Jagiełło Dariusz, Glosa do wyroku s.apel. z dnia 3 października 2012 r., II AKa 260/12

Niniejszy wyrok odnoszący się do fakultatywności czynności konfrontacji należy w pełni zaakceptować, jednak poruszona w nim problematyka inspiruje do dalszych szczegółowych rozważań w odniesieniu do celu oraz realizacji samej czynności konfrontacji. Pośrednio zakreślony przez sąd problem wymaga rozstrzygnięcia, kiedy jest ona procesowo dopuszczalna. Nie może umknąć uwadze także to, że istnieje możliwość konfrontowania pomiędzy sobą różnych osobowych źródeł dowodowych np. świadka z podejrzanym, świadka z oskarżonym.

Konfrontację określa się mianem inspectio occularis (tj. stawienie do oczu), albowiem jest to czynność, która powinna ze swego założenia oddziaływać psychologicznie na osoby w niej uczestniczące. Definiowana bywa właściwie jednolicie w doktrynie; odnosi się do jednoczesnego przesłuchania dwóch osób na tę samą okoliczność w celu wyjaśnienia sprzeczności zachodzących w ich uprzednio złożonych zeznaniach bądź wypowiedziach, a uzupełniającym jej celem może być dążenie do...