Izdebski Hubert, Zieliński Jan Michał, Ustawa o stopniach naukowych i tytule naukowym. Komentarz, wyd. II

W sprawie terminów "dziedzina nauki" i "dyscyplina naukowa" - zob. uwagi do art. 3.

Stopień doktora jest tradycyjnym stopniem naukowym, przyznawanym już przez uniwersytety w średniowieczu. Według ustawy o szkołach akademickich z 1933 r. stopień doktora był wyższym stopniem naukowym; stopień niższy, w szczególności stopień magistra, mógł być jednocześnie stopniem zawodowym. Już bez określeń "wyższy" i "niższy" stopnie naukowe magistra i doktora występowały w dekrecie o organizacji nauki i szkolnictwa wyższego z 1947 r. Ustawa o szkolnictwie wyższym i o pracownikach nauki z 1951 r. wyróżniała naukowy stopień niższy i wyższy - z tym jednak, że stopniem niższym stał się na wzór radziecki stopień kandydata nauk, a stopień doktora nauk był stopniem wyższym. Stopnie naukowe mogły być nadawane już nie tylko w ramach szkolnictwa wyższego, lecz także przez instytuty badawcze oraz inne placówki naukowe, przede wszystkim przez placówki nieco później utworzonej Polskiej Akademii Nauk.