioty z wielu różnych szczebli, przy czym w razie konieczności należy stosować różne podejścia do dwóch filarów; podkreśla fakt, że ogromne różnice między państwami członkowskimi w zakresie płatności bezpośrednich pogłębiły przepaść w zakresie konkurencyjności między rolnikami prowadzącymi działalność na jednolitym rynku;

549.

oczekuje, że Komisja w trybie pilnym w pełni wykorzysta proces upraszczania wspólnej polityki rolnej, zwłaszcza w odniesieniu do uciążliwych i skomplikowanych rozporządzeń w sprawie zasady wzajemnej zgodności i zazieleniania, które w ostatecznym rozrachunku wpływają na sytuację rolników w całej Europie; podkreśla, że proces upraszczania powinien koncentrować się na zmniejszaniu obciążenia administracyjnego i nie powinien zagrażać zasadom i przepisom przyjętym w ramach ostatniej reformy WPR, które należy zachować w niezmienionej formie; uważa, że takie upraszczanie nie powinno wiązać się z koniecznością dokonania przeglądu wydatków w ramach WPR na okres 2013-2020;

552.

zaznacza, że WPR odgrywa istotną rolę w promowaniu włączenia społecznego - między innymi dzięki wspólnym działaniom - oraz w ograniczaniu ubóstwa i zapewnianiu rozwoju gospodarczego obszarów wiejskich dzięki tworzeniu miejsc pracy, dzięki inicjatywie LEADER oraz dzięki wprowadzaniu nowych lub ulepszonych usług i infrastruktury; apeluje o przeprowadzenie analizy dotyczącej ogólnego wpływu wywieranego przez oba filary WPR na obszarach wiejskich oraz tego, gdzie i jak przydzielane są fundusze, przy czym należy skupić się na rzeczywistych beneficjentach końcowych;

554.

odnotowuje, że skutki wprowadzonego w połowie 2014 r. rosyjskiego zakazu importu produktów rolnych to poważny problem; opowiada się za lepszym zarządzaniem na wczesnym etapie realizacji wszelkich środków nadzwyczajnych w celu zapewnienia właściwego ukierunkowania środków finansowych lub, w razie konieczności, szybkiego odzyskania bezprawnie pobranych kwot; w tym kontekście z zadowoleniem przyjmuje kontynuowanie działań Komisji na rzecz zidentyfikowania alternatywnych rynkowych możliwości zbytu dla nadwyżek produkcji rolnej i wspierania sektorów odczuwających negatywne skutki zakazu; z zadowoleniem przyjmuje wysiłki Komisji na rzecz zidentyfikowania alternatywnych rynkowych możliwości zbytu dla nadwyżek produkcji rolnej oraz wzywa państwa członkowskie do podjęcia wspólnych wysiłków zmierzających do usunięcia przeszkód utrudniających poszerzanie rynków zbytu; podkreśla znaczenie umowy TTIP, która może kompensować zamknięcie szeregu tradycyjnych rynków wymiany;

556.

wyraża zaniepokojenie faktem, że kobiety na obszarach wiejskich wielu państw członkowskich mają jedynie ograniczony dostęp do rynku pracy, oraz wzywa Komisję, aby - traktując priorytetowo tę kwestię w swoich przyszłych inicjatywach na rzecz rozwoju - podjęła się zadania polegającego na usprawnieniu i zwiększeniu dostępu do rynku pracy dla kobiet na obszarach wiejskich oraz aby przeznaczyła odpowiednie środki na finansowanie programu "europejska gwarancja dla kobiet na obszarach wiejskich" - podobnego do programu "europejska gwarancja dla młodzieży" - określającego odrębne cele dla kobiet na obszarach wiejskich;

559.

uważa, że cele okresu programowania 2007-2013 to wciąż ważne cele oraz że Unia powinna skupić się w obecnym okresie na zwiększaniu rentowności gospodarstw i sektora rolnictwa, propagowaniu większej równowagi w łańcuchu żywnościowym z myślą o skonsolidowaniu i umocnieniu organizacji producentów, na wspieraniu systemów jakości, krótkich łańcuchów dostaw, spółdzielni społecznych, rynków lokalnych, usług ekosystemowych i zrównoważonego rozwoju terytorialnego, wyłącznie na obszarach wiejskich w ramach nowych programów rozwoju obszarów wiejskich, przy czym należy unikać wygórowanych oczekiwań czy wydatków;

Rybołówstwo

566.

przyjmuje do wiadomości opinie Trybunału na temat legalności i prawidłowości transakcji leżących u podstaw rocznego sprawozdania finansowego; odnotowuje negatywną opinię Trybunału w sprawie środków na płatności, w przypadku których ogólny poziom błędu wyniósł 4,4 %, lecz brakuje szczególnego wskaźnika błędu w dziedzinie rybołówstwa; wzywa do tego, aby kwestie związane z rybołówstwem były rozpatrywane oddzielnie, a nie łącznie z rolnictwem, w celu zagwarantowania większej przejrzystości w obszarze rybołówstwa;

Europejski Fundusz Morski i Rybacki (EFMR)

Agencja Wykonawcza ds. Małych i Średnich Przedsiębiorstw

Sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 11/2015 (absolutorium za 2014 r.): Czy Komisja dobrze zarządza umowami o partnerstwie w sprawie połowów?

575.

ubolewa nad kosztem finansowym niepełnego wykorzystania tonażu referencyjnego określonego w niedawno przyjętych protokołach; proponuje, aby wysokość opłat z tytułu praw dostępu do zasobów rybnych była w większym stopniu uzależniona od faktycznej wielkości połowów; wzywa Komisję do dopilnowania, by wypłaty z tytułu wsparcia sektorowego były spójne z innymi płatnościami w ramach wsparcia budżetowego i wzywa do poprawy wyników osiągniętych przez kraje partnerskie we wdrażaniu wspólnie uzgodnionych działań;

577.

podkreśla, że informacje dostarczone przez niezależne oceny ex post nie zawsze są wystarczająco kompletne, spójne i porównywalne, co zmniejszyło ich przydatność w procesie podejmowania decyzji i negocjacjach; zauważa ponadto, że te oceny w niewystarczającym stopniu oceniają stopień, w jakim umowy o partnerstwie w sprawie połowów realizują wszystkie swoje cele, np. brakuje danych na temat zatrudnienia w regionach Unii uzależnionych od rybołówstwa oraz informacji o dostawach ryb na rynek Unii;

581.

z niepokojem zauważa, że obecnie obowiązujące protokoły wciąż nie przewidują możliwości częściowych płatności, gdy wyniki są tylko częściowo osiągnięte; przyjmuje do wiadomości, że w przypadku braku wyników lub niezadowalających wyników płatności z tytułu wsparcia sektorowego na następny rok zostaną zawieszone i nie będą wypłacane, dopóki docelowe wyniki nie zostaną osiągnięte; wzywa jednak Komisję do uwzględnienia w nowych protokołach, tam gdzie jest to możliwe, możliwości częściowej płatności z tytułu wsparcia sektorowego;

Absolutorium

Kultura i edukacja

583.

stwierdza z zadowoleniem, że w pierwszym roku od wprowadzenia program Erasmus+ skoncentrował się głównie na zwiększaniu umiejętności i szans na zatrudnienie, osiągnął zamierzony cel stworzenia ściślejszego związku pomiędzy programami unijnymi i rozwojem polityki w dziedzinie kształcenia, szkolenia, młodzieży i sportu oraz nasilił działania Unii, tak aby odpowiadały one lepiej celowi uczenia się przez całe życie i pomagały zwalczać nierówności społeczne, gospodarcze i terytorialne dzięki docieraniu do wielu obywateli Unii; zauważa jednak pewne problemy w sektorze "Młodzież" programu Erasmus+ w odniesieniu do trudności w dostępie do finansowania w porównaniu z poprzednim programem "Młodzież w działaniu"; ubolewa, że Komisja nie przeznaczyła wystarczających środków w budżecie programu Erasmus+, aby prowadzić lepsze działania komunikacyjne na temat ogólnych zmian w nowych pozycjach budżetowych, przeznaczonych na uwzględnienie większej liczby projektów szkolnych;

587.

dostrzega trudności napotykane przez DG Komisji ds. Edukacji i Kultury i Agencję Wykonawczą ds. Edukacji, Kultury i Sektora Audiowizualnego (EACEA) w początkowej fazie realizacji programów "Erasmus+", "Kreatywna Europa" i "Europa dla obywateli", zwłaszcza w odniesieniu do pewnych opóźnień w rozpoczęciu przetargów i wypłacaniu funduszy; wyraża nadzieję, że jest to sytuacja wyjątkowa i z oczekiwaniem patrzy zatem na przyszłe lata, kiedy to programy te wejdą w fazę większej stabilności w porównaniu do pierwszego roku jego wdrażania; zaleca, aby w programie Erasmus+ uwzględniano więcej projektów na małą skalę, które są istotą innowacyjnych doświadczeń we wszystkich trzech dziedzinach: edukacji, młodzieży i sportu;

588.

