Felchner Krzysztof, SUMCOL 01 – czyli odrębność odmiany rośliny jako przesłanka przyznania wspólnotowego wyłącznego prawa hodowcy. Glosa do wyroku TS z dnia 15 kwietnia 2010 r., C-38/09

Komentowane orzeczenie dotyczy odrębności odmiany rośliny jako przesłanki przyznania wspólnotowego wyłącznego prawa hodowcy w rozumieniu rozporządzenia Rady (WE) 2100/94 z 27.07.1994 r. w sprawie wspólnotowego systemu ochrony odmian roślin . Jak do tej pory, jest ono jednym z zaledwie kilku przykładów wyroków Trybunału Sprawiedliwości (dalej jako TS) dotyczących tego specyficznego prawa własności intelektualnej. Zarzewiem sporu były nie tyle problemy z wykładnią przesłanki odrębności, która to kwestia nie budziła raczej wątpliwości, ile kontrowersje wokół oceny stanu faktycznego, na podstawie którego ustalono, że nie została ona spełniona. Mimo to wyrok jest warty szerszej analizy z uwagi na walor dydaktyczny polegający na zobrazowaniu trudności, jakie mogą powstać w praktyce przy badaniu tej przesłanki. Na uwagę zasługują ponadto wywody TS i Sądu (dawny Sąd Pierwszej Instancji, SPI) dotyczące ich własnej kognicji, będące nawiązaniem do dotychczasowej linii orzeczniczej tych sądów (wypracowanej m.in. przy rozpatrywaniu odwołań od decyzji Urzędu do spraw Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (dalej jako OHIM) , czyli w sprawach z zakresu prawa wspólnotowych znaków towarowych). Wreszcie, z uwagi na zbieżność odpowiednich przepisów rozporządzenia nr 2100/94 z przepisami polskiej ustawy z 23.05.2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin , wyrok ten może być pomocny także przy jej wykładni.