Gurgul Józef, Glosa do wyroku s.apel. z dnia 20 marca 1996 r., II AKa 34/96

Zapatrywanie Sądu Apelacyjnego jest trafne, zgodne z logiką przepisu art. 22 § 1 k.k. Odpowiada ono również bogatemu w tej materii orzecznictwu Sądu Najwyższego. W orzecznictwie tym powtarzano poglądy, że napadnięty nie ma obowiązku ratowania się ucieczką, ma natomiast prawo użycia środków obrony skutecznych, a napastnik sobie samemu musi przypisać winę za szkodę, jaką poniesie z rąk człowieka działającego w obronie koniecznej. Gdy zaś chodzi o problem wyboru narzędzia obrony, sprowadza się go do tego, czy w ogóle w zasięgu ręki zaatakowanego znajduje się alternatywne, mniej niebezpieczne narzędzie, ale zarazem równie efektywne .

W związku z powyższymi uwagami narzuca się pytanie o sens dyskutowania nad czymś, co przynajmniej na pierwszy rzut oka zdaje się nie wzbudzać kontrowersji. W rzeczywistości jednak teza krakowskiego Sądu Apelacyjnego uzasadnia podzielenie się rozmaitymi refleksjami, ponieważ dotyczy problemu o ogromnej doniosłości społecznej i profesjonalnej ze względu na...