z zadowoleniem przyjmuje działania na rzecz finansowaniu modeli opartych na kwotach zryczałtowanych i kosztach jednostkowych, które ułatwiają zarządzanie finansami zarówno beneficjentom unijnych funduszy, jak i samej Unii; zauważa jednak, że, zwłaszcza jeśli chodzi o sektor "Młodzież" programu Erasmus+, te zryczałtowane kwoty i koszty jednostkowe nie wystarczają nawet do pokrycia głównych kosztów operacyjnych stowarzyszeń i organizacji pozarządowych zrzeszających młodych ludzi; podkreśla, że Unia Europejska powinna więcej inwestować w ten program;

590.

wyraża zaniepokojenie w związku z tym, że szkoły europejskie nie zajęły się kwestiami poruszonymi przez Trybunał, i podkreśla zalecenie dla Rady Najwyższej Szkół Europejskich dotyczące wdrożenia systemu rotacyjnego dla stanowisk krytycznych i rozwiązania innych newralgicznych kwestii, które mogą zagrażać podstawowym zasadom przejrzystości i należytego zarządzania finansami; przyjmuje przyjęcie nowego regulaminu finansowego dla szkół europejskich w 2014 r. jako jednego ze sposobów - jeśli będzie właściwie stosowany - rozwiązania newralgicznych kwestii stwierdzonych przez Trybunał Obrachunkowy; zwraca się do Rady Najwyższej Szkół Europejskich o rozważenie możliwości centralizacji pewnych obecnie zdecentralizowanych funkcji, takich jak np. funkcja księgowego, oraz rozdzielenia funkcji zatwierdzania, wykonywania i kontroli transakcji finansowych, tak aby zminimalizować ryzyko wystąpienia błędów i nadużyć; uważa, że kompleksowy przegląd zarządzania i kierowania systemem szkół europejskich oraz jego organizacji wypadłby w dobrym momencie z uwagi na zgłoszone obawy i na fakt, że 60 % budżetu szkół europejskich, tj. 177 mln EUR, pochodzi z budżetu Unii;

591.

zauważa, że rozbieżność między programowaniem WRF na okres siedmiu lat i programowaniem priorytetów politycznych i strategicznych Unii na okres dziesięciu lat może niekorzystnie wpłynąć na spójną ocenę wyników osiągniętych dzięki programom unijnym; zauważa, że zbliżający się przegląd WRF jest kluczowym elementem zarządzania wydatkami Unii dzięki zagwarantowaniu, że programy inwestycyjne Unii pozostają skuteczne; nalega na gruntowne uproszczenie formularzy i kryteriów zgłaszania, zwłaszcza dla projektów na małą skalę, zarówno w programie Erasmus+, jak i Kreatywna Europa;

592.

jest zaniepokojony zaległościami w płatnościach Komisji Europejskiej, które w 2014 r. wyniosły 26 mld EUR, z czego połowa została uznana za "nieprawidłową", czyli nie wynikającą z faktur wystawionych na koniec roku budżetowego, jak zostało to stwierdzone przez Biuro Analiz Parlamentu Europejskiego, zaś zaległości jedynie w odniesieniu do programu Erasmus+ wyniosły 202 mln EUR; zauważa, że zaległości te są częściowo spowodowane zbyt wielkim brakiem elastyczności WRF, które nie pozwalają na przeniesienia i dysponują bardzo niskimi pułapami, a częściowo niewypełnianiem zobowiązań w zakresie środków na płatności przez państwa członkowskie;

593.

podkreśla, że program "Europa dla Obywateli" stanowi wyjątkowy i bezpośredni sposób kontaktu między Unią a jej obywatelami, mający wspierać prowadzone działania, petycje i prawa obywatelskie; uznaje obecny poziom finansowania za stanowczo zbyt niski i podkreśla, że program należy wdrożyć w jego zakresie, wzbogaconym coraz większą liczbą inicjatyw umacniających wartości obywatelstwa europejskiego; zdecydowanie sprzeciwia się wszelkim dalszym cięciom budżetowym lub wszelkim opóźnieniom w płatnościach dla programu Europa dla Obywateli w okresie 2014-2020;

Wolności obywatelskie, sprawiedliwość i sprawy wewnętrzne

Zagadnienia dotyczące płci społecznokulturowej

601.

przypomina Komisji, że niektóre pozycje budżetowe mogą pośrednio pogłębiać zróżnicowanie sytuacji kobiet i mężczyzn poprzez wywoływanie negatywnego wpływu na kobiety podczas ich wykonywania; wzywa zatem Komisję do wykorzystania analizy sporządzania budżetu z uwzględnieniem aspektu płci zarówno w odniesieniu do nowych, jak i istniejących linii budżetowych i w miarę możliwości dokonania niezbędnych zmian politycznych, aby dopilnować, że nie wpłyną one pośrednio na zróżnicowanie sytuacji kobiet i mężczyzn;

REZOLUCJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO (UE, EURATOM) 2016/1462

z dnia 28 kwietnia 2016 r.

w sprawie sprawozdań specjalnych Trybunału Obrachunkowego w kontekście absolutorium dla Komisji za rok budżetowy 2014

PARLAMENT EUROPEJSKI,

Część I

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 18/2014 pt. "Systemy oceny i monitorowania zorientowanego na rezultaty stosowane przez EuropeAid"

Uwagi ogólne

Zalecenia Trybunału

13.

jest zdania, że aby zagwarantować, że przeprowadzane oceny odzwierciedlają priorytety organizacji, EuropeAid powinna:

15.

uważa, że aby system dokonywania ocen w większym stopniu zapewniał odpowiednie informacje na temat osiągniętych rezultatów, EuropeAid powinna:

Część II

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 22/2014 pt. "Uzyskiwanie oszczędności: jak utrzymywać pod kontrolą koszty projektów w zakresie rozwoju obszarów wiejskich dotowanych ze środków UE"

19.

odnotowuje, że stwierdzono liczne uchybienia w dziedzinie kontroli przez państwa członkowskie kosztów dotacji na rozwój obszarów wiejskich; zauważa, że Komisja zgadza się, iż można by poczynić oszczędności dzięki lepszej kontroli kosztów w ramach dotacji na projekty rozwoju obszarów wiejskich przy jednoczesnym uzyskiwaniu takich samych produktów i rezultatów oraz realizacji tych samych celów; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że znaleziono wykonalne i opłacalne rozwiązania, które można szerzej zastosować, oraz że Komisja przyjmuje ustalenia Trybunału i wyraziła zamiar współpracy z państwami członkowskimi, aby poprawić kontrolę kosztów rozwoju obszarów wiejskich w okresie programowania 2014-2020;

22.

podkreśla, że Komisja i państwa członkowskie powinny współpracować w celu dopilnowania, by strategie stosowane w przypadku wszystkich programów rozwoju obszarów wiejskich spełniały określone przez Trybunał kryteria służące do oceny, czy systemy kontroli umożliwiają rozwiązanie problemów dotyczących zagrożeń, takich jak zawyżanie wymagań, niekonkurencyjne ceny i zmiany w projektach, oraz czy są ukierunkowane na obszary o największym poziomie ryzyka; uważa, że częścią tego procesu powinna być ocena ex ante systemów kontroli przeprowadzana przez działy audytu wewnętrznego organów państw członkowskich (lub przez inne organy inspekcyjne lub kontrolne);

23.

uważa, że państwa członkowskie powinny: szerzej stosować opłacalne podejścia, które już zostały zidentyfikowane; oceniać koszty pod kątem oczekiwanych produktów i rezultatów; sprawdzać, czy koszty standardowe skutkują zawyżonymi płatnościami; stosować rzeczywiste ceny rynkowe, a nie katalogowe ceny dostawców, jako ceny referencyjne dla sprzętu i maszyn itp.; weryfikować racjonalności kosztów, również w przypadku przeprowadzenia postępowania o udzielenie zamówienia; stosować surowsze wymogi lub bardziej szczegółową weryfikację w przypadku działań z wysoką stawką pomocy itp.;

Część III

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 23/2014 pt. "Błędy w wydatkach na rozwój obszarów wiejskich: przyczyny i sposoby ich eliminowania"

30.

uważa, że koszty zarządzania i kontroli (4 mld EUR) całej WPR są znaczne i że należy skupić się na poprawie efektywności kontroli, a nie na zwiększaniu ich liczby; w związku z tym wzywa Komisję i państwa członkowskie do skupienia się na przyczynach błędów w wydatkach na rozwój obszarów wiejskich; uważa, że państwa członkowskie powinny we właściwych przypadkach przedsięwziąć następujące działania zapobiegawcze i naprawcze:

Zamówienia publiczne

Stosując koncepcję warunku wstępnego, państwa członkowskie powinny opracować i zapewnić beneficjentom szczegółowe wytyczne na temat stosowania przepisów dotyczących udzielania zamówień publicznych.

