Chojniak Łukasz, Zakres zadośćuczynienia za tzw. areszt nakładczy. Model postępowania dowodowego w postępowaniu kompensacyjnym. Glosa do wyroku Sądu Najwyższego – Izba Karna z dnia 7 kwietnia 2022 r., IV KK 542/21

Słowa kluczowe: proces karny, odszkodowanie, dowodzenie

W omawianym orzeczeniu, zapadłym w postępowaniu kompensacyjnym (rozdział 58 Kodeksu postępowania karnego ), Sąd Najwyższy (SN) wyraził wprost dwie istotne tezy, wymagające omówienia, przy czym z pierwszą z tych tez należy się zgodzić, a drugą należy ocenić krytycznie.

Sąd Najwyższy, na tle rozpoznawanej sprawy, przyjął, że w wypadku uznania tymczasowego aresztowania za niewątpliwie niesłuszne, jeśli było ono stosowane równolegle z najostrzejszym środkiem zapobiegawczym w innej sprawie, wnioskodawcy przysługuje, co do zasady, w myśl art. 552 § 4 k.p.k., zadośćuczynienie, tyle że jedynie w rozmiarze odpowiadającym dodatkowym dolegliwościom zwiększającym poczucie krzywdy, które nie wystąpiłyby, gdyby nie istniał tzw. areszt nakładczy.

Pierwsza z przedstawionych tez odnosi się zatem do ustalenia podstaw zadośćuczynienia należnego wnioskodawcy, wobec którego stosowano areszt tymczasowy równolegle z innym izolacyjnym środkiem...