Pacura Marcin, Apelacja prokuratorska w stosunku do oskarżonego nie wskazanego we wniosku o uzasadnienie wyroku

W orzecznictwie pojawiła się rozbieżność poglądów dotycząca możliwości wniesienia przez prokuratora, występującego w sprawie z oskarżenia publicznego, apelacji na rzecz oskarżonego nie wskazanego we wniosku o sporządzenie i doręczenie wyroku. Powyższy problem powstał na gruncie interpretacji art. 422 § 1 k.p.k. Przepisem regulującym analogiczną instytucję (wniosek o uzasadnienie wyroku) co aktualny art. 422 k.p.k., jest art. 370 kodeksu postępowania karnego z 1969 r. Należy odnotować, iż art. 422 § 1 k.p.k. od 1 lipca 2003 r. zmienił swoje brzmienie. Min. dodano do niego ostatnie zdanie w postaci „wniosek niepochodzący od oskarżonego powinien wskazywać tego z oskarżonych, którego dotyczy.”. Wydaje się jednak, że z uwagi na niezmienną od daty uchwalenia kodeksu postępowania karnego z 1997 r. treść art. 445 § 2 (oraz treść jego wiernego odpowiednika w kodeksie z 1969 r.: art. 393 § 2) statuującego – pod warunkiem dochowania wskazanego tam terminu – możliwość skutecznego wniesienia apelacji mimo nie złożenia wcześniej osobnego wniosku o uzasadnienie wyroku (taka apelacja przyjmuje wówczas jednocześnie funkcję rzeczonego wniosku) nie niweczy zupełnie tez wypowiadanych przed powyższą nowelizacją art. 422 k.p.k.