W proces ten należy włączyć organy krajowe, które specjalizują się w monitorowaniu zgodności z przepisami dotyczącymi udzielania zamówień publicznych. Należy położyć nacisk na trzy główne naruszenia przepisów: nieuzasadnione udzielanie zamówienia z wolnej ręki bez zastosowania procedury konkurencyjnej; błędne zastosowanie kryteriów wyboru i udzielania zamówień oraz nieprzestrzeganie zasady równego traktowania oferentów.

32.

uważa, że wciąż jest wiele niespójności co do metod obliczania poziomu błędu, nie tylko między metodami Komisji a metodami państw członkowskich, lecz również między metodami stosowanymi przez służby Komisji, przez co wprowadzenie odpowiednich przepisów krajowych w państwach członkowskich jest jeszcze bardziej skomplikowane; wzywa Komisję do stosowania jednolitej metody obliczania poziomu błędu, którą można by w pełni odzwierciedlić w metodach państw członkowskich;

Część IV

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 24/2014 pt. "Czy należycie zarządza się wsparciem UE na rzecz zapobiegania pożarom i klęskom żywiołowym w lasach oraz na rzecz naprawiania szkód przez nie wyrządzonych?"

37.

wzywa państwa członkowskie do wybierania działań zapobiegawczych wedle faktycznych potrzeb związanych z zagrożeniem pożarowym oraz zgodnie z wymogami działania 226, a nie zgodnie z innymi celami środowiskowymi lub gospodarczymi; twierdzi w związku z tym, że beneficjenci muszą mieć obowiązek bezwarunkowego udowodnienia i dokładnego udokumentowania potrzeby otrzymania wsparcia w ramach tego środka; popiera zalecenie Trybunału dotyczące nadania priorytetu działaniom w najcenniejszych z punktu widzenia ekologii lasach, takich jak obszary leśne należące do sieci Natura 2000;

Część V

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 1/2015 pt. "Śródlądowy transport wodny w Europie: od 2001 r. nie odnotowano znaczącego wzrostu udziału w przewozach ani istotnej poprawy żeglowności"

52.

zwraca uwagę, że na podstawie analizy sprawozdań specjalnych Trybunału 60 podobne wnioski co w przypadku śródlądowych dróg wodnych można wyciągnąć na temat innych obszarów polityki transportowej finansowanych z budżetu UE; zauważa, że w takich obszarach jak miejska komunikacja zbiorowa i infrastruktura portów lotniczych bolączką projektów są często:

Część VI

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 2/2015 pt. "Wsparcie UE na rzecz oczyszczalni ścieków komunalnych w dorzeczu Dunaju: konieczne są dalsze działania, aby pomóc państwom członkowskim w realizacji celów polityki UE w zakresie gospodarowania ściekami"

72.

uważa, że należy zobowiązać do składania sprawozdań w zakresie odpowiedniości oczyszczania ścieków aglomeracje o równoważnej liczbie mieszkańców (RLM) poniżej 2 000, w których funkcjonuje system zbierania ścieków zgodnie z wymogami zawartymi w art. 7 dyrektywy Rady 91/271/EWG 63 (dyrektywa dotycząca oczyszczania ścieków komunalnych); zauważa, że w przypadku aglomeracji, w których nie istnieją systemy zbierania ścieków, w sprawozdaniach należy uwzględniać informacje na temat tego, czy w planach gospodarowania wodami w dorzeczu uwzględniono odpowiednie środki;

77.

odnotowuje, że Komisja przyznaje, iż na koniec 2013 r. wskaźnik absorpcji środków we wszystkich odnośnych państwach członkowskich był na dość niskim poziomie, co wiąże się z istnieniem ryzyka umorzenia środków na poziomie programu (art. 93 rozporządzenia Rady (WE) nr 1083/2006 64 ); niemniej jednak podkreśla, że istnieją obiektywne powody takiego stanu rzeczy, na przykład potrzeba wzmocnienia zdolności technicznych, prawnych i administracyjnych w odnośnych państwach członkowskich; zwraca ponadto uwagę, że Komisja wskazuje, iż płatności dotyczące większości projektów zwykle dokonywane są podczas ostatnich lat ich wdrażania (tzn. w latach 2014 i 2015 w przypadku okresu programowania 2007-2013);

78.

uważa, że należy zwrócić się do państw członkowskich o dostarczenie zaktualizowanych informacji na temat kwoty dodatkowych środków, których będą potrzebować w celu zapewnienia dotrzymania terminów wdrażania określonych w dyrektywie dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych zarówno w przypadku aglomeracji o RLM powyżej 2 000, jak i aglomeracji o RLM poniżej 2 000, w których funkcjonują systemy zbierania ścieków; z zadowoleniem przyjmuje wprowadzenie narzędzia służącego do sprawozdawczości w ramach zorganizowanego informowania i wdrażania (SIIF), które to narzędzie powinno usprawnić proces składania sprawozdań na szczeblu krajowym;

Część VII

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 3/2015 pt. "Europejska gwarancja dla młodzieży: rozpoczęto wdrażanie, lecz wciąż istnieją zagrożenia"

87.

podkreśla, że gwarancja dla młodzieży to kluczowy element przeciwdziałania bezrobociu młodzieży; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że unijni szefowie państw i rządów zdecydowali się przeznaczyć na gwarancję dla młodzieży 6,4 mld EUR w ramach środków unijnych (3,2 mld EUR z Europejskiego Funduszu Społecznego i 3,2 mld EUR z nowej linii budżetowej); zauważa, że jest to dobry początek, ale kwota ta nie wystarczy, aby gwarancja dla młodzieży okazała się sukcesem; dlatego zwraca się do Komisji o dopilnowanie, by wyasygnowano dalsze fundusze na finansowanie gwarancji dla młodzieży przez okres siedmiu lat;

89.

uważa, że finansowanie systemu gwarancji dla młodzieży jest bardzo skomplikowane, biorąc pod uwagę poszczególne opcje dostępne za pośrednictwem Europejskiego Funduszu Społecznego i Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych; zwraca się do Komisji o zapewnienie wytycznych władzom państw członkowskich, przy należytym uwzględnieniu faktu, że lokalne, regionalne i krajowe władze mierzą się z różnymi wyzwaniami przy wdrażaniu tego systemu i dlatego potrzebują konkretnych wytycznych;

91.

wskazuje, że nie tylko dostępność finansowania, lecz także skuteczna absorpcja funduszy jest niezbędnym warunkiem skutecznego wdrożenia gwarancji dla młodzieży; dlatego ubolewa, że w kilku regionach w Europie zdolność absorpcyjna Europejskiego Funduszu Społecznego jest bardzo niska; zwraca się do państw członkowskich o zapewnienie niezbędnych zasobów administracyjnych i kadrowych, aby wykorzystać udostępnione fundusze w celu właściwego zrealizowania gwarancji dla młodzieży;

97.

w celu zapewnienia odpowiedniego wdrożenia i pozytywnego wpływu w długim okresie zwraca się do państw członkowskich o rozpoczęcie zmiany instytucjonalnej tam, gdzie to konieczne, i o współpracę między lokalnymi społecznościami, organami edukacyjnymi, publicznymi urzędami pracy, lokalnym przemysłem i biznesem, związkami zawodowymi i stowarzyszeniami młodzieżowymi; uważa, że jest to niezbędny warunek lepszego planowania zdolności i strategicznego, ukierunkowanego na wyniki wykorzystania poszczególnych dostępnych źródeł finansowania;

99.

z zadowoleniem przyjmuje wniosek Komisji w sprawie zmiany rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1304/2013 65 w sprawie Europejskiego Funduszu Społecznego w celu zwiększenia wstępnych płatności zaliczkowych wypłacanych na rzecz programów operacyjnych wspieranych w ramach Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych, dzięki któremu kwota wstępnej płatności zaliczkowej w 2015 r. zwiększy się z około 1 % do 30 % dla przydziałów w ramach Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych; zauważa, że w celu umożliwienia szybkiego wdrożenia programów operacyjnych wspieranych przez Inicjatywę na rzecz zatrudnienia ludzi młodych Komisja powinna zobowiązać się do wypłacenia państwom członkowskim kwot zaliczkowych natychmiast po wejściu w życie tego rozporządzenia;

Część VIII

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 4/2015 pt. "W jakim stopniu pomoc techniczna przyczyniła się do osiągnięcia celów w zakresie rolnictwa i rozwoju obszarów wiejskich?"

Część IX

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 5/2015 pt. "Czy instrumenty finansowe stanowią skuteczne i przyszłościowe narzędzie wspierania rozwoju obszarów wiejskich?"

