Komosa Tadeusz, Opalski Wiesław, Komentarz do ustawy - Prawo czekowe, [w:] Prawo wekslowe i prawo czekowe. Komentarz

1. Prawo czekowe nie zawiera normatywnej definicji czeku. W literaturze spotkać się można z różnymi definicjami. Za J. Namitkiewiczem można uznać, że „czekiem jest wystawione w formie ustawą przepisaną i skierowane do trasata będącego bankierem, polecenie zapłaty pewnej sumy lub jej zaksięgowania, w związku z rozporządzalnym funduszem wystawcy, znajdującego się u trasata, a nadające w razie odmowy zapłaty lub zaksięgowania prawo poszukiwania zwrotnego od wystawcy lub innych osób, które na czeku umieściły swój podpis.” [J. Namitkiewicz, Zarys prawa handlowego, s. 223].

Istotą czeku jest polecenie dokonania zapłaty. Polecenie to znajduje swoje uzasadnienie w związku z funduszami, które wystawca czeku ma u trasata. Fundusz ten zwany jest pokryciem. Źródłem pokrycia może być zarówno gotówka wystawcy, którą ma wystawca u trasata, jak i kredyt, udzielony wystawcy przez trasata.

2. Zobowiązanie z czeku ma charakter abstrakcyjny, oderwany od swej przyczyny gospodarczej....