Prejs Ewa, Pozbawienie odbiorcy końcowego możliwości żądania zwrotu nienależnie pobranego podatku. Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z 11.04.2024 r., C-316/22, Gabel Industria Tessile SpA, Canavesi SpA przeciwko A2A Energia SpA, Energit SpA, Agenzia delle Dogane e dei Monopoli

1. Artykuł 288 akapit trzeci Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej – dalej TFUE – należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie temu, by sąd krajowy w sporze pomiędzy jednostkami odstąpił od stosowania przepisu krajowego ustanawiającego podatek pośredni sprzeczny z jasnym, precyzyjnym i bezwarunkowym przepisem dyrektywy nietransponowanej lub transponowanej nieprawidłowo, chyba że prawo wewnętrzne stanowi inaczej lub że podmiot, przeciwko któremu powołano się na ową sprzeczność wspomnianego podatku, podlega zwierzchnictwu lub kontroli państwa lub posiada uprawnienia wykraczające poza normy obowiązujące w stosunkach między jednostkami.

2. Zasadę skuteczności należy interpretować w ten sposób, że stoi ona na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, które nie pozwala odbiorcy końcowemu na żądanie bezpośrednio od państwa członkowskiego zwrotu dodatkowego ciężaru ekonomicznego, jaki odbiorca ten poniósł w związku z przerzuceniem – przez dostawcę na podstawie uprawnienia przyznanego mu przez prawo krajowe – podatku, który ten ostatni sam nienależnie zapłacił, i które pozwala takiemu odbiorcy jedynie na wytoczenie przeciwko takiemu dostawcy powództwa cywilnego o zwrot nienależnego świadczenia, w sytuacji gdy nienależny charakter tej zapłaty jest konsekwencją sprzeczności wspomnianego podatku z jasnym, precyzyjnym i bezwarunkowym przepisem dyrektywy nietransponowanej lub transponowanej nieprawidłowo, a ze względu na brak możliwości powołania się na dyrektywę jako taką w sporze pomiędzy jednostkami na ową przyczynę bezprawności nie można się w ramach takiego powództwa skutecznie powołać.