108.

domaga się, by Komisja określiła wyzwania i przeszkody napotykane w dziedzinie rozwoju obszarów wiejskich oraz uwzględniła jej specyfikę w celu zachęcenia państw członkowskich do sprawniejszego ustanawiania i sprawniejszej oceny zapotrzebowania na instrumenty finansowe oraz w celu uniknięcia nadmiernej kapitalizacji, która polega na przeznaczaniu środków, które nie przyczyniają się do realizacji polityki Unii; apeluje również o ułatwienie dostępu beneficjentom końcowym, tak aby umożliwić aktywniejsze wdrażanie instrumentów finansowych na szczeblu regionalnym, zwłaszcza w porównaniu do dotacji;

111.

domaga się, by Komisja ustaliła stosowne normy i wartości docelowe dla efektu dźwigni i efektu rotacji w celu zwiększenia skuteczności instrumentów finansowych w okresie programowania 2014-2020; apeluje również o to, by Komisja i państwa członkowskie przeprowadziły kompleksową ocenę przed przyszłym wykorzystaniem i rozwinięciem instrumentów finansowych w dziedzinie rozwoju obszarów wiejskich na podstawie ich wkładu w realizację polityki Unii i ich skuteczności w stosunku do beneficjentów;

114.

apeluje, by państwa członkowskie znalazły sposoby na wyeliminowanie uchybień w procesie wyboru projektów w ramach zarządzania dotacjami na rzecz działań inwestycyjnych, które mogłyby skutkować wystąpieniem efektu deadweight lub efektu przesunięcia; zwraca się o to, by w tym celu państwa członkowskie zastosowały odpowiednie i jasno zdefiniowane wskaźniki, takie jak zwrot z inwestycji i przewidywane rachunki przepływów pieniężnych, tak aby zapewnić rentowność projektów;

Część X

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 6/2015 pt. "Integralność unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji i jego wdrażanie"

119.

z zadowoleniem przyjmuje wprowadzenie istotnych udoskonaleń ram ochrony integralności ETS, w tym objęcie większej części rynku kasowego, na którym odbywa się obrót uprawnieniami do emisji, zakresem stosowania dyrektywy w sprawie rynków instrumentów finansowych 66 oraz dyrektywy 67 i rozporządzenia 68 w sprawie nadużyć na rynku; wzywa Komisję, by rozważyła wprowadzenie środków uzupełniających zgodnie z zaleceniami Trybunału, w tym środków obejmujących uczestników rynku podlegających systemowi ETS;

125.

uważa, że kwestią kluczową jest podjęcie wszelkich środków niezbędnych do uniknięcia ucieczki emisji oraz do zapewnienia uczciwej międzynarodowej konkurencji z punktu widzenia istniejących środków dotyczących przyznawania bezpłatnych uprawnień do emisji; wzywa Komisję, by oceniła, które sektory przemysłowe i przedsiębiorstwa są narażone na ucieczkę emisji, w celu wyraźnego wskazania obszarów, w których przemysł europejski utracił udziały w rynku na rzecz krajów niemających rygorystycznego prawodawstwa w zakresie klimatu;

Część XI

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 7/2015 pt. "Misja policyjna UE w Afganistanie: niejednoznaczne wyniki"

126.

wzywa Komisję i Europejską Służbę Działań Zewnętrznych (ESDZ), by wyciągnęły wnioski zarówno z misji EUPOL w Afganistanie, jak i innych misji w dziedzinie wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony (WPBiO) w celu ułatwienia transferu wiedzy i osiągnięcia efektu synergii między różnymi misjami; wzywa ESDZ do udzielenia w stosownych przypadkach bardziej precyzyjnych wytycznych dotyczących misji w dziedzinie WPBiO; zaznacza, że koordynacja wszystkich podmiotów unijnych zaangażowanych w działania - łącznie z państwami członkowskimi - oraz koordynacja z podmiotami międzynarodowymi - jest kluczem do sukcesu obecnych i przyszłych misji;

127.

apeluje, by ESDZ zwiększyła rozliczalność jej głównego instrumentu finansowego w Afganistanie, tj. zarządzanego przez UNDP Funduszu Powierniczego na rzecz Prawa i Porządku Publicznego w Afganistanie (LOFTA), który jest przedmiotem krytyki z uwagi na złe zarządzanie i brak przejrzystości; przypomina ponadto, że należy wykorzystywać wszystkie odpowiednie formy finansowania przyszłych misji w dziedzinie WPBiO (w tym fundusze powiernicze UE) w sposób efektywny w celu zagwarantowania realizacji celów politycznych misji oraz należytego zarządzania finansami;

130.

zwraca się do Komisji i ESDZ o to, by bardziej szczegółowo i z wyprzedzeniem koordynowały misje w dziedzinie WPBiO z innymi unijnymi misjami dwustronnymi oraz staraniami na szczeblu międzynarodowym, którym przyświecają podobne cele; w związku z tym wzywa do pogłębienia współpracy i zwiększenia koordynacji między Unią i państwami członkowskimi w celu promowania synergii jako elementu będącego częścią ram europejskich; nalega, by w mandacie przyznanym obecnym i przyszłym misjom w dziedzinie WPBiO jasno określono obowiązek koordynacji działań z innymi podmiotami unijnymi, w tym z państwami członkowskimi;

Część XII

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 8/2015 pt. "Czy wsparcie finansowe UE jest odpowiednie w stosunku do potrzeb mikroprzedsiębiorców?"

141.

uważa, że dotacje mają podstawowe znaczenie dla osiągnięcia celów wzrostu gospodarczego, włączenia i zatrudnienia wyznaczonych w komunikacie Komisji pt. "Upowszechnianie godnej pracy dla wszystkich - Wkład Unii w realizację programu godnej pracy na świecie" (COM(2006) 249) i w komunikacie Komisji pt. "Wspólne zobowiązania na rzecz zatrudnienia" (COM(2009) 257) oraz w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1296/2013 69 w sprawie programu Unii Europejskiej na rzecz zatrudnienia i innowacji społecznych (EaSI);

Część XIII

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 9/2015 pt. "Wsparcie UE na rzecz walki przeciwko torturom i zniesienia kary śmierci"

150.

podkreśla, że rozproszone finansowanie - trafiające do ponad 120 krajów na świecie - rozmywa oddziaływanie EIDHR; wzywa Komisję do lepszego ustalania priorytetów tego instrumentu i zawężenia jego zasięgu, tak aby poprawić jego wyniki; podkreśla, że zasoby należy przeznaczać przede wszystkim na rzecz krajów, które mają istotne potrzeby, i spraw, w przypadku których występuje rzeczywisty potencjał poprawy; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Komisja rozpoczęła już prace nad lepszym ukierunkowaniem działań przy okazji zaproszenia do składania wniosków na rok 2015;

151.

odnotowuje uwagę Trybunału, że finansowane projekty często nie są dobrze skoordynowane z innymi działaniami Unii, np. z tradycyjnym wsparciem rozwojowym i dialogiem z państwami partnerskimi, nie były częścią spójnego i strategicznego podejścia oraz nie uzupełniały się wzajemnie w odpowiedni sposób; zachęca Komisję do opracowania globalnej strategii, tak aby działania zmierzające do tego samego celu miały uzupełniający charakter, oraz aby unikać podwójnego finansowania;

158.

odnotowuje, że Komisja za pośrednictwem różnych kanałów otrzymuje szczegółowe informacje na temat sytuacji w zakresie praw człowieka w innych krajach i wykorzystuje te informacje, aby określać priorytety; odnotowuje z zaniepokojeniem, że chociaż Komisja ma dostęp do konkretnych krajowych strategii dotyczących praw człowieka, obejmujących dogłębną analizę sytuacji w danym kraju i priorytety w tym zakresie, to strategie te nie zostały odpowiednio uwzględnione przy przydzielaniu środków i koordynowaniu innych działań Unii; zauważa, że wartość dodana strategii krajowych jest ograniczona ze względu na ich ściśle poufny charakter; wzywa Komisję do udostępnienia tych strategii osobom odpowiedzialnym za ocenę projektów w celu zapewnienia maksymalizacji wartości dodanej;

167.

zauważa, że oceny projektów opierają się na systemie punktowym i standardowych tabelach oceny, które obejmują kryteria dotyczące założeń projektu, jego adekwatności, możliwości, wykonalności, skuteczności, trwałego charakteru i efektywności kosztowej, a dotacje są przyznawane projektom o najwyższym wyniku; odnotowuje, że zdaniem Trybunału standardowe tabele oceny mają szereg wad w świetle dostępnych wytycznych w sprawie punktowania poszczególnych kryteriów; apeluje do Komisji o doprecyzowanie tych wytycznych i zachęca ją, by rozważyła udoskonalenie standardowych tabel oceny;

169.

odnotowuje uwagi Trybunału, zgodnie z którymi cele większości zaproszeń do składania wniosków opisano jedynie w sposób ogólny; odnotowuje uwagę Komisji, że preferowaną strategią jest całościowe podejście do zaproszeń do składania wniosków; wzywa jednak Komisję do dopilnowania, aby środki EIDHR były wykorzystywane efektywnie w sposób zapewniający wykonalność, rentowność i wartość dodaną projektów, czego można dokonać przez ustanowienie wymogów minimalnych dla wyników projektów w ramach zaproszeń do składania wniosków;

171.

odnotowuje uwagę Trybunału, że selekcja projektów była dobrze udokumentowana, brakowało jej jednak rygorystyczności, a stwierdzone niedoskonałości projektów nie były naprawiane; z satysfakcją zauważa, że ogólne wnioski zespołów oceniających zgłaszano w sposób wystarczająco szczegółowy; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że działania w ramach projektów były zasadniczo prowadzone zgodnie z planem i w oszczędny sposób; apeluje do Komisji o poprawę spójności oceny projektów;

Część XIV

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 10/2015 pt. "Należy zintensyfikować wysiłki zmierzające do rozwiązania problemów dotyczących zamówień publicznych w obszarze unijnej polityki spójności"

Część XV

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 11/2015 pt. "Czy Komisja dobrze zarządza umowami o partnerstwie w sprawie połowów?"

