Świątkiewicz Barbara, Glosa do wyroku SN z dnia 11 stycznia 1988 r., II KR 343/87

Orzeczeniem tym Sąd Najwyższy przypomniał o funkcjonującej od dawna w polskim prawie karnym tzw. teorii zawładnięcia (aprehensio). Zgodnie z tą teorią kradzież uważa się za dokonaną z chwilą objęcia rzeczy przez sprawcę w faktyczne władztwo. Doktryna prawa karnego zgodnie przyznaje prymat tej teorii jednocześnie jednak przytacza przykłady, które świadczą o pewnym jej zmodyfikowaniu, o przejęciu i dołączeniu do teorii zawładnięcia elementów teorii uniesienia (ablatio) zgodnie z którą do dokonania kradzieży konieczne jest wyniesienie mienia spod władztwa dotychczasowego posiadacza. Według S. Budzińskiego teoria uniesienia wymaga do dokonania kradzieży za wiele, w przeciwieństwie do teorii zawładnięcia, którą stawia między teorią uniesienia i teorią pochwycenia. D. Pleńska natomiast przytacza przykład, który świadczy o „przesunięciu teorii uniesienia na środkową pozycję". Złodziej, który wyrzucił z wagonu kolejowego cudzą walizkę, by na następnej stacji wysiąść i zabrać ją, nie...