Tomaszewska Ewa, Glosa do wyroku SN z dnia 27 marca 2008 r., III SK 26/07

Literalne brzmienie przepisu art. 479¹⁴ § 2 k.p.c. prowadzi do wniosku, że intencją ustawodawcy nie było wprowadzenie bezwzględnego zakazu powoływania dalszych dowodów i twierdzeń strony pozwanej, a tym samym ograniczanie procesu gospodarczego li tylko do treści pozwu i odpowiedzi na pozew. Sformułowanie zdania pierwszego tego przepisu: "[...] chyba że wykaże, że ich powołanie w odpowiedzi na pozew nie było możliwe albo że potrzeba powołania wynikła później [...]" wskazuje przywołaną w glosowanym orzeczeniu dyskrecjonalną władzę sądu orzekającego. Oczywiście takie uprawnienie sądu winno być pojmowane i stosowane z umiarem i rozwagą, przepis bowiem omawianego artykułu nie wskazuje kryteriów ani ram owej władzy sądu. Każdorazowo zatem sąd orzekający musi rozważyć konkretną sytuację faktyczną, uwzględniając uzasadnione interesy obu stron, tak by nie narazić się na zarzut naruszenia zasady równego traktowania stron oraz prawa do bezstronnego sądu (art. 32 ust. 1 i art. 45 ust. 1Konstytucji...