Prejs Ewa, Interaktywne sesje o charakterze erotycznym a VAT. Omówienie do wyroku TS z dnia 8 maja 2019 r., C-568/17

1) Artykuł 9 ust. 2 lit. c tiret pierwsze szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z 17.05.1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku – dalej szósta dyrektywa – zmienionej dyrektywą Rady 2002/38/WE z 7.05.2002 r. – dalej dyrektywa 2002/38 – oraz art. 52 lit. a dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28.11.2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – dalej dyrektywa 2006/112 – należy interpretować w ten sposób, że świadczenie kompleksowej usługi polegającej na oferowaniu interaktywnych sesji o charakterze erotycznym z transmisją na żywo prowadzoną przez Internet stanowi „działalność rozrywkową” w rozumieniu tych przepisów. Nadto, w świetle ww. przepisów usługa ta jest „faktycznie świadczona” w miejscu, gdzie usługodawca ma siedzibę swojej działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego świadczona jest ta usługa, a w przypadku braku takiego miejsca – w jego stałym lub zwykłym miejscu zamieszkania.

2) Artykuł 9 ust. 2 lit. e tiret dwunaste szóstej dyrektywy, zmienionej dyrektywą 2002/38, i art. 56 ust. 1 lit. k dyrektywy 2006/112 w zw. z art. 11 rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z 17.10.2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – dalej rozporządzenie nr 1777/2005 – należy interpretować w ten sposób, że świadczenie usługi polegającej na oferowaniu interaktywnych sesji o charakterze erotycznym z transmisją na żywo prowadzoną przez Internet nie wchodzi w zakres stosowania tych przepisów, jeśli usługa ta jest świadczona na rzecz odbiorców znajdujących się w państwie członkowskim usługodawcy.