Ereciński Tadeusz (red.), Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz. Tom I. Postępowanie rozpoznawcze, wyd. IV
Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz. Tom I. Postępowanie rozpoznawcze, wyd. IV
Słowo wstępne
Od wydania komentarza do Kodeksu postępowania cywilnego w 2009 r. ustawodawca znowu wprowadził liczne zmiany, z których najważniejszą było uchwalenie ustawy z 16 września 2011 r. zmieniającej Kodeks postępowania cywilnego i niektóre inne ustawy (Dz. U. Nr 233, poz. 1381), wchodzącej w życie w zasadzie 3 maja 2012 r. Nowelizacja ta przyniosła liczne zmiany m.in. co do ciężaru wspierania postępowania przez strony, zasad koncentracji materiału procesowego, środków zaskarżenia, zakresu uprawnień referendarza sądowego oraz w regulacji postępowania zabezpieczającego i egzekucyjnego. Ustawą tą zniesiono także postępowanie odrębne w sprawach gospodarczych. Ponieważ jednak z art. 9 ust. 1 przywołanej ustawy wynika, że jej przepisy stosuje się do postępowań w sprawach gospodarczych wszczętych po 3 maja 2012 r., zdecydowaliśmy się zachować tę część komentarza, która dotyczy uchylonych przepisów postępowania w sprawach gospodarczych, ponieważ będą one jeszcze przez pewien czas stosowane.
Autorzy starali się udoskonalić, a także uaktualnili i rozbudowali niniejszy komentarz tak, by zasługiwał na wydawanie go w serii „Wielkich komentarzy”. Dlatego w jeszcze większym stopniu wykorzystano najnowsze orzecznictwo sądowe oraz bogate piśmiennictwo prawnicze. Zmieniła się także szata graficzna oraz polepszyła jakość papieru, na której komentarz został wydrukowany.
Ze względu na to, że pani prof. Maria Jędrzejewska nie uaktualnia już tych części komentarza, które napisała, zadanie to zostało podzielone między pozostałych autorów, a ponadto zespół autorów poszerzył się o dr. hab. Pawła Grzegorczyka, który komentarz do niektórych przepisów przygotował zupełnie od nowa.
Prof. dr hab. Karol Weitz bardzo obszernie skomentował m.in. przepisy dotyczące doręczeń, które budzą dużo wątpliwości w praktyce. Bardzo szczegółowo zostały omówione również zmiany wprowadzone przez ustawę z 16 września 2011 r.
Licząc, że kolejne wydanie publikacji, piękne od strony edytorskiej, spotka się - tak jak poprzednie wydania - z zainteresowaniem szerokiego grona teoretyków i praktyków prawa, oddajemy do rąk Czytelników Komentarz, który uwzględnia stan prawny na 11 czerwca 2012 r.
Tadeusz Ereciński
POJĘCIE SPRAWY CYWILNEJ
1.
Art. 1 zawiera prawną, regulacyjną definicję „sprawy cywilnej” jako przedmiotu sądowego postępowania cywilnego, a więc tego, co jest rozpoznawane (załatwiane) przez sąd w postępowaniu cywilnym. Ustawodawca w sposób wyczerpujący wymienia w treści przepisu rodzaje spraw, które uznaje za „sprawy cywilne”, przy czym posługuje się dwoma odrębnymi kryteriami kwalifikacyjnymi. W związku z tym można rozróżnić sprawy cywilne w znaczeniu materialnym, tj. wynikające ze stosunków z zakresu prawa cywilnego, rodzinnego i opiekuńczego oraz z prawa pracy, oraz sprawy cywilne w znaczeniu formalnym, które nie są ze swej istoty sprawami cywilnymi, jednakże uchodzą za takie przez to, że ich rozpoznawanie odbywa się według przepisów Kodeksu postępowania cywilnego (np. sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych oraz niektóre sprawy administracyjne).
Szerszy, autonomiczny zakres ma pojęcie „sprawa” w ujęciu konstytucyjnym. Przez sprawy w znaczeniu określonym w art. 45 ust. 1Ko...
Pełna treść dostępna po zalogowaniu do LEX