Kotowski Wojciech, Prawo o ruchu drogowym. Komentarz do zmian

Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 30 grudnia 2003 r. w sprawie homologacji pojazdów samochodowych mających dwa lub trzy koła, niektórych pojazdów samochodowych mających cztery koła oraz motorowerów (Dz. U. z 2004 r. Nr 5, poz. 29), wydane na podstawie art. 68 ust. 13 ustawy w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Ministrem Obrony Narodowej (obowiązuje od dnia 15 stycznia 2004 r.). Rozporządzenie określiło warunki i tryb wydawania lub cofania świadectw homologacji typu określonego pojazdu oraz przedmiotów ich wyposażenia i części, jednostkę upoważnioną do przeprowadzania badań homologacyjnych i kontroli zgodności produkcji z warunkami homologacji, zakres i sposób przeprowadzania badań homologacyjnych oraz kontroli zgodności produkcji z warunkami homologacji, a także wzory dokumentów związanych z homologacją typu. Zdefiniowano również pojęcia: homologacja typu, typ pojazdu, dokumentacja techniczna typu, wyposażenie i części oraz przepis cząstkowy. Równocześnie utraciło moc rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 7 października 1999 r. w sprawie homologacji pojazdów (Dz. U. Nr 91, poz. 1039, z 2000 r. Nr 74, poz. 863 oraz z 2001 r. Nr 26, poz. 295).

Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 30 grudnia 2003 r. w sprawie homologacji pojazdów samochodowych i przyczep (Dz. U. z 2004 r. Nr 5, poz. 30), wydane na podstawie art. 68 ust. 13 ustawy w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Ministrem Obrony Narodowej (obowiązuje od dnia 15 stycznia 2004 r.). Rozporządzenie określiło warunki i tryb wydawania lub cofania świadectw homologacji typu określonego pojazdu oraz przedmiotów ich wyposażenia i części, jednostkę upoważnioną do przeprowadzania badań homologacyjnych i kontroli zgodności produkcji z warunkami homologacji, zakres i sposób przeprowadzania badań homologacyjnych oraz kontroli zgodności produkcji z warunkami homologacji, a także wzory dokumentów związanych z homologacją typu. Zdefiniowano również pojęcia: homologacja typu, wielostopniowa homologacja typu, pojazd podstawowy, pojazd niekompletny, pojazd skompletowany, typ pojazdu, dokumentacja techniczna typu, wyposażenie i części oraz przepis cząstkowy. Równocześnie utraciło moc rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 7 października 1999 r. w sprawie homologacji pojazdów (Dz. U. Nr 91, poz. 1039, z 2000 r. Nr 74, poz. 863 oraz z 2001 r. Nr 26, poz. 295).

Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 30 grudnia 2003 r. w sprawie homologacji ciągników rolniczych (Dz. U. z 2004 r. Nr 5, poz. 31), wydane na podstawie art. 68 ust. 13 ustawy w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Ministrem Obrony Narodowej (obowiązuje od dnia 15 stycznia 2004 r.). Rozporządzenie określiło warunki i tryb wydawania lub cofania świadectw homologacji typu określonego pojazdu oraz przedmiotów ich wyposażenia i części, jednostkę upoważnioną do przeprowadzania badań homologacyjnych i kontroli zgodności produkcji z warunkami homologacji, zakres i sposób przeprowadzania badań homologacyjnych oraz kontroli zgodności produkcji z warunkami homologacji, a także wzory dokumentów związanych z homologacją typu. Zdefiniowano również pojęcia: homologacja typu, wielostopniowa homologacja typu, ciągnik podstawowy, ciągnik niekompletny, ciągnik skompletowany, typ ciągnika, dokumentacja techniczna typu, wyposażenie i części oraz przepis cząstkowy. Równocześnie utraciło moc rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 7 października 1999 r. w sprawie homologacji pojazdów (Dz. U. Nr 91, poz. 1039, z 2000 r. Nr 74, poz. 863 oraz z 2001 r. Nr 26, poz. 295).

Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 7 stycznia 2004 r. w sprawie badań lekarskich kierowców i osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami (Dz. U. Nr 2, poz. 15), wydane na podstawie art. 123 ustawy w porozumieniu z ministrami właściwymi do spraw transportu, spraw wewnętrznych i administracji oraz Ministrem Obrony Narodowej (obowiązuje od dnia 9 stycznia 2004 r.). Rozporządzenie określiło szczegółowe warunki i tryb kierowania na badania lekarskie w celu stwierdzenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami silnikowymi i tramwajami oraz przeprowadzania tych badań, wydawania orzeczeń lekarskich stwierdzających istnienie lub brak przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania wymienionymi pojazdami oraz odwoływania się od nich, a także uzyskiwania uprawnień przez lekarzy przeprowadzających przedmiotowe badania. Określiło również dodatkowe kwalifikacje lekarzy przeprowadzających badania, zakres badań, sposób postępowania z dokumentacją związaną z badaniami, wzory stosowanych dokumentów oraz maksymalne stawki opłat za badania. Nowe rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 czerwca 1999 r. w sprawie badań lekarskich osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami i kierowców (Dz. U. Nr 69, poz. 772) oraz rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 19 października 1999 r. w sprawie kierowania na badania lekarskie przeprowadzane w celu stwierdzenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami (Dz. U. Nr 88, poz. 994).

Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 grudnia 2003 r. w sprawie warunków i sposobu pilotowania pojazdów oraz wysokości opłat (Dz. U. z 2004 r. Nr 7, poz. 62), wydane na podstawie art. 129 ust. 5 ustawy w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu (obowiązuje od dnia 19 stycznia 2004 r.). Rozporządzenie określiło warunki i sposób pilotowania przez Policję pojazdów, których wymiary, masa lub naciski osi przekraczają dopuszczalne wielkości oraz wysokość opłat za tę czynność, regulowanych przez właścicieli lub posiadaczy pilotowanych pojazdów. Przejazd po drogach publicznych pojazdów nienormatywnych z natury rzeczy wprowadza realne utrudnienie ruchu oraz potencjalne zagrożenie jego bezpieczeństwa. Z tego względu Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji uregulował zasady pilotowania takich pojazdów, wyjaśniając równocześnie znaczenie określeń: pojazd nienormatywny, pilotowanie, organizator transportu, zezwolenie na przejazd pojazdu nienormatywnego. Przepisy rozporządzenia nie mają zastosowania do pilotowania nienormatywnych pojazdów straży pożarnej biorących udział w akcjach ratowniczych oraz należących do Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, Policji, Straży Granicznej pojazdów specjalnych, używanych do celów specjalnych oraz pojazdów używanych w związku z przewozem pojazdów specjalnych. Rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 lipca 1998 r. w sprawie trybu oraz jednostek i warunków ich współdziałania w zakresie pilotowania pojazdów, których wymiary, masa lub nacisk osi przekraczają określone wielkości (Dz. U. Nr 107, poz. 677).