Baran Krzysztof W. (red.), Komentarz do rozporządzenia w sprawie sposobu ustalania przeciętnej liczby zatrudnionych w celu naliczania odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, [w:] Prawo pracy. Rozporządzenia. Komentarz

Podstawową formą gromadzenia środków w ramach zakładowego funduszu świadczeń socjalnych jest dokonywanie odpisu podstawowego na ten fundusz przez pracodawcę.

Wysokość odpisu podstawowego reguluje art. 5 ustawy z 4.03.1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych . Artykuł ten przewiduje, że wysokość odpisu podstawowego wynosi na jednego zatrudnionego 37,5% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim lub w drugim półroczu roku poprzedniego, jeżeli przeciętne wynagrodzenie z tego okresu stanowiło kwotę wyższą. Przy czym w przypadku pracownika młodocianego wynosi on w pierwszym roku nauki 5%, w drugim roku nauki 6%, a w trzecim roku nauki 7% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego. Z kolei wysokość odpisu podstawowego na jednego pracownika wykonującego pracę w szczególnych warunkach lub pracę o szczególnym charakterze, w rozumieniu przepisów o emeryturach pomostowych, wynosi 50% wskazanego wyżej przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego .