Stanowisko nr (krk/iv/2439/11) krajowej rady komorniczej z 12 września 2011 r.

Akty korporacyjne

Komor.2011.9.12

Akt nieoceniany

Wersja od: 12 września 2011 r.

STANOWISKO Nr (KRK/IV/2439/11)

KRAJOWEJ RADY KOMORNICZEJ

z 12 września 2011 r.

W ocenie Krajowej Rady Komorniczej brak jest podstaw do przyjęcia wyłączenia świadczeń uzyskiwanych przez dłużnika z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych spod egzekucji sądowej. Składniki majątku dłużnika, które nie podlegają egzekucji określone zostały w przepisach art. 829 i art. 831 k.p.c. Wśród wskazanych wyłączeń brak jest odniesienia do środków z ZFŚS. Zgodzić się należy, że podstawowym kryterium decydującym o zaliczeniu określonego świadczenia do świadczeń objętych zajęciem na podstawie art. 991 k.p.c. jest jego powiązanie ze stosunkiem pracy. Nie ma też wątpliwości, że świadczenia z ZFŚS pozostają w związku ze stosunkiem pracy, skoro wypłacane są pracownikowi przez pracodawcę. Nadto, zgodnie z treścią art. 882 § 1 pkt. 1 k.p.c. dokonując zajęcia wynagrodzenia za płacę, komornik wzywa pracodawcę, aby w ciągu tygodnia przedstawił za okres trzech miesięcy poprzedzających zajęcie, za każdy miesiąc oddzielnie, zestawienie periodycznego wynagrodzenia dłużnika za pracę oraz oddzielenie jego dochodu z wszelkich innych tytułów. Gdyby zajęciu podlegać miało wyłącznie wynagrodzenie za pracę (kwota określona w umowie za pracę i będąca ekwiwalentem za wykonaną pracę), brak byłoby potrzeby wskazywania komornikowi innych źródeł dochodu dłużnika. Należy również mieć na uwadze, że prowadząc egzekucję z wynagrodzenia za pracę, lub z rachunku bankowego dłużnika, w rzeczywistości komornik prowadzi egzekucję z wierzytelności przysługujących dłużnikowi w stosunku do określonych podmiotów (pracodawcy, banku). Nawet przy założeniu, że świadczenie z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nie pozostaje w związku z pracą i brak podstaw do prowadzenia egzekucji z tych świadczeń według przepisów art. 880 i nast. k.p.c., nie może to oznaczać zwolnienia tych świadczeń spod egzekucji. Wówczas bowiem egzekucja prowadzona musiałaby być w oparciu o przepisy art. 895 i nast. k.p.c., tj. w stosunku do wierzytelności przysługującej dłużnikowi. W tym stanie, w ocenie Krajowej Rady Komorniczej przyjąć należy, że obecnie obowiązujące przepisy nie przewidują zwolnienia wskazanego źródła przychodu od egzekucji. Całkowite wyłączenie spod egzekucji świadczeń z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych wymagałoby w tym stanie zmiany przepisów.