Borodziuk Marcin, Glosa do wyroku SN z dnia 2 marca 2015 r., IV KK 382/14

Streszczenie

W komentowanym orzeczeniu Sąd Najwyższy uznał, iż przenoszenie amunicji, wbrew wymogom jej zabezpieczenia, może stanowić zachowanie wyczerpujące znamiona wykroczenia z art. 51 ust. 2 pkt 7 ustawy o broni i amunicji, o czym przesądzać ma posłużenie się przez ustawodawcę zwrotem „broń i amunicję”, przy czym zastosowany spójnik nie pełni roli funktora koniunkcji, lecz został użyty w znaczeniu enumeracyjnym. Z tezą tą polemizuje autor glosy.

1. Zgodnie z art. 10 ust. 9 ustawy o broni i amunicji (dalej: ustawy), noszenie broni w rozumieniu ustawy oznacza każdy sposób przemieszczania załadowanej broni przez osobę posiadającą broń. Wynika z tego, że przemieszczanie broni nienaładowanej, tym bardziej samej amunicji, czyli nabojów przeznaczonych do strzelania z broni palnej (art. 4 ust. 3 ustawy), jest dopuszczalne, ale obwarowane wymogami prawidłowego zabezpieczenia, określonymi w aktach wykonawczych, tj. w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 26 sierpnia 2014 r. w sprawie przechowywania, noszenia oraz ewidencjonowania broni i amunicji (Dz. U. z 2014 r., poz. 1224).

2. Przewożenie broni lub amunicji środkami transportu publicznego bez spełnienia wymogów jej prawidłowego zabezpieczenia skutkuje odpowiedzialnością za wykroczenie z art. 51 ust. 2 pkt 8 ustawy o broni i amunicji.

3. Spójniki „i”, „lub”, użyte w treści ustawy o broni i amunicji, w tym w jej przepisach karnych, są stosowane zamiennie w znaczeniu enumeracyjnym i nie występują wtedy jako funktory koniunkcji, bądź funktory alternatywy zwykłej.