Lasiński-Sulecki Krzysztof, Zwykłe miejsce zamieszkania. Omówienie do wyroku TS z dnia 27 kwietnia 2016 r., C-528/14

Artykuł 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 1186/2009 z 16.11.2009 r. ustanawiającego wspólnotowy system zwolnień celnych – dalej jako rozporządzenie nr 1186/2009, należy interpretować w ten sposób, że dla celów stosowania tego artykułu dana osoba fizyczna nie może posiadać jednocześnie zwykłego miejsca zamieszkania w państwie członkowskim i w państwie trzecim.

W okolicznościach takich, jak te będące przedmiotem sporu w postępowaniu głównym, w których zainteresowany ma w państwie trzecim więzi zarówno osobiste, jak też zawodowe, a w państwie członkowskim więzi osobiste, w celu ustalenia, czy miejsce zamieszkania zainteresowanego w rozumieniu art. 3 rozporządzenia nr 1186/2009 znajduje się w państwie trzecim, szczególną wagę w ramach ogólnej oceny istotnych okoliczności faktycznych należy przypisać czasowi trwania pobytu osoby zainteresowanej w tym państwie trzecim.

Wyrok zapadł na tle następującego stanu faktycznego. Do 1.03.2008 r. skarżący w postępowaniu głównym zamieszkiwał i pracował w...