Lubelski Marek J., Stosowanie pozbawienia praw publicznych przy przestępstwach nieumyślnych. Glosa do wyroku SN z dnia 9 maja 2000 r., WA 13/2000

Kodeks karny z 1969 r. wiązał (art. 40 § 1) orzeczenie pozbawienia praw publicznych ze skazaniem za zbrodnię, dopuszczając jednocześnie możliwość zastosowania tej - wówczas - kary dodatkowej w razie skazania "za inne przestępstwo popełnione z niskich pobudek" na karę pozbawienia wolności, na czas nie krótszy niż rok (art. 40 § 2 d.k.k.). Wydawało się więc, że orzeczenie tej specyficznej kary nastąpić może jedynie w razie skazania za przestępstwo umyślne. Zbrodnia może być popełniona tylko umyślnie, zaś sformułowanie "pobudki przestępstwa" wykluczało odnoszenie się do czynów nieumyślnych (art. 7 § 2 d.k.k.). Inną sprawą była kwestia obligatoryjności lub fakultatywności zastosowania tej kary przez sąd. Sam fakt popełnienia przestępstwa z niskich pobudek nie przesądzał jeszcze orzeczenia kary. Nie od rzeczy będzie też wspomnieć o zmianie § 1 artykułu 7, jaka nastąpiła w 1985 r. Warto też odnotować, iż kara ta była przez niektórych uważana...