201.

zauważa, że Komisja utworzyła bazę danych na potrzeby zarządzaniu danymi dotyczącymi połowów; zauważa ponadto, że ta baza danych powinna zawierać tygodniowe dane dotyczące połowów każdego państwa członkowskiego w rozbiciu na łowiska; z niepokojem zauważa, że w czasie przeprowadzania kontroli przez Trybunał baza ta wciąż nie działała oraz że państwa członkowskie nie spełniły wymogów w zakresie sprawozdawczości; zwraca się do Komisji o rozwiązanie tego problemu we współpracy z państwami członkowskimi oraz o uwzględnienie wyraźnych i spójnych danych dotyczących rzeczywistych ostatecznych połowów, aby uniknąć ewentualnych negatywnych skutków finansowych, w przypadku gdyby ostateczny połów był większy od referencyjnej pojemności brutto;

204.

z niepokojem zauważa, że choć płatności z tytułu wsparcia sektorowego powinny być realizowane, dopiero kiedy kraje partnerskie są w stanie udokumentować osiągnięte wyniki, to w obowiązujących aktualnie protokołach nadal nie ma możliwości częściowej płatności w przypadku częściowego osiągnięcia wyników; przyjmuje do wiadomości uwagę Komisji, że w przypadku braku wyników lub niezadowalających wyników płatności z tytułu wsparcia sektorowego na następny rok zostaną zawieszone i nie będą wypłacane, dopóki docelowe wyniki nie zostaną osiągnięte; wzywa jednak Komisję do uwzględnienia w nowych protokołach, tam gdzie jest to możliwe, możliwości częściowej płatności z tytułu wsparcia sektorowego;

Część XVI

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 12/2015 pt. "Nieumiejętne zarządzanie działaniami w obszarze transferu wiedzy i doradztwa wpływa negatywnie na realizację celu priorytetowego UE polegającego na wspieraniu gospodarki wiejskiej opartej na wiedzy"

205.

domaga się, by państwa członkowskie wprowadziły procedury służące do analizy potrzeb podmiotów na obszarach wiejskich w zakresie wiedzy i umiejętności, które to procedury będą wykraczać poza określenie ogólnej tematyki, w szczególności na potrzeby zaproszeń do składania wniosków lub postępowań o udzielenie zamówienia, oraz by Komisja przedstawiła dodatkowe wytyczne dotyczące sposobu, w jaki państwa członkowskie powinny przeprowadzać takie cykliczne analizy, przy czym powinna sformułować je w sposób szczegółowy;

212.

wzywa państwa członkowskie, by ustanowiły systemy informacji zwrotnych wykorzystujące informacje uzyskane w ramach monitorowania i oceny w celu udoskonalenia przyszłych zaproszeń do składania wniosków lub postępowań o udzielenie zamówienia, oraz wzywa Komisję do przedstawienia wytycznych na temat sposobu, w jaki państwa członkowskie mogą przeprowadzać tego rodzaju cykliczne procedury dotyczące informacji zwrotnych, a także do monitorowania, czy zostały one wprowadzone przez państwa członkowskie;

Część XVII

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 13/2015 pt. "Wsparcie UE dla państw produkujących drewno w ramach planu działania FLEGT"

Część XVIII

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 14/2015 pt. "Czy instrument inwestycyjny AKP wnosi wartość dodaną?"

228.

z zadowoleniem przyjmuje sprawozdanie specjalne poświęcone wartości dodanej instrumentu inwestycyjnego dotyczącego państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (AKP), gdyż stanowi ono konkretny i pozytywny przykład działań podjętych przez Trybunał w następstwie procedury udzielenia absolutorium za 2012 i 2013 r., w ramach których Parlament zaapelował o sporządzenie przed śródokresowym przeglądem zewnętrznego mandatu Europejskiego Banku Inwestycyjnego (EBI) i śródokresowym przeglądem instrumentu inwestycyjnego sprawozdania specjalnego dotyczącego wyników zewnętrznej działalności pożyczkowej EBI i jej zgodności z polityką i celami Unii w zakresie rozwoju;

232.

niemniej jednak ubolewa nad tym, że Trybunał nie mógł precyzyjniej określić wartości dodanej wnoszonej przez instrument inwestycyjny AKP; zwraca się zatem do Trybunału, by w swoich przyszłych sprawozdaniach specjalnych podawał konkretniejsze przykłady i wybierał niektóre projekty w celu lepszego zobrazowania swoich wniosków i zaleceń; wzywa Trybunał, by wykorzystał to pierwsze doświadczenie i jeszcze bardziej udoskonalił narzędzia umożliwiające ocenę efektu mnożnikowego, roli katalizatora i wartości dodanej takich instrumentów; zwraca się również do Trybunału, by rozważał kwestię wartości dodanej nie tylko z perspektywy klasycznego tryptyku (oszczędność, wydajność, skuteczność), ale w szerszym kontekście obejmującym drugi tryptyk (ekologia, równość i etyka);

237.

zauważa, że w 2015 r. trzeba będzie przedłużyć przewidzianą w art. 287 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej umowę trójstronną regulującą współpracę między EBI, Komisją i Trybunałem Obrachunkowym w zakresie metod kontroli stosowanych przez Trybunał Obrachunkowy w odniesieniu do zarządzania przez EBI funduszami Unii i państw członkowskich; ponownie zaznacza, że według Parlamentu należy uaktualnić zakres kompetencji Trybunału w tym względzie przez uwzględnienie wszelkich nowych instrumentów finansowych EBI angażujących fundusze publiczne z Unii lub z Europejskiego Funduszu Rozwoju;

Część XIX

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 15/2015 pt. "Wsparcie z Funduszu Energetycznego AKP-UE na rzecz energii ze źródeł odnawialnych w Afryce Wschodniej"

239.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że począwszy od drugiego zaproszenia do składania wniosków w ramach Funduszu Energetycznego wstępna analiza wykonalności stała się obowiązkowa; podkreśla, że taka analiza wykonalności powinna opierać się na dokładnych i realistycznych scenariuszach; podkreśla również, że już na etapie scenariusza należy zastanowić się, jak można włączyć społeczność lokalną w realizację projektu, aby poprawić zaangażowanie na szczeblu lokalnym oraz promować projekt;

242.

apeluje, by w ramach Funduszu Energetycznego zapewniono udział lokalnych zainteresowanych stron, jak organizacje pozarządowe czy społeczności lokalne, w realizacji wszystkich etapów projektu, od uruchomienia do etapu po jego zakończeniu, a także by uwzględniano wymogi związane z konkretnymi projektami; apeluje o stałe wsparcie dla budowania zdolności lokalnych obejmujące właściwą ofertę szkoleniową przez cały cykl życia projektów, przy czym głównym celem jest tu dalsze zwiększanie zaangażowania lokalnego i wspieranie koordynacji, tak by projekt zachował rentowność i zrównoważony charakter po upłynięciu okresu finansowania;

243.

zwraca się do Dyrekcji Generalnej Komisji ds. Współpracy Międzynarodowej i Rozwoju (DG DEVCO) o dopilnowanie, by partnerzy zaangażowani w realizację działań odpowiadali na wszystkie wnioski o dodatkowe informacje dotyczące realizacji projektu(ów); wzywa DG DEVCO do skupienia się zwłaszcza na potencjalnych działaniach związanych z korupcją lub nadużyciami finansowymi podejmowanych przez partnerów zaangażowanych w realizację działań, przy czym należy jednocześnie unikać dodatkowych zbędnych obciążeń administracyjnych; natomiast gdy dojdzie do korupcji lub nadużyć finansowych, wzywa DG DEVCO do należytego rozwiązania umów i poszukania nowych partnerów w regionie;

244.

zwraca się do Komisji o zapewnienie spójności polityki i bliskiej współpracy z pozostałymi podmiotami w terenie, zwłaszcza z organami ONZ oraz z inicjatywą SE4ALL ("Zrównoważona energia dla wszystkich"), działającymi nie tylko w dziedzinie energii, w celu uzyskania jak najlepszych wyników dla ludności zamieszkującej dany region i dla środowiska; uważa, że w ramach wszystkich projektów należy w miarę możliwości w jak największym stopniu wykorzystywać synergię z innymi projektami realizowanymi w terenie, w tym z projektami będącymi na etapie planowania;

Część XX

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 16/2015 pt. "Zwiększenie bezpieczeństwa dostaw energii poprzez rozwój wewnętrznego rynku energii - konieczność podjęcia dalszych działań"

Część XXI

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 17/2015 pt. "Wsparcie Komisji na rzecz grup zadaniowych ds. młodzieży: udane przekierowanie finansowania z EFS, lecz niewystarczający nacisk na rezultaty"

