Piaseczny Andrzej, Ustawa o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki. Komentarz
Ustawa o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki. Komentarz
Wprowadzenie
Znajomość uprawnień stron postępowania i ich realizacja w procesie może i powinna mieć wpływ na kształtowanie prawidłowości przebiegu określonej procedury zarówno na etapie postępowania sądowego, jak i - w przypadku spraw karnych - w fazie przygotowawczej. Instytucja wskazana w ustawie z 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 179, poz. 1843 ze zm.) została wprowadzona do polskiego systemu prawnego w celu eliminowania, niezależnie od przyczyny tego stanu, opieszałego rozpoznawania spraw. Mimo wielu mankamentów spełnia ona swoją rolą w tym zakresie, stając się skuteczną bronią w walce z niewydolnością organów procesowych czy też obstrukcją stron postępowania.
Niniejsze opracowanie, oprócz przedstawienia teoretycznych założeń instrumentu prawnego, jakim jest skarga na przewlekłość postępowania, w sposób praktyczny omawia zasady i tryb wnoszenia skargi, przybliżając równocześnie w możliwie czytelny sposób procedowanie w tym zakresie, co przy wskazanych w komentarzu problemach z literalną interpretacją wskazanego aktu prawnego i niezbyt precyzyjnym ujęciu przez ustawodawcę jego zakresu przedmiotowego może niejednokrotnie stwarzać problemy.
1.
Skarga na tzw. przewlekłość postępowania jest instrumentem prawnym, który zaistniał w polskim systemie prawnym m.in. wskutek wyroku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z 26 października 2000 r. w sprawie nr 30210/96 Kudła przeciwko Polsce (LexPolonica nr 384839), w którym Trybunał, stwierdzając niezgodność krajowego systemu prawnego w zakresie minimalnego standardu rozpoznania sprawy w rozsądnym terminie [art. 6 ust. 1Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności sporządzonej w Rzymie 4 listopada 1950 r. (ratyfikowanej przez Polskę 15 grudnia 1992 r., Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284 ze zm.): „Każdy ma prawo do sprawiedliwego i publicznego rozpatrzenia jego sprawy w rozsądnym terminie przez niezawisły i bezstronny sąd ustanowiony ustawą przy rozstrzyganiu o jego prawach i obowiązkach o charakterze cywilnym albo o zasadności każdego oskarżenia w wytoczonej przeciwko niemu sprawie karnej. Postępowanie przed sądem jest jawne, jednak prasa i publiczność mogą...
Pełna treść dostępna po zalogowaniu do LEX