Załucki Mariusz, Licencja na używanie znaku towarowego. Studium prawnoporównawcze

Wydarzenia polityczno-społeczne ostatnich lat spowodowały, że w Polsce coraz uważniej zaczęto przyglądać się konstrukcjom prawnym z zakresu prawa własności intelektualnej. Nastąpił znaczący rozwój techniczny, otworzyły się nowe rynki zbytu, zwiększyły się możliwości współpracy z partnerami zagranicznymi. W związku z tym polscy przedsiębiorcy zainteresowali się nie tylko utrzymaniem swojej dotychczasowej pozycji, lecz także rozwojem prowadzonych przez siebie przedsiębiorstw. Służyć temu mają m.in. zawierane coraz częściej umowy, których przedmiotem są poszczególne prawa własności intelektualnej. Nie ulega bowiem wątpliwości, że eksploatacja dóbr niematerialnych przez uprawnionych z prawa wyłącznego, prowadzona w odpowiedni sposób, powoduje na ogół sukces ekonomiczny, który bez mechanizmów przewidzianych w prawie własności intelektualnej byłby trudny do osiągnięcia.

Trwająca od kilkunastu lat budowa nowego ładu ekonomicznego w Polsce otworzyła w sferze stosunków rynkowych nowe możliwości aktywnego działania przedsiębiorców prywatnych. Ukształtowanie normatywne podstaw gospodarki zrodziło zaś potrzebę ustosunkowania się do problemu, czy nasze podstawowe dla stosunków prawnych z tej dziedziny uregulowania spełniają światowe i europejskie standardy, umożliwiając rodzimym przedsiębiorcom właściwą konkurencję.

W świetle powyższych uwag, zamysł uczynienia z licencji na używanie znaku towarowego przedmiotu rozważań niniejszej pracy jest uzasadniony, zwłaszcza że w polskiej literaturze prawa cywilnego brak monograficznego opracowania tej instytucji. Licencja budzi natomiast szerokie zainteresowanie w nauce obcej, odgrywa znaczącą rolę w praktyce, gdzie szereg zawieranych pomiędzy przedsiębiorcami umów ma za przedmiot upoważnienie do używania znaku towarowego. Jak dotąd nie zaowocowało to jednak szerszymi opracowaniami w teorii polskiego prawa cywilnego, a taki stan rzeczy dodatkowo motywuje do podjęcia stosownego działania. Niniejsza praca stanowi zatem próbę analizy tego narzędzia prawnego, jako takiego z elementów systemu prawa, który w naszych realiach ciągle się rozwija.

Opracowanie obejmuje nie tylko analizę licencji na używanie znaku towarowego w świetle teorii prawa cywilnego, ale w zamierzeniu ma również odpowiadać potrzebom praktyki. Dlatego też rozważania teoretyczne podporządkowane zostały idei, według której teoria stanowi metodę rozwiązywania problemów praktycznych. Z tego powodu w pracy zamieszczono liczne przykłady orzecznictwa, które stanowią ilustrację zagadnień występujących w judykaturze. Z podobnych przyczyn w rozprawie pojawi się odniesienie do obcych systemów prawnych, mających znacznie bardziej ugruntowane tradycje prawa znaków towarowych. Prezentacja tych ustawodawstw niewątpliwie pozwoli szerzej ująć dorobek naszego prawodawstwa i zrealizować jeden z celów pracy, jakim jest ukazanie genezy, rozwoju oraz zastosowania możliwych form licencji na używanie znaku towarowego, występujących aktualnie w praktyce. By cel ten w pełni zrealizować, praca sięga czasowo także do początków rozwoju ustawodawstwa z omawianej dziedziny, podnosząc pewne ogólne koncepcje prawa znaków towarowych, które w późniejszym czasie miały przełożenie na dopuszczenie do zawierania umów licencyjnych mających za przedmiot to dobro.