252.

z zadowoleniem przyjmuje sprawozdanie Trybunału, popiera jego zalecenia i wyraża zadowolenie, że Komisja je przyjmuje i weźmie je w przyszłości pod uwagę; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Komisja wdrożyła te zalecenia w ramach prawnych europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych na okres 2014-2020, umożliwiając tym samym lepsze wykorzystanie środków finansowych, między innymi dzięki ramom i rezerwie wykonania, warunkom wstępnym oraz wspólnym wskaźnikom produktu i rezultatu;

Część XXII

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 20/2015 pt. "Efektywność kosztowa wsparcia unijnego w ramach rozwoju obszarów wiejskich na rzecz inwestycji nieprodukcyjnych w dziedzinie rolnictwa"

264.

zaleca Komisji zachęcanie i wspieranie tych państw członkowskich, w których wspieranie inwestycji nieprodukcyjnych pełni ważną rolę w określeniu szczegółowych wskaźników rezultatu dla najczęściej dofinansowywanych inwestycji nieprodukcyjnych w celu zapewnienia lepszego monitorowania i oceny wkładu inwestycji nieprodukcyjnych w osiągnięcie celów rolnośrodowiskowych Unii; w związku z tym zwraca się do państw członkowskich o informowanie o tych wskaźnikach, począwszy od czerwca 2016 r., w swoich rocznych sprawozdaniach z realizacji i uwzględnianie oceny rezultatów inwestycji nieprodukcyjnych w swoich planach oceny;

266.

zwraca się do państw członkowskich o niezwłoczne rozpoczęcie wdrażania procedur w celu zagwarantowania, by koszty wsparcia udzielanego na rzecz inwestycji nieprodukcyjnych nie przekraczały kosztów towarów, usług czy robót tego samego typu oferowanych na rynku; uważa, że w związku z tym państwa członkowskie powinny określić odpowiednie wartości odniesienia lub koszty referencyjne, z którymi w ramach swoich kontroli administracyjnych regularnie porównywałyby koszty inwestycji nieprodukcyjnych;

267.

zaleca Komisji korzystanie z dostarczonych przez państwa członkowskie informacji na temat kontroli oraz weryfikacji działań w związku z zatwierdzaniem programów rozwoju obszarów wiejskich na okres programowania 2014-2020 w celu dopilnowania, by państwa członkowskie określiły i wprowadziły w życie stosowne procedury dotyczące racjonalności kosztów oraz w celu sprawdzenia, czy państwa członkowskie skutecznie stosują mechanizmy kontroli przewidziane w tym obszarze; zaleca również Komisji ułatwianie wymiany dobrych praktyk między państwami członkowskimi dotyczących ustanowienia procedur przeprowadzania kontroli w zakresie racjonalności kosztów;

Część XXIII

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 22/2015 pt. "Nadzór UE nad agencjami ratingowymi - dobrze ugruntowany, ale jeszcze nie w pełni skuteczny"

270.

podkreśla, że celem rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1060/2009 71 w sprawie agencji ratingowych jest wprowadzenie "wspólnego podejścia regulacyjnego w celu zwiększenia uczciwości, przejrzystości, odpowiedzialności, dobrego zarządzania i niezależności działalności w zakresie ratingu kredytowego, przyczyniając się do poprawy jakości ratingów kredytowych wystawianych w Unii i do sprawnego funkcjonowania rynku wewnętrznego, przy jednoczesnym osiągnięciu wysokiego poziomu ochrony konsumentów i inwestorów" (art. 1 ww. rozporządzenia);

275.

jest zdania, że wszystkie dochodzenia powinny być odpowiednio dokumentowane, tak aby wykazać, że wszystkie wnioski są poparte odpowiednimi analizami dowodów, i dopilnować, by takie analizy były przeprowadzane; zwraca uwagę, że w związku z tym Trybunał zaleca wprowadzenie specjalnego narzędzia informatycznego służącego nadzorowi; odnotowuje stanowisko ESMA, że jego obecne narzędzia monitorowania są skuteczne; jest jednak przekonany, że specjalne narzędzie informatyczne umożliwiłoby najlepsze zarządzanie informacjami w sposób przejrzysty, zrozumiały i możliwy do prześledzenia, biorąc pod uwagę normalne wskaźniki rotacji personelu; zwraca się zatem do ESMA, aby przy planowaniu budżetowym przewidział wprowadzenie takiego narzędzia informatycznego;

276.

przypomina, że jednym z celów i zadań rozporządzenia w sprawie agencji ratingowych jest zapewnienie niezależności i unikanie konfliktów interesów (zob. załącznik I do tego rozporządzenia); w związku z tym uważa, że agencje ratingowe powinny również sprawdzać działalność handlową analityków ratingowych; niemniej jednak jest zdania, że ESMA powinien w uporządkowany sposób nadzorować stosowane przez agencje ratingowe systemy postępowania na wypadek konfliktu interesów;

277.

wskazuje na przepisy art. 23 rozporządzenia w sprawie agencji ratingowych, które stanowią, że: "podczas wykonywania swoich obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia Urząd, Komisja ani żadne organy publiczne państwa członkowskiego nie ingerują w zawartość ratingów kredytowych ani w metodologie ich sporządzania"; uważa, że wdrażanie metodologii agencji ratingowych można zatem monitorować, po zakończeniu rejestracji, jedynie dzięki bieżącym procedurom nadzorczym;

Część XXIV

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 2/2016 pt. "Sprawozdanie za 2014 r. dotyczące działań następczych związanych ze sprawozdaniami specjalnymi Europejskiego Trybunału Obrachunkowego"

287.

zauważa jednak, że w odniesieniu do 18 spośród 44 zaleceń Trybunał stwierdził, że albo zostały wdrożone częściowo, albo nie zostały w ogóle wdrożone, albo też nie można było sprawdzić, czy zostały wdrożone;

1 Dz.U. L 51 z 20.2.2014.

2 Dz.U. C 377 z 13.11.2015, s. 1.

3 Dz.U. C 373 z 10.11.2015, s. 1.

4 Dz.U. C 377 z 13.11.2015, s. 146.

5 Dz.U. L 298 z 26.10.2012, s. 1.

6 Teksty przyjęte w tym dniu, P8_TA(2016)0148 (zob. s. 91 niniejszego Dziennika Urzędowego).

7 M.in. strategia "Europa 2020"; europejski semestr; sześciopak i dwupak oraz zalecenia dla poszczególnych krajów (CSR); jednym z możliwych rozwiązań jest ścisłe zastosowanie się do zaleceń dla poszczególnych krajów jako punktu odniesienia dla efektywnego przydzielania wydatków z budżetu UE.

8 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 883/2013 z dnia 11 września 2013 r. dotyczące dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady i rozporządzenie Rady (Euratom) nr 1074/1999 (Dz.U. L 248 z 18.9.2013, s. 1).

9 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 kwietnia 2013 r. zawierająca uwagi, które stanowią integralną część decyzji w sprawie udzielenia absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2011, sekcja III - Komisja i agencje wykonawcze (Dz.U. L 308 z 16.11.2013, s. 27), ust. 328, rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 3 kwietnia 2014 r. dotycząca udzielenia absolutorium za rok budżetowy 2012 (Dz.U. L 266 z 5.9.2014, s. 32), ust. 314 i 315; rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 29 kwietnia 2015 r. dotycząca udzielenia absolutorium za rok budżetowy 2013 (Dz.U. L 255 z 30.9.2015, s. 27), ust. 305.

10 Sprawozdanie roczne Trybunału za rok 2014, pkt 3.10.

11 Sprawozdanie roczne Trybunału za rok 2014, pkt 3.5.

12 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR), Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 320).

13 Sprawozdanie roczne Trybunału za rok 2014, pkt 3.65.

14 Według sprawozdania rocznego Trybunału Obrachunkowego za 2014 r. porównywalny szacowany poziom błędu dla lat 2013 i 2012 jest odpowiednio o 0,2 i 0,3 punktów procentowych niższy, ponieważ Trybunał zaktualizował sposób kwantyfikowania poważnych naruszeń przepisów dotyczących zamówień publicznych.

15 Sprawozdanie roczne Trybunału, pkt 1.54 i 1.65.

16 Ocena skutków regulacji stanowi bardzo skuteczne narzędzie zapewnienia należytego charakteru zarządzania finansami.

17 Rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1260/1999 (Dz.U. L 210 z 31.7.2006, s. 25).

18 Plan płatności, przyjęty przez Komisję w marcu 2015 r. i przedstawiający środki krótkoterminowe zmierzające do obniżenia poziomu nieuregulowanych rachunków, nie jest właściwym narzędziem; wysoki poziom zobowiązań pozostających do spłaty wymaga dłuższej perspektywy czasowej.

19 Europejski Fundusz Społeczny (EFS), Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego (EFRR), Fundusz Spójności, Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) i Europejski Fundusz Morski i Rybacki (EFMR), źródło: Sprawozdanie roczne Trybunału za 2014 r.

