Laszuk Mirosława, Glosa do wyroku NSA z dnia 30 marca 2016 r., I GSK 1471/14

1. Podstawowym warunkiem zwolnienia z cła mienia przesiedlenia jest faktyczne przeniesienie przez osobę korzystającą stałego miejsca zamieszkania z państwa trzeciego na obszar celny UE. Warunek faktycznego przeniesienia miejsca zamieszkania należy interpretować zgodnie z jego dosłownym brzmieniem jako opuszczenie terytorium państwa trzeciego, w którym osoba posiadała stałe miejsce zamieszkania, z zamiarem posiadania swojej siedziby w UE poprzez stałe w niej zamieszkanie. Spełnieniem tego warunku nie może być sam zamiar przeniesienia. W przypadku wystąpienia wątpliwości należy odnieść się do orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), zgodnie z którym w celu uznania miejsca zamieszkania za stały ośrodek interesów danej osoby należy wziąć pod uwagę wszystkie mające znaczenie okoliczności faktyczne, a w szczególności fizyczne przebywanie tej osoby i członków jej rodziny, posiadanie miejsca zamieszkania, miejsce, gdzie dzieci faktycznie chodzą do szkoły, miejsce działalności zawodowej, lokalizację interesów majątkowych, więzy administracyjne z władzami publicznymi i organizacjami społecznymi, ponieważ elementy te oznaczają wolę tej osoby ustabilizowania miejsca pobytu, z racji trwałości, wynikającej z normalnych nawyków życiowych i rozwoju zwykłych relacji społecznych i zawodowych.

2. Organ prowadzący postępowanie może nie uwzględnić wniosku, gdy żądanie dotyczy tezy dowodowej już stwierdzonej na korzyść strony, jednak jeżeli strona wskazuje dowód, który ma znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, przy czym jest zgłoszony na tezę dowodową odmienną, taki dowód powinien być dopuszczony .