Jastrzębski Jacek, Glosa do wyroku SN z dnia 10 października 2003 r., II CK 120/02

I. Powyższy wyrok Sądu Najwyższego zasługuje na uwagę , ponieważ dotyczy kwestii o doniosłym znaczeniu dla obrotu gospodarczego i praktyki kontraktowej - problemu zastrzeżenia kary umownej na wypadek niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania pieniężnego.

Pogląd, że de lege lata niedopuszczalne jest zastrzeżenie kary umownej w sytuacji, gdy zobowiązanie główne ma charakter pieniężny, uznać należy za ugruntowany w polskiej literaturze i w orzecznictwie . Krytyka tego ograniczenia formułowana może być jedynie jako wniosek de lege ferenda. Wobec jasnego brzmienia art. 483 § 1 kc kara umowna zastrzeżona być może jedynie w odniesieniu do zobowiązania niepieniężnego . Podzielam pogląd, że ustawa statuuje swoisty dualizm umownych ryczałtów odszkodowawczych, utrzymując rozłączne zakresy ich stosowania - do zobowiązań pieniężnych odnoszą się wyłącznie odsetki za opóźnienie, podczas gdy kara umowna zastrzeżona być może jedynie w związku ze świadczeniem niepieniężnym .

Jakkolwiek...