Kurzępa Bolesław, Glosa do wyroku SN z dnia 26 lutego 2004 r., IV KK 302/03

Powyższa wypowiedź Sądu Najwyższego dotyczy przede wszystkim sposobów realizacji przez sprawcę znamion kradzieży energii określonej w art. 278 § 5 k.k. i w tym zakresie nie budzi żadnych poważniejszych zastrzeżeń. Wszystkie wymienione w niej metody ostatecznie prowadzą do wejścia w posiadanie lub zużytkowania energii przez sprawcę wbrew zapisom typowej umowy o jej dostarczanie, bądź też bez jakiejkolwiek umowy w tym przedmiocie. Ponieważ przestępstwo przywłaszczenia cudzej rzeczy ruchomej stypizowane w art. 278 § 1 k.k. można popełnić wyłącznie umyślnie w zamiarze bezpośrednim (przestępstwo celowościowe), także strona podmiotowa występku kradzieży energii ograniczona jest do bezpośredniości. Problem pojawia się w momencie podjęcia próby wyjaśnienia znaczenia terminu "energia" użytego w art. 278 § 5k.k. Niewątpliwie desygnat tej nazwy obejmuje energię elektryczna, energię cieplna i energię atomową (jądrową). Czy jednak gaz, a w szczególności wodę, można również zaliczyć do źródeł...