Kurowski Witold, Przelew wierzytelności w prawie prywatnym międzynarodowym
Przelew wierzytelności w prawie prywatnym międzynarodowym
Wstęp
Problematyka przelewu wierzytelności wzbudza duże zainteresowanie wśród przedstawicieli polskiej doktryny prawa, która uwzględnia rosnące potrzeby w tym zakresie wynikające z praktyki. W obrocie gospodarczym stało się powszechne dokonywanie czynności, na podstawie których dochodzi do przeniesienia prawa podmiotowego z majątku jednego podmiotu do majątku innego.
W tym wypadku głównym zadaniem prawodawcy jest stworzenie mechanizmów prawnych umożliwiających pogodzenie, często sprzecznych, interesów wielu podmiotów uczestniczących w tej transakcji. Zadanie to nie jest łatwe.
Jednakże trudności mnożą się, gdy przychodzi rozstrzygać poszczególne aspekty cesji w ujęciu kolizyjnoprawnym. Już na wstępie można stwierdzić, że zarówno bogata literatura światowa, jak i pokaźny zbiór orzecznictwa na ten temat nie dają jednoznacznych odpowiedzi na pytanie, jakie prawo jest właściwe dla przelewu wierzytelności. Co więcej, opierając się na wskazanych źródłach, w najnowszych opracowaniach poszczególni autorzy są skłonni twierdzić, że "The assignment of intangible things, such as debts, has long been one of the most intractable topics in the English conflict of laws. The writers on the subject are fundamentally divided and the little case law that exists is old, confused and inconclusive" (M. Moshinsky, LQR 1992, s. 591), "The assignment of debts belongs to the most hazardous areas of private international law" (T.H.D. Struycken, LMCLQ 1998, s. 359) lub też "It is no exaggeration to say that the area continues to be the most confused and confusing in the conflict of laws regimes of legal systems everywhere" (C. Walsh, DLR 2001, s. 162).
Tematem niniejszej rozprawy jest problematyka przelewu wierzytelności w pr.pryw.mnr.
W rozdziale pierwszym, w uwagach wprowadzających, przedstawiono pokrótce konstrukcję przelewu wierzytelności. Rozdział drugi poświęcony jest badaniom prawnoporównawczym. Zaprezentowano w nim także dorobek polskiej doktryny i judykatury w zakresie przelewu wierzytelności w pr.pryw.mnr. oraz rozważania na temat możliwości znalezienia odpowiedniej normy kolizyjnej w obecnie obowiązującej ustawie p.p.m. z 1965 roku. W kolejnych częściach rozprawy podjęto próbę przedstawienia kolizyjnoprawnego ujęcia przelewu wierzytelności w prawie polskim. W zakończeniu pracy wskazano propozycję de lege ferenda alternatywnego unormowania przelewu wierzytelności w polskim pr.pryw.mnr.
RozdziałIUwagi wprowadzające
Przedmiot badań
Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie zagadnień związanych z poszukiwaniem i stosowaniem prawa właściwego dla przelewu wierzytelności. Na wstępie należy podkreślić, że rozważania poczynione w pracy odnoszą się nie tylko do konstrukcji unormowanej w polskim kodeksie cywilnym w art. 509-517. Zadaniem pr.pryw.mnr. jest bowiem rozgraniczanie sfer działania różnych systemów prawnych. Stosujący prawo stają więc przed koniecznością wskazania prawa właściwego dla instytucji wywodzących się także z prawa obcego, zbliżonych do przelewu wierzytelności, dzięki którym można osiągnąć podobne cele, jednakże często różniących się znacznie od cesji w ujęciu polskiego kodeksu cywilnego. Podejmując próbę kolizyjnoprawnej analizy przelewu wierzytelności, nie należy zatem ograniczać się do wąskiego (tj. wynikającego z polskiego prawa merytorycznego) rozumienia tej konstrukcji prawnej. Warto podkreślić, że dzięki takiemu zabiegowi staje się możliwe wskazanie reguły kolizyjnej umożliwiającej...
Pełna treść dostępna po zalogowaniu do LEX