Czarnik Zbigniew, Glosa do wyroku NSA z dnia 26 maja 1998 r., I SA 1834/97

Stosowanie prawa to jednak sztuka. Z takiego stwierdzenia wynika konieczność twórczej interpretacji jego przepisów. Tekst prawny nie daje możliwości tworzenia logocentrycznego obrazu prawa, rozumianego jako spójna całość, niesprzeczna, pozbawiona luk i jednolita. Podobnie jak każdy inny tekst, może on być niespójny, pełen luk i niedorzeczności, a prawodawca może być, podobnie jak wielu ludzi, niezbyt mądry .

Ta oczywista prawda wydaje się niekiedy nie do zaakceptowania. Konsekwencją takiego stanu jest glosowane orzeczenie. Na jego kanwie można sformułować myśl szerszą, która odnosi się do stwierdzenia, że w judykaturze zbyt często istotną rolę odgrywają wcześniejsze orzeczenia zapadłe przed Sądem Najwyższym (SN) czy Naczelnym Sądem Administracyjnym (NSA), a nie interpretacja stosownych przepisów.

Glosowany wyrok jest przykładem takiej tendencji. Dotyczy on istotnego problemu praktycznego, odnosi się bowiem do problematyki zbiegu postępowania komunalizacyjnego prowadzonego na podstawie a...