Szpunar Adam, Glosa do wyroku SN z dnia 22 lutego 1991 r., III CRN 499/90

Przytoczona teza należy do kategorii prawd zupełnie oczywistych. Tylko nieznajomość przepisów prawa czekowego może prowadzić do zajęcia odmiennego stanowiska. Także wspierające tezę uzasadnienie zasługuje zasadniczo na aprobatę, choć jest może zbyt lakonicznie. Wiemy jednak, że judykatura na temat prawa czekowego jest bardzo uboga. Z tego względu każde orzeczenie Sądu Najwyższego, które wprowadza nowe elementy do tej zawiłej problematyki, zasługuje na dłuższy komentarz w formie glosy. W związku z wywodami uzasadnienia nasuwa się kilka interesujących zagadnień, które należy kolejno omówić.

1. Stan faktyczny, na którego tle zostało wydane glosowane orzeczenie, jest bardzo prosty. Strona powodowa (A) domagała się zapłaty sumy pieniężnej, stanowiącej 6% odsetek za wystawienie przez pozwanego (B) czeku rozrachunkowego bez pokrycia. Wydawałoby się, że sprawa jest zupełnie oczywista, skoro w myśl art. 60 pr. czek w razie wystawienia czeku bez pokrycia wystawca powinien zapłacić posiadaczowi...