Wąsik Damian, Ustawa o akredytacji w ochronie zdrowia. Komentarz

Komentarze
Opublikowano: WK 2016
Stan prawny: 1 czerwca 2016 r.
Autor komentarza:

Ustawa o akredytacji w ochronie zdrowia. Komentarz

Autor fragmentu:

Wprowadzenie

Współczesny rynek usług medycznych, podobnie jak cały sektor ochrony zdrowia, oparty jest na konkurencyjności podmiotów leczniczych i zabieganiu o udzielanie świadczeń zdrowotnych na możliwie najwyższym poziomie. Wiąże się to przede wszystkim z koniecznością budowania renomy zakładów opieki zdrowotnej, zyskiwaniem uznania i zaufania leczonych w nich pacjentów, a także z umocnieniem pozycji negocjacyjnej tych podmiotów przy zawieraniu umów na finansowanie świadczeń zdrowotnych ze środków publicznych. Nie ulega wątpliwości, że uzyskanie akredytacji w ochronie zdrowia podnosi rangę szpitali, jest jednoznacznym sygnałem, że w tychże placówkach opieka nad pacjentami sprawowana jest na najwyższym poziomie. Systematyczne podnoszenie jakości świadczeń zdrowotnych jest bowiem jednym z najważniejszych kierunków rozwoju podmiotów leczniczych i istotnym punktem polityki zarządzania. Obowiązująca w Polsce od 2009 r. ustawa z dnia 6 listopada 2008 r. o akredytacji w ochronie zdrowia (Dz. U. z 2009 r. Nr 52, poz. 418 z późn. zm.) umożliwia wszystkim wskazanym w niej podmiotom udzielającym świadczeń zdrowotnych ubieganie się o certyfikowanie ich działalności leczniczej na równych i tożsamych dla wszystkich zasadach, natomiast znajomość przepisów ww. aktu prawnego stanowi warunek konieczny osiągnięcia sukcesu w tym względzie.

W niniejszej publikacji poruszono w szczególności takie zagadnienia jak założenia i cele akredytacji w ochronie zdrowia, znaczenie i rolę standardów akredytacyjnych w ocenie jakości usług medycznych, obowiązki i uprawnienia Ministra Zdrowia, Centrum Monitorowania Jakości w Ochronie Zdrowia oraz Rady Akredytacyjnej w postępowaniu o udzielenie akredytacji, przebieg procedury oceniającej, instytucje wyłączeń wizytatorów i członków Rady Akredytacyjnej z postępowania o udzielenie akredytacji, jak również obowiązki i uprawnienia członków Rady Akredytacyjnej.

Komentarz adresowany jest w szczególności do kadr zarządzających podmiotami leczniczymi ubiegającymi się o udzielenie akredytacji w ochronie zdrowia oraz pracowników tych podmiotów biorących udział we wdrażaniu standardów akredytacyjnych, jak również pracowników Ministerstwa Zdrowia i Centrum Monitorowania Jakości w Ochronie Zdrowia oraz członków Rady Akredytacyjnej. W założeniu publikacja nie tylko bowiem ma wspierać podmioty lecznicze w skomplikowanej procedurze oceniającej i dalszych etapach postępowania o udzielenie akredytacji, lecz także wyjaśniać zasady prawidłowej realizacji obowiązków ustawowych ciążących na organach administracji publicznej odpowiedzialnych za akredytację w ochronie zdrowia.

Komentarz uwzględnia stan prawny na dzień 19 kwietnia 2016 r.

Autor fragmentu:
Art. 1art(1)Znaczenie i cel akredytacji

1.[Ratio legis ustawy o akredytacji w ochronie zdrowia]

Wejście w życie ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o akredytacji w ochronie zdrowia (Dz. U. z 2009 r. Nr 52, poz. 418 z późn. zm.) poprzedzało wydanie przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, ustawę o akredytacji w ochronie zdrowia oraz ustawę o konsultantach w ochronie zdrowia (Dz. U. Nr 76, poz. 641). W art. 14 tej ustawy przewidziano m.in., że minister właściwy do spraw zdrowia powoła Radę Akredytacyjną w terminie 2 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, natomiast standardy akredytacyjne ośrodek akredytacyjny opracuje w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. W myśl art. 15tej ustawy akredytacje udzielone przez ośrodek akredytacyjny przed dniem wejścia w życie ustawy miały zachować ważność, o ile zostałyby potwierdzone przez Radę Akredytacyjną. W uzasadnieniu projektu tej ustawy wskazywano, że ustawodawca zastosował w tej sytuacji technikę legislacyjną...

Pełna treść dostępna po zalogowaniu do LEX