Kulik Marek, Glosa do wyroku s. apel. z 22 września 2014 r., II AKa 88/14

Teza glosowanego wyroku w zakresie, w jakim odnosi się do wzajemnego stosunku znamienia czynnościowego danego typu czynu zabronionego i bezpośredniości zmierzania do dokonania tegoż typu jest trafna. Nie ma wątpliwości, że o bezpośredniości zmierzania do dokonania można mówić wtedy, gdy w miejsce znamienia czasownikowego, występującego w danym typie, daje się wprowadzić – adekwatnie do rzeczywistości – bezpośrednie zmierzanie do dokonania. Jest to stwierdzenie tak oczywiste, że wręcz nie wydaje się konieczne wypowiadanie go – przecież jest to tylko swego rodzaju powtórzenie treści art. 13 § 1 k.k. Jednak jest ono o tyle potrzebne, że ocenę, czy w danym wypadku zachodzi bezpośrednie zmierzanie do dokonania, wiąże się ściśle ze znamieniem czasownikowym danego czynu zabronionego, co prowadzi do – także oczywistego, jednak nie zawsze należycie docenianego – wniosku, że w wypadku różnych typów czynów zabronionych bezpośrednie zmierzanie do dokonania może wyglądać różnie . Zależy to od...