Nesterowicz Mirosław, Glosa do wyroku s. okręg. z dnia 15 lipca 2003 r., I C 955/98

1. Począwszy od XIX w. w kołach lekarskich, a czasami i na salach sądowych toczyła się dyskusja, jakie metody lecznicze i diagnostyczne lekarz może stosować. Medycyna była mniej pewną nauką niż dzisiaj, choć i obecnie istnieją różne „szkoły” lekarskie. Ustalono jedną rzecz bezsporną. Jeśli jest to możliwe, lekarz powinien stosować metodę bardziej skuteczną i o mniejszym ryzyku. Jeśli chce zastosować metodę inną, musi poinformować pacjenta o przyczynach tego wyboru i uzyskać jego zgodę. W przeciwnym razie może ponosić odpowiedzialność za brak „poinformowanej” zgody pacjenta . Dlatego art. 6 KEL stanowi, że: „Lekarz ma swobodę wyboru w zakresie metod postępowania, które uzna za najskuteczniejsze. Powinien jednak ograniczyć czynności medyczne do rzeczywiście potrzebnych choremu zgodnie z aktualnym stanem wiedzy”, a art. 57 ust. 2: „Wybierając formę diagnostyki lub terapii lekarz ma obowiązek kierować się przede wszystkim kryterium skuteczności i bezpieczeństwa chorego oraz nie narażać go...