Rychter Renata Alicja, Dobra reputacja jako jeden z warunków dostępu do zawodu przewoźnika drogowego w Unii Europejskiej

Wymóg dobrej reputacji zarządzającego transportem oznacza, że nie może on być skazany za poważne przestępstwa ani nie mogą na nim ciążyć sankcje za poważne naruszenie, w szczególności przepisów wspólnotowych w dziedzinie transportu drogowego. Wyrok skazujący lub sankcje nakładane na zarządzającego transportem lub przedsiębiorcę transportu drogowego w jednym lub kilku państwach członkowskich za najpoważniejsze naruszenie przepisów wspólnotowych powinny skutkować utratą dobrej reputacji, pod warunkiem że właściwy organ ustalił, iż przed wydaniem prawomocnej decyzji odpowiednio przeprowadzono i udokumentowano dochodzenie gwarantujące podstawowe prawa procesowe i że przestrzegano odpowiedniego prawa do odwołania. Utrata dobrej reputacji prowadzi do uznania zarządzającego za niezdolnego do zarządzania operacjami transportowymi i powoduje obowiązek zwrotu certyfikatu kompetencji zawodowych. Natomiast w odniesieniu do przewoźnika drogowego prowadzi do zawieszenia zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego do czasu zastosowania środka rehabilitacyjnego i może także w konsekwencji prowadzić do cofnięcia zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego, czyli do wyeliminowania przewoźnika z rynku usług transportowych. Kluczowymi zagadnieniami do wyjaśnienia w zakresie wymogu dobrej reputacji są: katalog naruszeń i przestępstw, które prowadzą do utraty dobrej reputacji, procedura w sprawie badania dobrej reputacji i orzekania o jej utracie oraz środki rehabilitacyjne, które pozwalają na przywrócenie dobrej reputacji.