Postulski Kazimierz, Kodeks karny wykonawczy. Komentarz do zmian wprowadzonych ustawą z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych

Wykonalność orzeczenia (wyroku, postanowienia) jest pozytywną przesłanką postępowania wykonawczego. Umożliwia ona, a nawet obliguje właściwe organy do podjęcia czynności mających na celu skierowanie tego orzeczenia do wykonania, a następnie do wykonywania dalszych czynności i podejmowania decyzji przewidzianych w prawie karnym wykonawczym. Ogólne zasady kierowania orzeczeń do wykonania określone są art. 9, 11 i 12 k.k.w.

Artykuł 9 § 1 k.k.w. mówi o „wykonalności”, a nie o „prawomocności” orzeczenia jako warunku wszczęcia postępowania wykonawczego. Nie są to pojęcia tożsame. Mogą zaistnieć sytuacje, w których orzeczenie będzie wykonalne jeszcze zanim się uprawomocni, ale też i takie, w których orzeczenie nie będzie podlegało wykonaniu mimo prawomocności (zob. tezy 34-54).

Zasadą wyrażoną w art. 9 § 2k.k.w. jest, że orzeczenie staje się wykonalne z chwilą uprawomocnienia. A zatem sytuacje, o których była mowa w tezie poprzedniej, są jedynie wyjątkami od tej zasady i muszą...