Bieżuński Paweł, Podział sumy uzyskanej z egzekucji z nieruchomości według ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji

Postępowanie egzekucyjne w Polsce, w zależności od rodzaju dochodzonych zobowiązań (prywatne lub publiczne), toczy się na zasadach określonych w Kodeksie postępowania cywilnego lub ustawie o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Oba postępowania są autonomiczne i toczą się niezależnie od siebie, jednak w praktyce dość często dochodzi do zbiegu egzekucji sądowej i administracyjnej w przypadku skierowania egzekucji do tej samej rzeczy lub tego samego prawa. Sąd, rozstrzygając zbieg, wskazuje organ, który dalej ma prowadzić egzekucję, decydując tym samym o dalszych zasadach prowadzenia tej egzekucji, tj. czy zastosowanie znajdzie Kodeks postępowania cywilnego, czy ustawa o egzekucji w administracji. Oba rodzaje postępowań, choć zasadniczo podobne, różnią się niekiedy znacznie. Identyczny jest cel: zaspokojenie należności wierzycieli egzekwujących, lecz inne są zasady, na jakich wierzyciele uzyskają dochodzone środki. Egzekucja z nieruchomości jest wieloetapowym środkiem egzekucji należności pieniężnych, a jednocześnie najbardziej uciążliwym dla dłużnika. Tak jak w przypadku innych środków egzekucyjnych kluczowym etapem egzekucji z nieruchomości jest podział sumy uzyskanej z egzekucji, gdyż dopiero na tym etapie wierzyciele są zaspokajani i można ocenić efektywność całego postępowania. W niniejszym komentarzu omówione zostały przepisy ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji regulujące podział kwoty uzyskanej z egzekucji z nieruchomości.