Wratny Jerzy, Rozwiązanie układu zbiorowego pracy - skutki prawne - dopuszczalność uzgodnienia tzw. klauzuli wieczności przez strony układowe - zmiana warunków pracy i płacy po rozwiązaniu układu - ochrona przed wypowiedzeniem zmieniającym. Glosa do uchwały SN z dnia 4 stycznia 2008 r., I PZP 9/07

1. W glosowanej uchwale SN zajął stanowisko w dwóch kluczowych sprawach, jakie wyłoniły się w następstwie słynnego wyroku TK z dnia 18 listopada 2002 r. (K. 37/2001), w wyniku którego stracił moc obowiązującą przepis art. 241[7] § 4 kp uznany za niezgodny z aktami międzynarodowymi i Konstytucją RP.

Dla sprawy rozważanej przez SN w pierwszej części orzeczenia znaczenie miała okoliczność, iż wprowadzony w 1994 r. do kp przepis art. 241[7] § 4 kp, zanim jeszcze zakwestionował go Trybunał, został istotnie zmieniony w wyniku nowelizacji działu jedenastego kp z dnia 9 listopada 2000 r. (Dz. U. 2000 r. Nr 107 poz. 1127), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2001 r. Do końca 2000 r. przepis ten miał charakter bezwzględnie obowiązujący (jeżeli posłużyć się terminem właściwym dla stosunków cywilnoprawnych), który uniemożliwiał stronie inicjującej rozwiązanie układu (z reguły stronie pracodawczej) uwolnienie się od postanowień prawidłowo wypowiedzianego układu, jeżeli nie doszło do zawarcia...