Prejs Ewa, Prawo do odliczenia VAT a oszustwo podatkowe popełnione przez sprzedawcę. Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z 24.11.2022 r., C-596/21, A przeciwko Finanzamt M

1. Artykuły 167 i 168 dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28.11.2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – dalej dyrektywa 2006/112/WE, zmienionej dyrektywą Rady 2010/45/UE z 13.07.2010 r. – dalej dyrektywa 2010/45/UE – w świetle zasady zakazu oszustwa należy interpretować w ten sposób, że drugiemu nabywcy towaru można odmówić prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej (VAT) naliczonego z tego powodu, że wiedział on lub powinien był wiedzieć o istnieniu oszustwa w zakresie VAT popełnionego przez pierwotnego sprzedawcę przy pierwszej sprzedaży, nawet jeśli pierwszy nabywca również wiedział o tym oszustwie.

2. Artykuły 167 i 168 dyrektywy 2006/112/WE, zmienionej dyrektywą 2010/45/UE, w świetle zasady zakazu oszustwa należy interpretować w ten sposób, że drugiemu nabywcy towaru, który na etapie poprzedzającym to nabycie był przedmiotem transakcji stanowiącej oszustwo dotyczące jedynie części VAT, którą państwo ma prawo pobrać, należy odmówić prawa do odliczenia VAT naliczonego w całości, jeżeli wiedział on lub powinien był wiedzieć, że nabycie to jest związane z oszustwem.