Szoplińska Agata, Harmonizacja prawa, [w:] A. Wróbel (red.), M. Bychowska, M. Daca, W. Postulski, E. Skibińska, A. Szoplińska, I. Twardowska-Mędrek, Wprowadzenie do prawa Wspólnot Europejskich (Unii Europejskiej), Zakamycze, 2002
Harmonizacja prawa, [w:] A. Wróbel (red.), M. Bychowska, M. Daca, W. Postulski, E. Skibińska, A. Szoplińska, I. Twardowska-Mędrek, Wprowadzenie do prawa Wspólnot Europejskich (Unii Europejskiej), Zakamycze, 2002
Rozdział dwudziesty piątyHARMONIZACJA PRAWA
I. Uwagi ogólne
Harmonizacja prawa dotyczy zbliżania norm wewnętrznych państw członkowskich, ale też - biorąc pod uwagę treść art. 2 TWE - polityk krajowych.
Artykuł 3 lit. h TWE wyraźnie stanowi, że dla osiągnięcia celów Wspólnoty (wymienionych w art. 2) podejmuje ona działania mające za zadanie zbliżenie prawodawstwa państw członkowskich w stopniu koniecznym dla funkcjonowania wspólnego rynku. Konkretyzacja tego postanowienia zawarta jest w art. 94-97 (100-102) TWE w rozdziale 3 tytule VI "Zbliżenie ustawodawstw" oraz w specjalnych przepisach harmonizacyjnych, odnoszących się do konkretnych dziedzin. Podstawowe cele harmonizacji to: eliminacja przeszkód w działalności gospodarczej między państwami członkowskimi oraz uruchomienie współpracy w celu osiągnięcia innych celów polityki gospodarczej.
Pierwotnie uznawano, że Traktat wymagał harmonizacji poprzez przyjęcie identycznych przepisów, które powinny być stosowane w całej Wspólnocie. Trybunał wielokrotnie dawał wyraz temu stanowisku uznając, że tylko...
Pełna treść dostępna po zalogowaniu do LEX