Partyk Aleksandra, Niemożliwość świadczenia jako podstawa nieważności umowy

W orzecznictwie utrwalona jest koncepcja obiektywnej niemożliwości pierwotnej świadczenia, a więc stanu, w którym spełnić go nie może żadna osoba. Wyrażane jest jednak również stanowisko (znajdujące poparcie w literaturze), w myśl którego także subiektywna niemożliwość świadczenia przez dłużnika jest zrównana z niemożliwością obiektywną, gdy osobiste wykonanie zobowiązania wynika z umowy, ustawy lub jego właściwości. Podkreśla się także różnicę pomiędzy obiektywną niemożliwością świadczenia oraz niedopuszczalnością świadczenia, jako sprzecznego z prawem. W judykaturze wskazuje się, że niemożliwość świadczenia, pociągająca za sobą nieważność umowy, prowadzi do braku przekształcenia się obowiązku świadczenia w obowiązek odszkodowawczy. Dostrzec także trzeba pogląd, wedle którego pierwotna niemożliwość świadczenia wynikającego z umowy przyrzeczonej pociąga za sobą automatycznie nieważność umowy przedwstępnej.