Musiała Anna, Realizacja wymogu „oparcia na ustawie” normatywnych porozumień zbiorowych poprzez powołanie się na ust. 2 art. 59 Konstytucji

W orzecznictwie można odnotować rozbieżność stanowisk, co do kwestii realizacji wymogu “oparcia na ustawie”, dla normatywnych porozumień zbiorowych, poprzez powołanie się na przepis ust. 2 art. 59 Konstytucji.

W części orzecznictwa uważa się, że powołanie się na ów przepis konstytucyjny daje możliwość zawarcia porozumienia zbiorowego traktowanego jako źródło prawa pracy. Istnieje jednak również i taka linia orzecznicza, w której twierdzi się, że przepis ust. 2 art. 59 sam w sobie nie stanowi każdorazowego ustawowego oparcia dla zakwalifikowania danego porozumienia zbiorowego jako normatywnego porozumienia, jako że konieczne staje się istnienie szczegółowego indywidualnego ustawodawczego wskazania, na zasadzie delegacji ustawowej.