Wróbel Adam, Wokół problematyki bezpośredniości niebezpieczeństwa w kontekście czynów określonych w art. 160 § 1 i art. 220 § 1 k.k. Glosa do postanowienia SN z dnia 6 maja 2015 r., IV KK 33/15

Słowa kluczowe: przestępstwo narażenia człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub poniesienia ciężkiego uszczerbku na zdrowiu; kryteria weryfikacji znamienia bezpośredniości

Sąd Najwyższy (SN) w glosowanym judykacie podnosi między innymi kwestię „bezpośredniego niebezpieczeństwa”. Glosujący skupia swoją uwagę na tymże aspekcie, starając się konfrontować poglądy wyrażane na kanwie przedmiotowego orzeczenia w stosunku do literalnego rozumienia „bezpośredniości niebezpieczeństwa”, poglądów wyrażanych w doktrynie oraz judykaturze.

W kontekście tym ważkie znaczenie ma językowe rozumienie pojęć: „bezpośredni” oraz „niebezpieczeństwo”. „Bezpośredni” to „taki, że między dwoma elementami, o których mowa, nie ma żadnego innego, który by pośredniczył” (co do związku) ; „dotyczący kogoś lub czegoś wprost”, „znajdujący się bardzo blisko, niczym nieprzedzielony” ; „nie mający ogniw pośrednich, dotyczący czego wprost; niczym nie oddzielony”, „znajdujący się bardzo blisko; najbliższy