Nowicki Marek Antoni, Warunki transportów więźniów między aresztami śledczymi i zakładami karnymi. Omówienie wyroku ETPC z dnia 9 kwietnia 2019 r., 18255/10, 63058/10, 10270/11, 73227/11, 56201/13 i 41234/16 (Tomov i inni)

1. Artykuł 13 bezpośrednio wyraża wynikający z art. 1 Konwencji obowiązek państw ochrony praw człowieka w pierwszej kolejności w ich własnych systemach prawnych.

2. W sprawach dotyczących warunków transportu więźniów między aresztem śledczym i sądem – nawet jeśli skarżący był transportowany raczej sporadycznie niż regularnie – brak widocznej zmiany stosowanych wobec niego rutynowo warunków transportu rodził „sytuację ciągłą” oznaczającą, że cały okres, którego dotyczyła skarga, był objęty właściwością Trybunału.

3. Przy braku skutecznych środków prawnych zarzut nieodpowiednich warunków pozbawienia wolności lub transportu więźniów powinien być wniesiony w ciągu sześciu miesięcy od ostatniego dnia takiego pozbawienia wolności lub transportu.

4. Ocena, czy doszło do naruszenia art. 3, nie może ograniczać się wyłącznie do kalkulacji powierzchni dostępnej dla każdego więźnia w trakcie transportu, bowiem ustalenie sytuacji faktycznej osoby transportowanej wymaga pełnej analizy na tle...