20 Wskaźnik absorpcji wynosi między 50 % a 92 % w państwach członkowskich.

21 Odpowiedzi na dodatkowe pytania wymagające odpowiedzi na piśmie skierowane do komisarza Moedasa, pytanie 3.

22 Roczne sprawozdanie z działalności Dyrekcji Generalnej ds. Badań Naukowych i Innowacji za 2012 r., s. 45 i nast.

23 Jak w przypadku INEA.

24 "Zmniejszanie i zawieszanie płatności miesięcznych i płatności okresowych"; zob. art. 41 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej oraz uchylającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 352/78, (WE) nr 165/94, (WE) nr 2799/98, (WE) nr 814/2000, (WE) nr 1290/2005 i (WE) nr 485/2008 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013 s. 549).

25 Por. sprawozdanie roczne Trybunału za rok 2014, pkt 7.44-7.50.

26 Zob. tabela: Załącznik 10 - 3.2.8 dotyczący sprawozdania z rocznej działalności DG AGRI za 2014 r.

27 Polityka w dziedzinie rozwoju obszarów wiejskich jest realizowana za pomocą 46 środków, a te z kolei są wdrażane za pośrednictwem programów rozwoju obszarów wiejskich na szczeblu krajowym lub regionalnym.

28 Sprawozdanie roczne Trybunału za rok 2014, pkt 7.71.

29 Zob. odpowiedź komisarza Hogana na pytanie wymagające odpowiedzi na piśmie 7b. Wysłuchanie CONT w dniu 14 stycznia 2016 r.

30 Roczne sprawozdanie z działalności dyrektora generalnego DG AGRI, s. 17.

31 Sprawozdanie specjalne Europejskiego Trybunału Obrachunkowego nr 5/2015: Czy instrumenty finansowe stanowią skuteczne i przyszłościowe narzędzie wspierania rozwoju obszarów wiejskich?

32 Zob. roczne sprawozdanie z działalności EuropeAid za 2014 r., s. 115.

33 Podsumowanie osiągnięć Komisji w zakresie zarządzania za rok 2014 (COM(2015) 279, s. 21).

34 Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. L 145 z 31.5.2001, s. 43).

35 Odpowiedzi na pytania wymagające odpowiedzi na piśmie skierowane do komisarza Thyssena, pytania 48 i 49.

36 Zob. Działania następcze w związku z rezolucją Parlamentu Europejskiego w sprawie sprawozdania rocznego Komitetu Nadzoru OLAF-u za 2014 r., dokument przyjęty przez Komisję w dniu 23 września 2015 r.

37 Philip Morris International, British American Tobacco, Japan Tobacco International i Imperial Tobacco Limited.

38 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/40/UE z dnia 3 kwietnia 2014 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich w sprawie produkcji, prezentowania i sprzedaży wyrobów tytoniowych i powiązanych wyrobów oraz uchylająca dyrektywę 2001/37/WE (Dz.U. L 127 z 29.4.2014, s. 1).

39 Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 9 marca 2016 r. dotycząca umowy w sprawie wyrobów tytoniowych (umowa z Phillips Morris International) (Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0082).

40 http://www.ombudsman.europa.eu/en/press/release.faces/en/61027/html.bookmark

41 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 233/2014 z dnia 11 marca 2014 r. ustanawiające Instrument Finansowania Współpracy na rzecz Rozwoju na lata 2014-2020 (Dz.U. L 77 z 15.3.2014, s. 44).

42 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 282/2014 z dnia 11 marca 2014 r. w sprawie ustanowienia Trzeciego programu działań Unii w dziedzinie zdrowia (2014-2020) oraz uchylające decyzję nr 1350/2007/WE (Dz.U L 86 z 21.3.2014, s. 1).

43 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 652/2014 z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiające przepisy w zakresie zarządzania wydatkami odnoszącymi się do łańcucha żywnościowego, zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt oraz dotyczące zdrowia roślin i materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, zmieniające dyrektywy Rady 98/56/WE, 2000/29/WE i 2008/90/WE, rozporządzenia (WE) nr 178/2002, (WE) nr 882/2004 i (WE) nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/128/WE i rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 oraz uchylające decyzje Rady 66/399/EWG, 76/894/EWG i 2009/470/WE (Dz.U. L 189 z 27.6.2014, s. 1).

44 Dz.U. C 373 z 20.12.2013, s. 1.

45 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1316/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. ustanawiające instrument "Łącząc Europę", zmieniające rozporządzenie (UE) nr 913/2010 oraz uchylające rozporządzenia (WE) nr 680/2007 i (WE) nr 67/2010 (Dz.U L 348 z 20.12.2013, s. 129).

46 DG AGRI - Sprawozdanie roczne za 2014 r. - s. 12.

47 Sprawozdanie roczne Trybunału za 2014 r. - odpowiedź na pkt 7.15.

48 Sprawozdanie roczne Trybunału za 2014 r. - odpowiedź na pkt 7.32.

49 Sprawozdanie roczne Trybunału za 2014 r. - pkt 7.35.

50 Sprawozdanie roczne Trybunału za 2014 r. - pkt 7.40.

51 Art. 39 ust. 1 lit. e) TFUE.

52 Sprawozdanie roczne Trybunału za 2014 r. - pkt 7.30.

53 Dz.U. L 51 z 20.2.2014.

54 Dz.U. C 377 z 13.11.2015, s. 1.

55 Dz.U. C 373 z 10.11.2015, s. 1.

56 Dz.U. C 377 z 13.11.2015, s. 146.

57 Teksty przyjęte, P8_TA(2016)0147 (zob. s. 25 niniejszego Dziennika Urzędowego).

58 Dz.U. L 298 z 26.10.2012, s. 1.

59 Zob. załącznik I do sprawozdania specjalnego zawierający opracowaną przez Trybunał listę kontrolną służącą ocenie koncepcji systemów kontroli w odniesieniu do zagrożeń związanych z kosztami rozwoju obszarów wiejskich.

60 Sprawozdanie specjalne nr 1/2014 pt. "Efektywność projektów w zakresie miejskiej komunikacji zbiorowej, które uzyskały wsparcie UE" oraz sprawozdanie specjalne nr 21/2014 pt. "Infrastruktura portów lotniczych współfinansowana ze środków UE: znikome korzyści w stosunku do kosztów".

61 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1315/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie unijnych wytycznych dotyczących rozwoju transeuropejskiej sieci transportowej i uchylające decyzję nr 661/2010/UE (Dz.U. L 348 z 20.12.2013, s. 1).

62 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1316/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. ustanawiające instrument "Łącząc Europę", zmieniające rozporządzenie (UE) nr 913/2010 oraz uchylające rozporządzenia (WE) nr 680/2007 i (WE) nr 67/2010 (Dz.U. L 348 z 20.12.2013, s. 129).

63 Dyrektywa Rady 91/271/EWG z dnia 21 maja 1991 r. dotycząca oczyszczania ścieków komunalnych (Dz.U. L 135 z 30.5.1991, s. 40).

64 Rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1260/1999 (Dz.U. L 210 z 31.7.2006, s. 25).

65 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1304/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Społecznego i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1081/2006 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 470).

66 Dyrektywa 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych zmieniająca dyrektywę Rady 85/611/EWG i 93/6/EWG i dyrektywę 2000/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylająca dyrektywę Rady 93/22/EWG (Dz.U. L 145 z 30.4.2004, s. 1).

67 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/57/UE z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie sankcji karnych za nadużycia na rynku (dyrektywa w sprawie nadużyć na rynku) (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 179).

68 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 596/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie nadużyć na rynku (rozporządzenie w sprawie nadużyć na rynku) oraz uchylające dyrektywę 2003/6/WE Parlamentu Europejskiego i Rady i dyrektywy Komisji 2003/124/WE, 2003/125/WE i 2004/72/WE (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 1).

69 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1296/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie programu Unii Europejskiej na rzecz zatrudnienia i innowacji społecznych (EaSI) i zmieniające decyzję nr 283/2010/UE ustanawiającą Europejski instrument mikrofinansowy na rzecz zatrudnienia i włączenia społecznego Progress (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 238).

70 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 995/2010 z dnia 20 października 2010 r. ustanawiające obowiązki podmiotów wprowadzających do obrotu drewno i produkty z drewna (Dz.U. L 295 z 12.11.2010, s. 23).

71 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1060/2009 z dnia 16 września 2009 r. w sprawie agencji ratingowych (Dz.U. L 302 z 17.11.2009, s. 1).

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Martin SCHULZ	Klaus WELLE
Przewodniczący	Sekretarz Generalny

Decyzja 2016/1460 w sprawie absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2014, sekcja III - Komisja

Dz.U.UE.L.2016.246.25

DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO (UE, EURATOM) 2016/1460 z dnia 28 kwietnia 2016 r. w sprawie absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2014, sekcja III - Komisja

REZOLUCJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO (UE, EURATOM) 2016/1461 z dnia 28 kwietnia 2016 r.

REZOLUCJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO (UE, EURATOM) 2016/1462 z dnia 28 kwietnia 2016 r.

