Pawlonka Piotr, Glosa do wyroku SN z dnia 29 września 2010 r., III KK 60/10

Konstrukcja prawna czynu ciągłego z art. 12 k.k. od chwili jej wprowadzenie do polskiego porządku prawnego budziła poważne wątpliwości interpretacyjne. Nieostry charakter znamion kluczowych dla przyjęcia czynu ciągłego – „z góry powzięty zamiar” i „w krótkich odstępach czasu” – oraz fakt braku ich jednoznacznego wyjaśnienia przez ustawodawcę powodują bowiem konieczność ich każdorazowej wykładni z odwołaniem się do pozajęzykowych dyrektyw interpretacyjnych, co na gruncie prawa karnego nie jest sytuacją pożądaną. Judykatura, wychodząc naprzeciw trudnościom praktycznym, pojawiającym się przy stosowaniu przepisu art. 12 k.k., w licznych orzeczenia podjęła jednak próbę wyjaśnienia powołanych wyżej pojęć.

W glosowanym orzeczeniu Sąd Najwyższy zajął się zagadnieniem związanym z możliwością przyjęcia czynu ciągłego w przypadku kilkuletniego działania sprawcy, które z uwagi na dużą rozpiętość czasową może stwarza trudności przy ustalaniu, iż sprawca działał z góry powziętym zamiarem przy...