Łochowski Marcin, Glosa do wyroku SN z dnia 25 lutego 1999 r., I CKN 1108/97

Teza komentowanego orzeczenia jest słuszna. Istotnie, nienależyte umocowanie pełnomocnika nie jest okolicznością prowadzącą do odrzucenia pozwu w świetle art. 199 § 1 kpc. Jednakże dokonywanie czynności procesowych przez takiego pełnomocnika stanowi uchybienie będące przyczyną nieważności postępowania (art. 379 pkt 2 kpc) oraz podstawę wznowienia postępowania (art. 401 pkt 2 kpc). Powstają zatem pytania, czy, kiedy oraz w jaki sposób można w trakcie postępowania taki brak uzupełnić. Kwestia ta nie jest przy tym tak oczywista, jakby to mogło wynikać z komentowanego orzeczenia. Drugim istotnym zagadnieniem, poruszonym przez Sąd Najwyższy, jest ewentualna możliwość konwalidacji (ex tunc) tej części postępowania, która toczyła się z udziałem nienależycie umocowanego pełnomocnika. Oba te problemy wymagają odrębnego omówienia.

Na początku należy wyjaśnić, że z nienależytym umocowaniem pełnomocnika powoda mamy do czynienia wtedy, gdy w postępowaniu działa w jego imieniu osoba nie legitymująca...