Jako że licencja na używanie znaku towarowego to instytucja powiązana co najmniej z takimi dziedzinami prawa jak: prawo administracyjne, postępowanie administracyjne, prawo cywilne, postępowanie cywilne czy prawo handlowe, konieczne staje się ograniczenie tematu rozważań jedynie do problematyki cywilistycznej, przy jednoczesnym uwzględnieniu elementów z innych dziedzin. Wymaga to zakreślenia przedmiotowych ram analizy, czemu służy początkowy rozdział w pierwszej części pracy. By dokonać właściwej analizy omawianej instytucji na tle prawa polskiego, a zwłaszcza by odpowiedzieć na pytanie o charakter prawny licencji na używanie znaku towarowego, pracę podzielono na trzy części, z których każda składa się z kilku rozdziałów.

Część pierwsza stanowi zatem swego rodzaju wprowadzenie do omawianej problematyki, będąc jakby częścią podstawową do dalszych rozważań. Przedstawiono w niej w zwarty sposób różne możliwe rozwiązania spotykane na tle rozmaitych systemów prawnych, wskazując pośrednio na problemy, jakie na gruncie tej instytucji mogą powstać. Podjęto także próbę wyjaśnienia terminu "licencja na używanie znaku towarowego", gdyż w nauce prawa brak jest przekonywającego stanowiska w tej kwestii. Celem tych rozważań jest zaś ustalenie, czy licencja na używanie znaku towarowego winna być rozumiana jedynie jako upoważnienie do korzystania ze znaku towarowego, jak również uzyskanie odpowiedzi na pytanie, czy po złożeniu oświadczeń woli przez strony, na licencjodawcy i licencjobiorcy mogą ciążyć obowiązki, które nie są expressis verbis wyrażone w ustawie. Dlatego poza przybliżeniem znaczenia pewnych terminów i poglądów doktryny w zakresie licencji poszczególnych przedmiotów własności intelektualnej (rozdział I), następuje tutaj prezentacja ewolucji omawianego narzędzia prawnego oraz przedstawienie zasadniczej konstrukcji umów licencyjnych, jaka w toku rozwoju prawodawstwa z dziedziny znaków towarowych wykształciła się w praktyce (rozdział II). Ponadto zwraca się tutaj uwagę na wymogi formalne, jakie licencja powinna spełniać w oparciu o poszczególne ustawy, co jest istotnym zabiegiem służącym odróżnieniu jej od instytucji pokrewnych. Ich systematyki dokonuje się zaś w rozdziale trzecim, który dodatkowo klasyfikuje poszczególne umowy licencyjne.

Część druga opracowania jest rozwinięciem części pierwszej i prezentacją licencji na używanie znaku towarowego w wybranych systemach prawnych, odrębnych od naszej regulacji krajowej. Badania prawnoporównawcze, uwzględniające obce rozwiązania i instytucje prawne, mają bowiem istotne znaczenie dla wnikliwego poznania własnych regulacji. Dlatego rozdział pierwszy tej części poświęcony jest systemowi prawa Unii Europejskiej, rozdział drugi - prawu niemieckiemu, rozdział trzeci - prawu brytyjskiemu, rozdział czwarty natomiast zawiera krótką charakterystykę wpływu aktów prawa wspólnotowego i międzynarodowego na poszczególne systemy prawa znaków towarowych. Podstawowym celem tej części rozprawy jest zaś przybliżenie poglądów obcej doktryny i judykatury, jak też treści tamtejszego ustawodawstwa, przy uwzględnieniu faktu, iż rozwiązania te często stanowiły inspirację dla naszego prawodawcy. W dalszej części pracy podjęta zostanie bowiem próba wykazania, iż polska regulacja licencji na używanie znaku towarowego co prawda nie odbiega od europejskich i międzynarodowych standardów w tym zakresie, jednak wymaga pewnej korekty. Jest to spowodowane przede wszystkim koniecznością dostosowania naszych przepisów do potrzeb obrotu, tak by ustawowe ramy tego narzędzia prawnego były adekwatne do warunków ekonomicznych i technicznych, w jakich dochodzi do eksploatacji przedmiotu prawa wyłącznego.