Część I - Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 18/2014 pt. "Systemy oceny i monitorowania zorientowanego na rezultaty stosowane przez EuropeAid"

Część II - Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 22/2014 pt. "Uzyskiwanie oszczędności: jak utrzymywać pod kontrolą koszty projektów w zakresie rozwoju obszarów wiejskich dotowanych ze środków UE"

Część III - Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 23/2014 pt. "Błędy w wydatkach na rozwój obszarów wiejskich: przyczyny i sposoby ich eliminowania"

Część IV - Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 24/2014 pt. "Czy należycie zarządza się wsparciem UE na rzecz zapobiegania pożarom i klęskom żywiołowym w lasach oraz na rzecz naprawiania szkód przez nie wyrządzonych?"

Część V - Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 1/2015 pt. "Śródlądowy transport wodny w Europie: od 2001 r. nie odnotowano znaczącego wzrostu udziału w przewozach ani istotnej poprawy żeglowności"

Część VI - Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 2/2015 pt. "Wsparcie UE na rzecz oczyszczalni ścieków komunalnych w dorzeczu Dunaju: konieczne są dalsze działania, aby pomóc państwom członkowskim w realizacji celów polityki UE w zakresie gospodarowania ściekami"

Część VII - Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 3/2015 pt. "Europejska gwarancja dla młodzieży: rozpoczęto wdrażanie, lecz wciąż istnieją zagrożenia"

Część VIII - Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 4/2015 pt. "W jakim stopniu pomoc techniczna przyczyniła się do osiągnięcia celów w zakresie rolnictwa i rozwoju obszarów wiejskich?"

Część IX - Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 5/2015 pt. "Czy instrumenty finansowe stanowią skuteczne i przyszłościowe narzędzie wspierania rozwoju obszarów wiejskich?"

Część X - Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 6/2015 pt. "Integralność unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji i jego wdrażanie"

Część XI - Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 7/2015 pt. "Misja policyjna UE w Afganistanie: niejednoznaczne wyniki"

Część XII - Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 8/2015 pt. "Czy wsparcie finansowe UE jest odpowiednie w stosunku do potrzeb mikroprzedsiębiorców?"

Część XIII - Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 9/2015 pt. "Wsparcie UE na rzecz walki przeciwko torturom i zniesienia kary śmierci"

Część XIV - Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 10/2015 pt. "Należy zintensyfikować wysiłki zmierzające do rozwiązania problemów dotyczących zamówień publicznych w obszarze unijnej polityki spójności"

Część XV - Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 11/2015 pt. "Czy Komisja dobrze zarządza umowami o partnerstwie w sprawie połowów?"

Część XVI - Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 12/2015 pt. "Nieumiejętne zarządzanie działaniami w obszarze transferu wiedzy i doradztwa wpływa negatywnie na realizację celu priorytetowego UE polegającego na wspieraniu gospodarki wiejskiej opartej na wiedzy"

Część XVII - Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 13/2015 pt. "Wsparcie UE dla państw produkujących drewno w ramach planu działania FLEGT"

Część XVIII - Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 14/2015 pt. "Czy instrument inwestycyjny AKP wnosi wartość dodaną?"

Część XIX - Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 15/2015 pt. "Wsparcie z Funduszu Energetycznego AKP-UE na rzecz energii ze źródeł odnawialnych w Afryce Wschodniej"

Część XX - Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 16/2015 pt. "Zwiększenie bezpieczeństwa dostaw energii poprzez rozwój wewnętrznego rynku energii - konieczność podjęcia dalszych działań"

Część XXI - Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 17/2015 pt. "Wsparcie Komisji na rzecz grup zadaniowych ds. młodzieży: udane przekierowanie finansowania z EFS, lecz niewystarczający nacisk na rezultaty"

Część XXII - Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 20/2015 pt. "Efektywność kosztowa wsparcia unijnego w ramach rozwoju obszarów wiejskich na rzecz inwestycji nieprodukcyjnych w dziedzinie rolnictwa"

Część XXIII - Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 22/2015 pt. "Nadzór UE nad agencjami ratingowymi - dobrze ugruntowany, ale jeszcze nie w pełni skuteczny"

Część XXIV - Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 2/2016 pt. "Sprawozdanie za 2014 r. dotyczące działań następczych związanych ze sprawozdaniami specjalnymi Europejskiego Trybunału Obrachunkowego"

DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO (UE, EURATOM) 2016/1460

z dnia 28 kwietnia 2016 r.

w sprawie absolutorium z wykonania budżetu ogólnego Unii Europejskiej za rok budżetowy 2014, sekcja III - Komisja

REZOLUCJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO (UE, EURATOM) 2016/1461

z dnia 28 kwietnia 2016 r.

REZOLUCJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO (UE, EURATOM) 2016/1462

z dnia 28 kwietnia 2016 r.

Część I

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 18/2014 pt. "Systemy oceny i monitorowania zorientowanego na rezultaty stosowane przez EuropeAid"

Część II

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 22/2014 pt. "Uzyskiwanie oszczędności: jak utrzymywać pod kontrolą koszty projektów w zakresie rozwoju obszarów wiejskich dotowanych ze środków UE"

Część III

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 23/2014 pt. "Błędy w wydatkach na rozwój obszarów wiejskich: przyczyny i sposoby ich eliminowania"

Część IV

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 24/2014 pt. "Czy należycie zarządza się wsparciem UE na rzecz zapobiegania pożarom i klęskom żywiołowym w lasach oraz na rzecz naprawiania szkód przez nie wyrządzonych?"

Część V

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 1/2015 pt. "Śródlądowy transport wodny w Europie: od 2001 r. nie odnotowano znaczącego wzrostu udziału w przewozach ani istotnej poprawy żeglowności"

Część VI

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 2/2015 pt. "Wsparcie UE na rzecz oczyszczalni ścieków komunalnych w dorzeczu Dunaju: konieczne są dalsze działania, aby pomóc państwom członkowskim w realizacji celów polityki UE w zakresie gospodarowania ściekami"

Część VII

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 3/2015 pt. "Europejska gwarancja dla młodzieży: rozpoczęto wdrażanie, lecz wciąż istnieją zagrożenia"

Część VIII

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 4/2015 pt. "W jakim stopniu pomoc techniczna przyczyniła się do osiągnięcia celów w zakresie rolnictwa i rozwoju obszarów wiejskich?"

Część IX

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 5/2015 pt. "Czy instrumenty finansowe stanowią skuteczne i przyszłościowe narzędzie wspierania rozwoju obszarów wiejskich?"

Część X

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 6/2015 pt. "Integralność unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji i jego wdrażanie"

Część XI

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 7/2015 pt. "Misja policyjna UE w Afganistanie: niejednoznaczne wyniki"

Część XII

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 8/2015 pt. "Czy wsparcie finansowe UE jest odpowiednie w stosunku do potrzeb mikroprzedsiębiorców?"

Część XIII

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 9/2015 pt. "Wsparcie UE na rzecz walki przeciwko torturom i zniesienia kary śmierci"

Część XIV

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 10/2015 pt. "Należy zintensyfikować wysiłki zmierzające do rozwiązania problemów dotyczących zamówień publicznych w obszarze unijnej polityki spójności"

Część XV

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 11/2015 pt. "Czy Komisja dobrze zarządza umowami o partnerstwie w sprawie połowów?"

Część XVI

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 12/2015 pt. "Nieumiejętne zarządzanie działaniami w obszarze transferu wiedzy i doradztwa wpływa negatywnie na realizację celu priorytetowego UE polegającego na wspieraniu gospodarki wiejskiej opartej na wiedzy"

Część XVII

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 13/2015 pt. "Wsparcie UE dla państw produkujących drewno w ramach planu działania FLEGT"

Część XVIII

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 14/2015 pt. "Czy instrument inwestycyjny AKP wnosi wartość dodaną?"

Część XIX

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 15/2015 pt. "Wsparcie z Funduszu Energetycznego AKP-UE na rzecz energii ze źródeł odnawialnych w Afryce Wschodniej"

Część XX

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 16/2015 pt. "Zwiększenie bezpieczeństwa dostaw energii poprzez rozwój wewnętrznego rynku energii - konieczność podjęcia dalszych działań"

Część XXI

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 17/2015 pt. "Wsparcie Komisji na rzecz grup zadaniowych ds. młodzieży: udane przekierowanie finansowania z EFS, lecz niewystarczający nacisk na rezultaty"

Część XXII

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 20/2015 pt. "Efektywność kosztowa wsparcia unijnego w ramach rozwoju obszarów wiejskich na rzecz inwestycji nieprodukcyjnych w dziedzinie rolnictwa"

Część XXIII

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 22/2015 pt. "Nadzór UE nad agencjami ratingowymi - dobrze ugruntowany, ale jeszcze nie w pełni skuteczny"

Część XXIV

- Sprawozdanie specjalne Trybunału Obrachunkowego nr 2/2016 pt. "Sprawozdanie za 2014 r. dotyczące działań następczych związanych ze sprawozdaniami specjalnymi Europejskiego Trybunału Obrachunkowego"