Nowość Lasiński-Sulecki Krzysztof, Zwrot na rzecz osób spoza UE - ograniczenia procesowe. Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z 16.05.2024 r., C-746/22, Slovenské Energetické Strojárne a.s. przeciwko Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatósága

Artykuł 23 ust. 2 akapit pierwszy dyrektywy Rady 2008/9/WE z 12.02.2008 r. określającej szczegółowe zasady zwrotu podatku od wartości dodanej, przewidzianego w dyrektywie 2006/112/WE, podatnikom niemającym siedziby w państwie członkowskim zwrotu, lecz mającym siedzibę w innym państwie członkowskim – dalej dyrektywa 2008/9/WE – przewidzianego w dyrektywie Rady 2006/112/WE z 28.11.2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – dalej dyrektywa 2006/112/WE – podatnikom niemającym siedziby w państwie członkowskim zwrotu, lecz mającym siedzibę w innym państwie członkowskim, w związku z zasadami neutralności podatku od wartości dodanej i skuteczności należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on przepisom krajowym, na mocy których podatnikowi, który złożył wniosek o zwrot VAT, zakazuje się dostarczenia na etapie odwołania do organu podatkowego II instancji dodatkowych informacji w rozumieniu art. 20 tej dyrektywy, o które zwrócił się organ podatkowy I instancji i których podatnik ten nie dostarczył temu ostatniemu organowi w terminie jednego miesiąca przewidzianym w art. 20 ust. 2 rzeczonej dyrektywy, gdyż termin ten nie stanowi terminu zawitego.

Artykuł 23 dyrektywy 2008/9/WE należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie przepisom krajowym, na mocy których organ podatkowy powinien umorzyć postępowanie w sprawie zwrotu VAT, jeżeli podatnik nie dostarczył w wyznaczonym terminie dodatkowych informacji, o które zwrócił się ten organ na podstawie art. 20 tej dyrektywy, a w braku tych informacji wniosek o zwrot VAT nie może zostać rozpatrzony, pod warunkiem że decyzję o umorzeniu postępowania uznaje się za decyzję o odrzuceniu tego wniosku o zwrot w rozumieniu art. 23 ust. 1 tej dyrektywy i że może ona być przedmiotem odwołania spełniającego wymogi określone w art. 23 ust. 2 akapit pierwszy tej dyrektywy.