Z kolei część trzecia pracy przybliża rozwiązania polskie, poczynając od pierwszego aktu prawnego regulującego dziedzinę znaków towarowych. Rozdział pierwszy tej części poświęcono więc historycznej ewolucji przepisów polskich, mając na uwadze głównie to, że instytucje prawne rzadko pojawiają się w postaci od razu dojrzałej. Mimo wielu trudności, dotarcie do najwcześniejszych faz rozwojowych licencji na używanie znaku towarowego w Polsce wydaje się bowiem pożądane. Dzięki temu można ustalić, co było przyczyną jej powstania i dlaczego rozwinęła się ona w taki, a nie inny sposób. Ma to pewne znaczenie dla rozważań podjętych w dalszej części pracy, które dotyczą już aktualnego stanu prawnego, prezentując fazy zawarcia (rozdział II), obowiązywania (rozdział III) oraz zakończenia umowy licencyjnej (rozdział IV). W tym zakresie rozprawa, poza podjęciem próby określenia możliwości stosowania tej formy korzystania ze znaku towarowego, w zamiarze jest także przyczynkiem do odpowiedzi na pytanie o stan polskiej regulacji, zawierając wnioski de lege lata i de lege ferenda. Kolejnym z celów pracy jest bowiem zaprojektowanie takich rozwiązań legislacyjnych, które w pełni odpowiadałyby potrzebom dzisiejszej praktyki. Starano się tutaj także zwrócić uwagę na ewentualne podobieństwa i różnice w funkcjonowaniu licencji na używanie znaku towarowego w prawie polskim na tle porównawczym.

Tak ukształtowany układ rozprawy jest spowodowany zakreślonym już pytaniem o charakter prawny licencji na używanie znaku towarowego, na które - bez kompleksowego zaznajomienia się z tym narzędziem prawnym - nie sposób odpowiedzieć. Kwestia ta jest bowiem niezmiernie dyskusyjna w polskiej i światowej literaturze przedmiotu, gdzie - jak się wydaje - nie została jeszcze przekonywająco rozstrzygnięta. Jako zaś, że skutki czynności prawnych nie są na tle poszczególnych systemów rozumiane jednolicie, decydujące muszą być argumenty zaczerpnięte z konkretnego ustawodawstwa. Dlatego rozważania w tym zakresie zawiera dopiero ostatni piąty rozdział tej części pracy, którego celem, po ustaleniu definicji czynności prawnej rozporządzającej, jest wykazanie, iż licencja na używanie znaku towarowego, w jej polskim ujęciu, jest czynnością prawną o charakterze rozporządzająco-zobowiązującym.

Powyższe zagadnienia zostały przedstawione w takim stopniu, w jakim odpowiadają celom pracy, potrzebom praktyki i wymaganiom zastosowanych metod badawczych. Analiza zachodniej literatury, orzecznictwa i aktów prawnych, uzupełniona poglądami i opiniami polskich autorów, jak też potrzebami praktyki, zdaje się jedyną możliwą podstawą do sformułowania wniosków dotyczących przyszłości licencji na używanie znaku towarowego.

* * *

Niniejsza publikacja stanowi skróconą wersję rozprawy doktorskiej obronionej na Wydziale Prawa i Administracji UMCS w Lublinie, uznanej za najlepszą w konkursie organizowanym przez Urząd Patentowy RP (IV edycja), nagrodzonej nagrodą Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, przygotowanej pod kierunkiem naukowym prof. dr. hab. Ryszarda Skubisza, recenzowanej przez prof. dr hab. Elżbietę Traple i prof. dr. hab. Andrzeja Jakubeckiego. W tym miejscu chciałbym złożyć wyrazy wdzięczności dla Promotora, który nie tylko służył mi pomocą, gdy jej potrzebowałem, ale także nakłonił mnie do przemyślenia szeregu zagadnień, które na pozór wydawały się oczywiste. Chciałbym także podziękować Recenzentom, których uwagi utwierdziły mnie w przekonaniu, iż czas poświęcony rozważaniom naukowym był tego wart.

W pracy uwzględniono stan prawny na dzień 1 grudnia 2007 r.