Krudysz Marcin, Podstawa wyznaczania granic obniżonych stawek podatku od towarów i usług

Art. 98 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej stanowi, że państwa członkowskie mogą stosować jedną lub dwie stawki obniżone. W ustępie drugim ww. artykułu wskazano, że stawki obniżone mają zastosowanie wyłącznie do dostaw towarów i świadczenia usług, których kategorie są określone w załączniku III. W ustępie 3 tegoż artykułu doprecyzowano zaś, że przy stosowaniu stawek obniżonych przewidzianych w ust. 1 do poszczególnych kategorii towarów, państwa członkowskie mogą stosować nomenklaturę scaloną, aby precyzyjnie określić zakres danej kategorii. Chodzi tu o nomenklaturę scaloną w rozumieniu przepisów UE, a więc rozporządzenie Rady (EWG) nr 2658/87 z 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej.

W związku z powyższym pojawiły się wątpliwości, czy dyrektywa 2006/112/WE umożliwia państwom członkowskim wyznaczanie granic stawek obniżonych jedynie poprzez odwołanie do systemu nomenklatury scalonej czy też dopuszczalne jest uzależnienie zastosowanie stawek obniżonych od grupowania Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.