Ulanowska Mirosława, Sprostowanie, uzupełnienie i wykładnia wyroku

Ustawa z dnia 17 października 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego – dalej k.p.c. – w art. 350–353 określa zasady tzw. rektyfikacji, czyli sprostowania, uzupełnienia i wykładni orzeczeń sądowych. Instytucje te pozwalają na usunięcie pewnych rodzajów wadliwości czy też braków przez sąd, który wydał orzeczenie, bez konieczności jego zaskarżenia. Zasady dotyczące rektyfikacji stosuje się zarówno do wyroków, wszelkich rodzajów postanowień, jak i nakazów zapłaty. Niniejsze opracowanie ma na celu przybliżenie charakteru tych instytucji oraz ich wpływu na czynności procesowe w toku rozpoznawania danej sprawy.