Preussner-Zamorska Janina, Glosa do wyroku SN z dnia 12 maja 2000 r., V CKN 1029/00

W zasadzie należy podzielić stanowisko Sądu Najwyższego, wyrażone w tezie glosowanego orzeczenia. Wymaga ono wszakże zarówno pewnego uściślenia, jak i komentarza. W szczególności warto zwrócić uwagę - na podkreśloną w tezie - relację pomiędzy przepisem art. 58 § 1 i 2 kc, a innymi - jak to określił Sąd Najwyższy - przepisami, z których wynika sankcja nieważności, a co nie pozostaje bez wpływu na możliwość zastosowania art. 58 § 3 kc. We właściwym naświetleniu tej relacji upatrywałabym bowiem istotę problemu.

Nie ulega wątpliwości, że przepis ten (art. 58 kc) odgrywa szczególną rolę w systemie przepisów prawa cywilnego, wyznaczając - między innymi - granice dopuszczalnej treści czynności prawnej. Doktryna uzależniała przy tym od dawna ową dopuszczalną treść czynności prawnej od kumulatywnej realizacji pięciu przesłanek, zaznaczając, że określony rodzaj czynności prawnej musi być w danym systemie prawnym dopuszczalny, treść czynności musi zostać określona w sposób dostateczny, zamierzone...